گالف تودی(امارات)
عربستان سعودی ورود به شهرهای زیارتی را بدون مجوز حج ، ممنوع اعلام کرد. براساس این اطلاعیه ناقضان این قانون باید 10 هزار ریال سعودی برای بار اول و 20 هزار ریال برای هر بار ورود بدون مجوز جریمه پرداخت کنند. برای اعمال این محدودیت از 5 جولای، نیروهای امنیتی با استقرار در جاده‌ها، ورود و خروج خودروها را تحت کنترل دارند.

لس‌آنجلس تایمز(امریکا)
کمتر از یک ماه از بازگشت کالیفرنیا به شرایط عادی، آمارها از افزایش بستری و ابتلای ساکنان بخش سیاهپوستان لس‌آنجلس حکایت دارد. طبق این گزارش شمار مبتلایان سیاهپوست به ویروس کرونا در فاصله دو هفته از اواسط می تا اواسط ژوئن 18 درصد، بومیان امریکایی 4 درصد، شهروندان سفیدپوست 6 درصد و آسیایی امریکایی‌ها 25 درصد افزایش داشته است.


کوریا تایمز(کره‌جنوبی)
کره‌جنوبی و امریکا به احتمال فراوان با هدف حساسیت زدایی کره‌شمالی، برنامه تمرینات نظامی مشترک تابستانه هرساله خود را تا حد زیادی تغییر خواهند داد؛ چندین منبع نزدیک به دولت کره‌جنوبی اعلام کردند: طبق توافق واشنگتن و سئول، این تمرینات به‌صورت شبیه‌سازی شده در فضای مجازی و به‌صورت غیرحضوری در هفته دوم آگوست برگزار می‌شود.

بنفشه غلامی/ «نفتالی بنت» در نخستین آزمون خود در پارلمان این رژیم که پیشتر بسختی توانسته بود در آن ائتلافی تشکیل داده و به نخست وزیری برسد، شکست خورد و نخستین طرحش درباره تمدید قانون منع تابعیت فلسطینیان به در بسته خورد.
به گزارش روزنامه «وال استریت ژورنال»، قانونی که بررسی آن تمامی روز دوشنبه کنست (پارلمان رژیم صهیونیستی) را گرفت و تا بامداد سه شنبه به درازا کشید، قانون ناآشنایی نبود. این قانون که دادن تابعیت به آن دسته از شهروندان فلسطینی را که با یهودیان ازدواج کرده‌اند، ممنوع  می کند، سال 2003 به تصویب رسید و بنا شد هر سال درباره تمدید آن تصمیم گیری شود. تصمیمی که باتوجه به دیدگاه‌های صهیونیستی موجود، هر سال بدون کمترین اما و اگری گرفته می شد. بنت نیز با توجه به عادی بودن این روند، به عنوان نخستین تعامل خود با پارلمان خواهان تمدید قانون فوق شد. اما همه چیز آن طور که بنت تصور می کرد پیش نرفت. در نشست کنست، نمایندگان احزاب راست افراطی و به طور خاص حزب لیکود (حزب نتانیاهو) و احزاب نزدیک به آن، در کنار احزاب چپ و عرب که معتقدند این قانون نژادپرستانه است، قرار گرفتند. در حالی که در سال های پیش آنان نیز مثل احزابی که اکنون درکنار لاپید و بنت قرار گرفته اند، معتقد بودند، این قانون ضامن امنیت اسرائیل است. در نهایت نیز در نخستین دقایق روز سه شنبه و بعد از ساعت ها بحث، تمدید این قانون بخاطر مساوی بودن آرای مخالف و موافق (59 – 59)  به در بسته خورد تا قانون یاد شده نیمه شب دیشب منقضی شود.
مقابله نتانیاهو با بنت
با این حال انقضای این قانون نه بخاطر تغییر دیدگاه این احزاب راستگرا در قبال این قانون یا فلسطینیان بلکه تنها برای به چالش کشیدن دولت ائتلافی نفتالی بنت بود. پیش از آغاز به کار نشست روز دوشنبه کنست برای بررسی این قانون، نتانیاهو که هنوز زخم برکناری بر سینه اش سنگینی می کند، در بیانیه ای خبر داد که حزب لیکود این بار از قانون منع تابعیت حمایت نخواهد کرد. او در شرح علت این امتناع گفت :«در شرایط کنونی مهمترین چیز سرخوردگی و ناامیدی دولت کنونی است که به احزاب مخالف اسرائیل به عنوان یک کشور یهودی دموکراتیک تکیه کرده است.» بنت نیز در پاسخ به این اظهارات، مخالفان با تمدید قانون فوق را متهم کرد که به جای امنیت اسرائیل به تسویه حساب‌های سیاسی می پردازند. او حتی پیشنهاد مصالحه داده و مدعی شده که می توان فعلا ًاین قانون را به مدت 6 ماه تمدید کرد. با این حال اگر این قانون در روزهای آتی تمدید نشود، هزاران فلسطینی که در دهه های گذشته با یهودیان سرزمین های اشغالی ازدواج کرده اند، می توانند درصورت تمایل اقدام به اخذ اقامت دائم و تابعیت این رژیم کنند. هرچند که انتظار نمی‌رود حتی اگر چنین اقداماتی انجام شود، اسرائیل اجازه دهد این افراد براحتی کسب تابعیت کنند و نه به لحاظ قانونی که با سنگ اندازی های اداری مانع تابعیت آنان شود.
به هر صورت همان طور که «فرانس پرس» نوشته است، آنچه مهم تر نشان می دهد این است که تمدید نشدن قانون منع تابعیت برای فلسطینیان نخستین شکست ائتلاف حاکم بنت- لاپید است که کمتراز یک ماه قبل با تشکیل ائتلافی متشکل از 8 حزب، موجب برکناری بنیامین نتانیاهو از قدرت شدند. درواقع حزب لیکود در نشست کنست، تلاش کرد از قانون منع تابعیت فلسطینیان به مثابه رای عدم اعتماد به دولت بنت استفاده کند. اما برای رسیدن به این منظور نیاز به 61 رأی داشت که نتوانست به آن دست یابد. از دیگر سو باید به این نکته نیز توجه داشت که دولت ائتلافی کنونی با توجه به اکثریت ضعیفی که در پارلمان دارد، در شروع به کار خود گفته بود قصد دارد برای پرهیز از چالش های داخلی، بر روی موضوعاتی تمرکز کند که درباره آنها اجماع نظر کلی وجود دارد، اما رأی گیری بامداد سه شنبه نشان داد که دولت ائتلافی ولو در مواجهه با مسائل داخلی که مربوط به امنیت و رفاه مردم این رژیم است و همه احزاب بر سر آنها توافقی کلی دارند، باید با دو قطبی موجود بجنگد و اگر خوب نجنگد، محکوم به فروپاشی خواهد بود.

گروه جهان/ نیروهای امنیتی افغانستان که در جریان تصمیم امریکا برای خروج از پایگاه بگرام مهمترین مقر هوایی این کشور قرار نداشتند، ساعاتی پس از تخلیه این پایگاه با هزاران طالب که در این پایگاه زندانی بودند، رها شدند. این در حالی است که به دلیل کاهش قوای دفاعی و تسلیحاتی با احتمال حمله همه جانبه طالبان نیز روبه‌رو بودند و همچنان نیز این تهدید وجود دارد.
به گزارش «فرانس 24»، «میراسدالله کوهستانی»، فرمانده جدید نیروهای امنیتی در بگرام در این‌باره گفت: «ما شایعاتی درباره تصمیم امریکا برای ترک بگرام شنیده بودیم اما سرانجام در ساعت 7 صبح متوجه تخلیه پایگاه شدیم. آنها در این‌باره اطلاعاتی به ما ندادند. در حال حاضر نیز با توجه به وجود زندان طالبان در داخل این پایگاه خطر حمله این گروه به آن بیش از گذشته وجود دارد. اما ما تمام تلاشمان را برای سرکوب دشمن به کار می‌گیریم و گرچه توان نظامی‌مان با امریکا قابل قیاس نیست، فرصتی به آنها نمی‌دهیم.» این در حالی است که پیشتر امریکا مدعی شده بود، مقامات افغان را در جریان خروج از بگرام گذاشته بود.
خبر دیگر از افغانستان نیز حاکی است، «نعیم وردک»، سخنگوی دفتر سیاسی طالبان گزارش «رویترز» درباره تهیه پیش‌نویس صلح کتبی برای ارائه به دولت افغانستان را رد کرده است. به گزارش ایسنا به نقل از اسپوتنیک، «ذبیح‌الله مجاهد» سخنگوی طالبان پیش‌تر از تنظیم این پیش‌نویس خبر داده بود. طالبان که طبق توافق فوریه سال گذشته، در ازای خروج نیروهای خارجی ملزم به کاهش خشونت شده بود با آغاز فرایند خروج نیروهای امریکا و ناتو، حملات خود را در افغانستان شدت داده و بسیاری از مناطق این کشور را تصرف کرد.

بهزاد شاهنده
استاد دانشگاه تهران
«شی جین پینگ» دبیر کل حزب کمونیست چین در اجلاس سال 2012 که همزمان بود با به قدرت رسیدن وی، یکی از اهداف خود را «دو سده» دانست. این تفکر ابتدا سال 1997 توسط «جیانگ زمین» دبیرکل وقت حزب کمونیست چین اعلام شد. با این حال تا زمانی که «شی» رهبری حزب را در سال 2012 به‌دست گرفت به‌طور رسمی به شعار اصلی حزب تبدیل نشد. «دو سده» به دو صد سال در تاریخ معاصر چین اشاره دارد:
صدمین سالگرد تأسیس حزب کمونیست چین در سال 2021 که مقرر شده بود چین به یک کشور «نسبتاً مرفه» تبدیل شود و در عمل به معنای تحقق دوبرابر کردن درآمد سرانه کشور نسبت به سال 2010 بود که در سال 2021 محقق شد.
سده «تأسیس کشور» جمهوری خلق چین «در سال 2049 که در آن زمان چین به یک کشور سوسیالیستی «قوی، دموکراتیک، متمدن، هماهنگ» مبدل خواهد شد. (این در حالی است که برابر اعلام «بلومبرگ» چین در سال 2028 به قدرت اقتصادی اول - پنج  سال زودتر از پیش‌بینی قبلی آن سنجش - مبدل خواهد شد.) طبق همان ارزیابی چین با سرعت رشد و توسعه فعلی در سال 2035 در اغلب موارد از جمله قدرت نرم‌افزاری از ایالات متحده امریکا پیشی خواهد گرفت.
از یک سده سخت تا سده دوم
عملاً این دو «سده» آزمونی است جهت مشروعیت بخشیدن به زمامداری «شی» و حزب کمونیست چین. «سده» سالگرد تأسیس حزب کمونیست چین که هفته قبل جشن گرفته شد، به لحاظ «سمبولیک» برای «شی جین پینگ» که در سال آینده به‌طور حتم سومین دوره پنج ساله دولتمداری خود را اعلام خواهد کرد، بسیار مهم است. در این راستا «شی» تأکید وافر دارد که عظمت امروزی چین بدون تلاش بی‌وقفه حزب در مقابله با ظلم و ستم خارجی و استثمار داخلی امکانپذیر نمی‌بود.
در بررسی اینکه چین در راستای تحقق «دو سده» چقدر موفق بوده، می‌توان اشاره کرد که بزرگ‌ترین دستاورد چین رهایی 700 میلیون نفر از شرایط فقر مطلق بوده که به واسطه اجرای سیاست «درهای باز و اصلاحات اقتصادی» «دنگ شیائو پینگ» تحقق یافت. این رقم که در اصل کمتر از معجزه نیست برابر با 70 درصد حذف فقر مطلق در سطح جهانی است. علاوه بر این تولید ناخالص داخلی این کشور به‌طور متوسط رشدی بالغ بر 7 درصد داشته و پیش‌بینی می‌شود که در سال‌جاری 2021 که اقتصاد اغلب کشورها گریبانگیر ویروس کرونا بوده، چین تنها کشور قدرتمند جهان باشد که 8 در صد رشد اقتصادی داشته است.
در اول ماه جولای 1921 تاریخ رسمی تأسیس حزب کمونیست (23 همان ماه برگزاری اولین کنگره حزب را شاهد بودیم) در بخشی از شهر بزرگ شانگهای که منطقه تحت کنترل کشور فرانسه بود (مابقی کشورهای استعماری در مناطق دیگر شهر حضور داشتند و چینی‌ها صرفاً خدمتگزاران آنها بودند!...) حزب کمونیست چین در خفا با حضور 11 نفر و به عبارت دیگر 13 نفر با استناد به اسناد حزب پا به عرصه وجود گذارد. در ابتدای جلسه محل آن لو می‌رود و مورد هجوم نیروهای امنیتی قرار می‌گیرد که باعث می‌شود افراد حاضر در جلسه از محل گریخته و مابقی جلسه خود را در یک کشتی شکسته در بندر شانگهای برگزار کنند. «مائو ز دونگ» بنیانگذار نظام «جمهوری خلق چین» از جمله افرادی بود که به نمایندگی روستاییان «خونان» (زادگاه وی) در جلسه حضور داشت. وی در سال 1935 در کنفرانس «زونی» به ریاست حزب برگزیده شد.
گذار حزب کمونیست به دوران شکوفایی
از شعارهای مهم گردهمایی جشن صدمین سالگرد تأسیس حزب که «شی» در سخنرانی خود بر آن تأکید کرد «جوان‌سازی بزرگ» چین است تا جوانان این کشور بتوانند همچنان کشورشان را کشوری قدرتمند در منطقه آسیا- پاسفیک و جهان نگه‌دارند (از اعضای فعلی حزب کمونیست چین هم‌اکنون 55.12 درصد زیر 30 سال سن دارند). چین تحت رهبری حزب به سمت اولویت دادن به تکنولوژی نو چرخش پیدا کرده است.
چین چند قرن از لحاظ منطقه‌ای و بین‌المللی در جهان سرآمد بود و برخی‌ها معتقد هستند که با این سرعت توسعه در تمام بخش‌ها- حتی حضور در کره مریخ - در آینده‌ای نه‌چندان دور مجدداً ابرقدرت جهان خواهد شد. چین به گواه تاریخدانان جهان آخرین بار در دهه بیست قرن نوزدهم در جایگاه ابرقدرتی جهان قرار داشت.
حزب کمونیست چین در سال 1921 با کمک حزب کمونیست «اتحاد جماهیر شوروی» سابق در عصری پرتلاطم پس از اینکه یک دهه قبل نظام سلطنتی چند هزار ساله را واژگون کرده بود، تشکیل شد. این حزب در ابتدا یک سندیکای کارگری - کشاورزی بود ولی به مرور زمان تحول پیدا کرد. در سال 1982 به پذیرش دانشجویان دانشگاه‌ها پرداخت و در سال 2002 پذیرای کارآفرینان بخش خصوصی شد. حضور زنان در حزب هنوز برابر با مردان نیست و فقط 8/28 درصد اعضا را تشکیل می‌دهد. تمامی هفت نفر فعلی ریاست حزب را مردان تشکیل می‌دهند. در همین راستا اقلیت‌های مذهبی 5/7 درصد اعضا را تشکیل می‌دهند که حتی کمتر از درصدشان در جامعه چین است. چین عملاً یک جامعه «هان» می‌باشد و «هان‌ها» در رأس امور در چین هستند. طبق مقررات حزب کمونیست چین تمام اعضا باید به عدم داشتن مذهب اعتراف داشته و «بی دین» باشند. این شامل بودیسم و تائوئیسم هم که طی قرون در کشور حضور داشته‌اند، می‌شود.
حزب کمونیست چین در حال حاضر حزبی است که مبارزه برای تحقق طبقه کارگری طبق منویات «کارل مارکس» را عملاً کنار گذارده و تلاش اصلی آن برآورده کردن «آرزوی بزرگ چین»؛ عظمت مجدد این کشور است. تحول عظیم این کشور در سال 1978 به رهبری معمار بزرگ چین، «دنگ شیائو پینگ» با اعلام اصلاحات اقتصادی و درهای باز انجام گرفت که طی 40 سال تولید ناخالص داخلی این کشور را 30 برابر کرد. میزان تولید ناخالص داخلی چین اکنون بالغ بر 26 تریلیون دلار با معیار قدرت خرید است که اول جهان محسوب می‌شود. شعار اصلی چین «سوسیالیسم با ویژگی چینی» است. در ارتباط با نظام اداری - سیاسی چین مدل «لنینیستی» اقتدار‌گرایی را دنبال می‌کند و شدیداً به حفظ نظام تک‌حزبی متعهد است.
همان‌طور که اشاره شد حزب کمونیست چین قدرتمندترین سازمان کشور است. این حزب «کنگره ملی خلق» پارلمان کشور را تحت کنترل دارد و سیاست‌های خود را به آن دیکته می‌کند که عملاً باعث شده مجلس ملی کشور فقط مهر و مومی برای تصمیمات حزب باشد. حتی در بحث سیاست خارجی هم حزب حرف آخر را می‌زند و کمیسیونی برای طراحی و اجرای سیاست‌های تدوین شده حزب در زمینه سیاست خارجی دارد. «ارتش آزادیبخش چین» نیز تحت فرمان فرمانده کل قوا است که همزمان با ریاست جمهوری این کشور و دبیرکلی حزب کمونیست چین، رئیس کمیسیون مرکزی نظامی حزب (فرمانده کل قوا) است که مجدداً نقش اصلی حزب را در ارتش مورد تأکید قرار می‌دهد. حزب کمونیست چین در همه جای این کشور حضور و نقش حیاتی را در اداره کشور برعهده دارد.

فاروق الشرع / وزیر خارجه سابق سوریه
مترجم: حسین جابری انصاری

افسوس‌های گورباچف در دیدار از غرب
گورباچف در دیدار با اسد با جزئیات از افسوسی گفت که به او در هنگام دیدارهایش از تعدادی از کشورهای اروپایی بویژه بریتانیا دست داده است. او همچنین از ناخشنودی خود از عملکرد اتحاد شوروی در کشورداری، جامعه داری، گستره هدر دادن اموال عمومی و بروکراسی در کشور پهناورش گفت و این موضوع را به عنوان یک نمونه مطرح کرد که شوروی از امریکا گندم وارد می‌کند چون حدود ۳۰ تا ۳۵ درصد گندم تولیدی در این کشور به مسکو نمی‌رسد. گورباچف در تشریح این موضوع گفت پس از بررسی‌ها، مشخص شده است بخشی از حبوبات به علت بدی آب و هوا از اساس برداشت نمی‌شود، یا به علت مشکلات حمل و نقل به مناطق دورافتاده؛ به پایتخت نمی‌رسد. بخش دیگر نیز در میانه راه برداشته می‌شود و تنها باقیمانده محصول با از دست رفتن بیش از یک سوم آن به مسکو می‌رسد. گورباچف به رئیس‌جمهوری اسد تأکید کرد آهنگ مبارزه با هدر دادن اموال عمومی و فساد و در پیش گرفتن دموکراسی دارد و حداقل دموکراسی را در حزب کمونیست اجرا خواهد کرد. به نحوی که به جای روش پیشین تعیین مقامات که منجر به ایستایی و از میان رفتن حس مسئولیت در بیشتر نهادهای کشور شده است، انتخاب و رقابت میان دو فهرست انجام شود.
دیدار اول اسد و گورباچف دوستانه بود و رئیس‌جمهوری با آسودگی خاطر از این ملاقات بیرون آمد. اندیشه‌های گورباچف در زمینه گشایش اقتصادی و سیاسی برای اسد عجیب نمی‌نمود که خود از هنگام انجام جنبش اصلاحی سال ۱۹۷۰ در سوریه، چنین ایده‌هایی را در پیش گرفته بود. تنها ملاحظه اسد این بود که انجام رقابت میان دو فهرست در درون حزب کمونیست، ایده خوبی است اما حتماً منجر به تجزیه حزب به دو حزب خواهد شد، همانگونه که تجربه حزب بعث در دهه شصت نشان داد. اما به اعتقاد اسد انجام اصلاحات در حزب و جامعه در چارچوب یک جبهه ملی گسترده، ضرورتی آشکار بود که پیشتر در جنبش اصلاحی سوریه انجام شده بود. رئیس‌جمهوری اسد همچنین بر این باور بود که «ما نیز در اندازه‌ای که توانستیم کوشش کردیم با هدر دادن اموال عمومی و فساد در کشور مبارزه کنیم، اما این موضوع آنگونه که تصور می‌شود، ساده نبوده و نیازمند پیگیری همیشگی است».

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

ادامه پاورقی خاطرات بولتون را در سایت ایران آنلاین (ion.ir) بخوانید.