ندا انتظامی
محسن بوالحسنی
11 تیرماه بود که حسین مسافرآستانه با حکم سیدمحمد مجتبی حسینی معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به‌عنوان دبیر جشنواره سی و نهم تئاتر فجر منصوب شد؛ دقیقاً در روزهایی که ویروس کرونا داشت یکه‌تازی می‌کرد و تقریباً کمتر کسی امید داشت که جشنواره تئاتر فجر، امسال برگزار شود و دقیقاً از همین روزها، مسافرآستانه و همکارانش آن‌طور که خودش می‌گوید با چالش‌های طبیعی بسیاری روبه‌رو شدند و یکی‌یکی سعی کردند راه چاره‌ای برای آنها بیندیشند که بخشی از آن را در گفت‌وگوی پیش‌رو می‌خوانید. مسافرآستانه که پیش‌تر نیز تجربه دو دوره دبیری جشنواره را در کارنامه خود دارد در این دوره با جشنواره‌ای کاملاً متفاوت و البته حساس مواجه بود که بسیاری به‌جد اعتقاد داشتند که از اساس حتی نباید به برگزاری جشنواره امسال فکر کرد. اما او و بسیاری دیگر خلاف این عقیده را داشتند و معتقد بودند که باید تمام‌قد، دست در دست هم در کنار تئاتر ایستاد و آن را زنده نگه‌داشت که زنده نگه‌داشتن تئاتر، زنده ماندن جامعه است. به هر روی جشنواره کارش را آغاز کرده و به گفته دبیر جشنواره اولین قدم، که تلاش برای زنده نگه داشتن تئاتر است برداشته شده است. او در گفت‌وگوی پیش‌رو، از جشنواره تئاتر فجر امسال می‌گوید و هر آن‌چه تا امروز پشت سر گذاشته شده است.

جشنواره از اولین قدم تا امروز که بالاخره کلید برگزاری آن در قفل چرخید چه مسیری طی کرد و با چه چالش‌هایی رو‌به‌رو بود؟
وضعیت امسال برای همه صنوف اجتماعی و فعالیت‌های فرهنگی خاص و غیر‌قابل پیش‌بینی بود و طبیعتاً در تئاتر همین‌طور. شخصاً اعتقادم این بود که تئاتر مانند خود زندگی در هر شرایطی باید راهکارهای ادامه خود را پیدا کند، چون زندگی سخت می‌شود اما متوقف نه؛ و تئاتر هم مثل زندگی نباید متوقف شود. به هر صورت در این مدت با آزمون و خطاهایی کار را پیش بردیم چون ناگزیر به ادامه حیات بودیم‌ و معتقد بودیم که نباید تئاتر را از زندگی حذف کنیم. بنابراین باید خود را با شرایطی که ناخواسته در آن قرار گرفته‌ بودیم تطبیق می‌دادیم با این امید که این شرایط گذرا و موقتی باشد. در این مدت بسیاری از اهالی تئاتر هم‌باور با ما می‌گفتند نمی‌شود دست روی دست گذاشت و برخی دیگر نیز معتقد بودند شرایط، شرایط سخت و خطرناکی است و نباید فعلاً هیچ کاری انجام داد. پس ما به جای منفعل بودن همه آنچه به عنوان دستورالعمل از سوی ستاد مقابله با کرونا ابلاغ می‌شد ، مدنظر قرار دادیم و به آن عمل کردیم تا جشنواره روی ریل اجرا قرار بگیرد‌. اتفاقاً من قبل از پذیرش دبیری جشنواره، اولین کسی بودم که در مقام کارگردان، کار را روی صحنه بردم و این موضوع را پذیرفتم که حداقل رویارویی با تماشاگر را داشته باشیم. باید به صورتی اعتماد مخاطب را جلب می‌کردیم که در همین مسیر اعتماد‌سازی محتواهایی را تولید و به صورت فیلم در فضای مجازی پخش کردیم که ما تئاتر را با رعایت تمام پروتکل‌های بهداشتی روی صحنه می‌بریم و اعلام کردیم که برای تماشاگران چه تسهیلاتی ایجاد کردیم یا برای اجرا و حتی پشت صحنه چه دستوراتی را در نظر گرفته‌ایم و تمام این مسائل را به صورت خیلی شفاف در آن فیلم ارائه دادیم و پس از اینکه نمایش را روی صحنه بردیم که به‌رغم تصور ما، علاقه‌مندان بسیار زیادی آمدند تا جایی که ظرفیت محدود ما، اجازه پذیرش همه علاقه‌مندان را نمی‌داد. مسئولیت جشنواره را نیز تحت شرایط خاصی پذیرفتم، تمام ناراحتی من این بود که در تولید و ارائه اثر نمایشی بتوانیم راهکاری پیدا کنیم که با تمام این شرایط امکان تطبیق داشته باشد. با دوستان بسیار، جلسه‌های بسیار گذاشتیم و از نظراتشان استفاده کردیم تا فراخوانی منتشر کنیم که هم دستگاه‌های نظارتی اجتماعی و مخصوصاً ستاد کرونا روی آن عیب و ایرادی نگذارند و از طرف دیگر هم هنرمندان اعتماد پیدا کنند که می‌توانند در کمال سلامتی فعالیت داشته باشند و مخاطبان این هنر هم بتوانند توجیهی داشته باشند برای حضور و همراهی. ما تمام جوانب را بررسی کردیم و جلسات زیادی با هنرمندان و دیگر مسئولان داشتیم و به دلیل همین وسواس‌ها فراخوان‌ها را یکی‌یکی منتشر کردیم چون در ابتدا نمی‌دانستیم که برای چند بخش می‌توانیم جشنواره برگزار کنیم؛ به‌ناچار برای یک بخش فراخوان دادیم متعاقباً مطالعاتی روی چگونگی برگزاری جشنواره انجام دادیم و به این نتیجه رسیدیم که برای یک بخش دیگر هم می‌توانیم فراخوان تنظیم کنیم.
چه چالش‌هایی در همین مسأله تنظیم و تهیه فراخوان و اعلامش وجود داشت؟
نگرانی ما این بود که این فراخوان‌ها با سیل عظیمی از انتقادها چه از سوی هنرمندان چه از سوی مردم عادی و سایر دستگاه‌ها روبه‌رو نشود که خوشبختانه فراخوان مورد استقبال قرار گرفت. یکی از آنها بخش تله تئاتر بود که در ۱۰ سال گذشته در جشنواره فجر جایگاهی نداشت و اساساً از هنرمندان رخت بربسته بود و برای نسل‌های جدید کاملاً پاک شده بود، که اصلاً چنین ویژگی وجود دارد که هم می‌تواند ماندگاری آثار نمایشی را تضمین کند و هم ارتباطی در سطح وسیع‌تر با علاقه‌مندان تئاتر داشته باشد. با اینکه ما می‌دانستیم تولید تله تئاتر در سال‌های اخیر صفر بوده، برای این بازه زمانی ۱۰ ساله پیش‌بینی کردیم که اگر اثری در این‌باره تولید شده بتواند در این جشنواره حضور داشته باشد. بخش دیگری را نیز در دل تله‌تئاتر دیدیم به نام بخش گزارش صحنه‌هایی که خودمان آن را نام‌گذاری کرده‌ایم، شامل نمایش‌هایی که به‌روی صحنه آمدند و پخش شدند اما حداقل استانداردهای لازم را هم دارا هستند. خیلی از نمایش‌ها استانداردهای لازم برای پخش در فضای مجازی و رسانه‌های دیداری را نداشتند اما آن دسته‌ای که طبق نظر کارشناسان ما چنین استانداردی را داشتند پذیرفته شدند و اسم آن را گزارش صحنه‌ای گذاشتیم. در بخش تله‌تئاتر حدود ۳۰ اثر داوری شدند که در مراسم اختتامیه نتیجه بررسی‌ها هم اعلام خواهد شد علاوه بر اینها ما بنا به ویژگی‌های فرهنگی که در حال حاضر در آن قرار داریم شهادت سردار بزرگ اسلام حاج قاسم سلیمانی را داشتیم که نمی‌توانست در جشنواره فجر بخشی به آن تعلق نگیرد. در واقع تعهد جامعه تئاتر نسبت به این موضوع آشکار بود اما یک بخش ویژه‌ای را در تئاتر خیابانی که بیشترین تولید را داشته تحت عنوان «سرباز انقلاب» در نظر گرفتیم که بخش کاملاً مجزایی است و به صورت جدا داوری می‌شود.
همه این بخش‌ها که گفتید برای فضای مجازی طراحی شده‌اند؟
بله. همه را برای فضای مجازی طراحی کرده‌ایم و با پلتفرم‌های مختلفی صحبت کردیم که بتوانند جشنواره را در این ایام پوشش دهند و آثار تولید شده و پذیرفته شده در این دوره از جشنواره  در معرض دید عموم قرار بگیرند. با آرام شدن شرایط کرونایی در کشور، قرار شد که اجرای صحنه‌ای هم داشته باشیم و این کار ما را سخت‌تر کرد. مسلماً برنامه‌ریزی ما این بود که یک اجرای زنده داشته باشیم و آن را با نهایت استانداردهای لازم تصویر‌برداری و در فضای مجازی پخش کنیم ولی به برنامه اضافه شدن اجرای صحنه‌ای آثار، از نظر حجمی برنامه‌ریزی ما را وسعت بیشتری داد و طبیعتاً دردسرهای خاص خودش را داشت. مثلاً بحث اسکان که ما آن را پیش‌بینی نکرده بودیم یا اگر پیش‌بینی کرده بودیم حداقلی بود، چون مثل گذشته نمی‌توانستیم به اسکان گروه‌ها فکر کنیم. اگر خدایی ناکرده با موج جدیدی از ویروس کرونا مواجه شویم باز هم باید خود را بر اساس شرایط جدید تطبیق دهیم. در هر حال اصل بر برگزاری جشنواره است چون این فعالیت، یک فعالیت ضروری برای جامعه است. اگر تئاتر به صورت هدفمند و صحیح پیش برود می‌تواند تأثیر زیادی روی تصحیح رفتار اجتماعی داشته باشد و اگر به این امر اعتقاد داشته باشیم که تئاتر جزء لاینفک زندگی است به شرطی که با برنامه‌ریزی درست پیش رفته باشد آن گاه ضرورت اجرای آن را متوجه خواهیم شد و با این فعالیت‌های فرهنگی است که می‌توانیم روی بخش وسیعی از جامعه اثربخشی داشته باشیم.
برخی از تئاتری‌ها معتقد بودند می‌توان امسال جشنواره برگزار نکرد و بودجه آن را به هنرمندانی اختصاص داد که در این مدت آسیب‌های بسیاری متحمل شدند... شما چه نگاهی به این نظر دارید؟
این حرف در شأن هنرمند نیست و هیچ هنرمندی نمی‌گوید من کار نمی‌کنم و بیایند به من پول بدهند و... قطعاً هر هنرمندی که رسالت خود را در کار کردن ببیند نمی‌تواند با این نظر موافق باشد. بودجه را که سازمان برنامه و بودجه تعیین می‌کند و طبیعتاً اگر برنامه‌ای اجرا نشود، بودجه‌ای هم تخصیص پیدا نمی‌کند و به این شکل نیست که بگوییم بودجه آن را صرف چیز دیگری می‌کنیم. خود هنرمندان پاسخ این توقعات غیر منطقی را داده‌اند اما اینکه هنرمندان در شرایط خاص نتوانستند به هر نحوی کار بکنند حتماً باید مورد توجه جدی قرار بگیرد و وظیفه نهادهای مسئول است که به این مسأله فکر کنند و راه حل‌هایی عاجل برای آن در نظر بگیرند و شرایطی از قبیل اعطای وام و بیمه‌ و... را تسهیل کنند. من معتقدم هنرمندان بیشتر دنبال این هستند که شرایط کار برای آنها مهیا شود و مشغول به کار شوند.
در بخش تولید و داوری آثار چه مسائلی وجود داشت و چطور با جایگزین‌های دیگر رفع شد؟
ما در سال ۹۹ تعداد زیادی نمایش روی صحنه نداشته‌ایم و طبعاً با کمبود آثار نمایشی روبه‌رو بوده‌ایم اما خیلی از گروه‌ها چه در تهران، چه در شهرستان‌های مختلف کار کردند و کارشان را آماده اجرا کردند یا نوبت اجرا برای سالن‌ها را گرفتند اما شرایط اجازه نداد که این ‌آثار روی صحنه بروند پس ما برای آن گروه‌ها فرصت ایجاد کردیم. پس از اینکه فراخوان‌ها منتشر شدند با سیل تقاضاها مواجه شدیم و طی یک اطلاعیه اعلام کردیم که  همه هنرمندانی که کار کرده‌اند و کار آماده اجرا داشتند، تأییدیه سالنی را که در آن نوبت اجرا داشتند در سایت بارگذاری کنند و حتی به بخش داوری بروند.
خلاقیت‌هایی که در دوران کرونا در جشنواره و در بخش‌های تازه به وجود آمده، آیا صرفاً به عنوان یک بخش اضافه شده جشنواره است یا یک کاری فکر شده و جدید به لحاظ فنی و عملی حتی برای دوره‌های بعد است؟
تمام این مسائل برنامه‌ریزی‌شده هستند و فکر می‌کنم شرایط کرونایی با وجود تمام خسارت‌هایی که به بار آورده یک راهکار جدید هم ارائه داد. از طرفی فعالیت‌ها را سرعت بخشید و بسترهای جدیدی را معرفی و مهیا کرد. بسیاری از پلتفرم‌های مختلف، تا پیش از این فعالیت داشتند اما تقریباً به فروش بلیت محدود می‌شدند اما امروزه ضرورت رعایت پروتکل‌ها آنها را هم به عنوان یک خانواده پای کار آورده و به عقیده من حتی پس از کرونا  و در سال‌های آینده نیز شاهد این نوع ارائه‌ها در رسانه و فضای مجازی خواهیم بود. وقتی که صحبت از مجازی شدن پخش تئاتر و رسانه‌ای شدن آن شد، ما با پلتفرم‌های مختلفی صحبت کردیم که بعضی از آنها از قبل بستر مهیایی داشتند و در نهایت با جمع‌بندی‌هایی که صورت گرفت قرار شد یکی از اقداماتی که در اولویت کاری آنها قرار می‌گیرد تقویت زیرساخت‌های کیفی باشد تا برای پخش برنامه‌های مختلف از این پلتفرم‌ها با مشکل کمتری در بخش پهنای باند مواجه شویم. آنها به ما قول دادند که به مشکلی برنخواهیم خورد اما طبیعتاً بعضی از مسائل هم تمام و کمال در ید اختیار و مدیریت ما نیست.
یکی از مشکلات هنرمندان کپی‌رایت است و طی ماه‌های گذشته پخش برخی آثار نمایشی باعث بحث‌های حقوقی شد که حتماً در جریان آنها هستید. برای این مسأله چه راهکاری در نظر گرفته شده تا به عنوان مثال اثر یک کارگردان بی‌اجازه او از صفحه تلویزیون و... ضبط و به صورت غیرقانونی منتشر نشود؟
ما حقوق مادی و معنوی آنها را رعایت می‌کنیم اما بعضی ریسک‌ها را باید بپذیریم. مثلاً ضبط آثار از اسکرین صفحه نمایش از جمله مسائلی است که واقعاً نمی‌شود چاره‌ای برای آن اندیشید.
برخی معتقدند جشنواره باید یک اساسنامه و یک دبیر مشخص و ثابت داشته باشد تا در هر دوره بنا به سلیقه و نظر دبیر جدید، دستخوش تغییرات اساسی نشود. شما با این نظر موافقید؟
من با این نظر موافق نیستم. جشنواره یک امر کیفی است که چارچوب آن ثابت اما نحوه برگزاری و کیفیت و نوع تأثیرگذاری آن متفاوت است. در واقع بسترهای زیرساختی می‌توانند ثابت باشند و اگر قرار بر تغییر آن باشد، باید دلیل محکمی در بین باشد. برخی دوست دارند همیشه با چیز ثابتی سروکار داشته باشند و کمترین تغییر را برنمی‌تابند. قطعاً دبیر جشنواره باید بداند که امسال چرا و چگونه می‌خواهد جشن را برگزار کند و بر آن اساس چه تغییراتی را لازم است ایجاد کند؛ پس تغییر در کیفیت لازم و ضروری است و در کمیت و زیرساخت هم اگر با دلیل باشد، خوب است.‌
‌

بی‌تئاتر زندگی‌ات را از دست داده‌‌ای
 واقعیت این است که برای من بین تئاتر و زندگی مرزی وجود ندارد. وقتی اهل تئاتر باشی و کاری نکنی، مثل این است که زندگی‌ات را از دست داده‌ای. ناگزیرم بگویم بعد از اینکه در اسفند ۹۸ دو روز اجرا رفتیم، متأسفانه سیما شکری بازیگر اصلی گروه و مربی بخش جوانان گروه مان، تعدادی از اعضای فامیل و همین‌طور مادرشان را از دست دادند و کرونا باعث این اتفاقات شد. آن زمان احساس کردم تنها چیزی که التیام بخش این غم از دست دادن برای بازیگرم خواهد بود، این است که دو هفته اجرا برویم.
روزبه حسینی که با نمایش «الف کاف شین» در بخش صحنه‌ای جشنواره تئاتر فجر حضور دارد، از تجربه خود و گروهش در دوران کرونا گفت.‌

خاطرات اشیا
در این اثر دغدغه شخصی خودم به اشتراک گذاشته می‌شود. به مسأله مهاجرت فکر می‌کنم و این موضوع که تکلیف اشیایی که دوست دارم و به آنها وابسته‌ام به‌علاوه کلکسیون شخصی‌ام چه می‌شود ذهنم را به خود مشغول کرده است. طبیعتاً نمی‌توانم این وسایل را با خودم ببرم. خانه شبیه وطن است و اشیا در مقیاس بزرگ‌تر وابستگی‌های ما و فراتر از یک شئی هستند که باید از آنها چشم‌پوشی کرد. نمایش در یک آپارتمان مسکونی با تعدادی تماشاگر محدود نهایتاً هفت نفر اجرا می‌شود. با تماشاگر شبیه خریداران اشیا رفتار می‌شود و مخاطبان وسایل را که قیمت‌گذاری شده‌اند از نزدیک می‌بینند. به‌مرور در روند نمایش در مورد گذشته زن در مورد استفاده اشیا صحبت می‌شود که چه خاطرات نهفته‌ا‌ی دارند.
سارا کریمیان ‌اقبال نویسنده، بازیگر و کارگردان «هوم» که از 15 بهمن‌ماه در سی و نهمین جشنواره تئاتر فجر روی صحنه می‌رود؛ درباره موضوع و اجرای خاص نمایشش صحبت کرد.

فرمانده‌ای که فرمانده نیست
نگاه ابراهیم هادی به این واسطه برای من جذاب بود که ایشان اهل خودنمایی نبودند. در آخرین لحظاتی که گردان کمیل در حال سقوط است، ابراهیم هادی فرمانده نیست اما تمام کارهای فرمانده را انجام می‌دهد.
لیلی عاج نویسنده و کارگردان نمایش «کجایی ابراهیم؟» که از امروز در جشنواره بین‌المللی تئاترفجر روی صحنه می‌رود درباره شهید ابراهیم هادی که موضوع اصلی نمایش او است صحبت کرد.

میترا رضایی
خبرنگار
رضا پورتراب نویسنده و کارگردان تاکنون 30 اثر کارگردانی کرده و در بیشتر جشنواره‌های کشوری حضور داشته و عناوین بسیاری کسب کرده‌ و به عنوان نماینده گرگان در سی و دومین جشنواره فجر، نمایش «اپیدمی» را در تالار وحدت به صحنه می‌برد.
او در گفت‌وگو با «ایران» درباره تولید نمایش «اپیدمی» می‌گوید: این نمایش  با موضوع دروغ، اثری پر پروداکشن است و صرفاً برای جشنواره تولید نشده است. ســـال قبـــــــــــــل در اجـــــــــرای عمومی شهر گرگان اجرای عمومــــی داشتیم و 2 هزار نفر این اثر را تماشا کردند.
پورتـراب معتقد است «جشنواره فجر رویکردی همگانی برای تئاتر ایران دارد، تمام آثار منتخب  ایران در یک سال در جشنواره فجر جمع می‌شوند، هنرمندان شهرستان‌ها و تهران کنار هم قرار می‌گیرند با سلایق هم آشنا می‌شوند و این یک رویداد بی‌نظیر است. خصوصیت جشنواره فجر این است که تئاتری‌های کل کشور را کنار هم جمع می‌کند و باعث می‌شود تجربیات‌شان را به هم انتفال دهند.
بدون شک برگزاری جشنواره فجر امسال کار درستی است. شاید برگزاری حضوری و حضور تماشاگران از نظر برخی  ریسک به نظر بیاید اما ارزشش را دارد. حقیقت این است که  تئاتری‌ها یک سال کار نکرده‌اند و به این رویداد نیاز دارند و در کل دنیا هم الان تئاتر دارد با رعایت پروتکل‌ها اجرا می‌شود. فجر امسال یک شروع دوباره برای تئاتر است.»
کارگردان نمایش «اپیدمی» از اینکه به عنوان نماینده گرگان در سی و نهمین جشنواره تئاتر فجر در تالار وحدت روی صحنه می‌روند بسیار خشنود است و می‌گوید: «بعد از سال‌های زیادی با نمایش «اپیدمی» در تالار وحدت اجرا داریم؛ رویدادی که شاید در استان گلستان بی‌نظیر باشد و همین الان حتی بازیگران پیشکسوت نمایش ما هم بسیار شوق دارند که می‌خواهند روی صحنه  تالار وحدت بروند. کل استان گلستان چشم دوخته به «اپیدمی» و دوست دارند با کسب عنوان به خانه بازگردیم و از همه مهم‌تر هنرمندان پیشکسوت امیدوارند ما جایگاه غرورآفرین تئاتر گرگان را که در یک دهه خاصی در رده‌های اول کشور بوده است بازگردانیم. امیدواریم دست پر برگردیم» او در پایان به این موضوع اشاره می‌کند که «ما یک گروه 45 نفره‌ایم که با بودجه‌ای که جشنواره برایمان درنظر گرفته ‌است فقط می‌توانیم بیایم و برگردیم و هیچ آورده اقتصادی برای هنرمندان گروه ندارد اما عشق به هنر برایمان از هر چیزی بالاتر است. ما بازیگر 70 ساله داریم که ریسک کرونا را به جان خریده و دارد می‌آید. همه ما حتی جان‌مان را گذاشته‌ایم که این کورسوی تئاتر را حفظ کنیم.»‌‌

‌ کمدی زا
  نویسنده و کارگردان: کاوه مهدوی
  بازیگران: پریسا محسنی، نگارغفاری، امیرمحمد اسماعیل‌زاده، عرشیا کرمی، نیلوفر مظفری، آیسان حدادی، رقیه عطااللهی، پوریا معصومی، امیرعلی اسماعیلی، نازنین ادیب، فائزه هذری، زهرا حسین‌زاده
  خلاصه نمایش: گرانی شیر در دوران شاهی از قاجار باعث می‌شود عده‌ای به فکر دزدی از بازار بیفتند.
  مکان و زمان اجرا: تماشاخانه ایرانشهر- سالن استاد ناظرزاده ، ساعت 17
..........................................................................
 ‌نگاهم به دریاست تا کسی آب نبرد
  کارگردان: حسن سبحانی‌مینابی
  نویسنده: رضا گشتاسب
  بازیگران: فرشاد اسلامی، ابوالقاسم احدیان، داوود رمضان‌زاده، هما برازنده، شیوا قاسمی، رومینا احمدی‌پور، حسن اصیلی، مهرداد ذاکری
  خلاصه نمایش: قاسم‌ و عباس در گیرودار جنگ در جزیره‌ای تک و تنها ایستاده و از دکلی نفتی مراقبت می‌کنند و... .
  مکان و زمان اجرا: تماشاخانه ایرانشهر- سالن استاد سمندریان، ساعت 19
‌..........................................................................
‌کجایی ابراهیم؟
  نویسنده و کارگردان: لیلی عاج
  بازیگران: سیدجواد حسینی، سیامک زین ‏الدین، مرتضی عبداللهی، نهال حاجیان، شهروزآقایی، یزدان دارابی، مهدی جعفری‌پور، علی چاقوچی
  خلاصه نمایش: به پیر، به پیغمبر، ما تو کانال موندیم که حال مردم خوب باشه، زندگی کنن، شاد باشن  و  نه که این‏جوری گرونی و بیکاری و رانت و دروغ پدر جوون‏ های مردم  رو در بیاره  و... .
  مکان و زمان اجرا: تالار حافظ - ساعت 19
‌..........................................................................
اجراهای خیابانی
‌همیلو
  کارگردان: هیام احمدی
  نویسنده: فرامرز غلامیان
  مکان و زمان اجرا: تالار وحدت- پهنه رودکی، ساعت 15:30 و ایران مال- محوطه آب نما، ساعت 18:30
‌تن های تنها
  نویسنده و کارگردان: امیر رجب پور
  مکان و زمان اجرا: تالار وحدت- پهنه رودکی، ساعت 16 و ایران مال- محوطه آب نما، ساعت 19
 ‌حباب زیر آب
  کارگردان: جلال حسنوند، علی شمس
  نویسنده: جلال حسنوند
مکان و زمان اجرا: تالار وحدت- پهنه رودکی، ساعت 16:30
‌‌سرباز سردار
  کارگردان: امین پورمند
   نویسنده: مرتضی شاه کرم
مکان و زمان اجرا: تالار وحدت- پهنه رودکی، ساعت 18 و مترو میدان ولیعصر (عج)- ایوان انتظار ، ساعت 11:30
 زهی خیال باطل
  نویسنده و کارگردان: مهرداد کاووسی حسینی
  مکان و زمان اجرا: تالار وحدت- پهنه رودکی، ساعت 18:30 و مترو میدان ولیعصر (عج)- ایوان انتظار ، ساعت 11
‌‌حیاط ناتمام خانه ورنوسفادرانی
  نویسنده و کارگردان: رضا سعیدی
  مکان و زمان اجرا: خانه بهار- ساعت 16:30 و 18
‌‌‌‌میکرو مکبث
  نویسنده و کارگردان: حسین دریس
  مکان و زمان اجرا: تالار محراب- ساعت 18
‌‌‌دموکراسی سفارشی
  نویسنده و کارگردان: میلاد جباری مولانا
  مکان و زمان اجرا:  باغ موزه قصر- ساعت 18:30