رئیس جمهور به وزارت خارجه و سازمان حفاظت محیط زیست مأموریت داد برای حل دیپلماتیک معضل ریزگردها راهی کشورهای منطقه شوند
تشکیل کمیسیون بین المللی، راه حل معضل ریزگردها
هیأت کارشناسی ایران به دنبال راهحل ریزگردهای منطقهای به عراق میرود
هستی بختیاری
خبرنگار
رئیسجمهور، وزارت امورخارجه و سازمان حفاظت محیط زیست را مأمور مذاکره با کشورهای همسایه برای حل معضل ریزگردهای منطقهای کرد. رئیسجمهور «هوای پاک» را از حقوق مردم برشمرد و با اشاره به افزایش آلودگی هوا در استانهای مختلف کشور، گفت: سلامتی مردم موضوعی حیاتی و آلودگی هوا برای مردم غیرقابل تحمل است. رئیسی تصریح کرد: مردم نمیتوانند هر روز شاهد چنین وضعیتی باشند و انتظار دارند دولت با جدیت موضوع را پیگیری کند. بر همین اساس، رئیسجمهور به رئیس سازمان حفاظت محیط زیست و وزیر امور خارجه مأموریت داد بدون فوت وقت، در ارتباط و سفر به کشورهای همسایه که مبدأ و منشأ آلایندهها هستند، موضوع را به صورت جدی پیگیری و از طریق مذاکره با آنها بهحل و فصل این معضل بپردازند.
وزیر امورخارجه ایران نیز در همین رابطه از رایزنی و تبادل نظر با وزرای خارجه عراق، سوریه و کویت درخصوص حل معضل ریزگردهای منطقهای خبر میدهد. آمار ستاد مقابله با پدیده گرد و غبار نشان میدهد سالانه 150 میلیون تن ریزگرد از کشورهای عربستان، اردن، سوریه، عراق، ترکمنستان، ازبکستان، افغانستان، ترکیه، امارات و دیگر کشورهای حوزه خلیج فارس وارد ایران میشود. بخشی از این ریزگردها که آسمان ایران، سوریه و عراق را نارنجی کرده، نتیجه سدسازی ترکیه روی دجله و فرات در طرح «گاپ» است. این کشور ساخت ۹۰ سد دیگر را روی ارس، دجله و فرات هم در ابرپروژه «داپ» در دست تکمیل دارد که میتواند وضعیت کشورهای پاییندست این 3 رودخانه را به مراتب سختتر و خطرناکتر کند و مرگ بیشتری را در عراق و سوریه رقم بزند. همین مرزنشناسی مخاطرات محیطزیستی باعث شد تا وزیر امورخارجه ایران از اعزام هیات فنی کارشناسی ایران به عراق به دنبال توافق 2 کشور خبر بدهد.
وزارت امور خارجه ترکیه در ماههای گذشته سعی کرد تا از درز اخبار پروژه داپ جلوگیری کند. این کشور پیش از این مورد هجمه فعالان محیط زیست منطقه و جهان برای سدسازی روی دجله و فرات در طرح «گاپ» قرار گرفت. بنابراین، همین تجربه را مبنا قرار داد تا اطلاع درباره ابر پروژه «داپ» درز نکند. کارشناسان ایرانی برای اولین بار افشا کردند که این کشور در حال آغاز یا تکمیل ۹۰ سد روی دجله، فرات و ارس برای طرحهای وسیع کشاورزی است. این طرح، امنیت غذایی و آبی را در شمال غرب و شرق ایران به خطر میاندازد و وضعیت کشورهای پاییندست دجله و فرات را به مراتب سختتر میکند. رودخانه ارس بخش کوچکی از حوضه آناتولی شرقی است و ایران هم در این حوضه است. این پروژه روی میزان آب سطحی و هم مسایل کیفی رودخانه ارس اثر میگذارد. ایران در پاییندست حوضه ارس قرار دارد و بخش قابل توجهی از آورد این حوضه از ترکیه میآید. آب شرب بخشی از شهرهای ایران و بخش عظیمی از آب کشاورزی در منطقه از جمله دشت مغان از ارس تامین میشود. پروژه داپ در این حوضه اثرگذاری خواهد داشت و میتواند اثرش روی مسایل آبی ایران پررنگتر از گاپ باشد. از سوی دیگر ترکیه یکی از کشورهایی است که در غیاب معاهدههای بینالمللی الزامآور بیمحابا سد میسازد و پاسخگوی سیاستهایش نیست. ایران قبل از تکمیل سدهای پروژه گاپ، در همایش بینالمللی گرد و غبار (که در سال ۹۶ در محل سالن اجلاس سران با حضور کشورهای همسایه برگزار شد) تلاش کرد تا ترکیه را وادار به انجام برخی تعهدات در قبال کشورهای همسایه کند، اما موفق نشد.
واکنش ترکیه
انتشار بخشی از اطلاعات درباره آثار مخرب محیط زیستی پروژه در دست تکمیل داپ، توسط کارشناسان ایرانی به واکنش وزارت امورخارجه ترکیه منجر شد. وزارت امورخارجه ترکیه در این واکنش، حتی مسئولیت خشک شدن دجله و فرات در پی پروژه «گاپ» را هم نپذیرفت و ریزگردهای عراق و سوریه را ناشی از مشکلاتی در آفریقا و تخریب جنگلها دانست. در این پاسخگویی که به دنبال رسانهای شدن بخشی از پیامدهای مخرب منطقهای ناشی از سیاست آبی ترکیه اتفاق افتاد، وزارت امورخارجه ترکیه به مساله پروژه داپ ورود نکرد اما برای همکاری منطقهای اعلام آمادگی کرد. واکنش مسئولان عراق به این موضوع نیز عجیب بود و از همکاری ترکیه در مسائل آبی_محیط زیستی منطقه دفاع کردند.
ایران بیش از یک دهه است که میزبان گردشگران عراقی برای درمان چشمهایی است که بسیاریشان براثر ریزگردهای ناشی از سدسازی ترکیه روی دجله و فرات کمسو شدهاند. از سوی دیگر بارها اثبات شده است که مخاطرات زیست محیطی منطقهای اگر حل نشود، به خشونت و جنگهای داخلی و منطقهای منجر میشود. مسئولان عراقی شاید ندانند اما ترکیه خوب میداند در حال انجام چه کاری است. از یک سو آب را به روی کشورهای پائیندست میبندد و از سوی دیگر با دیوارکشی جلوی مهاجرتهای محیط زیستی کشورهای همسایه به ترکیه را میگیرد. چون میداند که سدسازی روی دجله، فرات و ارس چه بر سر کشورهای پاییندست میآورد. ترکیه این تجربه را از هجوم آوارگان سوری به ترکیه دارد.
این کشور در پروژه داپ سدسازی روی رودخانه «کورا» را هم در پیش دارد که روی کشورهای حوزه قفقاز تاثیر منفی میگذارد. بنابراین لازم است ایران با کشورهای حوزه قفقاز هم وارد گفتوگو شود.
به نظر میرسد که کارشناسان اعزامی به عراق بیش از هر چیزی باید این مساله را برای مسئولان عراقی روشن کنند که ادامه سلطه آبی ترکیه در منطقه به مرگ تعداد بیشتری شهروند عراقی و سوریهای منجر میشود.
عربستان
صحرای عربستان نقش اول را در ورود ریزگردها به ایران دارد. بعد از این کشور عراق قرار میگیرد. آنطور که امیر عبداللهیان خبر میدهد ایران و عراق به توافق رسیدهاند تا وزیر امور خارجه عراق این موضوع را با همتای سعودی خود مورد پیگیری قرار دهد تا این کشور نیز در این ابتکار منطقهای برای حل این معضل مشارکت و کمک کند.
همچنین در رایزنیهای تلفنی وزیر امور خارجه کشورمان با همتایان سوری، عراقی و کویتی، مقرر شد نشست مشترک منطقهای تخصصی در این خصوص برگزار شود. وزیر خارجه کویت قول مساعد داد که موضوع اعزام هیات فنی ایرانی را پیگیری کند.
اگر ایران بتواند با عربستان وارد توافق شود اما در نهایت ایران و کشورهای همسایه برای حل بحران ریزگردها نیاز به حضور یک نهاد بینالمللی دارند. توافقها بین دو یا چند کشور بدون حضور بینالمللی یک نهاد و ایجاد یک صندوق مالی بینالمللی به سرمنزل مقصود نمیرسد.
میراث صفوی در میان اختلاف میراث فرهنگی و اوقاف فروریخت
وصیت واقف میدان نقشجهان روی زمین ماند
زهره توکلی
خبرنگار
محوطه میدان نقش جهان متعلق به شهرداری اصفهان است. این میراث جهانی را اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اصفهان اداره میکند. بازارهای اطراف میدان در اختیار اداره اوقاف اصفهان است و منابع مالی آن از طریق بودجه ملی، شهرداری اصفهان و افراد خصوصی تأمین میشود. این چندگانگی مدیریتی را باید یکی از دلایل شرایط نامناسب نگین گردشگری اصفهان دانست. آسیبهای وارده به بناهای صفوی در این میدان آنقدر زیاد است که کارشناسان هشدار می دهند در صورت ادامه این شرایط، ساختار وجودی این بنای تاریخی بهصورت جدی تهدید خواهد شد.
«فریبا خطابخش»، مدیر پایگاه میراث جهانی میدان نقش جهان در گفتوگو با «ایران» میگوید: «باید فعالیتهای مطالعاتی انجام میشد تا بحرانها در مجموعه میدان نقش جهان شامل آتشسوزی، تأسیسات بخصوص تأسیسات الکتریکال و مکانیکال مجموعه، فاضلاب و... شناسایی شود تا پس از آن، اجرایی شود.»
وی با تأکید بر اینکه همه میدانند که میدان نقش جهان، مجموعه کوچکی نیست لذا اگر بخواهیم فقط عرصه خود میدان را در نظر بگیریم، وسعت زیادی برای کار در آن وجود دارد، ادامه میدهد: «تأسیسات برق این میدان شرایط خیلی خوبی ندارد و انجام این کارها نیازمند اعتبارهای سنگین است و با اعتبار 2میلیاردی که سالانه از اعتبار پایگاههای ملی و جهانی به این مجموعه اختصاص مییابد نمیتوان کار زیادی انجام داد.»
خطابخش میگوید: «مرمت گنبد مسجد امام این مجموعه که از سال92 آغاز شده بود، سال جاری به پایان رسیده است ،لذا این اعتبار کم باعث میشود پروژههایی نظیر گنبد حدود 10 سال به طول انجامد.»
وی تصریح میکند: « البته ناگفته نماند که شهرداری هم یک سری اعتبارات برای این مجموعه در نظر گرفته است ،بنابراین تا جایی که امکان داشت توانستیم نورپردازیها و سنگفرشها و... را انجام دهیم اما شرایط سطح بازارهای این مجموعه، بخصوص بازاری که تا مسجد جامع ادامه دارد، بحرانی بوده و علتش کمی اعتبار است. همچنین مجموعه میدان نقش جهان، مجموعه وقفی بوده و 223 مغازه آن موقوفی [اکبر میرزا] صارمالدوله است که در بند نخست وقفنامه اشاره شده درآمد آن باید برای مرمت و حفاظت این بنا هزینه شود ولی تاکنون اعتباری صرف مرمت نشده است.»
خطابخش میگوید: شاید مرمت بخشی از مجموعه نقش جهان، طی 5 سال با اعتبار بسیار خوب انجام شود اما باید این را در نظر گرفت که بناهای تاریخی نیازمند مرمت و محافظت دائمی و سالانه هستند. علاوه بر آنها باید اعتبار اضطراری داشته باشیم که در صورت بروز مشکل نظیر ریزش سقف بازار شیخ لطفاله که یک ماه قبل اتفاق افتاد، بتوان آنها را رفع کرد اما اعتبارها بسیار کم بوده و جوابگو نیست.» وی تصریح میکند: «برآوردها نشان میدهد که با توجه به طرحهایی که برای اجرا داریم باید سالانه 30 تا 40میلیارد تومان اعتبار به این مجموعه اختصاص یابد در صورتی که حدود یک بیستم آن تعلق میگیرد.»
خطابخش میافزاید: «فقط مرمت کامل مسجد امام ،نیازمند 20 تا 30میلیارد تومان اعتبار است اما با اعتبارسالانه موجود فقط میتوان پروژههایی نظیر گنبد مسجد امام را به پایان رساند و نمیتوان همزمان چندین پروژه را شروع کرد یا انجام داد.»
«فرهاد نظری» عضو کمیته میراث ناملموس آیسسکو در پاسخ به این سؤال که آیا این مدیریت چندگانه آثار تاریخی تعارض ایجاد میکند به «ایران» میگوید: «آثار تاریخی فراوانی داریم که در فهرست آثار ملی ثبت شده و تعدادی از شاخصترین آنها در فهرست میراث جهانی یونسکو هم به ثبت رسیده است. این آثار ممکن است موقوفه بوده یا جزو املاک دستگاهها و نهادهایی غیر از وزارت میراث فرهنگی باشند یا متعلق به اشخاص حقیقی باشند. تا اینجای کار مشکلی نیست. مشکل جایی بروز میکند که مالکان و بهرهبرداران به قوانین و ضوابط میراث فرهنگی تمکین نکنند یا از آنها سرپیچی کنند. تسلط میراث فرهنگی بر آثار تاریخی از این باب است که این آثار حاوی ارزشهای تاریخی، فرهنگی و هنری است و این ارزشها متعلق به همه مردم ایران است. به همین خاطر به آنها «آثار ملی» گفته میشود و قوانین و مقررات و ضوابط میراث فرهنگی، ناظر و متضمن حفظ این ارزشها است. بنابراین در مقام بحث و تئوری مشکلی متصور نیست، اما در عمل و در اجرا، تعارضات و تداخلاتی در مدیریت این گونه آثار به وجود میآید. میتوان به میدان نقش جهان یا آثار تاریخی دیگری که موقوفهاند، اشاره کرد. این آثار از یک سو باید مطابق وقفنامه اداره شوند؛ وقفنامهها برنامه مدیریت این آثار هستند و همه مسائل مربوطه راجع به اداره املاک موقوفه در آنها پیشبینی شده و سازوکار اجرای آن هم تدارک دیده شده است، اما مقوله ارزشهای آثار تاریخی یک مقوله مدرن است و در سیستم سنتی وقف یک مقوله مجهول است. یعنی سیستم وقف، نسبت به ارزشهای تاریخی، فرهنگی، هنری و مفاهیمی مثل اصالت، بیخبر است و این بیخبری موجب سوءتفاهم هم خواهد شد. در مدیریت این گونه آثار ممکن است که نهادهایی مثل شهرداری هم دخالت داشته باشد. آنچه مسلم است اینکه این قبیل آثار تاریخی باید تحت نظارت میراث فرهنگی و طبق قواعد و ضوابط مربوطه حفظ، نگهداری، مدیریت و بهرهبرداری شود.
روح اله بیدرام، رئیس اداره اوقاف شهرستان اصفهان نیز به «ایران» میگوید: «در میدان نقش جهان چندین موقوفه درگیر هستند، یکی موقوفه صارمیه بوده که چندین سال است که در اختیار استانداری اصفهان قرار دارد و نیت آن هم ساخت مدرسه است که در حال انجام است. بقیه موقوفات ، موقوفات مسجد امام و شیخ لطف اله است که هر کدام بخشی از آنها موقوفات یک سری از اماکنی است که همانها هم نیازمند حفظ و نگهداری هستند.»وی میافزاید: «به طور کلی اصل بر حفظ عین موقوفه است یعنی هرقدر موقوفه درآمد داشته باشد اگر خود آن موقوفه نیاز به اصلاح، مرمت، کار ثبتی یا حقوقی و... داشته باشد اولویت بر حفظ و نگهداری موقوفه است تا نیتی که واقف گفته از درآمد آن انجام شود.»
بیدرام میگوید: «متأسفانه قبل از انقلاب اسلامی و سال 1356 قانونی در مجلس تصویب شد که به روابط موجر و مستأجر سال 56 معروف است. در روابط موجر و مستأجر 2 قانون داریم چون قانون دیگری نیز در سال 1376 تصویب شد. طبق قانون قبلی عنوان شده که اغلب مستأجران در نقش جهان دارای حق کسب و پیشه هستند و مالک اگر بخواهد آنها را از ملک بیرون کند باید حق کسب و پیشه را که تقریباً معادل یک سرقفلی میشود پرداخت کند که امکانپذیر نیست. این حق موجب شده اجارهها بسیار کم و به طور مثال حدود سالانه 500 هزار تومان باشد و جوابگو برای نگهداری آن نباشد.» وی میگوید: «باید بررسی کرد بودجه میراث فرهنگی که بهصورت سالانه توسط مجلس برای حفظ و نگهداری اماکن میراثی تصویب میشود صرف چه کاری باید شودف اگر این املاک موقوفه میراثی است پس سهم اینها از بودجه دولت چیست؟ مالک با درآمد خودش توان حفظ و نگهداری ندارد پس باید دید سهم موقوفات چقدر است و میراث فرهنگی آمار دهد که چقدر از اعتبار خود را صرف اماکن میراثی وقفی میکند.»
این مسئول میگوید: «قانون غلط سال 56 در سال 76 اصلاح شده اما از آنجا که قانون عطف به ماسبق نمیشود، هم موجب ضربه زدن به موقوفات و هم مالکیت مردم شده است، به طوری که مستأجری که چند سال مستأجر ملکی بوده، دارای حق شده است و از طرفی اجارهها هم بسیار اندک است.»وی میگوید: «تنها راه این است که نهادهای قضایی به ما کمک کنند تا اجارهها تعدیل و واقعی شود و از طرفی بودجههایی هم که دولت برای ساختمانهای میراثی اختصاص میدهد، مشخص شود که سهم موقوفات از این اعتبارات چقدر است چون یک ریال هم از داراییهایی که فرمانداریها و استانداریها در استانها که همه ساله برای حفظ و نگهداری اماکن میراثی تصویب میکنند به اداره اوقاف پرداخت نمیکنند و اداره میراث فرهنگی مشخص میکند که این اعتبار صرف چه کارهایی شود و معمولاً سهم موقوفات در این زمینه بسیار ناچیز است.»
۳۸ مهر اصالت جهانی در دست هنرمندان صنایع دستی ایران
ایران در برنامه داوری مهر اصالت بینالمللی شورای جهانی صنایع دستی در ازبکستان موفق به دریافت ۳۸ مهر اصالت بینالمللی شد و بالاترین امتیاز و رتبه را به خود اختصاص داد. ایران از طرف منطقه غرب آسیا، با ۵۰ اثر در این رقابت شرکت کرد. برنامه داوری مهر اصالت شورای جهانی صنایعدستی روز سوم خرداد ۱۴۰۱ در شهر بخارا کشور ازبکستان با حضور نمایندگان ۶منطقه مربوط به شورای غرب آسیا، آسیای مرکزی، آسیای شرقی، آسیای جنوب شرقی، اقیانوسیه و آسیای جنوبی برگزار شد و از هر منطقه یک ارزیاب بینالمللی بهمنظور داوری و انتخاب آثار حضور داشتند. بر اساس روال برنامه داوری مهر اصالت بینالمللی شورای جهانی صنایعدستی، آثار برگزیده در موزه بخارا نگهداری میشود و دیگر آثاری که مهر اصالت دریافت نکردند به کشور بازگردانده میشود.
در این جشنواره ۵۸ کشور که تعدادی از آنها عضو شورای جهانی صنایعدستی هستند، شرکت کرده و غرفههایی برای معرفی تولیدات هنرمندان اختصاص داده بودند. از ایران نیز 8 هنرمند در این رقابت حضور داشتند.علی اصغر خاکساری در رشته تراش سنگهای قیمتی و زیورآلات از مشهد (شهر جهانی گوهرسنگها و سنگهای قیمتی) جزو برگزیدگان این جشنواره معرفی شد. همچنین جوایز نفیسی از طرف وزیر میراثفرهنگی و گردشگری کشور ازبکستان به برگزیدگان اهدا شد.
سگهای ولگرد در کمین «عروس بوکان»
مهدی نبی یان
مدیر پروژه حفاظت مشارکتی از «میش مرغ»
میش مرغ(عروس بوکان)، سنگین وزنترین پرنده قادر به پرواز بوده و جمعیت آن در جهان بین 60-50 هزار فرد و در ایران نیز کمتر از 20 فرد است. این جمعیت مولد در محدوده شهرستان بوکان و به طور عمده در محدوده پناهگاه دشت «سوتاو و حمامیان» در جنوب آذربایجان غربی زندگی می کنند. اوایل دهه 90، محدوده زیستگاه توسط سازمان حفاظت محیط زیست، به عنوان پناهگاه حیات وحش انتخاب شده و در سال 1396 با تدوین طرح مدیریت حفاظت از میش مرغ ها با کمک دانشگاه اراک، این طرح در دستور کار سازمان حفاظت محیط زیست قرار گرفت که تاکنون اقدامات مثبتی از طرف سازمان حفاظت محیط زیست برای مقابله با روند انقراض این پرنده انجام شده است. در سال 1399 برای اولین بار در تاریخ حفاظت از حیات وحش در کشور ما، یک میلیارد و 800 میلیون تومان به هسته مرکزی زیستگاه تزریق شده و در پی آن نزدیک به 24 هکتار زمین توسط سازمان حفاظت محیط زیست خریداری شد. در ابتدای سال 1399 نیز کانون گردشگران طبیعت ایران با حمایت مالی (دفتر کمکهای کوچک سازمان ملل متحدSGP) و با هماهنگی سازمان حفاظت محیط زیست، اقداماتی را برای محافظت از میش مرغ ها در محدوده زیستگاه انجام داد که این اقدامات تحت عنوان پروژه حفاظت مشارکتی از میش مرغ، به جلب مشارکت جامعه محلی با یاری گرفتن از شوراهای روستا و امامان مساجد پرداخته است. در همین راستا جلساتی با کشاورزان و ذی نفعان برگزار شده و از دانش بومی جامعه محلی برای حفاظت این گونه استفاده شد. با همراهی انجمن محلی «ژینبانان بوکان»، با کشاورزان و کمباین داران در محدوده زیستگاه و در فصل جوجه آوری که همزمان با درو گندم نیز بود، ارتباط برقرار کرده و با جلب حمایت و مشارکت آن ها، محصول 55 قطعه زمین به مساحت 1.5 هکتار برای حفاظت از میش مرغ ها، از سوی کشاورزان اهدا شد. واقعیت این است که میش مرغها، لابه لای اراضی گندم دیم تخم گذاری می کنند و از بد ماجرا فصل جوجه آوری آن ها همزمان با فصل درو محصول است. با درو گندم، دیگر جایی برای استتار جوجه مرغ ها باقی نمیماند. بنابراین با اجرایی شدن پویش 100 متر برای میش مرغ، گندم بخشی از اراضی کشاورزی به طور داوطلبانه از سوی کشاورزان درو نشد.
همچنین، 5.5 هکتار از محصول گندم زمین های کشاورزی که به احتمال خیلی زیاد در آن ها جوجه مشاهده شده و یا پرنده بالغ به طور مستمر در رفت و آمد بود، خریداری گردید. همزمان به واسطه ارتباطات مناسب و همتی که در سازمان حفاظت محیط زیست کلید خورد، این سازمان در سال 1400 ، باوجود مشکلات مالی بسیار، با تأمین مبلغ 500 میلیون تومان در محدوده پناهگاه موافقت کرده و محصول حدود 40 هکتار زمین را خریداری کرد؛ اتفاقی کم سابقه در تاریخ حفاظت ایران که در این منطقه اجرایی شد. خوشبختانه در سال 1401 نیز با شروع فصل جوجه آوری این برنامه ادامه پیدا خواهد کرد.
همچنین برای رصد موقعیت آشیانه میش مرغ ها، پیشنهاد بهرهگیری از پهپادهای مجهز به دوربینهای حرارتی را دادیم که خوشبختانه این ایده مورد استقبال «حسن اکبری» معاون محیط طبیعی سازمان قرار گرفت. در نتیجه قراردادی با یک شرکت دانش بنیان بسته شد تا سال جدید آشیانه میش مرغ ها به کمک این فناوری شناسایی شده و تا شعاع 100 متری حاشیه آشیانه، محصول گندم خریداری شود. به علاوه سازمان حفاظت محیط زیست، در اواخر پاییز سال گذشته، اراضی خریداری شده را زیر کشت مستقیم گندم برد. این گندم ها درو نشده و بستر زیستگاهی و حمایتی مناسبی را برای میشمرغ ها فراهم می کند.
در حال حاضر بزرگترین معضل، قرار گرفتن مرکز دفن پسماند شهر بوکان در نزدیکی زیستگاه میش مرغ ها است که با وجود پیگیریهای مستمر و تعیین مکانی جایگزین، از طرف شهرداری اجرایی نشده و اتفاقاً به مرکزی برای تجمع سگهای ولگرد تبدیل شده است. از این رو سال گذشته 55 قلاده سگ ولگرد توسط پروژه زنده گیری و به خارج از زیستگاه منتقل شد که این اقدامات برای حل این مشکل کافی نیست.
تأسیس مرکز تکثیر و پرورش میش مرغ در بوکان و واردات تعدادی تخم و جوجه از کشورهایی دیگر نیز در دستور کار قرار دارد تا با تزریق خون جدید، جلوی گرداب ژنتیکی گرفته شود. البته ما در کنار تمام این اقدامات، نیاز به مطالعات جدی تر در خصوص میش مرغ ها داریم. یکی از طرحها و ایدههای جدید نیز انجام مطالعات ژنتیک و همچنین نصب ردیاب بر تعدادی از این پرنده است. خوشبختانه به واسطه اقدامات فرهنگی و اطلاع رسانی مناسب در بوکان نیز، اکثر مردم به میش مرغ ها علاقهمند شده و با وجود فرهنگ بالای مردم کردنشین، می توان به بقای این پرنده در حال انقراض امیدوار بود. چنانچه تمامی این اقدامات مستمر باشد، می توانیم نسبت به بقای میش مرغ ها در ایران خوشبین باشیم.*
ایسنا- «علی علیزاده علی آبادی» رئیس باغ ملی گیاهشناسی ایران با اشاره به اینکه صدور مجوز ساخت ۲۲ برج ۳۸ طبقه با ساخت بیش از ۵۶۰۰ واحد مسکونی درست در جوار ضلع شمالی باغ گیاه شناسی ملی ایران بدون در نظر گرفتن حقوق مکتسبه این باغ، با قدمت بیش از ۵۴ ساله در این منطقه و زیرپا گذاشتن تمامی طرحهای تفصیلی است، گفت: این ساخت و ساز مسیری خطرناک و فاجعه بار برای این میراث علمی، تخصصی، طبیعی و فرهنگی است.
تسنیم- مهدی زارع خورمیزی یک متخصص اکولوژی گفت: آبله میمونی میتواند از طریق ورود میمونها به شکل قاچاق به کشور وارد شود و با نگهداری آنها در خانه به انسان نیز منتقل شود.
ایلنا- «احمد حمزه زاده» مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی آذربایجان شرقی از کشف سنگنگارههای باستانی در شهرستان ورزقان خبر داد.
میراث آریا- پویا محمودیان معاون صنایع دستی کشور از پیشنهاد تشکیل پژوهشکده هنرهای اسلامی در دانشگاه تربیت مدرس برای ارتقای هنرهای ایرانی- اسلامی در دیدار با رئیس دانشکده هنر و معماری این دانشگاه خبر داد.
ایسنا- امیر کرمزاده، مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان سمنان گفت: ۶ اثر میراث فرهنگی استان در مسیر روند اداری برای ثبت جهانی است و با ثبت این آثار، شمار میراث ثبت جهانی استان به 7مورد میرسد.