شمیلا شیرزاد در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری ایسنا از علاقه‌اش به بازیگری پیش از بازی در فیلم مجیدی گفته و برنامه‌هایی که برای آینده دارد. او اصالتاً اهل افغانستان است اما در ایران متولد شده و با پدر و مادر و خواهر بزرگ‌ترش و ابوالفضل که دو سال و نیم از خودش کوچک‌تر است، زندگی می‌کند. شیرزاد به‌گفته خودش یک سال دیر به مدرسه رفته و امسال به کلاس هفتم می‌رود، اما قطعاً با حس و حالی متفاوت. «من قبلاً مدرسه کودکان کار می‌رفتم و امسال هم همانجا می‌روم. بعد از اینکه در فیلم «خورشید» بازی کردم حس خیلی خوبی داشتم، دوستانم هم خوشحال بودند، اما من اصلاً رفتارم را تغییر ندادم و خودم را برای آنها نمی‌گیرم چون کلاً با دوستانم رابطه خوبی دارم و رفتارم تغییری نکرد. با این حال شرایط زندگی‌ هم خودم و هم خانواده‌ام خیلی تغییر کرده و دیگر در خیابان کار نمی‌کنم، گرچه زندگی هنوز سختی دارد ولی من بعد از «خورشید» دیگر کار نکردم. از این به بعد دوست دارم این راه را تا آخر ادامه دهم و به شیوه‌ای دیگر کار کنم. دلم نمی‌خواهد به کار در مترو برگردم.» او در میان صحبت‌هایش اشاره می‌کند که قبلاً هم به بازیگری علاقه داشته و موقعیت‌هایی هم پیش آمده بود که به نتیجه نرسیدند. «بازیگری را خیلی دوست داشتم. چند بار قبلاً در مترو خانم‌هایی مرا دیده بودند و به کارگردانشان معرفی کرده بودند. پیش چند نفر هم رفتم اما خبری نشد.» وقتی حرف از بازیگران مورد علاقه‌اش می‌شود می‌گوید:‌ «از بین ایرانی‌ها قبلاً خیلی زیاد پیگیر نبودم و دقت نمی‌کردم چه کسانی بازی می‌کنند، اما از هندی‌ها امیرخان، شاهرخ‌خان، سلمان‌خان و کاترینا کیت را خیلی دوست دارم. البته الان دیگر وضع عوض شده و فیلم‌های ایرانی را هم بیشتر می‌بینم و هم برایم مهم است ببینم بازیگرانش چه کسانی هستند.» به نظر می‌رسد او برای جبران فیلم‌های ندیده ایرانی خیلی جدی شده است. «بعد از جشنواره فجر و فیلم «خورشید» روزی یک فیلم دانلود می‌کردم و می‌دیدم مثل «متری شیش و نیم» و «تنگه ابوقریب» که آن را ابوقَریب می‌خواند. وقتی می‌گویم این فیلم‌ها که مناسب سن تو نیستند، می‌گوید:‌ «من این فیلم‌ها را بیشتر دوست دارم. هیچ وقت برایم مهم نبوده که فیلمی به سنم می‌خورد یا نه، چون فیلم دیدن را دوست دارم و ترجیح می‌دادم یک چیزی باشد که نگاه کنم.»

   مهران رجبی، بازیگر پُرکار سینما و تلویزیون کشورمان، به علت ابتلا به بیماری کرونا، در بیمارستان بستری شد. او در گفت‌وگویی کوتاه گفت: «درگیر بیماری کرونا شدم و حدود ۶ روز است که در بیمارستان بستری هستم. هنوز به من اعلام نکرده‌اند که چه زمانی از بیمارستان مرخص می‌شوم.»/ باشگاه خبرنگاران جوان
     «جیم کری» به عنوان بازیگر نقش «جو بایدن» نامزد دموکرات انتخابات ریاست جمهوری امریکا در برنامه تلویزیونی «شوی زنده شنبه شب» شبکه ان بی سی انتخاب شد./نیویورکر
ارکستر سمفونیک تهران به رهبری بردیا کیارس، موسیقی نمایش  «علمدار» را با اهداف خیرخواهانه همراهی می‌کنند. در این اجرا ۷۲ نوازنده سازهای زهی شامل ویولن، آلتو، ویولنسل، کنترباس، سازهای بادی چوبی شامل فلوت، ابوا، کلارینت، فاگوت و سازهای بادی برنجی شامل هورن، ترومپت، ترومبون، توبا‌ و سازهای کوبه‌ای راز دست‌های «علمدار کربلا» را روایت می‌کنند. موسیقی نمایش «علمدار» با مشارکت بنیاد فرهنگی هنری رودکی و مؤسسه خیریه خادمین علی ابن ابی‌طالب (ع)، تهیه‌کنندگی پرویز پرستویی و کارگردانی حسین پارسایی از اول مهرماه در تالار وحدت به روی صحنه می‌رود.  داریوش ارجمند آغازگر اجرای موسیقی نمایش علمدار است و پرویز پرستویی، حسین پاکدل، مهدی سلطانی، فرهاد قائمیان و هادی حجازی‌فر دیگر روایتگران «علمدار» هستند./ایلنا
     شهردار فیرهوپ در آلابامای امریکا خبر درگذشت وینستون گروم را با پستی که در فیس‌بوک منتشر کرد، به اطلاع عموم رساند. گروم «فارست گامپ» را سال ۱۹۸۶ نوشت و این کتاب به سرعت به کتابی پرفروش بدل شد و ۱.۷ میلیون نسخه از آن به فروش رسید. با اقتباس از این کتاب فیلم مشهوری به همین نام در سال ۱۹۹۴ با بازی تام هنکس، گری سینایس و رابین رایت ساخته شد که ۶ جایزه اسکار در سال ۱۹۹۵ دریافت کرد. از جمله این جوایز جایزه بهترین بازیگر مرد برای تام هنکس و بهترین کارگردانی برای رابرت زمکیس بود./ورایتی
 فروشگاه کتاب آمازون از احیای سرویس کتاب خود برای کودکان خبر داده است که پیش از این به فریتایم (FreeTime) یا اوقات فراغت آمازون شهرت داشت. حالا مسئولان آمازون این سرویس کتاب کودک را با نام جدید آمازون کیدز و کیدزپلاس راه‌اندازی کردند. پیش از این 20 میلیون خانواده امریکایی عضو این سرویس بودند و حالا بعد از دو دهه این سرویس احیا شده است./خبرگزاری کتاب
     ددلاین در گزارشی اختصاصی به پوشش اخبار مربوط به قرارداد اکران فیلم «آن شب» به کارگردانی کوروش اهری در امریکا پرداخته که قرار است کمپانی IFC Midnight  توزیع این فیلم را در امریکای شمالی به‌عهده بگیرد و ژانویه ۲۰۲۱ اکران شود. این فیلم  که در امریکا فیلمبرداری شده است اولین فیلم بلند کوروش اهری با بازی شهاب حسینی (برنده نخل طلای بهترین بازیگر مرد برای فیلم فروشنده از جشنواره فیلم کن ۲۰۱۶) و نیوشا جعفریان است.

نرگس  عاشوری
 خبرنگار
با فروکش کردن تب و تاب حضور سینمای ایران در جشنواره ونیز و موفقیت‌هایش، کم کم سینمای ایران از زیر سایه برگزاری اولین جشنواره بین‌المللی سینما در ایام کرونا بیرون می‌آید و نگاه‌ها بیشتر به احوال اکران و وضعیت تولیدات سینمایی معطوف شده است. اگر چه در همین روزها اعلام خبر نمایش هشت فیلم ایرانی در جشنواره بوسان نشانه‌هایی امیدوارکننده بر تداوم حضور موفق بین‌المللی است.  فیلم «خورشید» به کارگردانی مجید مجیدی که اخیراً در بخش رقابتی جشنواره فیلم ونیز حضور داشت قرار است در بخش اسطوره‌های جشنواره فیلم بوسان روی پرده برود. فیلم‌های «مردن در آب مطهر» ساخته نوید محمودی، «عنکبوت» ساخته ابراهیم ایرج زاد، «کشتارگاه» ساخته عباس امینی و «شیطان وجود ندارد» از محمد رسول اُف نیز برای نمایش در بخش پنجره‌ای به سینمای آسیای جشنواره بوسان انتخاب شده‌اند. همچنین «هرگز، گاهی، همیشه» به کارگردانی شادی کرم رودی نماینده سینمای ایران در بخش رقابتی فیلم‌های کوتاه آسیایی است و دو مستند «کودکان شب» ساخته بهروز نورانی پور و «هنر زندگی در خطر» ساخته مینا کشاورز محصول مشترک ایران و آلمان در بخش رقابتی آثار مستند این رویداد سینمایی که از تاریخ ۲۱ تا ۳۰ اکتبر (۳۰ مهر تا ۹ آبان) برگزار می‌شود، حضور خواهند داشت.
 روی خط اکران
بازار حرف و حدیث در باره اکران سینما با اضافه شدن فیلم‌های تازه به چرخه اکران گرم شده است. برخی با حاشیه‌ها و برخی به واسطه حضور چهره‌های سرشناس سینمایی و نشست‌های خبری. اکران عمومی سه فیلم «روزهای نارنجی»آرش لاهوتی، «آقای سانسور» علی جبارزاده و «آبادان یازده ۶۰» مهرداد خوشبخت در حالی از روز چهارشنبه 26 شهریورماه و همزمان با هفته دفاع مقدس آغاز شد که یک هفته پیش از آن دو فیلم «بی‌حسی موضعی» حسین مهکام و «کاکا» به کارگردانی علی سرآهنگ به سینماها آمدند. در کنار این فیلم‌ها، همچنین اکران «زن‌ها فرشته‌اند2» آرش معیریان، «خوب بد جلف 2، ارتش سری» پیمان قاسم‌خانی، «تا ابد» امید امین نگارشی و «قتل عمد» سعید دولتخانی ادامه دارد. از میان این آثار البته دو فیلم «زن‌ها فرشته‌اند2» و «قتل عمد» به صورت همزمان در اکران آنلاین هم نمایش دارند. علاوه بر این آثار، با اضافه شدن دو فیلم «گیلدا» امید بنکدار و کیوان علیمحمدی و «ایستگاه اتمسفر» مهدی جعفری به سبد اکران آنلاین، پلتفرم‌های فیلیمو و نماوا هم چیدمانی تازه در این بخش پیدا کرده‌اند. در کنار این آثار «بنفشه آفریقایی» مونا زندی هم که دو هفته‌ای است اکران آنلاینش آغاز شده، از جمله فیلم‌های این بخش است که تماشای آن توسط اهالی رسانه و سینما توصیه می‌شود.
 فیلم‌هایی که چهره‌ دارند اما تبلیغ نه!
فیلم‌های جدید با چهره‌ها آمده‌اند از هدیه تهرانی و پارسا پیروزفر و باران کوثری در سالن سینماها تا مهناز افشار و فاطمه معتمدآریا و سعید آقاخانی در اکران آنلاین. این فیلم‌ها در حالی روانه اکران شده‌اند که صاحبان این آثار در خوف و رجا به اکران فیلم‌هایشان تن داده‌اند. از یک سو با پا پس کشیدن فیلم‌های پرفروش به پشت خط اکران، امیدشان این است  حالا که زیرسایه این آثار قرار ندارند فرصتی برای بهتر دیده شدن داشته باشند و از سوی دیگر راه‌های عرضه بهتر محصولات سینمایی‌شان مسدود است. تلویزیون همچنان به سینما پشت کرده و با لجاجت نسبت به سرنوشت آثاری که صاحبان‌شان می‌گویند با از خودگذشتگی به میدان اکران آمده‌اند بی‌تفاوت است. عملی شدن وعده‌های حمایتی برای تبلیغات محیطی و شهری هم چندان مشهود نیست. به طوری که آرش لاهوتی کارگردان فیلم «روزهای نارنجی» به مهر گفته است: «هیچ هزینه‌ای جهت تبلیغات برای اکران فیلم من نشده است. منظورم تبلیغات شهری، بیلبورد و تبلیغات تلویزیونی نیست. داستان در حد دو، سه آنونس بیست، سی ثانیه‌ای برای فضای مجازی است.» در این میان بیلبوردهای تبلیغاتی برخی آثار هم درگیر حواشی و  حذف و سانسور است. در تازه‌ترین نمونه این اتفاقات تصویر مهناز افشار از پوستر تبلیغاتی اکران آنلاین فیلم «گیلدا» حذف شده است. فضای تبلیغاتی فیلم‌ها در شرایطی دچار چنین وضعیت آشفته‌ای است که از همان روزهای آغازین بازگشایی سالن‌های سینما، اهالی سینما و صاحبنظران این حوزه بر اهمیت حمایت ویژه تبلیغاتی آثار اکران شده و حتی لزوم فرهنگسازی گسترده و جلب اعتماد مخاطب برای حضور در سالن‌های سینما به واسطه تیزرهای تلویزیون و تبلیغات محیطی تأکید داشتند. در چنین شرایطی فیلم «شنای پروانه» که اکران آن نیمه‌تمام ماند با دو میلیارد و 345 میلیون تومان در صدر جدول فروش قرار دارد و فیلم‌های «خوب بد جلف 2؛ ارتش سری»، «زن‌ها فرشته‌اند2»، «بی‌حسی موضعی»، «تا ابد» و «جهان با من برقص» به ترتیب در رتبه‌های بعدی قرار دارند. حضور فیلم «بی‌حسی موضعی» در میان 5 فیلم پرفروش در شرایطی است که تنها 11 روز از اکران این فیلم می‌گذرد و به نظر می‌رسد بازگشت پارسا پیروزفر به سینما پس از 6 سال دوری در کنار بازی باران کوثری، حسن معجونی و سهیل مستجابیان (از چهره‌های مطرح اینستاگرامی) در کنار تیزرهای تبلیغاتی کنجکاوی‌برانگیز فیلم در فضای مجازی در جذب مخاطب بی‌تأثیر نبوده است. بر اساس آمار و ارقام، اکران آنلاین نسبتاً فروش بهتری دارد و با وجود نمایش همزمان این آثار در شبکه‌های ماهواره‌ای و انتشار نسخه قاچاق آن در سایت‌های غیرمجاز، بخشی از مخاطبان هم ترجیح می‌دهند با پرداخت حق قانونی صاحبان آثار با وجدانی آسوده به تماشای فیلم‌ها بنشینند.
از «خائن‌کشی» مسعود کیمیایی تا خبری خوش برای طرفداران «شهر موش‌ها»
سینما اما فقط به اکران خلاصه نمی‌شود. ویترین تولیدات سینمایی هم در هفته گذشته با صدور مجوز ساخت برای فیلم تازه مسعود کیمیایی مورد توجه قرار گرفت. «خائن‌کشی» به نویسندگی و کارگردانی مسعود کیمیایی و تهیه‌کنندگی علی اوجی جزو آثاری است که در جلسه اخیر شورای پروانه ساخت، مجوز تولید دریافت کرد. کیمیایی از سال 93 قصد ساخت این فیلم را داشته و طبق اطلاعاتی که در آن دوره منتشر شد «خائن کشی» درباره چند رفیق است که در فضایی گانگستری می‌خواهند سر نخ موضوعی حیاتی را پیدا کنند و با افت و خیزهای زیادی مواجه می‌شوند. «قهرمان» اصغر فرهادی، «شیشلیک» محمد حسین مهدویان، «شب داخلی دیوار» وحید جلیلوند، «تفریق» مانی حقیقی، «می‌خواهم سالم زندگی کنم» فریدون جیرانی، «بدون همه چیز» محسن قرایی، «قلعه» نیما جاویدی، «بال‌های خوشبختی» بهروز شعیبی و ... از دیگر آثار کنجکاوی برانگیزی هستند که از ابتدای سال پروانه ساخت دریافت کرده‌اند. همچنین در میان تولیدات تازه سینمای ایران یک خبر خوش هم برای هواداران «شهر موش‌ها» در صدر اخبار قرار گرفت. با انعقاد قرارداد نگارش فیلمنامه «شهرموش‌ها ۳» بین مرضیه برومند و بنیاد سینمایی فارابی، این کارگردان و فیلمنامه‌نویس سینمای کودک و نوجوان کار نگارش سومین قسمت از این فیلم عروسکی موفق را آغاز کرده است. این خبر در حالی در روزهای پایانی هفته گذشته از سوی بنیاد سینمایی فارابی منتشر شد که سال گذشته نیز این بنیاد از ساخت «سرزمین بود و نبود» به کارگردانی مرضیه برومند و تهیه‌کنندگی همایون اسعدیان خبر داده بود. اما گویا ساخت «شهر موش‌ها 3» در اولویت قرار گرفته و همایون اسعدیان هم در تدارک ساخت سریال طنز «ناجور» برای شبکه نمایش خانگی است.

برش

آنلاین به روایت آمار
در تازه‌ترین اعلام رسمی آمار فروش فیلم‌های اکران شده در دو سرویس فیلیمو و نماوا فیلم سینمایی «لتیان» به کارگردانی علی تیموری با وجود بازخورد منفی منتقدان سینمایی، با مجموع فروش ۵۴ هزار و ۹۱۱ بلیت، میلیاردی شد و بعد از گذشت ۳۰ روز از چرخه اکران آنلاین خارج شد تا با پشت سر گذاشتن مراحل ورود به شبکه نمایش خانگی در سرویس‌های وی او دی در دسترس عموم قرار بگیرد. فیلم‌های «خوب بد جلف 2، ارتش سری» پیمان قاسم‌خانی با 212 هزار و 578 بلیت، «خروج» ابراهیم حاتمی‌کیا با 154 هزار و 820 بلیت، «زیر نظر» مجید صالحی با 143 هزار و 729 بلیت، «طلا» پرویز شهبازی با 126 هزار و 746 بلیط و «لتیان» علی تیموری با 54 هزار و 911 بلیت به ترتیب در صدر پرفروش‌‌های اکران آنلاین
قرار دارند.

گروه فرهنگی/ اکنون بعد از 9 سال قرار است یازدهمین دوره دوسالانه ملی سرامیک ایران در پاییز امسال برگزار شود؛ دوسالانه‌ای که وقفه بسیاری در برگزاری‌اش افتاد و قطعاً آسیب‌های بسیاری به همراه خود داشت. بیشترین آسیب‌ها به قشر جوان مربوط می‌شود چرا که به گفته هیربد همت آزاد سرامیست و دبیر این دوسالانه «در دنیای حرفه‌ای که عموماً نمایشگاه‌ها به صورت کیوریتورال یا نمایشگاه گردانی برگزار می‌شود، هنرمندان جوان نیاز به بسترهایی همچون دوسالانه دارند تا خودشان را به اثبات برسانند.»
گفت‌و‌گوی حاضر با همت آزاد در مورد برگزاری دوسالانه و اهداف ادامه این روند و مسائل پیرامون آن است که با هم می‌خوانیم.


آیا جامعه سرامیک از این وقفه 9 ساله زیان دیده است؟
از منظرهایی قطعاً متضرر شده است. در دنیای حرفه‌ای که عموماً نمایشگاه‌ها به صورت کیوریتورال یا نمایشگاه‌گردانی برگزار می‌شود، هنرمندان جوان نیاز به بسترهایی همچون دوسالانه دارند تا خودشان را به اثبات برسانند. عموماً انتظار نداریم یک کیوریتور با یک هنرمند جوان کار کند، اساساً با حرفه‌‌ای‌ها کار می‌کنند. دوسالانه‌ها جایی برای عرصه دستاوردهای هنری است که بخشی از آن متعلق به حرفه‌ای‌هاست و بخشی متعلق به استعدادهای جوان. این موقعیت بالندگی در اتمسفری رسمی است که از هنرمندان گرفته شد یا پیش نیامد. دوسالانه‌ها جریان‌سازند و در این چند دوره جریان‌سازی را از دست دادیم.
 نمایشگاه‌هایی که برگزار شد نتوانستند جریان‌ساز باشند؟
قطعاً بوده و دستاوردهای مثبتی داشته چه آنهایی که مرکز تجسمی برگزار کرده و چه آنهایی که به‌صورت خصوصی برگزار شده؛ اما مشروعیت و مقبولیت دوسالانه مسلماً فراتر از نمایشگاه گروهی است.
 در میان هنرمندان چه اعضای انجمن و چه آنان‌ که عضو نیستند، کسانی هم هستند که مخالف برگزاری دوسالانه باشند؟
مخالفانی داریم که رویکرد دوسالانه را امری مدرنیستی می‌دانند؛ دوسالانه در اتمسفر مدرنیستی شکل گرفته اما کارکرد دوسالانه امروز بیش از امری مدرنیستی است، چون درونمایه دارد و سعی می‌کند از طریق رسانه خود، پیامی منتقل کند و با مخاطب گفت‌و‌گو کند، دیگر کارکرد صرفاً مدرنیستی ندارد. زبان گفت‌و‌گو و توجه به خرده‌روایت‌های فرهنگی و مسائل و دغدغه‌های اجتماعی و کنش نقادانه همه از مظاهر رویکردهای معاصر است. دوسالانه می‌تواند خودش را با تغییرات و رویکردهای نوین همسو کند.
 شما دوسالانه را با یک درونمایه برگزار می‌کنید. چرا هنرمندان باید خودشان را درگیر درونمایه‌ای کنند که شورای سیاستگذاری تعیین کرده است؟
نقش درونمایه، جهت‌ دادن به دوسالانه نیست؛ بلکه ابزاری برای بیان است. فراتر از اینکه مجموع آثار یک نمایشگاه را هدفمند می‌کند، مسیرها و دروازه‌هایی برای هنرمند باز می‌کند تا از آن منظر به بیان شخصی خود برسد.
 اهداف دوسالانه چیست؟
اهداف دوسالانه را از منظری به سه بخش تقسیم می‌کنم: اتمسفری برای بالندگی و حضور هنرمندان جوان، نمایش آخرین دستاوردهای تخصصی رسانه و گسترش مرزهای زبان رسانه. فراتر از کارکردهای هنری دوسالانه در شرایط امروز، دوسالانه می‌تواند کارکردهای اجتماعی هم داشته باشد، ایجاد سرزندگی و شور در میان مخاطب و هنرمندان.
 بخشی از دوسالانه، گفت‌و‌گوهای مجازی و وبینارهاست که تجربه خوبی است. نگاه هنرمند امروز با هنرمند سی سال پیش متفاوت است و به‌واسطه دسترسی‌های بیشتر، ذهنیت و آگاهی بیشتری نسبت به هنرمند گذشته و مدرن دارد. در گفت‌و‌گوی هنرمندی از نسل دوم و نسل سوم صددرصد اختلاف‌نظرهایی در مورد فرم، تکنیک، مسائل اجتماعی و جلوه‌های بیرونی اثر هنری وجود دارد. در این مدت چه بازخوردهایی از جلسات گرفتید؟
دوست داشتیم جلسات را در شرایط مناسب‌تری با حضور هنرمندان و دانشجویان و علاقه‌مندان برگزار می‌کردیم. شرایط اجتماعی به نحوی پیش رفت که تقویم جلسات نقد و نظر با مشکل روبه‌رو شد. حرکت در فضای مجازی هم می‌تواند دستاوردهای خوبی داشته باشد و البته آسیب‌شناسی خودش را هم دارد. تفاوت در نگاه‌ نسل‌ها طبیعی است و همیشه وجود داشته است. امیدوارم هنرمندان با خودکاوی همسو با مسائل اجتماعی در خودشان تغییراتی ایجاد کنند و آن را بپذیرند.
 از اختلاف‌نظرها استقبال می‌کنید؟
همیشه اختلاف‌نظرها موجب رشد می‌شود. خیلی مواقع نباید قضاوت کنیم، که درست می‌گوید و چه می‌گوید. در نگاه چندوجهی رشد بهتری داشتیم.
 عموماً وقتی اختلاف‌نظر میان کسی که تجربه سی ساله دارد با فردی که تجربه پنج‌ساله، پیش می‌آید ما کفه ترازو را به سمت هنرمند باتجربه می‌بریم. در گفت‌و‌گوهای تحصصی دوسالانه چه اتفاقی می‌افتد؟
می‌توانیم کفه‌ ترازو را به هیچ سمتی میل ندهیم و اجازه حضور دهیم به تفاوت نگاه‌ها. اگر به رویکرد دوسالانه توجه داشته باشید، چه نسبت به رویکردهای ساختارگرا و چه معناگرا، ما فضا را باز گذاشته‌ایم. همنشینی دو نگاه متفاوت اشکالی ندارد.
 در وبینارها اختلاف نظر وجود دارد؟
بله، اختلاف‌نظر وجود دارد. امر هنری با سختی در فضای قضاوت حرکت می‌کند. هنر امروزه امری قراردادی است. ما در این دوسالانه قراردادهایی داریم که مطلق نیستند. در گذشته شاید متفاوت بوده‌ باشند و در آینده هم بر حسب شرایط تغییر می‌کنند. در این دوسالانه این حرکت نسبی را با قواعد و مشخصه‌های قراردادی میان دبیر و شورا و دست‌اندرکاران ایجاد کرده‌ایم.
 در این سال‌ها چقدر دوسالانه‌های گذشته را آسیب‌شناسی کردید؟
در دوسالانه دهم دبیر اجرایی بودم و با آقای اژدری، دبیر جشنواره همکاری داشتم. شرایط امروز متفاوت است. 9 سال برگزار نشدن آسیب‌هایی داشت، اما فرصتی برای بالندگی سرامیست‌ها شد. در بخش ساختار و تکنیک و اتفاقات اجتماعی که به‌صورت پشت سر هم در جامعه روی داده، در نگاه و زبان سرامیست‌ها تأثیر گذاشته است. با توجه به شرایط سخت ناشی از کرونا، برای انجمن راحت‌تر بود دوسالانه را برگزار نکند؛ اما مسئولیت اجتماعی این انگیزه را داد که با تمام مشکلات دوسالانه را برگزار کنیم. باید نسبی نگاه کنیم و امیدوارم دستاوردهایش بیشتر باشد.
 گاهی اوقات تصور می‌کنم میزان اجتماعی و سیاسی بودن هنرها متفاوت است. در هنرهای تجسمی نیاز به مجموعه‌ای از رمزگان است. آیا سرامیک می‌تواند هنر اعتراضی شود؟
اگر سرامیک را به‌عنوان یک رسانه در نظر بگیریم، حتماً می‌تواند. امروز آنچه رسانه سرامیک را مشروعیت می‌بخشد، همین نگاه اعتراضی است. واکنش هنرمند به اتفاقات و رویدادهای پیرامونی اعم از اقتصادی و سیاسی و اجتماعی است، هنرمند نمی‌تواند بی‌واکنش به رویدادهای پیرامونی بماند. اکنون بازه‌ای نیست که صرفاً به ذات رسانه بپردازیم. زبان گفت‌و‌گو، زبان انتقادی است؛ اما اینکه با چه رویکردی این انتقاد بیان شود، به هوشمندی هنرمند و قابلیت رسانه بستگی دارد. تصور من است رسانه سرامیک به سبب بازه وسیع تکنیک و توانایی استفاده از پتانسیل دیگر رسانه‌ها برای بیان خود، بستر مناسبی دارد و این به خودکاوی شخص هنرمند بستگی دارد. قطعاً ما از یک رسانه تجسمی توقع رسانه کاریکاتور را نداریم که صریح خوانده می‌شود. امروز هنر تجسمی کارش ایجاد پرسش است.

برش

هیربد همت آزاد: باید گفت بشر نیازمند گفت‌و‌گو است. در این دوسالانه صحبت از رسانه سرامیک است، به سرامیک به عنوان واسطه گفت‌و‌گو نگریسته شده است. خودکاوی در سرامیک بسیار می‌تواند بازه گسترده‌ای داشته باشد. پرداختن به تکنیک‌ها همیشه مدنظر بوده است. پخت، لعاب بدنه و تکنیک‌های تخصصی در سرامیک؛ اما شاید از این منظر هم بتوان به مسأله توجه داشت که فراتر رفتن از تکنیک‌ها گاهی می‌تواند خودکاوی باشد، نه ضدیت با تکنیک. استفاده از تکنیک در خدمت بیان، نه الزاماً استفاده از تکنیک برای خلق فرمی زیبا.
شاید رویکرد ما در دوسالانه بر این است هم آثاری که قائم بر ساختارها هستند جا و نقش برای دیده شدن دارند و هم آثاری که از سرامیک به عنوان واسطه‌ای برای گفت‌و‌گو استفاده می‌کنند. نخواستیم نگاهی انحصاری داشته باشیم، البته رویکردهای دوسالانه‌ها قراردادی هستند. در بازه‌های زمانی و مکانی تا حدودی متفاوت می‌شوند. در این دوسالانه به صورت قراردادی استفاده از مواد و رسانه‌های دیگر در تکمیل معنا برای اثر سرامیکی را مجاز شمردیم، گاهی یک فیلم و گاهی یک صدا می‌تواند به خود اثر سرامیکی کمک کند تا اثرگذاری و بیان بهتری داشته باشد و مخاطب دریافت بهتری داشته باشد و این همان انبساط مرزهای رسانه است.