مسئولان از رفع موانع تولید در استان سبز خبر میدهند
پایان تعطیلات اجباری 500 واحد تولیدی گیلان
شیما جهانبخش
خبرنگار
استان ساحلی گیلان با ظرفیتهایی چون بندر تجاری انزلی، منطقه آزاد، مسیر ریلی و هوایی؛ مستعد فعالیت واحدهای صنعتی و اشتغالزایی بر اساس مزیتهای جغرافیایی، تجاری و بومی است. در حال حاضر حدود 3 هزار واحد صنعتی در این استان فعال است اما در کنار آن واحدهایی هم به دلایل مختلف از جمله کمبود نقدینگی، کمبود مواد اولیه، تحریم، نوسان قیمت ارز و فرسودگی ماشین آلات، بدهیهای مالیاتی، تملک واحدهای تولیدی توسط بانکها و...راکد یا نیمه تعطیل شدهاند. از سال ۹۴ که اولین کارگروه تسهیل و رفع موانع تولید در گیلان راهاندازی شد، وعدهها و برنامههای متعددی از سوی مسئولان وقت برای بازگرداندن واحدهای راکد یا نیمه تعطیل به چرخه تولید مطرح شده است. هر چند بخشی از این وعدهها همچنان در حد حرف باقی مانده و عملی نشده است اما توجه و تأکید دولت سیزدهم بر مانع زدایی تولید و جلوگیری از تعطیلی واحدهای تولیدی، امیدها را برای تحقق و عملی شدن وعدهها و برنامههای پیشین برانگیخته است.
گیلان در رتبه نخست تعداد پرداخت تسهیلات رونق تولید
«فرهاد دلق پوش» رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت گیلان در گفتوگو با «ایران» کمبود اراضی برای توسعه واحدهای صنعتی جدید را از مشکلات جدی استان عنوان کرد و افزود: در سالهای اخیر سرمایهگذاران زیادی برای سرمایهگذاری در استان اعلام آمادگی کردهاند اما چون زمین صنعتی برای واگذاری نداریم عملاً کاری انجام نشده است. بیش از 2 سال است که پیگیر موضوع کمبود زمین هستیم اما تاکنون موفق به تأمین منابع برای تخصیص زمین صنعتی نشدهایم؛ حتی به همین علت ناچار به محدود کردن صدور جواز تأسیس واحدهای صنعتی هم شدهایم.
دلق پوش با اشاره به اینکه گیلان رتبه نخست تعداد پرداخت تسهیلات رونق تولید را در کشور به خود اختصاص داده است، ادامه داد: ۷۴ واحد صنعتی راکد [نیمه تعطیل] و تعطیل در استان شناسایی شدهاند و برای رفع مشکلات وموانع این واحدها برنامهریزیها انجام شده است.
وی شناسایی بنگاههای راکد و تأمین مواد اولیه را از مهمترین اقدامات برای احیای این واحدها عنوان کرد و گفت: طی 2 سال گذشته با حمایتهای بخش خصوصی، بالغ بر ۵۰۰ واحد تولیدی نیمه فعال یا غیرفعال، به مدار تولید بازگشتهاند و این روند با قوت در دهها طرح دیگر استمرار دارد. پیشبینی میشود در صورت همکاری دستگاهها و مؤسسات در بازگرداندن واحدهای صنعتی راکد و نیمه راکد به چرخه تولید حدود یکهزار فرصت شغلی در استان احیا شود.
کمبود نقدینگی اصلیترین مشکل واحدهای تولیدی
رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت گیلان با اشاره به وجود ۲هزار و ۶۳۶ واحد صنعتی دارای پروانه بهرهبرداری در استان افزود: افزایش قیمت مواد اولیه و نیاز به انجام سفارشات بموقع متقاضیان برای تأمین نقدینگی واحدها ضروری است اما متأسفانه نوسانات قیمت ارز سبب کاهش نقدینگی در این حوزه و به تبع آن غیر فعال شدن واحدهای صنعتی شده است.
این مقام مسئول بخش زیادی از مشکلات را مربوط به مسائل بانکی، مالیاتی و بخش اجرایی دانست و افزود: طی سالهای گذشته متناسب با برنامه وزارت صمت علاوه بر تمرکز بر فعالسازی واحدهای راکد، جایگزینی واردات و اتمام طرحهای نیمهتمام، تکمیل ظرفیت واحدها و حمایت از طرحهای توسعهای؛ فعالیتهای هدفمند دیگری برای پشتیبانی از کارآفرینان انجام دادهایم. از جمله این اقدامات شناسایی قوانین و مقررات دست و پا گیر و پیگیری اصلاح یا حذف آنها از طریق مراجع قانونی بوده است.
وی ادامه داد: تلاشها برای رفع موانع تولید و جلب سرمایهگذار برای حفظ اشتغال موجود و اشتغالزاییهای جدید سالهای اخیر توفیقاتی نیز به همراه داشته است. درهمین زمینه فقط در سال گذشته با وجود تحریمها و فشارهای اقتصادی ۲۱۴ واحد صنعتی جدید با سرمایهگذاری ۲۲۰ میلیارد تومانی در استان به بهرهبرداری رسیده است. اشتغال ایجاد شده در این واحدهای صنعتی جدید بیش از 2هزار و ۵۰۰ نفر بهصورت مستقیم بوده است.
پرداخت تسهیلات به واحدهای تولیدی گیلان
مدیر کل سازمان صنعت، معدن و تجارت گیلان با اشاره به تلاشها برای بهبود داشتههای نقدی و سرمایه در گردش واحدهای تولیدی گیلان گفت: از ابتدای امسال تاکنون 234 واحد تولیدی استان تسهیلات رونق تولید دریافت کردهاند. وی با اشاره به اجرای طرح (تام) در استان تصریح کرد: با هدف فعالسازی ظرفیتهای خالی واحدهای صنعتی و احیای واحدهای راکد، طرحهای نیمه تمام و افزایش طرحهای فناورانه و حتی تأمین مالی صنوف تولیدی، وزارت صمت اقدام به پرداخت تسهیلات کرده که در فاز اول سهم استان از این طرح ۷۵۰ میلیارد تومان بوده است. در این راستا طی 3 ماه نخست امسال بیش از ۲۸ واحد صنعتی یکصد میلیارد تومان تسهیلات دریافت کردهاند.
آموزگار کردستانی نامزد جایزه بهترین معلم جهان شد
سنندج - جایزه جهانی بهترین معلم، یک جایزه نفیس است که توسط بنیاد «وارکی» وابسته به یونسکو به معلمی اهدا میشود که سهم قابل توجهی را در این حرفه داشتهاست، «ثریا مطهرنیا» آموزگار کردستانی اهل بیجار در جمع ۱۰ معلم برتر جهان، نامزد این رقابت شد.
بهگزارش ایرنا، جایزه جهانی بهترین معلم به ارزش یک میلیون دلار است که فقط به بهترین معلم جهان تعلق خواهد یافت و نامزدهای دریافت جایزه ابتدا در جمع معلمانی که معیارهای خاصی را داشته باشند نامزد و سپس معلمان منتخب ابتدا به یک لیست ۵۰ نفره راه مییابند و بعد از آن مورد ارزیابی آکادمی قرار میگیرند.
پس از بررسیها و کارشناسی عملکرد هر یک از نامزدان توسط اعضای رسمی بنیاد «وارکی» که گروهی متشکل از معلمان سرپرست، متخصصان آموزش، مفسران، روزنامهنگاران، مقامات دولتی، کارآفرینان فنی، مدیران شرکت و دانشمندان از سراسر جهان است، یک گروه ۱۰ نفره نامزد دریافت جایزه ویژه به مرحله نیمه نهایی راه مییابند. پیش از خانم مطهرنیا از شهرستان بیجار استان کردستان، معلم ایرانی دیگری بهنام فردوس حاجیان که بسیاری از کودکان دهه ۸۰ او را بهنام عمو فردوس میشناسند، نامزد جایزه جهانی بهترین معلم در سال ۱۳۹۵ بود.
این نامزد جایزه جهانی بهترین معلم اظهار داشت: ۲۶ سال در شغل معلمی و در روستاهای دور دست خدمت کردم و سختی راه، دوری و همه مشکلات سرما و گرما را تحمل کردم تا لبخند را روی لب دانشآموزان ابتدایی سرزمینم ببینم.
در طول دوران معلمی که روزهای پایانی خود را سپری میکند، هر سال در یکی از روستاهای دور دست و کم جمعیت حضور یافتم تا خدای نکرده یک دانشآموز ابتدایی به علت دوری و عدم توان مالی، از سواد آموزی محروم نباشد.
یوسف علیخانی
نویسنده و ناشر
ما میلکیهای الموت همیشه دنبال آب بودیم و هستیم. داستان امروز و دیروز نیست؛ حتی وقتی عقبتر هم برگردیم، تاریخ این خاک نشان میدهد که همیشه مشکل آب داشتهاند و سرآخر کنار هم جمع شدهاند تا راهی پیدا کنند برای حل این مشکل.
پانزده سال پیش وقتی با یوحنا محی الدین، به میلک رفته بودیم، نگاهی کرد به کوههای اطراف و بعد که شنید آب نداریم با تعجب نگاهمان کرد که «مگر میشود؟» و گفتیم «تشنهایم!»بعدها به بهانههای مختلف، هر ایدهای که به ذهنش میرسید، به زبان میآورد و هر بار میگفتم «آرزوی مردم میلک فقط این است که آب از سرچشمه وَگُل بیاورند اما گویی طلسم شده.» که این طرح هیچوقت به اجرا درنیامد و همچنان مردم چشمانتظار نگاهی هستند که بگویند «وَگُل و مردم ویار به شما سلام کردهاند.» یکی از ایدههای یوحنا این بود که «چرا کوههای بالادست روستا را شخم نمیزنید؟»
شاید الان که این ایده اجرایی شده، خیلی ساده به نظر برسد اما چطور باید یک ایده را به اجرا رساند وقتی که روستایی، خیلی هنر کند، با آب چشمههای اندکش، مینوشد و حیواناتش را مینوشاند و باغستانش را سرسبز نگه میدارد و کوه، سنگ است و جابهجایی سنگها، از یک نفر برنمیآید. بعدها این ایده پختهتر شد تا رسید به شورای قبلی روستا. در گروهی که داشتند، صحبت از این طرح شد که گفتند «یعنی چی؟ چطور؟» و گفتیم «زمینهای بالای میلک، بیش از چهل سال است شخم زده نشدند و خاک، سفت و غیرقابل نفوذ شده. هرچه باران میبارد، به زمین نفوذ نمیکند و از درهها به رودخانه و بعد به شاهرود میرود.»گفتند «خب آب باران نفوذ هم بکند، چه اتفاقی میافتد؟» گفتیم «وقتی آب باران و برف در خاک بنشیند، تمام چشمههای خشک شده بین راه و توی باغستان ها دوباره به جوشش میافتند و این نعمت خدادادی، طبیعت میلک را دوباره زنده میکند.» گفتند نمیشود، نمیگذارند.
یکی از هراسهای مردم روستایی، شایعات است و یکی از این شایعهها این بود که چون سالهاست مردم محلی، زمینهایشان را کشت نکردند، این زمینها به دست منابع طبیعی افتاده است. بارها و بارها پرسیدیم که پیگیر شدید؟ و گفتند «میشویم.» تا در دوره شورای جدید، پیگیر شدند و شنیدیم که «زمینهای بالادست میلک، جزو مستثنیات است و میتوانید این زمینها را شخم بزنید و حتی کشت بکنید.» خوشبختانه آقایان شورا و خانم دهیار پیگیر شدند و با آقایان زارعی، از اداره منابع طبیعی استان و آقایان قبادی و عارفیکیا، از منابع طبیعی الموت غربی، دیدار کردند و شخم زدن زمینهای سالها سختشده، آغاز شد؛ با همت عالی روستاییان.
و امروز عکسها باریدن گرفتند از حرکت اولین تراکتور. به آقامحمدرضا علیخانی، رئیس شورا زنگ زدم و گفتم «این اتفاق، سرآغاز اتفاقات بزرگ در میلک خواهد شد.» شنیدم «آقاستار نصیری نظارت میکند بر کار تراکتور.» گفتم «خوشحالم. نشان دادید میشود و اگر بخواهید حتماً میشود.» دیشب با آقاغیبعلی صفیخانی حرف میزدم. گفتم «مهم نیست این کار از چه زمانی شروع شده و چه کسانی به سرانجام میرسانندش. مهم این است که این اتفاق در میلک رخ میدهد و رو به آبادانی میرویم.» جدا از اعضای شورای جدید، باید از منصور علیخانی و بهروز انصاری و مهرعلی امیریفر (اعضای شورای قبلی) و خانم فرحناز حسینپور، دهیار قبل و اکنون میلک تشکر کرد که «من لم یشکر المخلوق، لم یشکر الخالق.»
و حالا در خیالاتم، صدای تراکتور آقای علی قزوینی در این نقطههای میلک به پرواز درآمده است: مناچال، خرمدشت، زری کاغوذ، اووکیچال، سیاه میان تخته، زردی کوله، دزمی کش، گرگه، ویداربن، سنگستان، سوتالی چال، تاچال، سیاسنگ، اسپی گیله، اسکول سر و.... خدا میداند چقدر عاشق این اسمها هستم که در طول تاریخ ماندهاند؛ چونان مردمان سختکوش و عاشقاش.