اسپکتیتور (بریتانیا):
همه کاندیداها باید خود واقعی‌شان را نشان دهند اما تصویری که جو بایدن در سایه اعتراض‌های ضد‌نژادپرستی از خود به نمایش گذاشته، با تصویر واقعی او تفاوت دارد. با این حال پیروزی او و قرار گرفتن او در کنار جانسون می‌تواند برای انگلیس خوب باشد.

ویک (امریکا):
مأموران فدرال که به پورتلند اعزام شده‌اند با خشونتی که این روزها علیه معترضان انجام می‌دهند، به جای آرام کردن شرایط شهر، باعث تحریک معترضان شده‌اند. به همین دلیل شهردار پورتلند خواهان خروج هر چه زودتر این مأموران از شهر شده است.

اکونومیست (بریتانیا):
در پی شیوع کرونا کشورهای زیادی در جهان مرزهای خود را به روی شهروندان سایر کشورها بستند. این کار باعث شد اقتصاد کشورها به‌خاطر اختلال در سفرهای توریستی میلیاردها دلار ضرر کند. اما جدا از توریست‌ها باید دید بعد از کرونا برای مهاجران چه باید کرد؟

زهره صفاری/ بیش از 10 هزار اسرائیلی خشمگین در بزرگترین تجمع اعتراضی 9 سال اخیر در سرزمین‌های اشغالی فلسطین، علیه «بنیامین نتانیاهو»، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، استعفای «بی‌بی» را فریاد زدند. تظاهراتی که آرام شروع شد اما به درگیری بین معترضان و پلیس ختم شد.
به گزارش شبکه خبری «الجزیره»، اراضی اشغالی از ابتدای تابستان بارها به صحنه تظاهرات ضددولتی تبدیل شده است اما از صبح شنبه شهرهای قدس، تل‌آویو و قیساریه فصل تازه‌ای از اعتراضات را به «نتانیاهو» و هم‌پیمانانش نشان داد. شمار زیادی از تظاهرکنندگان با بستن 260 مسیر مواصلاتی، میدان‌ها و چهارراه‌های پرتردد و همچنین با حضور در محدوده خانه و دفتر کار نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، او را «نخست‌وزیر خلافکار» خطاب کرده و خواهان کناره‌گیری او از دولت تا تعیین تکلیف اتهامات فساد، رشوه و سوءاستفاده از قدرتش بودند.
رسانه‌های اسرائیلی شمار تظاهرکنندگان روز شنبه سرزمین‌های اشغالی را بیش از 10 هزار نفر عنوان کردند که تا واپسین ساعات شب در خیابان‌ها رژه رفته و با شعارهایی آرامش منطقه را بر هم زدند. صدها نفر نیز با وجود مداخله پلیس تا ساعت 2 بامداد در خیابان‌ها ماندند تا مأموران امنیتی برای متفرق کردن آنها به زور متوسل شوند. این معترضان که تحت هدایت گروهی از فعالان ضددولتی به خیابان‌ها آمده بودند، با به صدا درآوردن شیپورهایی، «نتانیاهو» را متهم به فرار کردن از مردم کردند و با شعار «بی‌بی به خانه برو»؛ استعفایش را خواستند.
به گزارش پلیس اسرائیل، 12 تن از فعالان هوادار «نتانیاهو» به اتهام نقض قوانین تجمعات شنبه شب دستگیر شدند که به نوشته «هاآرتص»، یکی از آنها به دلیل نوشتن شعارهایی بر دیوار خانه رئیس دیوان عالی اسرائیل در بازداشت به سر می‌برد. همچنین طبق گزارش‌ها، دو زن نیز در حالی که کودکی را روی صندلی عقب خودرویشان نشانده بودند، با انحراف به سمت جمعیت معترضان تل آویو، قصد زیرگرفتن آنها را داشتند که با برخورد به مانعی متوقف شدند. تحقیقات برای روشن شدن انگیزه متهمان ادامه دارد.
به گزارش «آسوشیتدپرس»، رئیس پلیس «قدس» اشغالی اعلام کرد همه تظاهرکنندگان به قوانین احترام گذاشتند اما در این میان حدود 200 نفری اغتشاش ایجاد کردند که پلیس مجبور به اعمال خشونت شد.
سیاست سکوت «نتانیاهو»
به باور ناظران آنچه مرور تظاهرات‌های یک‌ماهه اخیر نشان می‌دهد، شیوع ویروس کرونا، ناکارآمدی دولت در کنترل شرایط و به نوشته «آسوشیتد‌پرس» آمار 20 درصدی بیکاری در سرزمین‌های اشغالی، اعتراضات را روز به روز جدی‌تر و گسترده‌تر کرده است. اما با وجود این اعتراضات وسیع، «نتانیاهو» سیاست سکوت را در پیش گرفته و با بی‌توجهی به شرایط ناآرام اسرائیل همچنان سیاست‌های قدرت‌طلبانه خود را دنبال می‌کند. او همچنین در واکنش‌هایی مشابه واکنش‌های «دونالد ترامپ» در مواجهه با معترضان ضد نژادپرستی در امریکا، برای عادی‌سازی این شرایط معترضان را «چپ‌های افراطی» و «آنارشیست» خطاب و متهم به آشوب‌طلبی کرده است. حزب او، «لیکود» نیز در این راه برای نجات «بی‌بی»، انگشت اتهام را به سوی رسانه‌های اسرائیلی گرفته و دو شبکه تلویزیونی را به دلیل پوشش لحظه به لحظه تجمعات، متهم به بزرگنمایی اجتماع معترضان کرده است. «ایسنا» به نقل از «ارم نیوز»، از تقلای نتانیاهو برای تصویب بودجه یک‌ساله و مقاومت او در برابر «بنی گانتس»، رهبر آبی و سفیدها خبر داده است. به نظر می‌رسد گرچه این تلاش‌ها می‌تواند به انحلال دولت ائتلافی و برگزاری انتخابات چهارم اسرائیل منجر شود اما «نتانیاهو» چندان نگران آن نیست. حتی بحران کرونا نیز نتوانسته او را از خواسته‌هایش عقب بکشاند. به‌طوری که با این اعمال سیاست‌ها براساس آخرین آمارها، شیوع کرونا در سرزمین‌های اشغالی بیش از 72هزار نفر را مبتلا کرده و دست کم 500 تن نیز جان باخته‌اند. در عین حال شرایط اقتصادی نابسامان اسرائیل آمار بیکاری را به بالای 20 درصد رسانده است.
فراخوان خروش میلیونی
در شرایطی که گفته می‌شود اسرائیلی‌های مقیم سانفرانسیسکو نیز همزمان به خیابان‌ها آمده بودند، معترضان از اسرائیلی‌های مقیم شهرهای مختلف جهان نیز خواستند تا همسو با آنها رفتن «بی‌بی» را فریاد بزنند.
«ییل کوهن پاران»، از اعضای سابق کنست به «هاآرتص» گفت: «من این هفته خروشی واقعی دیدم. مردم اسرائیل این‌بار سازمان‌یافته علیه یک مقام فاسد برخاسته‌اند. این همان چیزی است که می‌تواند هر کسی را از خانه بیرون بکشد. من در کنست بوده‌ام، آنها هیچ کاری برای مردم نمی‌کنند. این دولت باید کنار برود. اسرائیل نیاز به اصلاحات دارد و انتخابات نیز چندان دور نیست.»
«دانا میلز»، فعال چپگرای اسرائیلی مؤسسه مردم نهاد صلح نیز گفت: «این دولت با وحشت‌آفرینی عجین شده است و وظیفه ماست که این رهبران خشونت طلب را متوقف کنیم.»
در میان تظاهرکنندگان شماری کودک نیز دیده می‌شدند. «گالی شورر» که با فرزندش آمده بود گفت: «این نخستین باری است که در اعتراضات علیه نتانیاهو شرکت می‌کنم. واقعاً از واقعیتی که می‌بینم به هراس افتاده‌ام و نگران آینده فرزندم هستم. امیدوارم این اعتراضات بتواند تغییری ایجاد کند.»
سقوط «نتانیاهو»؛ انحلال «لیکود»؟!
به باور تحلیلگران «تایمز اسرائیل»، 4 ماه است که حزب «یمینا» به رهبری «نفتالی بنت» با تمرکز روی ناکارآمدی «نتانیاهو» در کنترل بحران کرونا و بیکاری هیزم بر آتش خشم ساکنان سرزمین‌های اشغالی می‌ریزد. شاید تا پیش از این، سیاست این حزب چندان قابل هضم نبود اما پس از اینکه در هفته اخیر 6 کرسی این حزب در کنست به 13 و سپس 16 کرسی رسید و حزب لیکود «نتانیاهو» از 31 کرسی به 21 کرسی تنزل یافت، اهداف پشت پرده «یمینا» برای زمینه‌سازی سقوط «نتانیاهو» مشخص شد. ریزش لیکود و تقویت یمینا برای کارشناسان دور از ذهن نبود چراکه کمپین «بنت» برای این هدف یک برنامه‌ریزی حساب شده داشت و پرانگیزه با برجسته کردن نقاط ضعف نتانیاهو در بحران کرونا، انحرافات سیاسی نتانیاهو و مشکلات اقتصادی توانست به هدف خود برسد. «بنت» به قیمت نابودی «نتانیاهو» محبوب شده است. از سوی دیگر سختگیری‌های «رونی گامزو»، مدیر کل وزارت بهداشت اسرائیل برای کنترل بحران کرونا به نوعی مؤید حرف‌های «بنت» برای مردم بود و همین امر برای محبوبیتش کافی به نظر می‌رسید.
«روی شارون»، خبرنگار شبکه اسرائیلی «کان» گفت: «آنچه پروفسور گامزو می‌گوید همان چیزی است که «بنت» سه ماه پیش پیشنهاد کرد.» به نظر می‌رسد «بنت» قصد جانشینی «نتانیاهو» را نیز در سر می‌پروراند. «شولمو فیلبر»، کارشناس نظرسنجی‌های اسرائیل معتقد است: «اگر نام «نتانیاهو» از لیکود برداشته شود از 31 کرسی‌شان شاید 18 تا 20 تا باقی بماند پس وقتی نتانیاهو نباشد 10 تا 12 کرسی لیکود برای رقیب باز خواهد شد. روز بعد از سقوط «نتانیاهو»؛ روز جایگزینی «لیکود» است.»

ندا آکیش
مترجم
مری ترامپ، برادرزاده 55 ساله رئیس جمهوری امریکا که اخیراً با انتشار یک کتاب جنجالی و البته پرفروش درباره دونالد ترامپ و خانواده‌اش در کانون توجه رسانه‌های جهان قرار گرفته است، در مصاحبه‌ای با نشریه آلمانی اشپیگل به جزئیات بیشتری درباره تاریخ هولناک خانواده‌اش، سنگدلی پدربزرگش و اینکه انتخاب مجدد ترامپ چه پیامدهایی برای امریکا خواهد داشت، صحبت کرده است که در ادامه می‌خوانید.
خانم ترامپ شما در کتابتان نوشته‌اید که عمویتان خطرناک‌ترین مرد جهان است. منظور شما از این جمله چیست؟
از برخی جهات می‌توان گفت هر امریکایی‌ای که در موقعیت رئیس جمهوری ایالات متحده قرار بگیرد، به طور بالقوه خطرناک‌ترین فرد روی کره زمین است اما درباره دونالد قضیه جدی‌تر است زیرا آسیب‌های روانی‌ای که او دارد، در ترکیب با موقعیتش به عنوان رئیس جمهور دونالد را بشدت خطرناک کرده است. کاملاً معلوم است که عموی من هیچ ظرفیت عقلانی یا کنترل آنی حوادث را ندارد که بتوان به او اعتماد کرد.
هنگامی که او در سال 2016 به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد چه حسی داشتید؟
نابود شدم. به طرز عجیبی به این موضوع کاملاً شخصی نگاه کردم. من قبلاً به نام خانوادگی خود افتخار می‌کردم. زیرا به نظرم این نام فامیلی جذاب بود. سخت بود که مدام نام فامیلی خود را درباره فردی بشنوم که تمام رفتارها و کارهایش وحشتناک است. این حس مانند حس مورد حمله قرار گرفتن بود.
فردریک ترامپ، پدر پدربزرگ شما در کالستاد، منطقه‌ای که الان بخشی از خاک آلمان است متولد شد. آیا هنگامی که جوانتر بودید در میان اعضای خانواده حرفی درباره پیشینه آلمانی خانواده زده می‌شد؟
پدر بزرگ من هرگز درباره پدرش سخن نمی‌گفت. فکر نمی‌کنم که اصلاً مرگ پدرش برایش مهم بوده باشد. پدر بزرگ من خود را امریکایی الاصل می‌دانست و اصلاً علاقه‌ای نداشت که به شجره نامه‌اش رجوع کند. هم پدر بزرگم و هم دونالد تجارت‌های بسیار گسترده‌ای با یهودی‌ها می‌کردند. ظاهراً آنها نمی‌فهمیدند که مردم می‌توانند بین داشتن ریشه آلمانی و نازی بودن فرق قائل شوند.
انتظار می‌رفت «فرد»، پدر شما به عنوان فرزند ارشد تجارت املاک و مستغلات را از پدرش به ارث ببرد اما پدر بزرگ شما این تجارت را به دونالد سپرد. پدر بزرگ شما چگونه آدمی بود؟
هیچ رابطه احساسی یا عاطفی بین پدربزرگم و فرزندانش وجود نداشت. او هیچ حس انسانی واقعی‌ای در درون خود نداشت. اساساً به انسان‌ها به عنوان ابزاری برای رشد و توسعه خود نگاه می‌کرد. اگر نمی‌توانستی اهداف او را تأمین کنی باید از دایره‌اش خارج می‌شدی همانطور که پدرم خارج شد. در خاندان ما تنها باید یک برنده وجود می‌داشت. پس دونالد بدون توجه به چگونه برداشتن گام‌هایش هر کاری کرد تا مطمئن شود که آن برنده خودش است.
آیا دونالد از پدرش تقلید می‌کرد؟
آنها شباهت اخلاقی زیادی با هم نداشتند. پدر بزرگم فردی بسیار شایسته و یک تاجر موفق بود. دونالد این گونه نیست. با این حال پدر بزرگم می‌دید که دونالد زیرکی خاصی در مواجهه با رسانه‌ها دارد. او همچنین می‌دید که دونالد کسی است که برای رسیدن به خواسته‌اش دست به هر کاری می‌زند: معامله می‌کند، کسی را از سر راهش برمی‌دارد، دروغ می‌گوید، تقلب می‌کند، دزدی می‌کند.
در خاندان شما هیچ فرد دارای نفوذی نبود که این ویژگی‌های اخلاقی را تعدیل کند؟ مثلاً مادربزرگ‌تان؟
این یکی از چیزهای جالب داستان خاندان ما است. هیچ تعدیل کننده صاحب نفوذی وجود نداشت. دونالد در دوران کودکی از سوی مادرش طرد شد. البته این طرد شدن تقصیر مادربزرگم نبود. مادربزرگم به شدت بیمار بود و در دوران بسیار حساس رشد دونالد حضور نداشت. در آن دوران دونالد تنهایی مخربی را تجربه کرد. تنها ارتباط او با یک انسان واقعی قطع شده بود و زمانی که پدربزرگم داشت پدرم را تحت فشار قرار می‌داد که بهترین باشد، سختگیر باشد، برنده باشد و... دونالد تمام این آموزه‌ها را می‌شنید و حتی یک گام فراتر از آموزش‌ها پیش می‌رفت. دونالد نیاز داشت راهی برای بقا پیدا کند. او ابتدا در اواخر دهه 1970 و اوایل دهه 1980 با رسانه‌ها کار خود را آغاز کرد سپس سراغ بانک‌ها رفت سپس کار با مارک برنت (سازنده برنامه تلویزیونی کارآموز) را تجربه کرد و در نهایت به سراغ حزب جمهوریخواه رفت.
گفتید پدرتان در تنهایی درگذشت. حتی برادرش هم هنگام مرگ در کنارش نبود؟
نه. دونالد و خواهرش الیزابت در لحظه مرگ پدرم به سینما رفته بودند. من فکر نمی‌کنم اصلاً برای دونالد مهم بوده که برادرش در تنهایی مرده است. همین حالا نگاه کنید در امریکا دارد چه اتفاقی می‌افتد. مردم دارند در تنهایی می‌میرند زیرا دونالد توانایی مدیریت (همه‌گیری) را ندارد.
آیا عموی شما هیچ ویژگی اخلاقی خوبی دارد؟ آیا به کلیسا می‌رود؟ بسیاری از اوانجلیس‌ها او را دوست دارند.
در گذشته‌های دور نشانه‌هایی از مهربانی در او دیده می‌شد اما او آنقدر از این موضوع فاصله گرفت که حتی نفهمید چگونه می‌توان به شکل درست به کسی مهربانی کرد. او هیچ گرایش مذهبی ای ندارد و این اصلاً مشکلی نیست بلکه مشکل اینجاست که او ریاکاری می‌کند. او علاقه دارد با سوء استفاده از باورهای مردم آنها را متقاعد کند که از صمیم قلب بهترین‌ها را برایشان می‌خواهد.
نیویورک تایمز در سال 2018 فاش کرد که خانواده ترامپ شما را درباره ارثیه‌تان فریب داده‌اند.
بله من می‌دانستم که یک جای کار می‌لنگد اما نمی‌دانستم دقیقاً مشکل کجاست. فقط می‌دانستم که بعید است دارایی‌های پدربزرگ من در زمان مرگش فقط 30 میلیون دلار باشد. تایمز فاش کرد که ارزش آن دارایی‌ها بیش از 970 میلیون دلار بوده است. واقعاً تأسف بار بود که عموها و عمه‌هایم که پس از مرگ پدرم افراد مورد اعتماد من بودند از قدرت‌شان استفاده کرده‌اند تا سر من کلاه بگذارند.
آیا فکر می‌کنید انتشار کتاب شما باعث خواهد شد دونالد مسئولیت کارهایش را بپذیرد؟
من می‌خواستم قبل از انتخابات 2016 زبان به سخن بگشایم اما این اتفاق رخ نداد. هیچ کس به حرف‌هایم گوش نمی کرد. من می‌خواستم رأی دهندگان نگذارند اتفاق 2016 رخ دهد. حالا هم نمی‌خواهم در ماه نوامبر کسی بدون آنکه بداند چه اتفاق‌هایی دارد می‌افتد پای صندوق‌های رأی برود.
شما در کتابتان نوشته‌اید که اگر دونالد در دور دوم انتخاب شود «پایان دموکراسی در امریکا خواهد بود.»
ما همین حالا هم به خاطر بی کفایتی‌ها و ناتوانی‌های او بسیار ضعیف شده‌ایم. ما در لبه تیغ ایستاده‌ایم و این هولناک است. متأسفانه در این باره اصلاً مبالغه نمی‌کنم.

ادامه از صفحه اول
پارلمان پنجم شهر مشهد نیز از همان روزهای نخستینی که این میهمان ناخوانده راهی شهرمان شد، عزم خود را جزم کرد تا با کووید19 نه از سر احساس بلکه با منطق و عقل سلیم وارد نبرد شود. رهاورد آن عزم جزم که تاکنون نیز ادامه داشته مصوبات متعددی است که هر کدام توانسته سدی را در برابر مشکلات و عارضه‌های کرونایی ایجاد کند. شورای شهر مشهد به عنوان یکی از پیشروترین پارلمان‌های شهری در مبارزه با کرونا در همان روزهای نخست اسفند سال گذشته با اختصاص ۵۰ میلیارد ریال اعتبار به دانشگاه علوم پزشکی مشهد به منظور اصلاح و بازسازی ۲۰ دستگاه آمبولانس و خرید تجهیزات مورد نیاز پزشکان و پرستاران بیمارستان‌های ارائه‌دهنده خدمات به بیماران کرونا، بنیان بسیاری از هم‌افزایی‌های دیگر بین‌بخشی را در این مسیر به ارمغان آورد. بعد از آن بود که دستگاه‌های دیگر نیز به تأسی از این اقدامات مدیریت شهری، هر کدام در بضاعت خود در عرصه کمک به پیکره بهداشت و درمان شهر و استان پای نهادند.
راه‌اندازی و تجهیز واحد تشخیص مولکولی SARS-CoV-2 توسط سازمان جهاد دانشگاهی خراسان رضوی و صدور مجوز تأمین تجهیزات پیشگیری از شیوع ویروس کرونا شامل ماسک (ویژه کارکنان شهرداری و شرکت‌های طرف قرارداد که مستقیماً با افراد در ارتباط هستند)، محلول ضد‌عفونی‌کننده برای عدم انتقال ویروس از طریق تماس با دست و محلول گند‌زدا برای ضد‌عفونی کردن وسایل حمل و نقل عمومی و محیط کار پرسنل و مراکز عمومی شهر مشهد تا سقف 10 میلیارد تومان نیز در زمره اقدامات اولیه‌ای بود که شورایی‌ها برای مقابله با کووید19 انجام دادند.
البته اعضای پارلمان شهری این اقدامات را برای نقش‌آفرینی خود در این جنگ سلامت کافی ندانستند و به همین دلیل و به تبع مشکلات اقتصادی به وجود آمده ناشی از کرونا دست به تصویب مصوبات حمایتی مختلفی از اقشار نیازمند و آسیب‌پذیر زدند. مصوبه عدم دریافت عوارض کسب و پیشه سه ماهه اول سال 1399 از مؤدیان مشمول، محاسبه و دریافت اجاره بهای ماهانه و مالکانه واحدهای تجاری در تملک شهرداری، سازمان‌ها، شرکت‌ها و مؤسسات وابسته در سه ماهه اول سال 1399، برمبنای 50%، عدم دریافت اجاره‌بهای فضاهای فرهنگی و تفریحی، سالن‌های ورزشی، بهره‌برداری از پیاده‌روها و فضاهای شهری، بازارهای سیار، فضاهای روباز و بوستان‌های شهری و سایر صنوف که بنا به مصوبات ستاد استانی پیشگیری از کرونا، تعطیل شدند و عدم تغییر در نرخ بهای خدمات اتوبوس و مینی‌بوس تا 15 خرداد99 از مهم‌ترین اقدامات حمایتی شورا و مدیریت شهری از شهروندان مشهدی به حساب می‌آید که سختی شیوع این بیماری خسارت‌های زیادی را به آنها وارد کرده است.
هرچند برنامه‌ریزی‌ها و اقدامات ضد کرونایی پنجمین دوره شورای شهر مشهد تا از بین رفتن این بیماری همچنان ادامه دارد، اما امیدواریم به لطف الهی و انجام اقدامات پیشگیرانه، هرچه زودتر شاهد اتمام این وضعیت ناراحت‌کننده در جهان و به تبع آن کشور و شهرمان باشیم.

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

اختلاف نظر در حمله به سوریه

به رغم اینکه متیس تأکید می‌کرد فقط اهداف مرتبط با تسلیحات شیمیایی سوریه را هدف قرار دهیم اما وقتی ترامپ و دیگران گزینه‌های مشخصی در این باره خواستند، در طرح‌های پیشنهادی وزارت دفاع وجود نداشت. متیس همچنین گفت که کشته شدن احتمالی نیروهای روسی مستقر در سوریه بر اثر حملات ما می‌تواند به معنای ورود به جنگ با روسیه باشد، در حالی که ما قبلاً درباره این موضوع بحث کرده بودیم و هماهنگی‌های لازم نیز برای جلوگیری از درگیر شدن با روس‌ها در جریان مذاکرات دانفورد – گراسیموف به عمل آمده بود. در آوریل 2017 که امریکا به تلافی حملات شیمیایی رژیم اسد به سوریه حمله کرد، با موشک‌های کروز، تأسیساتی را در بخش‌هایی از یک پایگاه هوایی سوریه که عاری از نیروهای روسی بود، هدف قرار داد، البته ما می‌دانستیم که تعدادی از نیروهای روسیه در همان اطراف و در نزدیکی یکی از باندهای پایگاه مستقر هستند. نکته جالب توجه اینکه ظاهراً هیچ کس به طور خاص به تلفات احتمالی نیروهای ایرانی اهمیتی نمی‌داد اگرچه ما اطلاع داشتیم که نیروهای روسی و ایرانی به طور فزاینده‌ای تقریباً در همه مناطق تحت کنترل رژیم اسد حضور داشتند. این حضور فزاینده نیروهای بیگانه در واقع بخش بزرگی از مشکلات راهبردی خاورمیانه به شمار می‌رفت و عملیات‌های این چنینی اجازه نمی‌داد که بشار اسد از آنها به عنوان سپر انسانی استفاده کند. متیس به دنبال دستاویزی بود تا با توسل به آن تقریباً کاری انجام ندهد، اما او هم از نظر راهبردی و هم از نظر تاکتیکی در اشتباه بود.
در نهایت با اینکه ترامپ در طول هفته به طور مکرر تأکید کرده بود خواهان واکشنی قاطع و محکم است ولی هنوز تصمیمی در مورد عملیاتی شدن این واکنش‌ها اتخاذ نکرده بود. انتخاب نهایی ترامپ از میان گزینه‌های پیشنهادی در واقع فاقد نکات کلیدی و محوری بود و متیس این را بخوبی می‌دانست. دلیل اصلی که ما در اتاق وضعیت جمع شده بودیم این بود که واکنش امریکا در سال 2017 به حملات شیمیایی در سوریه در ایجاد شرایط بازدارندگی ناکام مانده و تأثیر قدرتمند و کارآمدی را در ذهن اسد نگذاشته بود که او در آینده هرگز به فکر استفاده از تسلیحات شیمیایی نیفتد. ما می‌دانستیم که او نه تنها چند روز پیش در دوما از این سلاح‌ها استفاده کرده بلکه از آوریل 2017 تاکنون در چند نقطه دیگر هم دست به این اقدام زده است، البته این علاوه بر مواردی بود که ما هنوز به طور کامل در مورد آنها مطمئن نشده بودیم. حملات شیمیایی روز هفتم آوریل 2018 در دوما با فاصله زیاد، بدترین حمله شیمیایی رژیم اسد بود. تحلیل‌ها در چنین موقعیتی باید در این جهت پیش می‌رفت که واکنش ما باید چقدر شدید و بزرگ باشد که بتواند این بار برخلاف واکنش ناکام سال گذشته واقعاً قدرت بازدارندگی ایجاد کند.
به نظر من ضرورت داشت که حملات طراحی شده اهدافی فراتر از تأسیسات مرتبط با برنامه تسلیحات شیمیایی سوریه را دربرمی‌گرفت. ما باید دیگر تأسیسات نظامی سوریه از جمله مقرهای فرماندهی، هواپیماها و بالگردها را که در واقع اهدافی مشروع بودند هدف قرار می‌دادیم چون ارتش سوریه با این تجهیزات می‌توانست بمب‌های حاوی مواد شیمیایی را پرتاب کند. ما همچنین باید خود رژیم را مثلاً با حمله به کاخ‌های بشار اسد تهدید می‌کردیم. اینها مواردی بودند که مطرح کردم ولی برای عملیاتی کردن آنها ناموفق بودم. ما نتوانستیم سطح واکنش خود را به میزان قابل درکی بالا ببریم و تقریباً اطمینان دادیم که اسد، روسیه و ایران می‌توانند نفسی براحتی بکشند.
متیس بصورت مستمر و خستگی ناپذیر بر گزینه‌های بی خاصیت خود تأکید می‌کرد ولی مایک پنس سعی داشت به من کمک کند. استیو منوچین وزیر خزانه داری نیز قویاً در حمایت از متیس صحبت کرد هرچند که کاملاً واضح بود که خودش هم نمی دانست از چه چیزی حمایت می‌کند. نیکی هیلی هم توضیح داد که همسرش در گارد ملی خدمت کرده و ما باید نهایت سعی‌مان را بکنیم که آسیبی به سربازان‌مان در سوریه وارد نشود! وقتی که مک گان وکیل حقوقی کاخ سفید دوباره اطلاعات بیشتری در مورد اهداف تعیین شده درخواست کرد، وزیر دفاع به صراحت از ارائه اطلاعات خودداری کرد، در حالی که مک گان این اطلاعات را صرفاً به عنوان حقوقدان و برای بررسی جنبه‌های قانونی موضوع درخواست می‌کرد نه به عنوان یک طراح و هماهنگ کننده عملیات که اصولاً خارج از حوزه صلاحیتش بود (همچنان که اظهارات منوچین و هیلی نیز خارج از حوزه صلاحیت‌شان بود.) واقعاً چنین وضعیتی حیرت‌انگیز به نظر می‌رسید. مک گان بعداً به من گفت که متیس را به طور مستقیم و صریح به چالش نکشیده چون نمی‌خواسته دستور کار جلسه را مختل کند. او بعداً توانسته بود مطالبی را که برای تهیه گزارش قانونی و حقوقی خود نیاز داشت به دست آورد. بهترین توصیفی که می‌توان از تصمیم رئیس جمهور  ترامپ ارائه داد، همان است که دانفورد آن را خلاصه کرد؛ ترامپ تصمیم گرفت «قلب تشکیلات و تأسیسات مرتبط با سلاح‌های شیمیایی سوریه» را هدف قرار دهیم. قرار شد این بار حداقل از نظر تعداد دو برابر موشک‌هایی که در عملیات سال 2017 شلیک شد، شلیک کنیم و اهداف فیزیکی بیشتری را مورد اصابت قرار دهیم. آیا این عملیات بجز انهدام چند ساختمان بیشتر می‌توانست نتیجه دیگری در پی داشته باشد؟ این سؤال متفاوتی بود که جواب آن بعدها روشن شد.
حتی اگر رئیس جمهوری تصمیم بهینه‌ای را اتخاذ کرده بود، فرآیند تصمیم‌سازی کاملاً غیرقابل قبول بود. ما در جریان این فرآیند اجرای یک نقشه شیادانه بروکراتیک را توسط یک بروکرات کلاسیک (درجه یک) را شاهد بودیم که گزینه‌ها و اطلاعات را به گونه‌ای طراحی و عرضه کرد که تنها گزینه مورد نظر خود او قابل قبول به نظر برسد و به این ترتیب کار خود را پیش ببرد و به اهدافش برسد. البته ناگفته نماند ترامپ هم به دلیل اینکه نمی دانست دقیقاً چه می‌خواهد کمکی به بهبود فرآیند تصمیم‌گیری نکرد. او یکسره از این شاخه به آن شاخه می‌پرید و تلاش‌ها برای یک بحث منسجم و جامع درباره عواقب و پیامدهای انتخاب یک گزینه عملیاتی ناکام و ناتمام می‌ماند.