بحرانهای اجتماعی ناشی از عدم امکان گفتوگو
از روزی که دانشگاهها باز شده اند تقریباً روزی نبوده است که حداقل تعدادی از دانشگاهها شاهد حضور جمعیتی در کف دانشگاه و سر دادن شعار نبوده باشند. دانشگاه الزهرا(س) در تهران نیز یکی از همین دانشگاههاست اما ابتکار عملی که در چند روز گذشته اساتید آن در برگزاری سلسله گفتوگوهایی انجام دادند قابل توجه بود. در ادامه شرح مختصری از این گفتوگوها را از زبان دکتر محسن بدره، عضو هیأت علمی گروه مطالعات زنان دانشکده علوم اجتماعی و اقتصادی این دانشگاه میخوانیم.
- دغدغه شما برای شکل گیری این گفتوگوها در این شرایط کشور چه بود؟
من فکر میکنم جامعه ما جامعه کم گفتوگویی هست؛ البته گفتوگو به آن معنای دقیق و اصیل. به این معنا که دو طرف گفتوگو آماده شنیدن هستند نه صرفاً مایل به اقناع طرف دیگر. این گفتوگو در بین لایهها و طبقات مختلف جامعه به اندازه کافی وجود ندارد. در گفتوگو فرض بر این است که حقیقت نزد همه است و این گفتوگو است که میتواند آرامش و اعتدال را در جامعه ایجاد کند. اتفاقاً بحرانهای اجتماعی هم از دل نبود یک گفتوگوی مستمر کارآمد به وجود میآیند.
این اتفاقات اخیری که در جامعه و به طور خاص در دانشگاهها شکل گرفت نشان از نبود همین گفتوگو است. این که حتی بعضاً تقابل دو گروه به فحاشی کشیده میشد نیز همین طور. ما معتقد هستیم به میدان آمدن این دانشجویان از روی نیت پاک و احساس مسئولیتپذیری آنهاست ولی وقتی بستر مناسبی برای آن وجود ندارد این طور بروز میکند. ما باید در جامعه گفتوگوها را آنقدر زیاد کنیم تا به یک مفاهمهای برسیم.
- چه تعدادی در این گفتوگوها شرکت کردند، آيا افراد با دیدگاههای مختلف بودند و آیا به این هدفی که مدنظر شما بود رسید؟
بله روز یکشنبه گفتوگوها مخصوص اساتید بود که تعداد قابل توجهی از اعضای هیأت علمی دانشگاه و طبعاً مسئولین دانشگاه که همگی هیأت علمی هستند شرکت کردند و نظرات خود را بیان کردند. روز دوشنبه هم گفتوگو با حضور اساتید ولی مختص به صحبتهای دانشجویان بود. در این جلسه دانشجویان از گروههای مختلف فکری و فرهنگی حضور پیدا کردند و آزادانه ابراز عقیده کردند. حتی در این جلسه درباره لایههایی صحبت شد که قبل تر تابو محسوب میشد. این گفتوگو در یک فضای محترمانه شکل گرفت؛ یعنی ممکن بود کسی داد هم بکشد اما در یک فضای محترمانه. خب این بروز عواطف هست.
- آیا این گفتوگوها ادامه پیدا خواهد کرد؟
من مایل هستم این گفتوگوها ادامه پیدا کند. به هرحال من خودم را بین فضای جوان دانشجویی و فضای معلمی خود میبینم و این را وظیفه خودم میدانم که این میانجی گری را انجام بدهم. البته این گفتوگوها به دعوت جمعی از اساتید بوده؛ این جمع از دانشکدههای علوم اجتماعی، مهندسی و پژوهشکده زنان دانشگاه بودند. به هر حال تلاش بر این است که گفتوگوها ادامه داشته باشد.
- دغدغه شما برای شکل گیری این گفتوگوها در این شرایط کشور چه بود؟
من فکر میکنم جامعه ما جامعه کم گفتوگویی هست؛ البته گفتوگو به آن معنای دقیق و اصیل. به این معنا که دو طرف گفتوگو آماده شنیدن هستند نه صرفاً مایل به اقناع طرف دیگر. این گفتوگو در بین لایهها و طبقات مختلف جامعه به اندازه کافی وجود ندارد. در گفتوگو فرض بر این است که حقیقت نزد همه است و این گفتوگو است که میتواند آرامش و اعتدال را در جامعه ایجاد کند. اتفاقاً بحرانهای اجتماعی هم از دل نبود یک گفتوگوی مستمر کارآمد به وجود میآیند.
این اتفاقات اخیری که در جامعه و به طور خاص در دانشگاهها شکل گرفت نشان از نبود همین گفتوگو است. این که حتی بعضاً تقابل دو گروه به فحاشی کشیده میشد نیز همین طور. ما معتقد هستیم به میدان آمدن این دانشجویان از روی نیت پاک و احساس مسئولیتپذیری آنهاست ولی وقتی بستر مناسبی برای آن وجود ندارد این طور بروز میکند. ما باید در جامعه گفتوگوها را آنقدر زیاد کنیم تا به یک مفاهمهای برسیم.
- چه تعدادی در این گفتوگوها شرکت کردند، آيا افراد با دیدگاههای مختلف بودند و آیا به این هدفی که مدنظر شما بود رسید؟
بله روز یکشنبه گفتوگوها مخصوص اساتید بود که تعداد قابل توجهی از اعضای هیأت علمی دانشگاه و طبعاً مسئولین دانشگاه که همگی هیأت علمی هستند شرکت کردند و نظرات خود را بیان کردند. روز دوشنبه هم گفتوگو با حضور اساتید ولی مختص به صحبتهای دانشجویان بود. در این جلسه دانشجویان از گروههای مختلف فکری و فرهنگی حضور پیدا کردند و آزادانه ابراز عقیده کردند. حتی در این جلسه درباره لایههایی صحبت شد که قبل تر تابو محسوب میشد. این گفتوگو در یک فضای محترمانه شکل گرفت؛ یعنی ممکن بود کسی داد هم بکشد اما در یک فضای محترمانه. خب این بروز عواطف هست.
- آیا این گفتوگوها ادامه پیدا خواهد کرد؟
من مایل هستم این گفتوگوها ادامه پیدا کند. به هرحال من خودم را بین فضای جوان دانشجویی و فضای معلمی خود میبینم و این را وظیفه خودم میدانم که این میانجی گری را انجام بدهم. البته این گفتوگوها به دعوت جمعی از اساتید بوده؛ این جمع از دانشکدههای علوم اجتماعی، مهندسی و پژوهشکده زنان دانشگاه بودند. به هر حال تلاش بر این است که گفتوگوها ادامه داشته باشد.
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه