نیویورک پست (امریکا):
در حالی که جو بایدن برای مراسم تحلیف خود آماده می‌شود، قول او به برداشتن محدودیت‌هایی که ترامپ برای مهاجران وضع کرده بود، باعث شده است موجی از مهاجران کشورهای امریکای لاتین و امریکای مرکزی در جاده‌های منتهی به امریکا در جنوب این کشور به راه افتد.

گلوبال تایمز (چین):
برای اولین بار تولید ناخالص داخلی چین رکورد 100 تریلیون یوان (اندکی بیش از 15 تریلیون دلار) را زد. این در حالی است که امسال برای چین به‌خاطر کرونا سال سختی بود اما سیاست‌های دولت باعث شد در یک‌چهارم پایانی سال اقتصاد خود را تقویت کند.

کوریره دلاسرا(ایتالیا):
«جوزپه کونته»؛ نخست‌وزیر ایتالیا  در سمت خود ابقا شد. اما  هفته گذشته دو وزیر او از حزب «ماتئو رنزی» استعفا و دولت کونته را در آستانه سقوط قرار دادند او اکنون در حالی در انتظار رأی سنا است که با جدایی حزب رنزی، با اکثریت کرسی‌ها فاصله زیادی دارد.

بنفشه غلامی- زهره صفاری/ دیروز آخرین روز از دوره چهارساله ریاست جمهوری «دونالد ترامپ» در امریکا بود. چهار سال حکومت او همراه بود با تغییرات زیادی که وی در امریکا ایجاد کرد. تغییراتی که در نهایت منجر به تعمیق شکاف‌های موجود در این کشور شد. در اینجا مقالاتی از 6 تحلیلگر بنام بین‌المللی را درباره آنچه دونالد ترامپ برای امریکا به میراث گذاشته است از 4سایت پراجکت سیندیکیت، فایننشال تایمز، وال استریت ژورنال  و سی ان ان گرد‌آوری کرده‌ایم.

میراث تلخ «ترامپ»
ریچارد هاس؛ رئیس اندیشکده شورای روابط خارجی امریکا
دیگر می‌توان با اطمینان از رفتن «دونالد ترامپ» گفت. گرچه خودش چندان رغبتی به این کار نداشت اما 20 ژانویه (امروز) او کاخ سفید را ترک می‌کند. گذر زمان نشان می‌دهد «ترامپ» چه تغییرات گسترده‌ای در امریکا و جهان رقم زده است. به طوری‌که حتی اگر او را بدترین ننامیم، یکی از بدترین‌های جهان تلقی می‌شود. درست است که «ترامپ» اقدامات سازنده‌ای مانند قطع مالیات‌های سنگین شرکت‌ها که در تقویت رشد اقتصادی مؤثر بود یا تقابل هوشمندانه و مستقیم با چین یا ارسال سلاح به مناطق تحت اشغال روسیه در اوکراین یا توافق تجاری «نفتا» با مکزیک و کانادا و گرفتن تأیید آن در کنگره  را انجام داد اما اشتباهاتی داشت که بر همه این خوبی‌ها سایه می‌اندازد. اولین و مهمترین آن تخریب دموکراسی امریکایی بود که با اقداماتی مانند ترغیب هوادارانش برای حمله به کاخ کنگره، فرافکنی علیه رسانه‌ها، افزایش دروغ‌پراکنی و زیر سؤال بردن مشروعیت انتخابات آن را محقق کرد.
دومین اشتباه او در مدیریت نادرست کووید19 بروز کرد. جایی که ناکارآمدی و سوءمدیریت رئیس‌جمهور، در آستانه خروجش از کاخ سفید آمار مرگ‌ها را به 400 هزار نفر کشانده است. به نظر می‌رسد او تصور می‌کرد بهادادن بیش از حد به اقدامات مقابله‌ای با این ویروس که سبب رکود اقتصادی شده بود، می‌تواند در انتخاب مجددش تأثیر بگذارد اما او مسیر را کاملاً اشتباه رفت. سومین میراث هولناک ترامپ در سیاست خارجی بود که جایگاه امریکا در جهان را تنزل داد و آن را به انزوا کشاند. در این شرایط ترمیم زخم‌هایی که ترامپ بر امریکا وارد آورده شاید غیرممکن نباشد اما در کوتاه‌مدت بسیار دشوار خواهد بود. شاید او دیگر رئیس‌جمهور نشود اما همچنان یکی از مهره‌های بانفوذ جمهوریخواهان و امریکا باقی خواهد ماند. «ترامپ»، امریکایی به مراتب بدتر از آنچه تحویل گرفته بود پیشکش کرد و این میراث دردآور ترامپ است.

بازسازی امریکا و جهان پس از ترامپ
کمال درویش/ وزیر دارایی سابق ترکیه
بسیاری معتقدند، به دلایل بسیاری که ممکن است فراتر از آنچه در دوره ریاست جمهوری دونالد ترامپ رخ داد، باشد، لیبرال دموکراسی در امریکا در حال زوال است. اما شاید پرده آخر حکومت ترامپ که همراه با خشونتی بی‌سابقه بود، منجر به کاهش قطب بندی‌های سیاسی که موجب شکاف کنونی در امریکا شده و تقویت نهادهای دموکراتیک این کشور شود.
میراثی که ترامپ برای بایدن به جا گذاشت، حمله به دموکراسی بود. البته نمی‌توان منکر آن شد که امریکا ده‌ها سال قبل از ترامپ نیز در حال زیر سؤال بردن دموکراسی در جهان بود و اغلب از دولت‌های استبدادی حمایت می‌کرد. برای مثال امریکا با همه ادعاهایی که درباره دموکراسی داشت، در اوایل دهه 1950 دولتی را که به صورت دموکراتیک در ایران روی کار آمده بود با کودتا خلع کرد و در سال 1973 کودتایی را علیه سالوادور آلنده در شیلی رقم زد.
اما این نمونه‌ها نباید مانع از آن شود که بایدن بیکار بنشیند تا امریکا از این برهه سخت تاریخی عبور کند. او می‌تواند میراثی که برایش به جا گذاشته تغییر دهد و به یاد داشته باشد، حمایت از لیبرال دموکراسی، به معنای مداخله در امور سایر کشورها نیست و نباید باشد. شاید در برخی موارد مثل تهدیدهای واقعی جهانی لازم به مداخله سایر کشورها در امور کشوری باشد، اما تغییر رژیم‌ها حتی اگر به ایجاد دموکراسی در کشوری کمک کند، نباید یک هدف باشد. زیرا هر رژیمی که با کمک نیروهایی خارجی در کشوری بر مسند قدرت بنشیند، مشروعیت لازم را نخواهد داشت.
امریکا برای دهه‌ها برای حمایت از دموکراسی، فاقد استراتژی کامل و منسجمی که قابلیت اجرا نیز داشته باشد، بوده است. پس بهتر است، بایدن با میراثی که به او رسیده تلاش کند، به جای پرداختن به چالش‌های قدیمی، واقعاً به چندجانبه‌گرایی و حمایت از نهادهای بین‌المللی روی آورد. بایدن و هریس در کمپین‌های خود نشان دادند که تفکر درستی در زمینه‌های دموکراسی دارند. پس نباید اجازه دهند به‌خاطر میراثی که به آنها رسیده فرصت از دست برود.

امریکا مرکز جدید بی‌ثباتی در جهان
نوریل روبینی / مشاور اقتصادی سابق کاخ سفید در دولت بیل کلینتون
این مسأله که آیا توفانی که در دو هفته اخیر در امریکا به راه افتاده، تلاش برای یک کودتا یا حمله به دموکراسی بوده است، فقط یک مسأله معنایی است. آنچه مهم است این است که این خشونت به دستور یک رئیس جمهوری دیوانه خطرناک با هدف جلوگیری از انتقال مشروع قدرت به نفع خود انجام شده است. البته وقایع 6 ژانویه که می‌توان آن را میراث ترامپ دانست، تعجب آور نبود و تحلیلگران بسیاری از ماه‌ها قبل درباره آن و اینکه ممکن است ترامپ با امیال دیکتاتورمآبانه‌اش کشور را به آشوب بکشد، هشدار داده بودند. اما این هرج و مرج و لطمه‌ای که به دموکراسی وارد شدف تنها میراث او نبود. فراتر از این رویدادها، ترامپ مسئول بی‌توجهی به بهداشت عمومی و سلامت مردم امریکا است. امریکا 4 درصد از جمعیت جهان را تشکیل می‌دهد، اما 20 درصد مرگ‌و‌میرهای کرونایی در این کشور رخ داده است. امریکایی که دونالد ترامپ برجا گذاشته درست مانند «جمهوری موزی» است؛ کشوری که هرچند هزینه‌های زیادی صرف بهداشت و درمان می‌کند اما توانایی کنترل کوچکترین یا مهمترین چیزها مثل یک پاندمی را ندارد. این باعث شده است، رهبران کشورهای دیگر امریکا را مورد استهزا قرار دهند. ترامپ ضربه زیادی به قدرت نرم امریکا زد. اما بدتر از آن با شورش‌های روز 6 ژانویه امریکا را به سمت بی‌ثباتی برد. حتی قبل از انتخابات 2020 هم آژانس‌های امنیتی امریکا هشدار می‌دادند که تروریسم و خشونت راستگرایان افراطی امریکا را تهدید می‌کند. اکنون این تهدید پررنگ‌تر شده است. طوری که با روی کار آمدن بایدن هم می‌تواند ادامه داشته باشد. از همین‌رو می‌توان گفت، امریکا در ماه‌ها و حتی سال‌های آینده می‌تواند کانون جدید بی‌ثباتی‌ها در جهان باشد. وضعیتی که ممکن است، رقبای استراتژیک امریکا بیشترین بهره را از آن ببرند.

سال‌های فراموش نشدنی
استفن کولینسون؛ کارشناس خبری سی‌ان‌ان
4 سال دروغ پراکنی، توئیت‌های خصمانه، اخراج، شـــــــعارهای تفرقه‌برانگیز و حمایت از راست‌های افراطی سرانجام به پایان رسید.
عصر سیاسی «ترامپ» با دروغ پردازی درباره محل تولد «باراک اوباما»، رئیس‌جمهور پیشین امریکا و تئوری توطئه علیه او با اندک نشان دادن میهمانان مراسم تحلیف وی آغاز شد و با ادعاهای نادرست  «ترامپ» درباره پیروز انتخابات 2020، جنجالی‌تر به پایان رسید. او با زیر پا گذاشتن سنت انتقال قدرت صلح‌آمیز حتی مشروعیت بایدن را نیز به چالش کشاند و درد مردم را در اوج بحران بیشتر کرد. اما سرانجام چهارشنبه هواپیمای شخصی او از فراز کاخ کنگره عبور کرده و مایل‌ها دور خواهد شد و «بایدن» با تحلیفی بی‌سروصدا آن هم در نتیجه سوءمدیریت سلفش و مرگ 400 هزار نفر بر اثر کرونا، برای ریاست جمهوری سوگند یاد می‌کند. آنچه مسلم است نادیده انگاشتن کووید19 از سوی رئیس‌جمهور، پیش از هر چیز ریشه در منافع شخصی سیاسی‌اش داشت.
«ترامپ» با دستاوردهایی کاخ سفید را ترک می‌کند که هرگز فراموش نخواهد شد. جدای از اقدامات نژادپرستانه و وعده‌های محقق نشده در زمینه خدمات درمانی، اقدامات جنجالی ترامپ پس از باخت در انتخابات، افراطی‌گری را در میان هوادارانش تزریق کرد. به طوری که بسیاری از آنها دولت جدید را قبول ندارند. او کشور را دوپاره کرد. بنابراین رفتن او نه تنها بر آینده جمهوریخواهان بلکه بر اتحاد امریکا نیز اثرگذار خواهد بود. «بایدن» رهبری پرچالش‌ترین امریکا را از زمان «فرانکلین روزولت» برعهده گرفته است و با وجود اهداف بلندپروازانه او بدون شک توانایی‌هایش با مهار کرونا و رهایی امریکا از بحران اقتصادی محک خواهد خورد. با این حال یک موضوع برای تیم بایدن محرز است؛ کاخ سفید به مراتب روزهای آرام و باثبات‌تری را بعد از ترامپ تجربه خواهد کرد و دست کم ممکن است هرگز کابوس 4 سال گذشته برای امریکا تکرار نشود.

میراث ترامپ برای خود
کیمبرلی استراسل /ستون‌نویس وال استریت ژورنال
یک سیاستمدار باید خیلی سخت کار کند تا بتواند در یک روز هم میراث خود را نابود کند و هم آینده کشورش را؛ و دونالد ترامپ روز 6 ژانویه که حمله به کنگره امریکا را کلید زد، این کار را کرد. هرچند که از مدت‌ها قبل تلاش خود را برای رسیدن به این نقطه آغاز کرده بود. او می‌توانست با وجود همه عقایدی که داشت، به گونه‌ای دیگر میراث خود را به جا بگذارد. می‌توانست به عنوان نماینده قشری که می‌خواستند اعتراض خود را به شرایط موجود اقتصادی و سیاسی بیان کنند، ظاهر شود. اما خروج او از توافقنامه آب و هوایی پاریس، پاره کردن برجام و کاهش مالیات برای ثروتمندان و وارد کردن دادستان‌های دلخواه خود به عالیترین نهاد قضایی امریکا و حتی حفاری در منطقه حفاظت شده شمال ضربه‌های مکرری به کشور وارد کند.
اینها میراث‌ ترامپ برای کشور هستند. اما نباید از میراث که او برای خودش به جا گذاشته نیز غافل شد.
ترامپ در دو هفته اخیر هزینه نابخردی‌های خود در رخ دادن حمله به ساختمان کنگره امریکا را داد. بسیاری از اعضای دولتش استعفا کردند و برای دومین بار به استیضاح کشیده شد.
اکنون حتی بسیاری از هواداران او که دو ماه پیش به وی رأی دادند، دیگر تمایلی ندارند، در سال 2024 او را در انتخابات ببینند. این میراثی است که او برای خود به جا گذاشته است و آینده خود را با آن به نابودی کشیده است.

پایان دردهای امریکا
هیأت تحریریه فایننشال تایمز
بحران خروج «دونالد ترامپ» از کاخ سفید نگرانی‌هایی را در پی دارد. زمان قضاوت درباره آن بدون شک دور نیست. آنچه مسلم است ریاست جمهوری «ترامپ» بیشترین تبعات را داشته است. او نه تنها اتحاد در داخل امریکا را از بین برد که اعتبار خارجی آن را نیز به پایین‌ترین سطح ممکن از زمان جنگ ویتنام رساند. تفکیک آنچه او در داخل و خارج امریکا انجام داده است به سادگی امکانپذیر نیست. اقداماتی مانند خروج امریکا از معاهده آب و هوایی پاریس و سازمان‌های چندجانبه، سیاست خصمانه در قبال تولید داخلی و ... و بسیاری سیاست‌های خارجی نادرست، غرب را بدون رهبر نگه داشت.
«ترامپ» کشور را به خاطر منافع خودش نابود کرد اما بدتر از آن اینکه جمهوریخواهان نیز نتوانستند ژئوپلیتیک منطقه را درک کنند، چراکه مشکلات داخلی امریکا به مسکو یا پکن مربوط نیست یا هر آشوب یا بحران نژادپرستانه، تنها چهره غرب را شکننده خواهد کرد. در نهایت اینکه «ترامپ» با سوءمدیریت کرونا، فرصت پیروزی را به چین پیشکش کرد. اگر رئیس جمهوری ترامپ را به عنوان زمان از دست رفته در نظر بگیریم، باید اعتراف کنیم که او به هیچ‌وجه قدرت کاریزما یا مهارت لازم برای این کار را نداشته است.
دو بار استیضاح و آمار هول‌انگیز مرگ‌ومیر بر اثر کرونا، مؤید این ادعا است. اما با همه اینها رفتن او مسلم است. در عین حال «بایدن» در حالی آماده حضور در کاخ سفید و تقابل با میراث درهم شکسته «ترامپ» می‌شود که همچنان شماری از شهروندان امریکایی، رقیب شکست خورده‌اش را حمایت می‌کنند. با تمام اینها نباید به اشتباه این شرایط را خطرناک بدانیم، بلکه خروج رئیس جمهور دغل‌باز امریکا پایانی بر دردهای این کشور خواهد بود.

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

برنامه روزانه ترامپ

برنامه روزانه ترامپ ساده‌ترین برنامه خلاف قاعده‌ای بود که هرکس ممکن بود با آن مواجه شود؛ یکی از دشوارترین ناهنجاری‌ها در رفتار ترامپ، عناد همیشگی اش با جان مک کین بود که حتی بعد از مرگ این سناتور (منتقد) نیز - که عملاً دیگر آسیبی به ترامپ وارد نمی‌کرد - همچنان ادامه داشت. تصمیم‌گیری در مورد لغو مجوزها و تأییدیه‌های امنیتی «جان برنان» رئیس سابق سازمان سیا در 15 ماه اوت نمونه دیگری از رفتارهای کینه توزانه و مغرضانه ترامپ بود. برنان حالا دیگر اهمیت چندانی نداشت، هر چند که در دوران خدمتش در سیا، این سازمان را به یکی از سیاسی‌ترین سازمان‌ها در طول تاریخ تبدیل کرد. برنان هر نوع خطایی را انکار می‌کرد ولی با این حال، ترامپ متقاعد شده بود که او به منظور جاسوسی از کمپین انتخاباتی‌اش در سال 2016، نقش مهمی در سوء‌استفاده از روند نظارتی قانون «فیسا» (قانون نظارت بر اطلاعات خارجی) داشته است. حضور مداوم برنان در رسانه‌ها و انتقاد از سیاست‌های ترامپ بعد‌از روی کار آمدنش، به این بدبینی رئیس جمهوری دامن می‌زد.
بعد از اینکه سارا سندرز سخنگوی کاخ سفید موضوع لغو مجوز امنیتی برنان را اعلام کرد رسانه‌ها بلافاصله روی این موضوع متمرکز شدند. کلی بعد از اینکه تمام بعدازظهر آن روز را صرف رسیدگی به این مسأله کرده بود، به من گفت «موضوعِ برنان سروصدای زیادی به پا کرده است» و «معضل بزرگی شده است.» من و کلی در یک گفت‌و‌گوی یک ساعته اتفاقاتی را که رخ داده بود، بررسی کردیم. کلی گفت؛ از اواسط ماه ژوئیه فکر می‌کردم که ترامپ را از پیشنهاد لغو مجوز امنیتی افراد منصرف کرده‌ام اما ترامپ باز هم آن را مطرح کرده است، زیرا رسانه‌های محبوبش او را تحت فشار قرار داده‌اند. ترامپ همان روز می‌خواست مجوز امنیتی چند نفر دیگر (از مقامات امنیتی دولت اوباما) را در فهرستی طولانی‌تر حذف کند اما قبول کرد سندرز این اسامی را در جلسه توجیهی خود با رسانه‌ها قرائت و تلویحاً تهدید کند که مجوز امنیتی افراد نام برده شده در این فهرست نیز در موقعیتی دیگر در آینده لغو خواهد شد. به کلی اشاره کردم که این پیشنهاد را ابتدا رند پال سناتور جمهوریخواه مطرح کرد (این سناتور جمهوریخواه در حساب توئیتر خود پیشنهاد کرده بود که مجوز امنیتی جان برنان باید لغو شود.)
در روزهای نخست ماه ژوئن سال 2018، جان کلی رئیس ستاد کارکنان کاخ سفید و رئیس دفتر رئیس جمهوری، شیوه جدیدی را درباره برنامه روزانه ترامپ اجرا کرد و هر روز کاری در اتاق بیضی (دفتر اصلی رئیس جمهوری) را از ساعت 11 صبح و با یک جلسه صبحگاهی با خودش به‌عنوان رئیس ستاد کارکنان شروع می‌کرد. او امیدوار بود که به این ترتیب سخنرانی‌های طولانی و سردرگم ترامپ را در جلسات توجیهی اطلاعاتی که دو بار در هفته برگزار می‌شد، به حداقل برساند. البته نکته قابل توجه این بود که روز کاری «رسمی» ترامپ تقریباً تا نزدیک وقت ناهار شروع نمی‌شد.
البته ترامپ صبح‌ها هم بیکار نمی‌نشست. برعکس، او زمان زیادی را از همان اقامتگاه خود صرف تماس‌های تلفنی می‌کرد.