دنیا پاپایی
خبرنگار‌
پخش سریال رچد (Ratched )از شبکه نتفلیکس بازتاب خوبی بین مخاطبان داشته است. این سریال براساس فیلم قدیمی «پرواز بر فراز آشیانه فاخته» به کارگردانی میلوش فورمن و براساس رمانی به همین نام اثر کن کیسی ساخته شده است و در زمان پخش خود برنده پنج جایزه اسکار شد. این فیلم در ایران با نام «دیوانه از قفس پرید» معروف است.
حالا بعد از گذشت 45 سال که از ساخت فیلم فورمن می‌گذرد، سریالی با کارگردانی رایان مورفی و نقش آفرینی سارا پلسون ساخته شده است و در حال حاضر فصل اول این سریال 8 قسمتی به تازگی پخش شده و خبر ساخت فصل دوم نیز تأیید شده ولی زمان مشخصی برای آن تعیین نشده است.
در قسمت اول آن سریال، سارا پلسون نقش پرستارشروری به‌نام رچد، سینتیا نیکسون نقش گوندولین بریگز، جودی دیویس نقش پرستار بتسی باکت، شارون استون نقش لنور آزگود، جان جان بریونز نقش دکتر ریچارد هانوفر، فین ویتراک نقش ادموند تولسون، چارلی کارور نقش هاک، آلیس انگلرت نقش دالی، آماندا پلامر نقش لوئیز، کوری استول نقش چارلز وینرایت، سوفی اوکوندو نقش شارلوت و وینسنت دن آفریو نقش فرماندار ویلبرن را ایفا می‌کنند.
 این سریال در ژانر وحشت ساخته شده است، داستان از سال 1947 آغاز می‌شود و پروسه تبدیل زندگی یک پرستار جوان فروتن را نشان می‌دهد که در یک بیمارستان روانی شروع به کار کرده و سختی و دشواری کار باعث تبدیل او به یک شخصیت منفور و دیو صفت می‌شود. به عبارت دیگر این سریال روایت زندگی پرستار قبل از شروع فیلم کلاسیک فورمن است. این سریال توانسته در همین مدت کوتاهی که پخش شده، امتیاز 7.6 IMDb از 10 امتیاز را کسب کند.
پیش از این شاهد همکاری سارا پلسون و رایان مورفی در مجموعه «داستان‌های ترسناک امریکایی» بودیم، این همکاری نشان می‌دهد که همکاری این دو در مقام بازیگر و کارگردان با یکدیگر اتفاقات خوبی را رقم می‌زند. سارا پلسون، بازیگر 45 ساله امریکایی در کارنامه خود فیلم‌ها و سریال‌های موفقی مثل «داستان‌های ترسناک امریکایی» دارد. این بازیگر برنده جایزه ایمی و جایزه گلدن گلوب شده است. رایان مورفی کارگردان و نویسنده سریال‌های عجیب است که سبک کاملاً متفاوت و منحصر به فردی دارد و بسیار هم در این زمینه موفق بوده است.‌

ندا سیجانی
خبرنگار‌
این روزها بازارموسیقی و آلبوم‌های موسیقی درسکوت و بی‌خبری است و گویا انگیزه واشتیاقی دراین حوزه وجود ندارد. شاید هم شرایط اقتصادی و هزینه بالای تولید یک آلبوم و نبودن قانون کپی رایت در به‌وجود آمدن این مسأله بی‌تأثیر نبوده، هر‌چه هست از شروع بیماری کرونا شرایط فروش بازارمحصولات فرهنگی و هنری تقریباً نیمه تعطیل شده و تا به امروز همچنان بازار آلبوم‌های موسیقی راکد است.‌

بازار موسیقی راکد شده، نه تولیدی است و نه فروش
مدیر انتشارات و مرکز موسیقی بتهوون براین نظراست: «بیش از 7 ماه است که هیچ آلبومی تولید نشده و درطول یکسال گذشته به‌خاطر نوسان قیمت دلارحتی کارهایی که انتشارآنها به اتمام رسیده بازتولید نشده‌اند و این تنها مربوط به شرایط امروز و گسترش ویروس کرونا نیست بلکه بعد ازآبان ماه سال گذشته، این رکود در بازار وجود دارد و می‌توان گفت اکثریت نمایشگاه‌های عکس، بازار کنسرت‌های موسیقی و تولیدات آثار هنری چون آلبوم‌های موسیقی به‌طور کلی راکد است چرا که افرادی که تولید کننده، مصرف کننده یا دست اندرکار این آثار هستند جزو افرادی‌اند که اتفاقات این ماه‌های اخیر برایشان مهم بوده و همین امرموجب شده طی 10 ماه گذشته آلبومی که تأثیرگذاربوده و بازار موسیقی را به اصطلاح تکان داده و مخاطب را جذب خود کرده منتشر نشود. حتی آلبوم «خراسانیات» اثر استادان شجریان و زنده یاد پرویز مشکاتیان هم که زمستان سال گذشته منتشر شد به این خاطر که در کوران اخبار کرونا بود نتوانست اثرگذاری موفقی داشته باشد، ضمن اینکه کسانی که علاقه‌مند به این نوع موسیقی هستند و به‌عنوان کلکسیونر این کارها را جمع‌آوری می کنند پیش‌تر این آلبوم را خریداری کرده‌اند.» به‌گفته بابک چمن‌آرا «شرایط این دوران موجب شده اکثریت مردم رو به فضای مجازی بیاورند وازطریق پلتفرم‌های دیجیتال عرضه صدا و تصویر به فیلم یا موزیک مورد علاقه خود دسترسی پیدا کنند. سایت‌های خارجی که کلاً بسته شده است و درحال حاضر تنها سایت‌های داخلی فعالیت دارند که به نظر من وقوع چنین اتفاقاتی را پیش‌بینی نمی‌کردند و آمادگی ارائه کار با حجم بسیار و اینترنت ضعیف را نداشتند؛ کما اینکه مشابه آن در کنسرت‌هایی که به‌صورت لایو برگزار شد قابل پیش‌بینی بود.»
ازدیدگاه مدیر انتشارات «آوا خورشید» در دورانی که مردم هیچ استقبالی از نشر موسیقی نمی‌کنند و رو به نشر دیجیتال آورده‌اند، تهیه کنندگان هم آلبوم‌هایی که از قبل آماده بوده از طریق دیجیتال منتشر کرده‌اند، این درحالی است که نشر دیجیتال هنوز هم در شرایط و امکاناتی نیست که بتواند پوشش انتشار این آثار را داشته باشد و حتی بتوان به آن اتکا کرد. وقتی اثری تنها به‌صورت دیجیتال منتشر می شود خیلی زود از رده خارج و فراموش می‌گردد. از سوی دیگر در وضعیتی قرار داریم که نمی‌توانیم چاپ فیزیکی داشته باشیم چون هم قیمت‌ها افزایش پیدا کرده و هم بازار دچار نوسان است و فروشگاهی وجود ندارد که این آثار به فروش برسد و نشر فیزیکی هم رمق و توان گذشته را ندارد و ماندگاری اثرهم آرام‌آرام رو به فراموشی است. البته این اتفاق تنها مربوط به آثار موسیقی نیست بلکه شرایط فیلم‌های سینمایی و فیلم‌های مستند هم به‌همین صورت است. درواقع نه فرهنگ آن را داریم که کار  به‌صورت دیجیتال منتشر شود و نه تعداد ناشران دیجیتال آنقدر چشمگیراست که بخواهند با هم رقابت داشته باشند تا هر روز یک اثر خوب پخش کنند. گویا فقط یک باشگاه فوتبال وجود دارد و قرار است تمامی بازیکنان ازهافبک، دفاع و فوروارد از این تیم یا باشگاه معرفی شوند و قاعدتاً فضایی برای دیده شدن دیگربازیکنان نیست و آرام آرام فراموش می‌شوند.
چمن آرا به بازار راکد اشاره دارد: «علاوه بر بازار راکد و نوسان قیمت، انتشار تک آهنگ‌ها هم انگیزه مردم را در خرید یک آلبوم کمتر کرده و البته انجام این کارها هم آنقدر توان ندارد که بتواند خود را سرپا نگه ندارد و در چارت پرفروش‌ها باقی بمانند مگردرمواقع خاص.» او درادامه بیان کرد: «از تابستان سال گذشته تا به امروز هیچ آلبومی منتشر نکرده‌ایم و اگر اشتباه نکنم دیگر ناشران موسیقی همچون هرمس، ایران گام و... همین مسأله را دارند و تنها یک نشر وجود دارد که به شیوه گذشته و مشخصات خود حدود 15 آلبوم منتشر کرده است.» مدیر خانه موزه بتهوون درباره استقبال مردم از آلبوم‌های موسیقی گفت: «مدت زمان اندکی است که نگرانی مردم کمی کمتر شده و به خیابان‌ها و فضای پر جمعیت آمده‌اند و دراین مدت سراغی هم از فروشگاه‌های ما گرفته‌اند اما کار جدیدی برای معرفی و فروش نداشتیم. درکنار این اتفاقات همکارانی هم هستند که چندین آلبوم آماده به انتشار دارند و مجوز آن هم دریافت شده است؛ هنرمندانی چون حمید حامی، سیروان خسروی، همایون شجریان، علیرضا قربانی، سالار عقیلی، محمد اصفهانی و.... اما بنا به دلایلی فکر می‌کنند امروز زمان انتشار آلبوم نیست و این چرخه به دست تهیه کنندگان و خوانندگان متوقف شده و نمی‌خواهد ریسک سود احتمالی در بازار موسیقی را داشته باشند و باید بگویم همه ضرر کرده‌ایم و این صدمات همچنان ادامه خواهد داشت.»
ورشکستگی صنعت موسیقی
نیما جوان مدیر نشر و پخش جوان هم گلایه مند از شرایط امروز بازار موسیقی است: «از اواخر اردیبهشت ماه که شهرکتاب‌ها فعالیت خود را آغاز کردند تا به امروز خرید چندانی نداشته‌اند به‌طور مثال آلبومی از آقای فردین خلعتبری با عنوان «نوروزآیینه» توزیع کردیم که اثری از هنرمند نام آشنای موسیقی ایران است، در نتیجه انتظار فروش بالایی از آن می‌رفت، اما توانستیم تنها 13 نسخه از این کار را وارد فروشگاه‌ها کنیم و بسیاری از شهر کتاب‌هایی که فعال بودند خریدی نداشتند چرا که مراجعه کننده‌ای نیست. با این حساب اگر قبلاً می‌گفتیم مارکت فروش فیزیکی آثار موسیقی رو به ورشکستگی است امروز باید بگوییم ورشکسته شد.»
به‌گفته او «هیچ حمایت دولتی تا به امروز نبوده و وعده وعید‌هایی که داده شد شامل ناشران موسیقی نبوده و نخواهد بود. این درحالی است که در تمام دنیا دولت‌ها به‌دلیل توان مالی بالا یک جریانی را حفظ کنند، این امر موجب ناامیدی و بی‌انگیزه شدن آرتیست‌ها هم شده است و اگر آلبوم هم آماده انتشار باشد هیچ ناشری هزینه آن را متقبل نمی‌شود چرا که صرفه مالی ندارد وعملاً این چرخه و صنعت موسیقی در حال نابودی است. این درحالی است که اگر این صنعت نابود شود فرهنگ ما از بین خواهد رفت. البته این شرایط شامل 99 درصد ناشران و پخش کننده‌ها خواهد بود.»
او درادامه افزود: «اردیبهشت ماه امسال دولت وعده کرد از سوی صندوق حمایت از هنرمندان و وزارت ارشاد یک وام 10 میلیون تومانی به صنوف و مشاغل آسیب دیده اختصاص پیدا کند- که البته رقم ناچیزی در مقابل این مشکلات است- اما همین مبلغ هم تا به امروز به دست ما نرسیده است و چندین بار پیگیری کردیم و نزدیک 7 ماه زمان برد. متأسفانه جریانات دولتی به سمتی است که ابتدا به اولویت‌هایی که مد نظرخودشان است رسیدگی می‌شود. در کشور ما فرهنگ اولین کالایی است که از سبد خانوار‌ها حذف شده و دراولویت قرار ندارد چرا که هرگز دغدغه هیچ فردی نبوده و نیست.»

سیروس برزو، روزنامه‌نگار و سردبیر و بنیان‌گذار مجله «مرزهای بیکران فضا» به دلیل کرونا درگذشت. سیروس برزو از قدیمی‌ترین روزنامه‌نگاران علم ایران در نشریاتی چون دانشمند، کیهان علمی، مرزهای بیکران فضا و آسمان شب بود./ ایلنا‌
فیلم «درخت گردو» ساخته محمدحسین مهدویان از ۸ تا ۱۳ آبان در کردستان به نمایش درمی‌آید. به گفته مرتضی شایسته سخنگوی شورای صنفی نمایش، علاوه بر این قرار است فیلم سینمایی «تله پاتی» به کارگردانی رضاشالچی و «کله پوک» بعد از تعطیلات سینما، به نمایش دربیایند و همه سینماها می‌توانند این فیلم‌ها را به نمایش بگذارند./ مهر
‌معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با عذرخواهی برای تأخیر در پرداخت مطالبات «کتاب سال» اعلام کرد، در دو هفته گذشته تمامی مطالبات مربوط به کتاب سال جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۹۷ و ۱۳۹۸، کتاب سال استانی و حق‌الزحمه داوری‌ها را پرداخت کرده است./ خبرآنلاین
‌حسین انتظامی نماینده مدیران مسئول در هیأت نظارت بر مطبوعات با انتشار یادداشتی، از اعتماد مدیران رسانه‌ها در طی هشت دوره نمایندگی آنها، قدردانی کرد. انتظامی در این یادداشت آورده است: یکی از بزرگترین توفیقات زندگی‌ام افتخار نمایندگی شما در هشت دوره هیأت نظارت بر مطبوعات بوده ‌است و بارها از من شنیده‌اید که این نمایندگی نزد من از هر منصب دیگری منزلت بیشتری دارد. حال‌که برای دوره جدید نامزد انتخابات نشده‌ام، وظیفه دارم از افتخاری که در طی ۱۶ سال گذشته به این برادرتان ارزانی داشته‌اید، صمیمانه قدردانی کنم و امید که آن اعتماد را به شایستگی پاسخ داده‌ باشم.» / ایرنا
در دومین جلسه شورای سیاستگذاری سی و ششمین جشنواره موسیقی فجرکه روز شنبه 12 مهرماه برگزار شد مقرر شد سی و ششمین جشنواره موسیقی فجر در بخش های رقابتی و غیررقابتی برگزار شود./ ایرنا
فیلم سینمایی «شعبده‌بازی» اثر کلاسیک دیزنی توانسته صدرنشین گیشه روزانه امریکا شود.
علی غلامرضایی آلماجوقی دوتارنواز، مقام‌دان و مقام‌خوان اهل قوچان، به دلیل سکته مغزی در بستر بیماری است. شاگرد استاد آلماجوقی‌ درباره حمایت مسئولان استان خراسان رضوی از این هنرمند پیشکسوت طی روزهای گذشته گفت: رئیس اداره ارشاد و رئیس انجمن موسیقی به عیادت استاد آمده‌اند اما از کمک‌ها و حمایت‌های احتمالی صورت گرفته خبری ندارم./ ایلنا
موضوع اصلی سیزدهمین جشنواره موسیقی نواحی ایران «دوبیتی‌خوانی» است. احمد صدری دبیر سیزدهمین جشنواره موسیقی نواحی ایران گفت: «به دلیل تنوع قومی، اقلیمی و زبانی در کشور، می‌توانیم با این قالب شعری وحدت را نه‌تنها در ایران با این جغرافیای سیاسی، بلکه در جغرافیای فرهنگی نشان دهیم.» این جشنواره آبان برگزار می‌شود./مهر
انیمیشن «قدم یازدهم» به کارگردانی مریم کشکولی‌نیا در بخش مسابقه هفدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کوتاه سدیسی فورلی کشور ایتالیا به نمایش در می آید. این انیمیشن از تولیدات سال ۱۳۹۸ کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان است که بر اساس کتابی با همین نام نوشته زنده‌یاد سوسن طاقدیس ساخته شده است.  این جشنواره از ۱۱ مهر آغاز شده و تا ۲۰ مهر ادامه دارد. / ایلنا
امروز و همزمان با جشن هفتاد و پنجمین سال تأسیس سازمان ملل متحد، در افتتاحیه دومین فوروم جهانی اقتصــــــــــــاد شــــــهری؛ احمدرضا نوری هنرمند مستقل موسیقی، با یک قطعه موسیقی و ویدیو آرت، هنرمند میهمان این مراســـــم بین‌المللی خواهد بود. این قطعه موسیقی به نام «خود را باش» با شعری از مولانا در مراسم افتتاح پاویلیون شهری نیز پخش
خواهد شد.

مینا عبدی
خبرنگار
«سعید فلاح فر» که تازه‌ترین اثرش، «نامه، سیب، سکوت» به یکی از کتاب‌های پر مخاطب این روزهای بازار نشر بدل شده، در گفت‌و‌گو با «ایران» درباره این اثر و همچنین بازار شعر معاصر سخن می‌گوید.

 در ابتدا بگویید که فعالیت‌های هنری‌تان همچون نقاشی و معماری چقدر در مجموعه شعر تازه شما منعکس شده؟
بی‌تردید جست‌و‌جو و نگاه تصویری نقاشی و عکاسی به اضافه دغدغه‌های جامعه شناختی و هویتی از معماری به نوشته‌ها و شعرهایم راه پیدا کرده‌اند. همان‌قدر که در تابلوها می‌شود حضور مؤثر تفکر را دنبال کرد، قاب‌های مکرر از تصاویر را می‌شود در میان جمله‌ها دید. برای من این فعالیت‌ها جدای از هم نیستند.
 بهانه ناشران برای نپذیرفتن کتاب‌های شعر، باقی ماندن آنها در قفسه کتابفروشی‌هاست؛ در حالی که همچنان شاهد استقبال مخاطبان از برخی مجموعه اشعار، از جمله کتاب تازه شما هستیم.
بله. چاپ اول کتاب در کمتر از یک ماه تمام شد. واکنش‌های خوبی هم داشت. اما این عرضه سریع، بیشتر از این که مدیون بازار کتاب باشد، در واقع حاصل سفارش و استقبال کسانی بود که با من و کارهایم از نزدیک آشنا هستند. کتاب به‌دلیل شرایط کنونی و معضلات پیچیده پخش، اصلاً در هیچ کتابفروشی عرضه نشد.
 این توجه را حاصل کدام ویژگی شعرتان می‌دانید؟
به گمانم کتاب از چند جهت مورد توجه قرار گرفت. شعر بر پی نهاد کلام اتفاق می‌افتد. اتفاق، نه اتفاقی. این روزها زبان یکی از بزرگترین قربانی‌های زندگی سرعتی و ماشینی است. بازار پر از کتاب‌هایی است که بعضی نویسنده‌ها و خواننده‌ها، بدون هیچ اتفاق کلامی درست و تنها به اعتبار زیر هم نوشتن جمله‌ها یا آه‌های کشیده و بلند و گاهی هم کلمات ثقیل، توهم شعر و شاعری دارند. طبیعی است در این میان عده‌ای هنوز تفاوت کلام را تشخیص می‌دهند. دیگر این که انسان امروزی تلاش می‌کند رویدادهای پیرامون خود را با ظاهری منطقی تحلیل کند. یعنی تصور می‌کند کمال در تحلیل عقلی و منطقی است. اما همین انسان در خلوت خودش، وقتی کت و شلوارش را با پیژامه عوض می‌کند و کراواتش را باز می‌کند که چای عصرانه بنوشد، برمی‌گردد به جهان احساسات. حتی انسانی که در طول روز با منطق و استدلال علمی، خیلی از موضوعات را نفی کرده، دلش برای مهر، برای عشق و عاشقی تنگ می‌شود. این موضوع جالبی است. خصوصاً اگر این نگاه عاشقی بتواند معدودی از معضلات اجتماعی و روانی و اخلاقی را هم درمان یا حداقل تسکین کند. البته مضامین دیگری هم در شعرهایم هست که هنوز فرصت انتشار پیدا نکرده‌اند.
 چرا کتاب از سبد خانواده‌های ایرانی حذف شده و راه حل نجات این اقتصاد ورشکسته را در چه می‌دانید؟
این موضوع خیلی مفصل است. بخش عمده این وضعیت، موضوع فرهنگی و اجتماعی است. بعضی از این مشکلات فرهنگی ممکن است متأثر از شرایط کلان اقتصادی باشد، اما قبل از هر چیزی باید بگویم تأثیر مستقیم اقتصاد خانواده؛ تا وقتی که برندهای معروف پوشاک در ایران شعبه دارند و آمار فروش گوشی‌های لوکس موبایل و... اینچنین است، تا وقتی که در همین کشورهای همسایه که عمدتاً فقیرتر از ایرانی‌ها هستند، هنوز مقوله کتاب و فرهنگ ارجحیت دارد، فشار اقتصادی در توجیه کتاب نخریدن و کتاب نخواندن بهانه‌ سخیفی است. گذشته از فرهنگ عمومی و سهل‌انگاری و راحت طلبی مردم، گذشته از فرار فرهنگی و تربیتی مردم از فکر کردن، مشکلات کوچکتری هم در میان است. مثلاً بازار کتاب پر شده از کتاب‌های کم ارزش که باعث گمراهی مخاطب می‌شود. فروشنده‌ها هم، مثل سابق، سواد و دانش کافی برای راهنمایی خریدارها ندارند. این سردرگمی در طول زمان باعث دلخوری و از بین رفتن انگیزه خرید کتاب می‌شود. این بازار نمی‌تواند برای همه گروه‌های مخاطب، کتاب مناسب تولید کند. بازاری که یا تنها مخاطب فرهیخته و نوجوان را نشانه‌گیری می‌کند یا تصور می‌کند برای عام می‌تواند هر کتاب فاقد ارزشی را تولید کند، محکوم به نابودی است. بازاری که عدم رعایت قوانین حقوق مادی و معنوی مؤلف، نفس نویسنده‌هایش را گرفته، نمی‌تواند مولد و پویا باشد.
 در چنین بازار آشفته‌ای راه یافتن کتاب‌هایی که حاصل تعمق و تأمل نویسنده و شاعرند و نه حاصل سطحی‌نگری، چیست؟
برای بیماری که بیمار بودن خودش را قبول ندارد، نمی‌شود نسخه درمانی نوشت. باید جامعه به این نابسامانی آگاه باشد. یک تلقی اشتباه از مطالعه وجود دارد. تا به دانشجو بگوئیم باید مطالعه کنی، ذهنش می‌رود سمت کتاب‌های تخصصی. به نقشه‌کشی که درکی از شاهنامه نداشته باشد، جامعه‌شناسی و روایت داستانی نداند، چطور می‌شود گفت معمار ایرانی؟! وقتی به هنرجوی عکاسی می‌گوئیم برای عکاس شدن و عکاس ماندن باید مطالعه کرد، فوراً می‌رود فهرستی از کتاب‌های آموزش عکاسی تهیه می‌کند. عکاس یا نقاشی که نمی‌داند شاعرانه یعنی چه، وقتی حظ ادبی ندارد، با ادای طوطی‌وار جملات فلسفی، چطور می‌تواند زبان بصری عمیق و کاملی داشته باشد؟! مهندس مکانیک بدون ذهن خلاق و رویاپرداز، چطور می‌تواند در تخصص خود به نوآوری برسد؟! نگاهی به مقالات علمی و دانشگاهی بکنید. زبان این مقالات گاهی نزدیک به فاجعه است.‌‌