دیدگاه های شهید آیت الله بهشتی پیرامون نقش و جایگاه زن در اجتماع
زن در مسیر عزت و کرامت همچون مرد
علی محمدی گرمساری
متن پیش رو گفتوگویی است با شهید آیتالله دکتر بهشتی که در ماههای اول انقلاب انجام گرفته و در ترکیب مجموعهای از درسگفتارهای تفسیری ایشان با موضوع جایگاه زن در اسلام در دست چاپ است. این مجموعه با حداقل ویراستاری تنظیم یافته تا فضای گفتوگوی آن تا حد امکان به مخاطب امروزی منتقل شود. گفتوگوی حاضر توسط شادروان علی محمدی گرمساری با شهید بهشتی انجام شده و ضمن آن ، نظر شهید بهشتی رادرباره مسائل مربوط به زنان جویا شده است.
نظرتان راجع به نقش زن در اجتماع دیروز و امروز چیست؟
به نظر من دیروز زنان جامعه ما چهار گروه اصلی را تشکیل میدادند:
اکثریت زنان که فارغ از تعهدات مبارزه و غالباً بیخبر و ناآگاه از عمق مسائل اجتماعی به زندگی سنتی زن در خانه و بیرون خانه سرگرم بودند.
معدودی از زنان قهرمان با «ایمان»، «آگاه» و «متعهد» که در میدان مبارزه، پرتوان و پرخروش و شکیبا حضور داشتند و سازنده بودند، خود را میساختند و محیط را. این زنان با ایمان مبارز به «پاکی»، «صداقت»، «کوشش»، «کرامت» زن در اسلام، «عفت» و حتی در بسیاری موارد در وظایف خانوادگی سخت پایبند بودند و نقش خود را در مبارزه، با این تعهدات پربار «زن مسلمان» میآمیختند.
اقلیتی دیگر که به این تعهدات یاد شده پایبند نبودند، بیبند و بار و فارغ از این تعهدات، اما به مبارزه علاقه داشتند و در صحنههای مبارزه حضور فعال داشتند؛ مبارزهای بر محور آرمانهای دیگر، آزادیخواهی لیبرالیستی یا پیکار مارکسیستی.
اقلیتی دیگر که هم بیبند و بار و بیاعتبار به تعهدات «زن مسلمان»، و هم بیبهره از آگاهیهای اجتماعی که بتواند مسئولیت آنها را در رابطه با مبارزه با ظلم و باطل به آنها بشناساند. درست زن مصرفی، زن در شکل یک کالای جنسی، زن در نقش یک عروسک خوش آب و رنگ، زن در نقش یک عامل فزاینده مصرف که با تنوعخواهی، تفنندوستی و تجملطلبیاش همواره در پی آن بود که همسرش یا خودش و یا هر دو از هر راه که باشد پول بیشتری به دست آورند و با مصرف بیشتر، زندگی پر آب و رنگتری برای خود فراهم سازند. خانه بهتر و بزرگتر، لوازم خانه لوکستر، ماشینسواری آخرین مدل، مسافرتهای داخلی و خارجی پرخرج، میهمانیهای پر از اسراف و غالباً همراه با فساد. فخرفروشی، به زیور و طلا و جواهر و آرایشهای دیگر. اینها آرمانهای این گروه از زنان ما بود و چه بسا، شکل آرایش و ریخت و قواره ستارههای جهان مدل زندگی آنها.
و اما زن امروز؛ امروز بخش عظیمی از اکثریت گروه یک ،در پرتو انقلاب اسلامیمان به میدان پیکار با باطل، ستم و فساد همراه با پایبندی به تعهدات اخلاقی و پوشش «زن مسلمان» با آرمانهای متعالی، بیاعتنا به جاذبههای مبتذل مادی و دلبسته به رشد تعالی معنوی و فرهنگی و اجتماعی، پر نیرو، پرتوان، پر مقاومت، مبارزه آشنا، در انواع مختلفش: در بسیج در پی آشنایی با کاربرد اسلحه، در کلاسهای ایدئولوژیک، در پی شناختن بهتر مکتب، در نهضت سوادآموزی در پی خدمت به همنوع و همکیش هستند و در حقیقت امروز خود را در این خط مییابیم که گروه اول اکثریت قاطع زنان ما را تشکیل دهند و گروه دوم به صورت اقلیتی در کنار دو اقلیت سوم و چهارم درآیند. من افق را روی دختران و زنان قهرمانمان باز و روشن مییابم و به توفیق این خواهران و زنان پرتلاش، امید بستهام. اینها مادرانی شایسته، همسرانی شایسته و قهرمانانی شایسته برای جمهوری اسلامی ما هستند و خواهند بود.
نقش زن در پیشبرد انقلاب تا چه اندازه بوده و هست؟
میبینید که در این دو سال، زنان ما در شدت بخشیدن به حماسه انقلاب چه نقش مؤثر و سازندهای داشتهاند. هیچکس فراموش نمیکند شرکت این قهرمانان را در راهپیماییهای پرشکوهمان، در درگیریهای مسلحانهمان و امروز در سپاه پاسداران انقلابمان، در کمیتههای انقلاب، در بسیج، نهضت سوادآموزی، در دانشگاه، مدارس و در جهاد سازندگیمان و در نهادها و سنگرهای دیگرمان.
حجاب زن را از دیدگاه خودتان برایمان روشن کنید؟
پوششی که اسلام برای بانوی مسلمان میخواهد، بیش از هر چیز در جهت نگهبانی از عزت و کرامت زن و عزت و کرامت جامعه به صورت یک کل و پاکی و طهارت رابطه زن و مرد در خارج از دایره زناشویی و خانواده است. کسانی که این پوشش و نقش و معنی والای آن را تحریف میکنند و آن را به صورت بندی بر پای زن و بر ضد آزادی او معرفی مینمایند، یا به راستی هوسکیشانی ناآگاهند یا هویپرستانی آگاه که آگاهانه میکوشند تا رابطه زن و مرد در خدمت هوی هوس آن دو باشند. به راستی اگر قرار است بانویی در خدمت پزشکی، آموزش، مخابرات، دفترداری، ماشیننویسی یا خدمات سودمند دیگر باشد و به راستی اگر قرار است این کارایی و مهارت و فن در خدمت جامعه قرار گیرد، چرا این بانوی فعال دارای «پوشش اسلامی» نباشد؟ نمیگویم حتماً چادر. چادر یکی از انواع پوشش اسلامی است و مانتو شلوار و روسری بلند نوعی دیگر و این نوع دوم پوششی است متناسب برای فعالیت که زن در این پوشش میتواند هم پوشیده باشد، هم فعال. دیگر چرا میخواهند این بانوان نیمهبرهنه، آرایشکرده همراه با طنازی و دلبری در محل کارشان حضور یابند؟ آیا کارشان مورد نظر است یا چشمنوازی و طنازیشان؟
ای بانوان مسلمان! ای دختران و خواهران من!
هوشیار باشید. پوشش شما نشانه آن است که دیگر حاضر نیستید جاذبههای زنانگی خود را چاشنی کاراییها و مهارتها کنید تا مردان را خوش آید. میخواهید «کرامت» و «عزت» و «والایی» و «ارزشتان» در همان «ارزشهای متعالی انسان» باشد. در کارتان، در کاراییتان، در هنرتان، در تقوایتان، در بینش و آگاهیتان، در مهر و انساندوستی و در خدادوستیتان، دیگر اجازه ندهید کسانی قیممآبانه برای شما دل بسوزانند که چرا آزاد نیستید، یعنی چرا نمیتوانید بدون پوشش خود را در معرض دید این قیمهای به ظاهر دلسوز قرار دهید. به آنها بگویید: آزادی راستین من و تو در آن است که روابطمان در جامعه از هر نوع شائبه بهرهبرداریهای جنسی به دور باشد و پوشش زن عامل مؤثری است در این جهت. نمیگویم تنها پوشش کافی ست، پوشش یک عامل است و عامل بهتر، طرز رفتار و برخورد کردن زن است و قرآن روی آن سخت تکیه دارد که «نگاهت»، «آهنگ سخنت»، «طرز برخوردت» و... باید پاک و متعالی باشد.
مسألهای که در جامعه مطرح است و هنوز زیر علامت سؤال قرار دارد، این است که آیا زن در جامعه اسلامی میتواند قاضی باشد؟ خصوصاً که در این زمینه نظر علما، کمی با هم متفاوت است؟
این مسأله که آیا زن میتواند قاضی باشد یا نه، از مسائل فقهی است و رأی اکثریت قاطع فقهای شیعه و سنی این است که زن نمیتواند قاضی باشد. بنابراین، قوانین اسلامی هم الان به همین صورت خواهد بود.
آیا در این مورد آیه صریحی داریم که به زن اجازه قضاوت نداده باشد؟
در آیات مطرح نیست، ولی در چند روایت هست. درباره قضاوت و قاضی بودن زن در (ولاتو وللقضاء) آمده است که به او سمت قضایی داده نمیشود. فقهای ما عموماً از این احادیث استفاده کردهاند که زن نمیتواند قاضی باشد.
یک عده از خواهران ما در ابتدا جهت قضاوت پذیرفته شدند و بعداً آنها را رد کردند. آیا این عدم پذیرش توسط شما بوده است؟
من نمیدانم منظور شما کدام دسته از خواهران است.، اگر منظورتان کسانی است که قبل از آمدن ما در دوره کارآموزی شرکت کرده بودند که من دقیقاً در جریان آن نبودم. اما اگر منظورتان خواهرانی است که حالا در کلاسهای قضایی شرکت میکنند، از همان آغاز به ایشان گفته شد که شما اینجا میآیید، مطالعات لازم را میکنید و در سمتهایی که با نقش شما متناسب است از قبیل اداره سرپرستی و امثال آنها میتوانید کار کنید. بنابراین، در مورد این خواهران دیگر مسألهای نداریم و تا آنجا که من به خاطر دارم از روز اول تا به حال در کلاسها هم این مسائل مطرح شده. شما توجه داشته باشید که اگر در سمتی خاص این شرط را برایش قائل شدند که مردها باید این سمت را عهدهدار باشند، نباید به معنی تبعیض یا کمبها دادن به زن تعبیر و تفسیر شود که این خلاف و ناصواب است، چون قصه زندگی کردن زن و مرد در جامعه، قصه یک جور زندگی کردن نیست، قصه حقوق متقابل و مساوی داشتن است. یعنی مرد حقوقی دارد، زن حقوقی دارد که اینها در جمع با هم همترازند، ولو در یک مورد خاص زن حقی دارد که مرد ندارد و مرد حقی دارد که زن ندارد، مثلاً اگر گفتیم زن حق نفقه دارد و بر مرد واجب است که هزینه زندگی زن را تأمین کند، نمیتوانیم بگوییم برخلاف تساوی حقوق زن و مرد است یا مثلاً به مرد ظلم شده است. برای این که مسلم شرایط طبیعی زن و مرد ایجاب میکند که مسئولیت اصلی تأمین هزینه زندگی به عهده مرد باشد، وقتی زن ماههایی را از بهترین سالهای زندگیش باردار است، ماههایی را باید بچهداری کند، و این کارها را به طور طبیعی باید انجام دهد، چطور میتوان گفت که زن خودش باید هزینهاش را تأمین کند؟ این طبیعی است که باید به عهده مرد باشد. پس تفاوت در برخی از مسائل هرگز نباید به معنای نفی مساوات، یعنی نفی برخورداری هماهنگ و متعادل زن و مرد از حقوق اجتماعی، تلقی بشود.
در مورد شهادت زن نظرتان را بفرمایید.
در این رابطه، قرآن صریح است. قرآن میگوید اگر در یک جریانی احتیاج به شاهد بود، دو شاهد مرد عادل، و الا یک مرد و دو زن. دو زن را به جای یک مرد در این معامله آوردهاند تا اگر یکی از دو زن در شهادت دادن به بیراهه برود، زن دیگر او را به یاد آورد. در حقیقت در اینجا مسأله این طور تلقی شده است که زنها در هنگام شهادت دادن ممکن است آن صلابت لازم را نداشته باشند. این بیان قرآن است. آنچه که ما استنباط میکنیم این است که این مربوط به همان شدت عاطفهایاست که در زن وجود دارد و بالا بودن درجه عواطف در زن که البته این خود، برای زن کمال است، ولی همین چیزی که برای او کمال است، و او را برای پرستاریهای دلسوزانه از فرزندش در دورههای مختلف بیماری و کودکی و نوزادی آماده میکند، همین که حتی به او در برخورد با مشکلات فرزندداری و مشکلاتی نظیر آن صلابت و سرسختی میدهد - مثلاً خانمهایی که در بیمارستان پرستار هستند به علت شدت عاطفه در کارشان صلابت و استحکام دارند- همین عواطف در مورد شهادت دادن ممکن است وضع را طوری کند که زن از روی عواطف شهادت بدهد و در نتیجه شهادت او شهادت محکمی نباشد و به همین دلیل گفته میشود دو خواهر، دو خانم، این کار را بکنند. مثل این است که صلابت لازم را با کمک یکدیگر به دست میآورند.
اما روایتی در این زمینه داریم که حضرت پیامبر اجازه دادند که فقط یک خواهر شهادت بدهد؟
این که الان هم در بعضی از روایات و احکام فقهی هم هست که اگر در مواردی یک زن به عنوان شاهد و کارشناس نظر بدهد وقتی نظر او مورد قبول و اطمینانآور باشد، مورد قبول واقع میشود. بله، در برخی موارد به شهادت یک زن با شرایط خودش هم میتوان اکتفا کرد.
مسأله دیگری که مطرح است مسأله طلاق، صیغه و تعدد زوجات است که با شرایط خاصی در اسلام مطرح شده ولی آنچه در جامعه مطرح است به صورتی است که گویی اسلام به این وسیله به زن ظلم کرده است. الان دادگاهها به چه صورتی با این مسائل برخورد میکنند که بتوانند عین مسائل اسلامی را پیاده کنند؟
در این زمینه گروه خاصی مشغول پیاده کردن قوانین مربوطه هستند و سریع هم باید این قوانین پیاده شود که در عین این که حقوق و حدود اسلامی کاملاً محفوظ بماند، حقوق زن هم محفوظ بماند. یکی از راههای بسیار روشن این است که زن ضمن قرارداد ازدواج، وکالت در طلاق را در شرایطی اعلام کند. این حق را دارد و امام هم در یکی از سخنانشان چند ماه قبل فرمودند.
اگر قید نشود به چه شکل خواهد بود؟
باید راههای دیگری را در نظر گرفت که ان شاءالله در قوانینی که تهیه میشود و از تصویب مجلس میگذرد، به اطلاع همه خواهیم رساند.
متن پیش رو گفتوگویی است با شهید آیتالله دکتر بهشتی که در ماههای اول انقلاب انجام گرفته و در ترکیب مجموعهای از درسگفتارهای تفسیری ایشان با موضوع جایگاه زن در اسلام در دست چاپ است. این مجموعه با حداقل ویراستاری تنظیم یافته تا فضای گفتوگوی آن تا حد امکان به مخاطب امروزی منتقل شود. گفتوگوی حاضر توسط شادروان علی محمدی گرمساری با شهید بهشتی انجام شده و ضمن آن ، نظر شهید بهشتی رادرباره مسائل مربوط به زنان جویا شده است.
نظرتان راجع به نقش زن در اجتماع دیروز و امروز چیست؟
به نظر من دیروز زنان جامعه ما چهار گروه اصلی را تشکیل میدادند:
اکثریت زنان که فارغ از تعهدات مبارزه و غالباً بیخبر و ناآگاه از عمق مسائل اجتماعی به زندگی سنتی زن در خانه و بیرون خانه سرگرم بودند.
معدودی از زنان قهرمان با «ایمان»، «آگاه» و «متعهد» که در میدان مبارزه، پرتوان و پرخروش و شکیبا حضور داشتند و سازنده بودند، خود را میساختند و محیط را. این زنان با ایمان مبارز به «پاکی»، «صداقت»، «کوشش»، «کرامت» زن در اسلام، «عفت» و حتی در بسیاری موارد در وظایف خانوادگی سخت پایبند بودند و نقش خود را در مبارزه، با این تعهدات پربار «زن مسلمان» میآمیختند.
اقلیتی دیگر که به این تعهدات یاد شده پایبند نبودند، بیبند و بار و فارغ از این تعهدات، اما به مبارزه علاقه داشتند و در صحنههای مبارزه حضور فعال داشتند؛ مبارزهای بر محور آرمانهای دیگر، آزادیخواهی لیبرالیستی یا پیکار مارکسیستی.
اقلیتی دیگر که هم بیبند و بار و بیاعتبار به تعهدات «زن مسلمان»، و هم بیبهره از آگاهیهای اجتماعی که بتواند مسئولیت آنها را در رابطه با مبارزه با ظلم و باطل به آنها بشناساند. درست زن مصرفی، زن در شکل یک کالای جنسی، زن در نقش یک عروسک خوش آب و رنگ، زن در نقش یک عامل فزاینده مصرف که با تنوعخواهی، تفنندوستی و تجملطلبیاش همواره در پی آن بود که همسرش یا خودش و یا هر دو از هر راه که باشد پول بیشتری به دست آورند و با مصرف بیشتر، زندگی پر آب و رنگتری برای خود فراهم سازند. خانه بهتر و بزرگتر، لوازم خانه لوکستر، ماشینسواری آخرین مدل، مسافرتهای داخلی و خارجی پرخرج، میهمانیهای پر از اسراف و غالباً همراه با فساد. فخرفروشی، به زیور و طلا و جواهر و آرایشهای دیگر. اینها آرمانهای این گروه از زنان ما بود و چه بسا، شکل آرایش و ریخت و قواره ستارههای جهان مدل زندگی آنها.
و اما زن امروز؛ امروز بخش عظیمی از اکثریت گروه یک ،در پرتو انقلاب اسلامیمان به میدان پیکار با باطل، ستم و فساد همراه با پایبندی به تعهدات اخلاقی و پوشش «زن مسلمان» با آرمانهای متعالی، بیاعتنا به جاذبههای مبتذل مادی و دلبسته به رشد تعالی معنوی و فرهنگی و اجتماعی، پر نیرو، پرتوان، پر مقاومت، مبارزه آشنا، در انواع مختلفش: در بسیج در پی آشنایی با کاربرد اسلحه، در کلاسهای ایدئولوژیک، در پی شناختن بهتر مکتب، در نهضت سوادآموزی در پی خدمت به همنوع و همکیش هستند و در حقیقت امروز خود را در این خط مییابیم که گروه اول اکثریت قاطع زنان ما را تشکیل دهند و گروه دوم به صورت اقلیتی در کنار دو اقلیت سوم و چهارم درآیند. من افق را روی دختران و زنان قهرمانمان باز و روشن مییابم و به توفیق این خواهران و زنان پرتلاش، امید بستهام. اینها مادرانی شایسته، همسرانی شایسته و قهرمانانی شایسته برای جمهوری اسلامی ما هستند و خواهند بود.
نقش زن در پیشبرد انقلاب تا چه اندازه بوده و هست؟
میبینید که در این دو سال، زنان ما در شدت بخشیدن به حماسه انقلاب چه نقش مؤثر و سازندهای داشتهاند. هیچکس فراموش نمیکند شرکت این قهرمانان را در راهپیماییهای پرشکوهمان، در درگیریهای مسلحانهمان و امروز در سپاه پاسداران انقلابمان، در کمیتههای انقلاب، در بسیج، نهضت سوادآموزی، در دانشگاه، مدارس و در جهاد سازندگیمان و در نهادها و سنگرهای دیگرمان.
حجاب زن را از دیدگاه خودتان برایمان روشن کنید؟
پوششی که اسلام برای بانوی مسلمان میخواهد، بیش از هر چیز در جهت نگهبانی از عزت و کرامت زن و عزت و کرامت جامعه به صورت یک کل و پاکی و طهارت رابطه زن و مرد در خارج از دایره زناشویی و خانواده است. کسانی که این پوشش و نقش و معنی والای آن را تحریف میکنند و آن را به صورت بندی بر پای زن و بر ضد آزادی او معرفی مینمایند، یا به راستی هوسکیشانی ناآگاهند یا هویپرستانی آگاه که آگاهانه میکوشند تا رابطه زن و مرد در خدمت هوی هوس آن دو باشند. به راستی اگر قرار است بانویی در خدمت پزشکی، آموزش، مخابرات، دفترداری، ماشیننویسی یا خدمات سودمند دیگر باشد و به راستی اگر قرار است این کارایی و مهارت و فن در خدمت جامعه قرار گیرد، چرا این بانوی فعال دارای «پوشش اسلامی» نباشد؟ نمیگویم حتماً چادر. چادر یکی از انواع پوشش اسلامی است و مانتو شلوار و روسری بلند نوعی دیگر و این نوع دوم پوششی است متناسب برای فعالیت که زن در این پوشش میتواند هم پوشیده باشد، هم فعال. دیگر چرا میخواهند این بانوان نیمهبرهنه، آرایشکرده همراه با طنازی و دلبری در محل کارشان حضور یابند؟ آیا کارشان مورد نظر است یا چشمنوازی و طنازیشان؟
ای بانوان مسلمان! ای دختران و خواهران من!
هوشیار باشید. پوشش شما نشانه آن است که دیگر حاضر نیستید جاذبههای زنانگی خود را چاشنی کاراییها و مهارتها کنید تا مردان را خوش آید. میخواهید «کرامت» و «عزت» و «والایی» و «ارزشتان» در همان «ارزشهای متعالی انسان» باشد. در کارتان، در کاراییتان، در هنرتان، در تقوایتان، در بینش و آگاهیتان، در مهر و انساندوستی و در خدادوستیتان، دیگر اجازه ندهید کسانی قیممآبانه برای شما دل بسوزانند که چرا آزاد نیستید، یعنی چرا نمیتوانید بدون پوشش خود را در معرض دید این قیمهای به ظاهر دلسوز قرار دهید. به آنها بگویید: آزادی راستین من و تو در آن است که روابطمان در جامعه از هر نوع شائبه بهرهبرداریهای جنسی به دور باشد و پوشش زن عامل مؤثری است در این جهت. نمیگویم تنها پوشش کافی ست، پوشش یک عامل است و عامل بهتر، طرز رفتار و برخورد کردن زن است و قرآن روی آن سخت تکیه دارد که «نگاهت»، «آهنگ سخنت»، «طرز برخوردت» و... باید پاک و متعالی باشد.
مسألهای که در جامعه مطرح است و هنوز زیر علامت سؤال قرار دارد، این است که آیا زن در جامعه اسلامی میتواند قاضی باشد؟ خصوصاً که در این زمینه نظر علما، کمی با هم متفاوت است؟
این مسأله که آیا زن میتواند قاضی باشد یا نه، از مسائل فقهی است و رأی اکثریت قاطع فقهای شیعه و سنی این است که زن نمیتواند قاضی باشد. بنابراین، قوانین اسلامی هم الان به همین صورت خواهد بود.
آیا در این مورد آیه صریحی داریم که به زن اجازه قضاوت نداده باشد؟
در آیات مطرح نیست، ولی در چند روایت هست. درباره قضاوت و قاضی بودن زن در (ولاتو وللقضاء) آمده است که به او سمت قضایی داده نمیشود. فقهای ما عموماً از این احادیث استفاده کردهاند که زن نمیتواند قاضی باشد.
یک عده از خواهران ما در ابتدا جهت قضاوت پذیرفته شدند و بعداً آنها را رد کردند. آیا این عدم پذیرش توسط شما بوده است؟
من نمیدانم منظور شما کدام دسته از خواهران است.، اگر منظورتان کسانی است که قبل از آمدن ما در دوره کارآموزی شرکت کرده بودند که من دقیقاً در جریان آن نبودم. اما اگر منظورتان خواهرانی است که حالا در کلاسهای قضایی شرکت میکنند، از همان آغاز به ایشان گفته شد که شما اینجا میآیید، مطالعات لازم را میکنید و در سمتهایی که با نقش شما متناسب است از قبیل اداره سرپرستی و امثال آنها میتوانید کار کنید. بنابراین، در مورد این خواهران دیگر مسألهای نداریم و تا آنجا که من به خاطر دارم از روز اول تا به حال در کلاسها هم این مسائل مطرح شده. شما توجه داشته باشید که اگر در سمتی خاص این شرط را برایش قائل شدند که مردها باید این سمت را عهدهدار باشند، نباید به معنی تبعیض یا کمبها دادن به زن تعبیر و تفسیر شود که این خلاف و ناصواب است، چون قصه زندگی کردن زن و مرد در جامعه، قصه یک جور زندگی کردن نیست، قصه حقوق متقابل و مساوی داشتن است. یعنی مرد حقوقی دارد، زن حقوقی دارد که اینها در جمع با هم همترازند، ولو در یک مورد خاص زن حقی دارد که مرد ندارد و مرد حقی دارد که زن ندارد، مثلاً اگر گفتیم زن حق نفقه دارد و بر مرد واجب است که هزینه زندگی زن را تأمین کند، نمیتوانیم بگوییم برخلاف تساوی حقوق زن و مرد است یا مثلاً به مرد ظلم شده است. برای این که مسلم شرایط طبیعی زن و مرد ایجاب میکند که مسئولیت اصلی تأمین هزینه زندگی به عهده مرد باشد، وقتی زن ماههایی را از بهترین سالهای زندگیش باردار است، ماههایی را باید بچهداری کند، و این کارها را به طور طبیعی باید انجام دهد، چطور میتوان گفت که زن خودش باید هزینهاش را تأمین کند؟ این طبیعی است که باید به عهده مرد باشد. پس تفاوت در برخی از مسائل هرگز نباید به معنای نفی مساوات، یعنی نفی برخورداری هماهنگ و متعادل زن و مرد از حقوق اجتماعی، تلقی بشود.
در مورد شهادت زن نظرتان را بفرمایید.
در این رابطه، قرآن صریح است. قرآن میگوید اگر در یک جریانی احتیاج به شاهد بود، دو شاهد مرد عادل، و الا یک مرد و دو زن. دو زن را به جای یک مرد در این معامله آوردهاند تا اگر یکی از دو زن در شهادت دادن به بیراهه برود، زن دیگر او را به یاد آورد. در حقیقت در اینجا مسأله این طور تلقی شده است که زنها در هنگام شهادت دادن ممکن است آن صلابت لازم را نداشته باشند. این بیان قرآن است. آنچه که ما استنباط میکنیم این است که این مربوط به همان شدت عاطفهایاست که در زن وجود دارد و بالا بودن درجه عواطف در زن که البته این خود، برای زن کمال است، ولی همین چیزی که برای او کمال است، و او را برای پرستاریهای دلسوزانه از فرزندش در دورههای مختلف بیماری و کودکی و نوزادی آماده میکند، همین که حتی به او در برخورد با مشکلات فرزندداری و مشکلاتی نظیر آن صلابت و سرسختی میدهد - مثلاً خانمهایی که در بیمارستان پرستار هستند به علت شدت عاطفه در کارشان صلابت و استحکام دارند- همین عواطف در مورد شهادت دادن ممکن است وضع را طوری کند که زن از روی عواطف شهادت بدهد و در نتیجه شهادت او شهادت محکمی نباشد و به همین دلیل گفته میشود دو خواهر، دو خانم، این کار را بکنند. مثل این است که صلابت لازم را با کمک یکدیگر به دست میآورند.
اما روایتی در این زمینه داریم که حضرت پیامبر اجازه دادند که فقط یک خواهر شهادت بدهد؟
این که الان هم در بعضی از روایات و احکام فقهی هم هست که اگر در مواردی یک زن به عنوان شاهد و کارشناس نظر بدهد وقتی نظر او مورد قبول و اطمینانآور باشد، مورد قبول واقع میشود. بله، در برخی موارد به شهادت یک زن با شرایط خودش هم میتوان اکتفا کرد.
مسأله دیگری که مطرح است مسأله طلاق، صیغه و تعدد زوجات است که با شرایط خاصی در اسلام مطرح شده ولی آنچه در جامعه مطرح است به صورتی است که گویی اسلام به این وسیله به زن ظلم کرده است. الان دادگاهها به چه صورتی با این مسائل برخورد میکنند که بتوانند عین مسائل اسلامی را پیاده کنند؟
در این زمینه گروه خاصی مشغول پیاده کردن قوانین مربوطه هستند و سریع هم باید این قوانین پیاده شود که در عین این که حقوق و حدود اسلامی کاملاً محفوظ بماند، حقوق زن هم محفوظ بماند. یکی از راههای بسیار روشن این است که زن ضمن قرارداد ازدواج، وکالت در طلاق را در شرایطی اعلام کند. این حق را دارد و امام هم در یکی از سخنانشان چند ماه قبل فرمودند.
اگر قید نشود به چه شکل خواهد بود؟
باید راههای دیگری را در نظر گرفت که ان شاءالله در قوانینی که تهیه میشود و از تصویب مجلس میگذرد، به اطلاع همه خواهیم رساند.
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه