راضیه تجار : درباره داستان‌نویسی پیرامون کرونا، طرح‌های متعددی از ابتدای شیوع  این پاندمی تا به امروز وجود داشته است.  آنچه که در بدو امر شاهد بودیم فضایی همراه با وحشت و تاریکی ناشی از این بیماری بود. با این حال در  آن وحشت، ایثار و از خودگذشتگی کادر درمانی و به ویژه پرستاران، روزنه امید و پنجره‌ای رو به نور بود که موجب امیدواری در جامعه می‌شد. اگر می‌خواستم طرح و ایده‌ای را برای نوشتن داستان کرونا انتخاب کنم، آن پنجره و روزنه امید در دل تاریکی را انتخاب می‌کردم. به خاطر داریم که در ابتدای شیوع بیماری کرونا در کشور، چه وضعیتی بر جامعه حاکم بود و هیچ کسی نمی‌دانست که با این بیماری ناشناخته باید چگونه مواجه شویم. صفر شدن آمار فوتی‌های کرونا را شکرگزاریم و آرامشی را که امروز با آن روبه‌رو هستیم از لطف خداوند می‌دانیم. علاوه بر لطف خداوند این آرامش را نتیجه زحمات شبانه روزی فرشتگان زمینی کادر درمان می‌دانیم و از آنها نیز قدردانی و تشکر می‌کنیم.
​​​​​​​بخشی از گفته‌های این نویسنده با مهر

اسماعیل علوی
دبیر گروه پایداری
​​​​​​​این روزها با عنوان دهه کرامت نامیده شده است. دهه کرامت به فاصله ولادت حضرت معصومه(س) در اول ماه ذیقعده و ولادت امام رضا(ع) در یازدهم این ماه اطلاق می‌شود. این نامگذاری به پیشنهاد فرهنگسرای دختران و تأیید شورای عالی انقلاب فرهنگی در سال ۱۳۸۵ انجام گرفته است. محوری‌ترین موضوع این دهه، پاسداشت جایگاه معنوی وکرامت بزرگان دین از خاندان رسول گرامی اسلام(ص) است که به اقتضای شرایط به ایران سفرکرده‌اند. ذیل این ایام به تجلیل از امامزادگانی که جهت ترویج شریعت خاتم، مشقت سفرهای طولانی وپرزحمت را بر خود هموار کرده و به اقصی نقاط ایران سفر نموده‌اند نیز صورت می‌گیرد که دررأس آنان احمد بن موسی(ع) شاهچراغ هستند. این دهه برای ما ایرانی‌ها یادآور میزبانی از چهره‌های الهی و گرانقدری است که عالم خلقت به وجود آنان فخر می‌فروشد. گرچه سفر امام رضا(ع) و از پی آن حضرت معصومه(س) با پیچیدگی‌های سیاسی – تاریخی همراه بوده است، اما این همه از افتخار میزبانی ایرانیان از امام رضا(ع) و حضرت فاطمه معصومه(س) چیزی نکاسته بلکه مؤید فرصت‌ ارزشمندی است که از برکات و آثار گرانبهای هجرت این بزرگان نصیب ایرانیان گردیده.
حضور امام علی ابن موسی الرضا(ع) و حضرت معصومه(س) به‌عنوان سرآمدان خاندان رسول خدا درمیان ایرانیان نورانیت و شرافتی است که نصیب ایرانیان شد وتا ابد ادامه خواهد داشت.
دهه کرامت با ولادت حضرت معصومه(س) آغاز می‌شود.گوهر‌ پاک‌سرشتی که با به کارگیری توانایی‌ها و استعداد‌های خود در جهت رشد اخلاقی و معنوی جامعه به‌عنوان الگوی زن مسلمان نقش مؤثری در ارتقای موقعیت زن در اجتماع ایفا کرد؛ بانوی بزرگواری که به همراه برادرش امام رضا(ع)، آموزگاران تقوا، احسان و کرامت برای تمامی عصرها و نسل‌ها هستند. دهه کرامت فرصتی است تا برارزش‌های وجودی الگوهای راستین تأکید شده و ضمن آن به فضیلت ومعنویت مجال رشد وتعالی بخشید. این دهه‌ یادآور بسیاری از کرامت‌های انسانی و مفاهیم ارزشمند در اسلام است. فرصتی شایسته که قادر است تا لطیف‌ترین معانی را بشناساند تا مورد پیروی جان‌های مستعد قرار گیرد.
 فضل و کرامت در معیارهای انسانی از اهمیت بسیاری برخوردار است که خاندان رسول خدا(ص) در آن پیشتاز بوده‌اند. آنان در علم، کمال، تقوا و قداست جایگاه ارزشمندی را دارا بوده و در راه تعالی بشر گام‌های مؤثری برداشته‌اند.
امام رضا(ع) هنگام هجرت تبعید گونه‌ به مرو، با تبیین مفهوم وابعاد توحید در نیشابور باب تازه‌ای را در معرفت توحیدی گشودند که افتخار آن نصیب ایرانیان است و چهره‌ای فهیم از ایرانیان در کنار این حدیث ترسیم می‌شود.
کرامت به معناى بلندی و بزرگواری روح و منزه بودن آن از هر پستى نقطه مقابل دنائت، ذلت و خوارى است. برای رسیدن به چنین جایگاهی باید به سلاح تقوا و پرهیزگارى مجهزبود همچنان که امیرالمؤمنین علی(ع) فرمود: «آن‌کس که تقوا پیشه کند به هر چه که دوست دارد جاودانه دسترسى پیدا می‌کند؛ خدا او را در منزل کرامت خویش مسکن می‌دهد؛ خانه‌اى که مخصوص خداست. سقف آن عرش پروردگارى و روشنایى آن از جمال الهی و زائرانش فرشتگان و دوستان و همنشینان پیامبران الهی هستند.» رسول گرامی اسلام نیز در این خصوص می‌فرماید: «خداى بزرگ، کریم است و کرم را دوست می‌دارد».نتیجه کرامت، سماحت و بزرگی وبزرگواری است.همچنین تأثیر‌ناپذیری روح ازحوادث ناگوار؛ چرا که شخص کریم از حرام اجتناب کرده و از همه عیب‌ها منزه و پاک است. شخص کریم آبروى خود را در معرض ریخته شدن قرار نمی‌دهد ودنیا در چشمش حقیر‌تر از آن است که به خاطر آن به حقارت تن دهد. سروکار کریم با عظمت روح است و با پرهیز از گناه، دنیاطلبى، هوای و هوس و با توسل به سلاح تقوا به قله انسانیت راه می‌یابد. به فرموده امیرالمؤمنین على(ع): «کرامت بدون تقوا حاصل نمی‌شود.» همچنین به تصریح کلام وحی: «با کرامت‌ترین (گرامی‌ترین) شما نزد خداوند با تقواترین شماست.»

اطلاع‌رسانی فیلم‌های در حال اکران و سریال‌های در حال پخش و برنامه اجرای تئاترها و کنسرت‌ها موضوع مشترک فعالیت اغلب هنرمندان در فضای مجازی است. 

مهدی صباغی بازیگر رادیو و تلویزیون ۱۲ خردادماه بر اثر سکته مغزی درگذشت. او در یک سال اخیر دچار بیماری آلزایمر شده بود و در بستر بیماری بود او چند ماهی بود که در هیچ‌یک از برنامه‌های رادیویی و نمایشی نتوانسته بود حضور داشته باشد. «پلیس جوان» ساخته سیروس مقدم از جمله تجربه‌های زنده‌یاد صباغی در تلویزیون است. نعیمه نظام‌دوست با انتشار ویدیویی از پشت صحنه این سریال نوشت: «همین چند وقت پیش بود این ویدیو رو از شما به اشتراک گذاشتم که با مهربونی دنبال من میگشتین، خیلی ممنونم که به من یاد دادین که هرچند در مقام استادی هم باشیم باید متواضع و مهربان باشیم، ممنونم که به من یاد دادین محبت و همدلی در کار رو، البته من در خدمت شما چندبار شاگردی کردم که پلیس جوان از بهترین همکاری‌ها بود، ولی حیف که بزرگانی چون شما رو از دست میدیم و حیف که دیگه نداریمتون، روحتون شاد و یادتون گرامی استاد مهدی صباغی همیشه مهربان و بی‌ادعا دلمون براتون تنگ میشه». مراسم تشییع و وداع این هنرمند مشهدی، ساعت 9 صبح امروز در مسجد رضوان صداوسیمای خراسان رضوی برگزار می‌شود.

چهره‌ها
افشین هاشمی که این روزها فیلم «پسران دریا» را روی پرده اکران دارد ویدیویی از این فیلم منتشر کرده و برای کپشن یادداشت دامون قنبرزاده منتقد سینما را بازنشر کرده است. این منتقد سینما «پسران دریا» را فیلمی حال خوب کن بدون حضور بازیگران مطرح و بدون شعار و ادا و ادعای حرف روز معرفی کرده است.
الهام پاوه‌نژاد از آماده شدن اجرای ‎نمایش کمدی «جنون محض» خبر داده است: «بماند به یادگار از کارگردان و بازیگرانِ کمدی جنون محض بعد از بازبینی و‌دریافت مجوز اجرا، پس از سه ماه و نیم تمرین نفسگیر. آرزو می‌کنیم در این روزهای پر التهاب و تلخ، بتونیم برای ساعتی لبخند به لب‌هاتون بیاریم و البته بیشتر اندیشیدن را» در این نمایش به کارگردانی علیرضا کوشک جلالی، الهام پاوه‌نژاد، امین میری، سام کبودوند، صدف اسپهبدی، الهه فرازمند، میثاق زارع، دیبا زاهدی، علی‌پویا قاسمی، علی ابدالی و مجید امیدی حضور دارند.
محمد کارت که اولین تجربه سریال‌سازی‌اش با عنوان «یاغی» در شبکه نمایش خانگی در حال پخش است بخشی از بازی طناز طباطبایی در قسمت سوم این سریال را به اشتراک گذاشته و این بازیگر را «مستعد و متعصب به حرفه» خوانده است.
شهاب حسینی تیزر اولین ساخته‌اش در امریکا را بازنشر کرده است. «نویسنده مرده است» عنوان این فیلم به کارگردانی و تهیه‌کنندگی شهاب حسینی است.
مصطفی مستور از نمایشنامه خوانی «پیاده‌روی در ماه» خبر داده است. این برنامه قرار است به کارگردانی محمد صادقیان 28 خردادماه ساعت 17 در تماشاخانه دیوار چهارم اجرا شود. کوثر بیگ رضایی، سپهر عمادی، دیبا کلی، لیلا جعفرخواه، مریم بیات، فاطمه رضایی فرخ، محمدعلی شانه‌ای، تیما قبادی، محمد صادقیان، سپیده زارعی، احسان حسینی پژوه، فائزه شاه عالمی، مجید هزاوه و عاطفه معرفت به ترتیب خوانش این نمایشنامه به نویسندگی مصطفی مستور را به عهده دارند.
محمود فرشچیان تصویری از تابلو فرش «پاکدامن» را منتشر کرده است. نقاشی این اثر متعلق به استاد محمود فرشچیان است که در سال 1380 شمسی بر مبنای درخواست زلیخا از یوسف(ع) ترسیم شده است.

تازه چه خبر
- محمد مؤدب‌پور در واکنش به حضور مهدی طارمی با پرچم ایران در جشن قهرمانی تیم پورتو این شعر را منتشر کرده است: «ماهیان خواب‌اند اما چشمه هوشیار است، بر فراز قله‌ها مهتاب بیدار است/ رودها خوابند اما راهی دریا، تشنه آغوش دریا هر چه جوبار است/ باد نجوا می‌کند در گوش باغ آرام، باغ از آوازهای خفته سرشار است/ بر لب هر جاده‌ای، صدها درخت سبز، یادگار بوسه‌ و لبخند و دیدار است/ محو گندمزارِ موجی، صخره‌ای غمگین، زخمدار روزهای سخت پیکار است/ گرچه کنج خانه قلب داغدار من، مثل چشمان عزیزی زیر آوار است/ تن به ویرانی نخواهد داد آبادان، شادباش ای دل که دست عشق در کار است/ از دعای مادران، هر شهر، نورانی، از دعای مادران، هر راه، هموار است/ شب چه روشن، شب چه رؤیای دل‌انگیزی ست، دشت رؤیا، خُرّم از گل‌های پندار است/ حق ندارد غم بگیرد عشق را از ما، هر غمی امّید شادی‌های بسیار است»

- دومین نشست باشگاه فیلم «کلوزآپ» به همراه اکران فیلم «علف‌زار» با حضور سارا بهرامی و کاظم دانشی برگزار می‌شود. این خبر را کاظم دانشی کارگردان فیلم به اشتراک گذاشته است. طبق اطلاعات این پست اینستاگرامی این نشست ساعت 19 دوشنبه ۱۶ خرداد ۱۴۰۱ در پردیس سینمایی صبامال برگزار می‌شود.

*در شجره نامه فرهنگی و نسب نامه‌ تاریخی ملت ایران، دین و ارزش‌های اخلاقی از جایگاه بسیار والا و بالایی برخوردار است. در حقیقت عنصر اصلی هویت ایرانی ما دینداری و تعبّد به معارف اسلامی است و این هویت، قدرت نرم ما در مواجهه با تهدیدات سخت و نرم دشمن بوده است.
جبهه معارض انقلاب اسلامی و دشمنان قسم خورده ما در اردوگاه ابتذال و جهالت فکری غرب، سال هاست در تلاش‌اند با یک جنگ نرم پیچیده، استحکامات ایمانی ملت ایران را مورد هجمه قرار دهند. در این میان برخی مدعیان هنرمندی و عناصر غرق شده درگرداب اندیشه شیطانی غرب نیز متأسفانه پیاده نظام این حرکت موریانه وار شده‌اند. جای سؤال دارد که چرا برخی فعالین عرصه هنر به تکریم آثار ضد اسلامی و ضد انسانی پرداخته و در تأیید و تمجید آنان از یکدیگر سبقت می جویند!!
آنچه اخیراً در یک دورهمی به اصطلاح فرهنگی، اما بواقع جاهلیت مدرن در یکی از کشورهای منحط غربی به وقوع پیوست، گوشه‌ای از موج گسترده رفتارهای اسلام هراسانه و ایران ستیزانه غرب غرق شده در مرداب‌های ضد انسانی و ضد ارزش‌های اخلاقی را بار دیگر آشکار کرد.
اهانت به باورهای دینی یک ملت و ستیز ناجوانمردانه با هویت فرهنگ دوست‌ترین و اخلاق مدار‌ترین مردم دنیا، شنیع‌ترین و سخیف‌ترین نوع مبارزه است.
جامعه مدرسین حوزه علمیه قم ضمن محکوم کردن اقدام برخی عناصر خود فروخته و غیر متعهد، در تولید فیلم موهن به مقدسات شیعه، اعلام می‌دارد: هنرِ در خدمت دروغ، اغواگری، فساد و فحشا، هرزآبی متعفن و شوره زاری لم یزرع است.
هنر باید بتواند ارزش های الهی و انسانی را منتقل کند. هنر اگر در خدمت نفسانیت و طمع ورزی قرارگرفت، دیگر هنر نیست؛ بلکه ابزاری برای توجیه جنایت های ضد بشری و خاموش کردن فریاد مستضعفین است.
ساختارهای به ظاهرفرهنگی غرب فاقدِ معنویت، طالب رشد فرهنگ و هنر ملت متمدن ایران نبوده و بی‌هیچ شائبه و بدون ذره‌ای پنهانکاری در مسیر خدمت به ناتوی فرهنگی حرکت می کنند. این نهادها همیشه در حال سربازگیری بوده و بدا به حال آنان که در این جنگ گسترده، مزدوری دشمنان ملت ایران را برعهده دارند.
قلوب ملت ما در عشق به امام رضا (علیه السلام) و مکتب مترقی ثقلین، همیشه در تپش است. ملت ما عاشقان خاص مکتب اهل بیت (علیهم السلام) هستند و اهانت به آل‌الله را هرگز نخواهند پذیرفت و نخواهند بخشید.
* متن بیانیه جامعه مدرسین حوزه علمیه قم 
در محکومیت فیلم موهن ضد اسلامی

دکتر مهدی نیک‌عهد
پژوهشگر حوزه کودک و رسانه
فیلم کوتاه «کشوهای کمد» یا استاپ موشن «Piirongin piiloissa»، اثری به نویسندگی و کارگردانی سانی لاتینن، کارگردان فنلاندی با مدت زمان 7 دقیقه و 12 ثانیه، محصول سال ۲۰۱۱ است.
کلیپی مفهومی و انگیزشی که سعی می‌کند با زبانی استعاری، مفهومی عمیق را منتقل کند. این فیلم در واقع انسان را به کمدی تشبیه کرده است که قواعد، ملاحظات، هنجارها و نظم‌های شخصی یا حتی نگرانی‌ها و خاطراتش، قفسه‌هایی از کمد بدن وی هستند و گویی او را در این قواعد محصور کرده‌اند؛ در این کلیپ مفهومی، شرایط بر همین منوال ادامه می‌یابد تا اینکه میهمانی به داستان وارد می‌شود و قواعد بازی را بر هم می‌ریزد. این میهمان ناخوانده، سبب می‌شود که فرد طغیان کند و هر کدام از قواعد شخصی‌اش را به نوعی زیر پا بگذارد تا بی‌نظمی رخ‌داده را حل کند. پس از این رویداد، یعنی وقتی که همه قواعد به هم می‌ریزد و شورشی در درون فرد رخ می‌دهد، گویی رسالت میهمان تمام شده است؛ از این رو از صحنه حذف می‌شود. اما در زمان حضورش راهی را پیش روی فرد برای تغییر باز کرده است. راهی که به واسطه آن با جهان و زیبایی‌هایش ارتباط برقرار کند.
در واقع می‌توان گفت این تغییر و باز شدن دریچه جدید، سخت نیست چون حالا دیگر قواعد و هنجارهایی، که مانع از گسترش دید فرد بود، به کنار رفته و محو شده‌اند. قواعد و هنجارهای شخصی، پیشداوری‌ها و پیش‌فرض‌های ما، موانعی هستند که همواره میان ما و جهان پیرامون قرار می‌گیرند و اجازه نمی‌دهند از زاویه دیگری به جهان بنگریم. این قواعد گاهی ذهن ما را چنان محدود و محبوس می‌کنند که اجازه هیچ تغییری را به ما نمی‌دهند.
کلیپ کشوهای کمد به ما می‌گوید که با کمی متفاوت دیدن و متفاوت اندیشیدن، می‌توان تفسیرها و تعبیرهایمان از زندگی را تغییر دهیم و از زاویه‌ای دیگر هم به جهان بنگریم. شاید این تغییر باعث شد با جهانی متفاوت آشنا شویم و زیبایی‌های بیشتری از جهان را تجربه و درک کنیم.
در واقع همه ما از زاویه عینک و قاب ذهنی خودمان به زندگی فردی و محیط اجتماعی و طبیعی‌مان می‌نگریم؛ عینکی که، تنها عینک یا قاب موجود یا صحیح جهان نیست.
تماشای این فیلم را پیشنهاد می‌کنم، چرا که بر این باورم که ضرورت دارد همه ما به فراخوان‌ها، نشانه‌ها و نمادهای تغییر در زندگی‌مان بیشتر توجه داشته باشیم و بپذیریم که شاید زاویه دید دیگری، یا دیگران هم از زندگی صحیح و مطلوب است و چه بسا بهتر و زیباتر از راهی باشد که ما همیشه می‌رفتیم؛ روشی که فکر می‌کردیم بهترین روش دنیاست. گفته‌اند: «همه کس را حُسن، به کمال است و فرزند، به جمال» اما روشن است که اینگونه نیست و این، تنها یک تصور واهی است که انسان خویشتن و راهش را بهتر از دیگران بپندارد و در همین آشنایی‌ها و مشاهده شیوه‌های گوناگون و تفاوت‌هاست که رشد اتفاق می‌افتد.