اتاقی که در آنجا اتفاق افتاد

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

متقاعد شدن ترامپ به توانایی‌های بولتون
صرفنظر از نقش پیونگ یانگِ مجهز به سلاح هسته‌ای در ایجاد انگیزه اشاعه چنین سلاح‌هایی در شرق آسیا و دیگر مناطق جهان، چنین تهدیدی فقط ناشی از خطر اولیه حمله هسته‌ای نیست بلکه بیشتر به دلیل بحث مالکیت چنین سلاح‌هایی است. کره شمالی بارها نشان داده که علاقه‌مند است هر چیزی را به هر کسی که دارای پول نقد است، بفروشد. بنابراین خطر تبدیل کره شمالی به یک آمازون هسته‌ای (آمازون یکی از بزرگترین فروشگاه‌های اینترنتی جهان است) را نباید دست‌کم گرفت.
توضیح دادم که چگونه حمله‌ای پیشگیرانه و پیشدستانه علیه برنامه‌های موشک بالستیک و هسته‌ای کره شمالی می‌تواند مؤثر واقع شود و اینکه چگونه می‌توانیم از بمب‌های عظیم متعارف (غیر اتمی) علیه تأسیسات توپخانه پیونگ یانگ در شمال منطقه غیرنظامی ما بین دو کره موسوم به (DMZ (Demilitarized Zone استفاده کنیم. این توپخانه تهدیدی علیه سئول است و ما با یک حمله پیشدستانه به شکل چشمگیری تلفات را کاهش می‌دهیم. همچنین توضیح دادم که چرا ایالات متحده در مورد وضعیت شبه جزیره کره به سرعت به مرحله‌ای که باید از میان دو گزینه یکی را انتخاب کند، نزدیک می‌شود حتی اگر تصور بر این باشد که چین اقدام مهمی انجام نخواهد شد.
رها کردن کره شمالی به امان خدا با وجود برخورداری از  سلاح هسته‌ای یا استفاده از نیروی نظامی برای خلع سلاح کردن آن، گزینه‌هایی هستند که واشنگتن به انتخاب یکی از آنها نزدیک می‌شود. تنها جایگزین دیگری که می‌توان در حال حاضر به آن فکر کرد تلاش برای اتحاد دو کره به ریاست کره جنوبی یا تغییر حکومت در شمال است که هر دو  این راه حل‌ها به همکاری با چین نیاز دارد ولی ما تاکنون درباره این مسأله حتی با چینی‌ها گفت‌وگو هم نکرده‌ایم. ترامپ پرسید: شما درباره احتمال ورود به جنگ با کره شمالی چگونه فکر می‌کنید؟ 50-50؟ من گفتم همه چیز به چین بستگی دارد اما معتقدم این احتمال 50-50 است. ترامپ رو به کِلی کرد و گفت: او نظر شما را دارد.در جریان این گفت‌وگو (که حدود 35 دقیقه طول کشید) ترامپ نارضایتی خود را از تیلرسون مطرح کرد و گفت، به نظر می‌رسد او کنترلی بر وزارت خارجه ندارد. ترامپ پرسید چرا این طور است؟ و من پاسخ دادم به خاطر این که تیلرسون پست‌های مدیریتی وزارت خارجه را با افراد شایسته‌ای که سیاست‌های دولت را پیش ببرند، پر نکرده و در عوض افرادی را دور خود جمع کرده است که همه چیز را فدای رسیدن به هدف‌های شخصی و حرفه‌ای خود می‌کنند. همچنین توضیح دادم که چرا وزارت خارجه به یک «انقلاب فرهنگی» نیاز دارد بویژه که این وزارتخانه در دولت‌های جمهوریخواه تمایل دارد سیاست خارجی کشور را بدون دخالت دیگران و فقط خودش اداره کند. ترامپ و کِلی با تکان دادن سر، حرف‌های مرا تأیید کردند.
ترامپ از کِلی پرسید به نظر تو اشتباه تیلرسون چیست؟ و کِلی گفت تیلرسون تلاش می‌کند تصمیم‌گیری‌ها را به تنهایی انجام دهد. من موافقت خود را با نظر کِلی اعلام کردم اما گفتم واگذاری قدرت و اختیارات باید با انتخاب افراد اصلح همراه باشد. کِلی حرف مرا با بیان این جمله تأیید کرد که «واگذاری قدرت باید همیشه همراه با نظارت باشد.»سپس ترامپ به کلی گفت: جان، زیر و بم آنجا (وزارت خارجه) را می‌داند. کِلی با این اظهارات ترامپ موافقت کرد.
با خودم فکر کردم که عجیب است ترامپ حرفی از مک مستر نزد.