حمیده امینی فرد
خبرنگار
شما جزو کدام دسته هستید؟ آن 50 میلیون نفری که واکسن زده‌اند؟ یا نه در گروه آن 20 میلیون نفری قرار می‌گیرید که به هر دلیلی همچنان برای واکسن زدن یا نزدن مرددند؟! اگر جزو دسته دوم هستید تا چه اندازه اخبار ضد و نقیضی که می‌گوید «این واکسن را نزنید» یا «منتظر فلان برند معتبر جهانی باشید» روی تصمیمتان تأثیر گذاشته است؟ شاید هم اخبار و اطلاعاتی که نشان می‌دهد «این واکسن‌ها هیچ تأثیری بر پیشگیری از کرونا ندارد» و «احیاناً اگر بزنید تا دو سال دیگر می‌میرید» و «شاید هم همان لحظه که می‌زنید دچار تشنج یا لخته خون می‌شوید» هم برای شما ارسال شده باشد.
واکنش شما به این خبرها چگونه است؟ برخی البته در دسته زودباوران قرار می‌گیرند. همان عده‌ای که بدون کوچکترین آگاهی و تخصصی تا خبر یا مطلبی درباره کرونا دریافت می‌کنند سریع گزینه «ارسال به دیگران» را انتخاب می‌کنند و به خیالشان سهمی در آگاه‌سازی جامعه هم دارند. تعدادی البته بر خلاف آنها مقاومت می‌کنند و تا از منبع رسمی نشنیده‌اند نزدیک‌ترین گزینه برایشان «حذف کردن» است. اما برخی‌ها تحت تأثیر این اطلاعات تصمیم می‌گیرند. کارشناسان اجتماعی تأکید دارند که 80 درصد منابع اطلاعاتی مردم از فضای مجازی است اما اینکه چه تعداد از آنها تحت تأثیر این فضا قرار گرفته و مثلاً در موضوع واکسن دچار تردیدهای جدی شده‌اند را نمی‌توان روی نمودار آمار و ارقام نشاند.
با این حال همچنان نگرانی‌های جدی از نشر اطلاعات غلط و شخصی که بعضاً به خاطر جذب فالوور بیشتر در فضای مجازی بویژه اینستاگرام صورت می‌گیرد، وجود دارد. تردیدهای جدی که به‌دنبال این اخبار اتفاق می‌افتد البته راه‌حل مشخصی دارد. کافی است کمی صبر و حوصله به خرج دهید.
نام دکتر را در سایت نظام پزشکی جست‌و‌جو کنید و مطالب بدون منبع را بدون معطلی حذف کنید. در مقابل، خودتان را برای شنیدن اخبار مفید و علمی آماده کنید و از فضای باز مجازی برای تبادل اطلاعات درست استقبال کنید!

بحث واکسن تفننی نیست
شهلا کاظمی‌پور، جامعه‌شناس درباره انتشار مطالب تخصصی و علمی در فضای باز مجازی می‌گوید: «این مشکلی است که ما با توسعه شبکه‌های اجتماعی و بویژه اینستاگرام با آن مواجه‌ایم. به‌هرحال بعضی موضوعات حساس اجتماعی بیشتر در این فضا خودنمایی می‌کند.
سلبریتی‌ها، اینفلوئنسرها در این فضا تأثیر ویژه دارند. بارها نیز تأکید کرده‌ام که هر اتفاقی که در خارج از ایران می‌افتد چون نشأت گرفته از تحولات جامعه است در داخل نیز همین جریان به راه می‌افتد، اما از آنجا که تکنولوژی وارداتی است، بدون آنکه فرهنگ درست آن جا افتاده باشد تبعات منفی زیادی به جا می‌گذارد. مثلاً یکی از اتفاقاتی که اخیراً زیاد دیده می‌شود این است که کودکان وسیله‌ای برای امرار معاش و جذب فالوور خانواده‌ها شده‌اند، اینها مسائل مبتلا به جامعه ماست که در موضوع واکسن بیشتر خودش را نشان داد و متأسفانه یک مسأله کاملاً پزشکی، رنگ‌وبوی سیاسی پیدا کرد و موجب شد تا نگرش مردم نسبت به بعضی برندهای واکسن منفی شود، درحالی که قبل از این هیاهوها، تمام نگرانی‌ها معطوف به نبود واکسن شده بود.»
او ادامه می‌دهد: «بحث واکسن یک موضوع تفننی یا غیر‌ضروری نیست که بگوییم هرچه درباره آن اطلاع‌رسانی غلط و با اهداف نادرست شود، اشکال ندارد، این بحث حیاتی است و مغفول نگه داشتن آن خطرناک است. برخلاف باور عموم در این زمینه تنها وزارت بهداشت مسئولیت ندارد و نهادهای فرهنگی و اجتماعی و بویژه تبلیغاتی نیز باید ورود کنند. در این زمینه حتی باید از نهادهای بین‌المللی که در این حوزه تجربه دارند و معتمد نیز هستند و یا از ایرانی‌های متخصص در خارج از کشور هم کمک گرفت.
بحث سلامت جامعه در شبکه‌های اجتماعی بسیار مهم است. چون یک مسأله فردی نیست و تبعات آن گسترده است. براین اساس باید با افراد یا پیج‌هایی که در این حوزه اطلاعات غلط منتشر می‌کنند و یا برای جذب فالوور دست به هر کاری می‌زنند برخورد جدی و قانونی شود. این فضا از این جهت نباید به حال خود رها شود. چون نتایج آن جبران‌ناپذیر است و باید روی این مسأله تصدی‌گری به‌وجود بیاید. وقتی با برخی ها که تمایلی به واکسن زدن ندارند، صحبت می‌کنم می‌بینم از طریق این کانال‌ها و شبکه‌های اجتماعی اغفال شده‌اند و جالب اینکه روی یکدیگر هم تأثیر می‌گذارند و بدون لحظه‌ای تفکر و تعقل برای هم ارسال می‌کنند. همان‌طور که در فضای فیزیکی یک ویروس می‌تواند شیوع پیدا کرده و دیگران را هم آلوده کند. به همین ترتیب در دنیای مجازی هم فرد ناآگاه و غافل می‌تواند روی دیگران تأثیر منفی بگذارد.
این بحث حقوق شهروندی است و در کشورهای دیگر هم کسی اجازه ندارد بدون آگاهی و یا مدرک مستند حرفی بزند یا دیگران را اقناع کند که کاری را انجام بدهند یا نه! البته در بیشتر کشورهای پیشرفته آگاهی‌های فردی و اجتماعی بالاست و کسی به سادگی تحت تأثیر این فضا سازی‌ها قرار نمی‌گیرد. ممکن است اینجا عده‌ای کورکورانه تقلید کنند اما آنجا اینطور نیست.
کاظمی‌پور معتقد است که اگر بخواهیم به صورت آماری صحبت کنیم باید بگوییم که مردم تقریباً 80 درصد اخبار را از طریق همین شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی دنبال می‌کنند که بسیار نگران کننده است، چون باید اخبار از طریق منابع موثق و مراجع رسمی خبری دنبال شود. تأسف آورتر اینکه همین افراد اخبار را حتی بدون آنکه بخوانند و یا مطمئن شوند که درست است یا نه به دیگران ارسال می‌کنند و مثلی داریم که می‌گوید یک کلاغ چهل کلاغ که تیشه به ریشه فرهنگ ایرانی زده است.
متأسفانه تشکیل گروه‌های خانوادگی، کاری و دوستانه مد شده است و می‌بینیم که یک نفر عضو ده‌ها و شاید هم صدها کانالی است که به جای آنکه رسالت اولیه‌شان را انجام دهند مرتب اخبار تکراری پخش می‌کنند و ممکن است یک خبر نادرست بیش از 50 بار در این گروه‌ها بازنشر داده شود، بدون آنکه منبع اصلی آن مشخص باشد. این اتفاق سست شدن بنیان‌های فرهنگی جامعه را بدنبال دارد و باعث می‌شود تا سطحی نگری افزایش یابد. یکی از درگیری‌های امروزی ما این است که آدم‌ها دیگر عمیق نیستند. درحالی که در گذشته کتابخوان بودند. اما الان براحتی در روابط دوستانه و کاری اغفال می‌شوند چون تفکر از جامعه ما رخت بر بسته است.
برخی از مطالب مربوط به واکسن مرجعیت رسمی ندارد
اما آیا افراد می‌توانند در فضای مجازی از هویت واقعی پزشکی که دست به تبلیغات زده است مطمئن شوند؟ جواب دکتر کرمانپور به این سؤال مثبت است. برای همین به کاربران فضای مجازی توصیه می‌کند پیش از آنکه دست به انتشار گسترده مطلبی تخصصی بزنند برای راستی‌آزمایی و حتی اطلاع از درجه پزشکی آن فرد به سایت نظام پزشکی مراجعه کرده و هویت آن پزشک را جست‌و‌جو کنند: «تمام مشخصات پزشک با عکس او در دسترس است و در همه گروه‌های حوزه پزشکی می‌توان راستی‌آزمایی انجام داد. این چراغ راهی است که جلوی پای افراد وجود دارد تا هر اطلاعاتی را نپذیرند. فرض کنیم حتی آن فرد پزشک باشد و مطالبی را بیان کند که با کلیاتی که در سیستم تبلیغ می‌شود مغایرت داشته باشد، بازهم امکان شکایت وجود دارد و یا اینکه می‌تواند اطلاع بدهد که در فضای مجازی اطلاعات نادرست غیر علمی در حال اشاعه است. همکاران پزشک و یا غیرپزشک هم می‌توانند در صورت تمایل به تبلیغات در فضای مجازی مجوز قانونی دریافت کنند؛ درواقع امکان قانونمند شدن فعالیت فرد و تحت نظارت بودن آن وجود دارد.»
او ادامه می‌دهد: «از آنجا که ساختارهای اینترنت کمتر نظارت‌پذیر است و در دسترس خیلی‌ها قرار دارد و کسی هم با افرادی که خارج از کشور هستند و به نام پزشک معتبر اطلاعاتی را منتشر می‌کنند نمی‌تواند برخورد کند، برخی‌ها حتی به نام پزشک معتبر اطلاعاتی را منتشر می‌کنند. از این دست مطالب در اینترنت بسیار زیاد است که دست به دست هم می‌شود اما مرجع رسمی ندارد. در دوران کرونا برخی‌ها به اسم پزشکان معتبر اقدام به انتشار مطالب خلاف واقع می‌کردند که شخصاً اگر به نام من بود با آن فرد صحبت می‌کردم تا مطلب پاک شود. یا مثال معروف آن مطلبی که فردی ادعا کرده بود هر کس واکسن کرونا بزند بعد از دو سال فوت می‌کند. جالب اینکه از این نوع مطالب حتی از وزارت بهداشت ایتالیا، آلمان و اسپانیا هم نقل قول شده است. بهترین راهکار این است که مردم از منابع موثق اطلاعات را دنبال کنند و منابع ناشناس را نپذیرند، چون برخی از این اخبار حتی منبع هم ندارند. البته بهترین کار آگاه‌سازی جامعه است.»
دکتر کرمانپور به شخصی‌سازی اطلاعات علمی در فضای مجازی به عنوان یکی دیگر از مشکلات موجود اشاره می‌کند و می‌گوید: «در علم، نظر شخصی هیچ جایگاهی نداشته و ندارد. هیچ پزشکی حتی اگر عالم باشد نظر شخصی خودش را مطرح نمی‌کند. وقتی مردم می‌بینند فلان پزشک شروع می‌کند به نظر شخصی دادن در رابطه با کرونا باید سریع نظر او را از حافظه‌شان پاک کنند.
یکی از کلیدواژه‌های حضور در فضای مجازی همین است که منبع مطالب مشخص بوده و نشان دهد که براساس چه تحقیق و مستندی منتشر شده است. البته معتقدم که باید دربرابر انتشار مطالب غیرعلمی قاطعانه ایستاد و جوابی که داده می‌شود هم رسانه‌ای شود تا مشخص شود مطلب مسموم بوده است. گاهی حتی حکم قاضی هم محرمانه است و مردم متوجه نمی‌شوند که فلان خبر کذب بوده است. درحالی که باید اهل فن این افراد را به چالش بکشند و مغایرت حرف‌های آنها نیز رسانه‌ای شود.»

سخنگوی وزارت آموزش‌ و‌ پرورش با اشاره به اینکه در فاز اول بازگشایی مدارس حدود ۳۱ درصد دانش‌آموزان مناطق روستایی و عشایری و دانش‌آموزان شاخه مهارتی فقط در دروس مهارتی تحت پوشش آموزش حضوری قرار گرفتند، درباره بازگشایی مدارس در فاز دوم که از ابتدای آبان آغاز می‌شود توضیحاتی ارائه کرد.
به‌گـــــــــزارش ایــــــسنا، علیرضا کمره ای  درباره تمهیدات وزارت آموزش‌وپرورش برای بازگشایی حضوری مدارس اظهار کرد: ۱۹ ماه وقفه آموزشی در کشور ما و آنچه به‌عنوان بزرگترین اختلال آموزشی در دنیا از آن نام برده شد برای سیستم آموزشی بسیار آزاردهنده بود و جریان یادگیری را متوقف کرد و قدری به آن آسیب زد. ناگزیر به سمت آموزش‌های مجازی روی آوردیم که در این مسیر تبعات آموزش مجازی و افت کیفیت یادگیری را هم شاهد بودیم.
وی افزود: در تمام دنیا بازگشایی، رویکرد غالب بود و بسته بودن مدارس را آسیب‌زا می‌دانستند. این عقیده در مجامع بین‌المللی قوت گرفت که محیط‌های مدرسه باید از طریق بهبود و ارتقای شرایط تهویه کلاس‌ها، کاهش تعداد دانش‌آموزان و حفظ فاصله‌گذاری فیزیکی ایمن شوند و شرایط برای آموزش حضوری مهیا شود.
 سخنگوی وزارت آموزش و پرورش در امر بازگشایی مدارس، همچنین  با اشاره به همسویی نگاه وزارت بهداشت و وزارت آموزش و پرورش که دغدغه تعلیم و تربیت داشتند گفت: در نهایت به این نتیجه رسیدیم که بتدریج به سمت بازگشایی حرکت کنیم و به‌همین دلیل در اولین قدم با همکاری دو وزارتخانه دستورالعمل‌های بهداشتی تدوین و چهاردهم شهریور ماه سال‌جاری پروتکل‌های بهداشتی بازگشایی مدارس از سوی وزارت بهداشت ابلاغ شد و آموزش و پرورش نیز آن را به مدارس ارسال کرد که به معنای این بود که سیستم درمانی و نظام آموزشی کشور بازگشایی مدارس را در اولویت قرار داده است.
وی افزود: اما لازم بود این بازگشایی از اقتضائاتی تبعیت می‌کرد. بر این اساس که باید یک الگوی مناسب برای فعالیت حضوری و بازگشت به مدرسه طراحی می‌کردیم؛ وزارت آموزش‌وپرورش این الگو را ۲۶ شهریورماه ابلاغ کرد و بر اساس آن راهبرد اصلی‌اش را شروع آرام، منطقی، اقتضایی، منعطف و مبتنی بر مشارکت همه ارکان مؤثر در تعلیم و تربیت قرار داد؛ در این میان اولین اصل مورد تأکید هم حفظ سلامت و ایمنی دانش‌آموزان، معلمان و خانواده‌ها بود.
کمره ای  با بیان اینکه در این راستا الگویی را طراحی کردیم که قبلاً هم اطلاع‌رسانی شده گفت: بازگشایی را از مناطقی که ایمنی بیشتری داشتند و کمتر در معرض آسیب بودند یعنی مناطق پیرامونی شهرها، روستاها و مدارس عشایری و همچنین مدارس کم‌جمعیت که به دلایل مختلف اعم از ویژگی خود مناطق که بار بیماری در آنجا کمتر بود، دسترسی کمتر و محرومیت بیشتر آموزشی داشتند یا پراکندگی جمعیت هم امکان فاصله‌گذاری می‌داد، آغاز کردیم.
وی افزود: طی یک ماه گذشته تقریباً ۵۶ درصد مدارس که در مناطق روستایی واقع‌اند یا مدارس کم‌جمعیت با ۱۰ تا ۱۵۰ نفر و کلاس‌های زیر ۱۵ نفر و در گام دوم هم کلاس‌های زیر ۳۰ نفره دارند و می‌شد با گروه‌بندی فاصله‌گذاری را بیشتر رعایت کرد، مشمول بازگشایی شدند.
وی افزود: هنوز مدارسی داریم که آمادگی لازم برای بازگشایی را نداشتند و مجوز دریافت نکردند؛ البته تعدادشان اندک است و در آبان ماه با توجه به مجوزی که همین روزها دریافت می‌کنند، به خیل مدارس بازگشایی شده‌، می‌پیوندند.
کمره ای با بیان اینکه اما در فاز دوم، بازگشایی بخش دیگری از مدارس از آبان ماه آغاز می‌شود اظهار کرد: البته این گفته به این معنا نیست که همه مدارس مشمول، در هفته اول آبان فعالیت خودشان را آغاز می‌کنند، بلکه یک فرایندی را آغاز کردیم؛ طی این فرایند باید مدارس حتماً یک ارزیابی اولیه از وضعیت بهداشتی خودشان بر اساس چک‌لیست‌هایی که در اختیار دارند انجام دهند. در آنجا هشت شاخص کلیدی برای ورود به مرحله بازگشایی تعیین شده و بعد در طی مسیر هم باید حتماً شاخص‌های کلیدی چک شوند.
وی در پاسخ به اینکه آیا قرار است از اول آبان مدارس زیر ۳۰۰ نفر دانش‌آموز و از نیمه آبان مدارس بالای ۳۰۰ دانش‌آموز بازگشایی شوند؟ گفت: بله الگو همین است، اما ما پروسه بازگشایی را چهارمرحله‌ای و در چهار ایستگاه می‌دانیم که ایستگاه اول ارزیابی بهداشتی مدرسه است، ابتدا مدرسه یک خودارزیابی و در گام دوم منطقه یک ارزیابی بیرونی انجام می‌دهد و سپس مجوز صادر می‌کند.
سخنگوی وزارت آموزش و پرورش در امر بازگشایی مدارس ادامه داد: اگر مدرسه‌ای تاکنون مجوز نگرفته باشد عملاً در نیمه اول آبان ماه بازگشایی نخواهد شد و باید مقدمات کار را فراهم کند، مجوزها را بگیرد و آگاهی‌های لازم را به دانش‌آموزان و خانواده‌ها بدهد تا در نیمه دوم آبان ماه بازگشایی شود.
 مدارسی که ارزیابی‌های بهداشتی را کامل انجام داده و مجوز برایشان صادر شده باشد که عمدتاً مربوط به مدارس با کمتر از ۳۰۰ دانش‌آموز است آنها هم باید گروه‌بندی انجام دهند و کلاس‌های درسشان زیر ۱۵ نفر باشد که رعایت فاصله‌گذاری امکان‌پذیر باشد.
 ۱۲ هزار واحد آموزشی کم‌جمعیت در مناطق شهری در سطح کشور داریم که اینها مجاز خواهند بود با توجه به ارزیابی بهداشتی بازگشایی را انجام دهند که شاید یک پنجم یا یک ششم مدارس شهری هستند و مابقی در نیمه دوم آبان ماه به این برنامه خواهند پیوست.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا طبق اظهارات دبیر کمیته علمی کرونا مبنی بر احتمال به تعویق افتادن بازگشایی مدارس، احتمال تغییر تاریخ‌های یادشده وجود دارد؟ اظهار کرد: ما الگویی را که با وزارت بهداشت توافق کرده بودیم اجرا می‌کنیم و چارچوب مصوبه ۱۱ مهر ستاد کرونا هم بر این الگو صحه گذاشته و ملاحظاتی دارد اما به هرحال اگر کمیته فنی ستاد کرونا به‌عنوان کمیته صلاحیت‌دار و وزارت بهداشت به‌عنوان مرجع تخصصی، تدبیر دیگری بیندیشد که به مصلحت دانش‌آموزان و خانواده‌ها باشد و از طریق ستاد ملی به تصویب برساند و ابلاغ کند، حتماً آموزش و پرورش مقید خواهد بود و این امکان را هم دارد که شرایط را کنترل کند و میزان بازگشایی و شدت و حدت آن را کم کند.
در هرصورت سیاست‌های انقباضی برای بازگشایی را به سادگی از طریق سامانه‌هایی که در اختیار داریم می‌توانیم هر آن در پیش بگیریم و شرایط را کنترل کنیم.

محبوبه  مصرقانی
خبرنگار
این روزها بحث اکثر محافل حول محور صحت و سقم اخباری است که در شبکه‌های اجتماعی و حتی رسانه‌ها منتشر می‌شود. اخباری که تشخیص درستی شان بسیار اهمیت دارد. واقعا چه چیز را باید باور کنیم؟ واکسن بزنیم یا نه؟ آیا آن ویدیویی که دیدم حقیقت داشت؟ و یا نگرانی‌های مربوط به واکسیناسیون و اخبار منتشره در آن که برخی اقشار جامعه را نگران کرده است. اینکه «چه زمانی نوبت واکسن من می‌شود؟»، «چرا پیامک واکسن برای پدرم نمی‌آید» و... به بهانه بررسی تأثیر اخبار بر سلامت روان جامعه گفت‌و‌گوی کوتاهی با مجید رضاییان استاد دانشگاه و پژوهشگر ژورنالیسم داشتیم که می‌خوانید:

 در شرایط کرونا اخبار منفی تأثیر نامطلوبی بر روح و روان افراد گذاشته است. وظیفه رسانه‌ها در حال حاضر چیست؟
اولین مسأله این است که ما باید یک تعریفی از اخبار منفی داشته باشیم. ممکن است هر خبری منفی نباشد. برخی خبرها انتقادی هستند و یکی از رویکرد‌های روزنامه نگاری انتقادی بودن آن است. پس نمی‌توان به اخبار انتقادی گفت اخبار منفی. اگر اخبار کارشناسی نشوند و اطلاعاتشان ناقص باشد و یا حتی جنبه تبلیغات پیدا کنند؛ از روزنامه نگاری فاصله می‌گیرند و به سمت اخبار منفی رانده می‌شوند. پس باید در ابتدا تفکیکی قائل شویم میان اخبار درست روزنامه نگاری که خبرهای انتقادی است و با آنچه که «خبر» نامیده می‌شود اما اطلاعات ناقص و صحت آن قطعی نیست. برای مثال این اخبار بخشی از اطلاعات را دارند و بخشی را ندارند و یا در انعکاس بخش ناقص آن بزرگنمایی شده است. پس این اخبار به سمت اخبار منفی می‌روند. بعد از این تعریف وظیفه خبرنگاران در نظر گرفتن بهداشت روان مخاطبان است. پس روزنامه نگاران زمانی که مطمئن هستند خبر منفی است باید سعی کنند اخبار را در قالب کاملی منتشر کنند. این اخبار کامل شاید جنبه انتقادی داشته باشند اما در شمار اخبار منفی قرار نمی‌گیرند. نکته دوم آن است که رسانه‌ها باید آموزش لازم در مورد اخبار درست و صحیح را برای مخاطب در نظر گیرند چرا که مخاطبان در حال حاضر در فضای مجازی با چیزی مواجه هستند که اصلاً خبر نیست بلکه جعل است. بنابراین آموزش در خصوص اخبار صحیح وظیفه روزنامه نگاران است. همچنین خبرنگاران باید در راستی آزمایی و اطمینان در موثق بودن اخبار کوشا باشند. وقتی رسانه‌ها اخبار کامل را در اختیار مخاطب قرار دهند اخبار جعلی و شبه خبرها جای خود را در میان مخاطبان از دست می‌دهند.

اخبار ضد و نقیض مربوط به کرونا و اطلاع رسانی ناقص در مورد واکسیناسیون نیز منجر به ایجاد استرس در جامعه شده است. آیا این اخبار طبق گفته شما در شمار اخبار منفی قرار می‌گیرند؟
من جزو مسئولان وزارت بهداشت نیستم و نمی‌دانم اخباری که می‌فرمایید دقیقاً در چه دسته‌بندی قرار می‌گیرند. اما اساساً چه ستاد کرونا چه هر جای دیگری باید در مورد نحوه عملکردش اطلاع‌رسانی شفافی داشته باشد. یعنی اطلاعاتی که به مخاطب می‌رساند باید دقیق و عناصر ششگانه خبر را دارا باشد. در این حالت اخبار استرس ایجاد نمی‌کنند چرا که شفافند. هر دستگاهی وظیفه انتشار اطلاعات به مردم را دارد اگر هنگام اطلاع‌رسانی اخبارش کامل باشد و یکبار گفته شود و کاملاً هم بین مخاطبان اصل یک خبر منتشر شود؛ نه نگرانی ایجاد خواهد شد و نه مخاطب دچار استرس می‌شود. اگر این اخباری که از سوی سازمان‌ها منتشر می‌شوند ناقص باشند در دسته‌بندی اخبار منفی قرار می‌گیرند و طبیعاً اضطراب و تنش ایجاد می‌کنند. وظیفه رسانه‌ها انتشار صرف اخبار سازمان‌ها نیست. وظیفه خبرنگار در مقابله با این اخبار پیگیری صحت و سقم آنهاست چرا که شاید آن دستگاه اشتباه عمل می‌کند، شاید اطلاعاتش کامل نیست، پس خبرنگار باید خبر کامل را در دسترس مخاطب قرار دهد. که عموماً در میان خبرنگاران ما این عمل انجام نمی‌شود.

در این شرایط رسانه‌ها چگونه می‌توانند امید‌افزایی را در جامعه ایجاد کنند؟
قرار نیست با نحوه اطلاع‌رسانی اخبار حال افراد خوب یا بد شود. واقعیات بیرون جامعه است که حال مردم را خوب و یا بد می‌کند. کار روزنامه نگار این است به تناسبات بیرون جامعه اطلاعات دقیق را به دست آورد و به دست مخاطب برساند. چرا که اطلاعات غیر دقیق و ناقص از واقعیت بیرون جامعه، اخبار را برای مخاطب ده برابر بدتر نشان خواهد داد. وظیفه خبرنگار که فقط انعکاس اخبار نیست. اگر خبرنگاران ما خبرنگار کارشناس یا روزنامه نگار کارشناس بارآیند قطعاً اتفاقات خوب هم رقم خواهد خورد. خبر انتقادی هم که باشد باید با راه حل کارشناسی ارائه شود. پس ترویج نگاه کارشناسی در حوزه اطلاع‌رسانی هم امر مهمی است.

مدیرکل امور فرهنگی و اجتماعی صندوق بازنشستگی کشوری از آغاز ثبت‌نام وام ضروری ۱۲ میلیون تومانی بازنشستگان و وظیفه‌بگیران این صندوق از اول آبان ماه ۱۴۰۰ خبر داد. به گزارش ایرنا محمود مرتضایی فرد افزود: ثبت‌نام اینترنتی وام ضروری مرحله اول سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بازنشستگان و وظیفه‌‌بگیران این صندوق از اول آبان ماه بمدت ۳۰روز و فقط از طریق درگاه خدمات الکترونیک صندوق بازنشستگی کشوری به نشانی sabasrm.ir انجام خواهد شد. وی با بیان اینکه این تسهیلات به مبلغ ۱۲ میلیون تومان با اقساط ۳۶ ماهه و با کارمزد ۴ درصد ارائه می‌شود، خاطرنشان کرد: متقاضیان می‌توانند در بازه زمانی اعلام شده به این سایت اینترنتی مراجعه و با وارد کردن اطلاعات سه گانه دفترکل، کد ملی و شماره حساب درخواست خود را برای دریافت وام ثبت کنند و ثبت درخواست فرد متقاضی به معنی پرداخت تسهیلات نخواهد بود.
مرتضایی فرد توضیح داد: پس از اتمام مهلت یک ماهه ثبت‌نام، سوابق متقاضیان از جمله مجموع وام‌های دریافتی، بهره‌مندی از سایر تسهیلات، میزان حقوق و... بررسی می‌شود و با اولویت‌بندی و براساس میزان اعتبار تخصیصی از سوی بانک صادرات و تعداد تسهیلات که ۳۰۰هزار فقره است، واجدین شرایط تعیین و اسامی آنها از طریق درگاه خدمات الکترونیک صندوق اعلام خواهد شد. وی افزود: پرداخت وام ضروری ۱۲ میلیون تومانی سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ به حساب واجدین شرایط به‌صورت ماهانه و براساس نوبت‌بندی که در سایت اعلام می‌شود انجام خواهد شد که اطلاعات آن پس از مشخص شدن نتایج، اطلاع‌رسانی می‌شود و وام ضروری بازنشستگان و وظیفه بگیران کشوری پیش از این مبلغ ۱۰میلیون تومان بود.