سینماهای تهران

شش سال پیش، یکی از کارخانه‌های هالیوود فیلمی تهیه کرد. نسخه‌های این فیلم به اغلب نقاط دنیا فرستاده شد و چند ماه بعد در بیشتر این نقاط آن را نمایش دادند. یکی از این نسخه‌ها به خاورمیانه رفت و در تمام شهر‌های بزرگ و کوچک نشان داده شد و هنگامی که پاره شد، رنگش پرید و صدایش دیگر در نمی‌آمد، یک ماه پیش سینما البرز آن را به نام «با خود نمی‌بری» نمایش داد.تمام فیلم‌هایی که صاحبان و اداره‌کنندگان سینماهای ایران به تهران وارد می‌کنند و به شهرستان‌ها می‌برند، همین وضع را دارد و اگر احیاناً فیلم سالمی هم وارد شود مدیران سینما‌ها خودشان عمداً آن را ناقص می‌کنند.فیلم «چهار پر» که در سینما هما و ایران نشان می‌دادند از محصولات ماه اوت ۱۹۳۹ کارخانه فیلمبرداری «یونایتد آرتیست» می‌باشد. اگر فیلمی یک سال بعد از تهیه آن به ایران بیاید، آن را در انبارهای سینما نگاه می‌دارند و نمایش نمی‌دهند از ترس اینکه مبادا اهالی تهران به دیدن فیلم‌های جدید عادت کنند.از فیلم «صنم‌های زیگلند» یک ربع ساعت زده بودند. مدت نمایش فیلم «زنان»... در اصل ۱۳4 دقیقه بود و 34 دقیقه از آن کاستند تا نمایش آن با آگهی‌های سینمایی و اخبار، بیش از دو ساعت طول نکشد.
تمام فیلم‌های کارخانه «وارنر» محصول سال‌های بین ۳7 و 4۰ که سینما هما وارد کرده، بجز فیلم‌های «ناخدای آسمان‌ها»، «نامه» و«قطار سانتافه» همگی در حدود یک ثلت کم داشت. فیلم «قلب شمال» در اصل ۸4 دقیقه مدت نمایش آن طول می‌کشد ولی فقط ۵۰ دقیقه آن را در سینما هما نشان دادند.
... همان‌طور که قبلاً گفتیم فیلم‌های سینماها غالباً کهنه است و قسمتی از آن پاره شده و صدایش شنیده نمی‌شود و سینماهای تهران برای اینکه بیشتر آگهی نشان دهند، از فیلم ناقصی هم که رسیده، می‌برند و به این ترتیب وقتی با دستگاه‌های خراب نشان دهنده فیلم و ناطق، فیلم روی پرده می‌آید، تماشاچی نه خوب می‌بیند و نه می‌شنود و هنگامی هم که به ترجمه‌های غلط، بی‌معنی و ناقص فیلم نگاه می‌کند چیزی نمی‌فهمد و از طرفی پس از زحماتی که برای به‌دست آوردن بلیت متحمل شده خود را در جای ناراحت و کثیفی می‌یابد و اگر اعتراض هم کند با داد و بیداد یا با بی‌اعتنایی مدیران و کارکنان سینما‌ها روبه‌رو می‌شود.وقتی که به سینما می‌روید، مدتی شما را با نمایش آگهی‌های کم نور و کثیف ناراحت می‌کنند ولی ناراحت‌کننده‌تر از آگهی، صدای گوشخراش و تهوع آور صفحات موسیقی است که در طول نمایش آگهی‌ها شنیده می‌شود. این صفحات غالباً کهنه و خراشیده شده است و چون تماشاچیان به صدای آن عادت کرده‌اند، مجبور می‌گردند گوش‌هایشان را با دست ببندند. حال، با وجود این وضع که ما نمی‌دانیم مسئولیت آن را به عهده شهرداری یا شهربانی بیندازیم، سینماهای تهران تقاضا دارند اجازه داده شود بر قیمت بلیت‌هایشان بیفزایند، در صورتی که مدتی است با کم کردن صندلی‌های پنج ریالی و هشت ریالی بر بهای بلیت افزوده‌اند.
تا وضع سینماها به همین طرز باقی است، این تقاضا نباید مورد توجه قرار گیرد و اگر دولت قیمت بلیت‌ها را کم می‌داند ما پیشنهاد می‌کنیم به نفع بنگاه‌های خیریه بر بهای آن بیفزایند و روزی که سر و صورتی به سینماها داده شد، از این بهای اضافی قسمتی را هم برای آنها منظوردارند. ولی به عقیده ما تا وقتی که اداره امور سینماها به‌دست این پول پرست‌ها است، این امر صورت نمی‌گیرد مگر اینکه اداره‌ای تحت نظر اشخاصی که اطلاعات کافی راجع به سینما و فیلم‌های سینما دارند در وزارت کشور برای اداره امور سینماها تأسیس گردد و این اداره، سینماها را ملزم کند که فیلم‌های جدید و بی‌عیب وارد کنند و همچنین در درجه‌بندی آنها تجدیدنظری نماید و نیز انحصاری را که صاحبان سینما‌های فعلی برای کرایه فیلم از کمپانی‌های خارجی برقرار کرده‌اند از میان بردارد تا مردم بیشتر بتوانند از فیلم‌ها استفاده کنند.
 روزنامه اطلاعات- دوشنبه 22 خرداد1323