نیوزویک (امریکا)
ده سال قبل در شروع بحران داخلی سوریه، تصور می‌شد، کار بشار اسد تمام است. اما اکنون بعد از گذشت یک دهه سخت برای این کشور، بشار اسد با قدرت تمام بر سوریه حکم می‌راند. این یک پیروزی برای او و حامیانش و شکست برای امریکا و غرب است. که تمام تلاش خود را در این دهه کردند تا او برکنار شود.

فارن پالیسی (امریکا)
درحالی که توان دریایی هر کشور بخشی از قدرت آن را به نمایش می‌گذارد و امریکا از این حیث در قرن پیش به خود می‌بالید، قرن بیست و یکم با توان دریایی امریکا مهربان نبوده است و در دو دهه اخیر، توان دریایی این کشور با توجه به فرسوده شدن ناوهایش، کاهش چشمگیری داشته است.

اکونومیست (بریتانیا)
درحالی که قرار است بزودی سران جهان در نشست گروه 20 در ایتالیا درباره به صفر رساندن سوخت‌های فسیلی تا سال 2050 به مذاکره بنشینند، بهای سوخت و انرژی در اروپا و البته جهان افزایش قابل توجهی یافته که بسیاری از مردم را متمایل به استفاده از سوخت‌های کربنی کرده است.

فاروق الشرع / وزیر خارجه سابق سوریه
مترجم: حسین جابری انصاری

پیشنهاد زمین در برابر صلح به تل آویو
بی‌آنکه بخواهم گریزی به خارج از موضوع بزنم باید بگویم این موضع، بیان کننده‌برداشت من از درونمایه تصور ما از سیاست امریکا بود. تصوری که بر اساس آن، با اطمینان قطعی از تعهد کامل ایالات متحده نسبت به اسرائیل، بازی نسبی و محدود سیاسی پیرامون تفاوت‌های موجود میان منافع ایالات متحده به‌عنوان یک قدرت جهانی و منافع اسرائیل را که گاه می‌توانست ضربه زننده به منافع امریکا باشد، ممکن می‌دانست. تفاوت‌هایی که کشورهای عربی می‌توانستند از آن بهره بگیرند.
از همراهی با کارتر در سفرهای شخصی او به دمشق، شناخت خوبی از روش‌های تصمیم‌سازی در ایالات متحده، پیدا کرده بودم. از جمله این که رئیس‌جمهوری اختیارات گسترده‌ای دارد، اما نمی‌تواند تصمیماتی بگیرد که کنگره آن را در تعارض با امنیت اسرائیل می‌بیند. این امور البته جزو اختیارات و در ید قدرت رئیس‌جمهوری امریکا است، اما در صورتی که ملاحظات کنگره مورد توجه قرار نگیرد، تصمیمات رئیس‌جمهوری در مسائل دیگری که نیازمند تأیید کنگره است، با مشکل مواجه خواهد شد. این درس را از بیکر نیز در ملاقات‌های صریحی که با هم داشتیم یاد گرفته بودم، بویژه در ملاقات مارس ۱۹۹۱ در ریاض که پافشارانه از من می‌خواست، قدر ایستادن بوش را در برابر کنگره و اظهار نظر علیه ساخت شهرک‌های یهودی‌نشین، بدانیم. هیأت اسرائیل در دور هفتم مذاکرات، برگه کاری ارائه کرد که برای نخستین بار اصطلاح «عقب‌نشینی از جولان» در آن آمده بود، بی‌آنکه میزان عقب‌نشینی را مشخص کند. پیچیدگی همچنان بر موضع اسرائیل در زمینه عدم اقرار به عقب‌نشینی کامل از هر اینچ جولان تا مرزهای ۴ ژوئن ۱۹۶۷، سایه انداخته بود. در حالی که خاستگاه ما در تعامل با این موضوع روشن و مبتنی بر این بود که پیشبرد واقعی در شکل‌دهی به توافق صلح، پیش از پذیرش اصل عقب‌نشینی کامل از سوی اسرائیل شدنی نیست. از دید اسرائیل تحول جدید در موضع آنها پیشرفتی در مقایسه با ایام شامیر و یوسف بن آهارون تلقی می‌شد، اما از نظر ما بیش از یک تعدیل ناتمام در قواعد بازی نبود.
علاف رئیس هیأت ما با همه وجود در تلاش بود تعهد اسرائیل نسبت به عقب‌نشینی کامل از جولان را از رابینوویچ بگیرد، اما رئیس هیأت اسرائیل با خودداری از انجام این امر، پافشاری می‌کرد، وضعیت به روش معکوس مورد مناقشه قرار گیرد. یعنی نخست و پیش از ورود به مسأله عقب‌نشینی کامل، بر سر ترتیبات امنیتی توافق شود. در حالی که موضع ما توافق درباره عقب‌نشینی کامل اسرائیل از جولان و سپس رفتن به سراغ ترتیبات امنیتی بود. علاف البته به روش طوفان فکری این ایده را نیز مطرح کرد که با فرض پذیرش شروط امنیتی توسط ما، میزان پذیرش عقب‌نشینی کامل از سوی اسرائیل چقدر خواهد بود. اگر بخواهیم درونمایه اصلی این دور از مذاکرات را چکیده کنیم، «اولویت ترتیبات امنیتی» از نظر هیأت اسرائیلی و «اولویت عقب‌نشینی کامل» از دید ما خواهد بود. دور هفتم مذاکرات در همین اندازه پایان یافت و به نظر می‌رسید پیشبرد روند صلح سوریه و اسرائیل، نیازمند نوعی تعدیل در روش تعامل با هنجارهای بازی جدیدی بود که در آن، اسرائیل در مذاکرات خود با سوریه، برای نخستین بار
و به شکل واقعی، اصل زمین در برابر صلح را پذیرفته بود.

گفت‌و‌گوی اسد - رابین از طریق مجله امریکایی تایم
فشارهای سیاسی نصیحت‌آمیز زیادی بر رئیس‌جمهوری اسد وارد می‌شد تا با دنباله روی از روش انور سادات و انجام اقداماتی فریبکارانه، بر افکار عمومی اسرائیل تأثیر بگذارد، اما اسد که اینگونه اقدامات را دلقک بازی تلویزیونی پر هزینه می‌دانست، تسلیم هیچ یک از این فشارها نشد.
اسد بر این باور بود که روش‌های فریبکارانه، نتیجه‌ای نخواهد داشت و حتی می‌تواند به ضد خود تبدیل شود. روش اندیشیدن رئیس‌جمهوری اسد بر این اساس بود که هر اختلافی در سطح پایین‌تر از رؤسا می‌تواند حل شود، اما اگر ملاقات رؤسا با موفقیت همراه نشود، حل مشکلات بسیار سخت خواهد بود. اسد می‌گفت اگر وزرا با یکدیگر اختلاف داشته باشند، مقام بالاتری هست که میان آنها آشتی دهد، اما اگر رؤسا اختلاف پیدا کنند کسی را نمی‌یابند که آنها را آشتی دهد. از این‌رو رئیس‌جمهوری اسد راه حل واقع گرایانه میانه‌ای را برگزید که نظرش در نپذیرفتن روش شوک درمانی فریبکارانه سادات، را با برداشتن گام‌های حساب شده در این زمینه در هم می‌آمیخت. رئیس‌جمهوری اسد در پرتو چنین نگاهی گفت‌و‌گو با مجله امریکایی تایم را پذیرفت که به شکل همزمان با گفت‌و‌گوی این مجله با رابین منتشر می‌شد. گفت‌و‌گوی اسد با تعدادی از اعضای مهم تحریریه مجله تایم، پیام‌های مثبتی دربر داشت تا حرکتی در دور هشتم مذاکرات بیافریند. این گفت‌و‌گو به شکل صوتی و تصویری ضبط شد و تلویزیون سوریه نیز در تاریخ ۲۳ نوامبر ۱۹۹۲ آن را پخش کرد. انعطافی که در این گفت‌و‌گو نشان داده شد، موافقت سوریه با مفهوم امنیت متقابل میان سوریه و اسرائیل در صورت بازپس‌گیری همه سرزمین‌های اشغالی‌اش بود. اسد همچنین اعلام کرد اسحاق رابین در مقایسه با سلف خود اسحاق شامیر، درک بالاتری نسبت به صلح دارد.

گروه جهان/ وزرای خارجه کشورهای عضو اتحادیه کشورهای جنوب شرق آسیا (آسه‌آن)، شنبه شب در یک تصمیم‌گیری مشترک و در اقدامی نادر اعلام کردند به رهبر میانمار به عنوان یکی از کشورهای عضو اجازه حضور در نشست این اتحادیه را نمی‌دهند. این اولین بار در تاریخ «آسه‌آن» است که رهبر یکی از کشورهای عضو از حضور در نشست منع می‌شود. قرار است به جای عالی‌ترین مقام خونتای میانمار، یک مقام غیرنظامی این کشور برای حضور در نشست آ سه آن دعوت شود.
به گزارش سایت شبکه خبری «الجزیره»، پس از افزایش اعتراض‌ها به حضور «مین آنگ هلاینگ»، فرمانده خونتای میانمار در نشست هفته آینده «آسه‌آن»، وزرای خارجه این اتحادیه در نشستی اضطراری شرکت کردند، تا در مورد دعوت از «هلاینگ» تصمیم بگیرند. آنان در نهایت نیز در تصمیمی که باتوجه به اساسنامه «آ‌سه‌آن» و تأکید آن بر عدم مداخله‌جویی در مسائل داخلی کشورها، تصمیم نادر محسوب می‌شود، اعلام کردند، «مین آنگ هلاینگ» اجازه ندارد در نشست این اتحادیه شرکت کند. «هلاینگ» به عنوان رهبر کودتایی که روز نخست ماه فوریه در میانمار رخ داد، از سوی نهادهای حقوق بشری متهم به تخریب پایه‌های دموکراسی در این کشور شده است. وزیر خارجه برونئی در پایان نشست وزرای خارجه آسه آن اعلام داشت: «در حالی که نگرانی‌های زیادی درباره وضعیت میانمار وجود دارد، در تلاش هستیم تا فضای گفت‌و‌گو با این کشور باقی بماند. زیرا برخی از اعضای آسه‌آن توصیه کرده‌اند به میانمار فضایی داده شود تا بتواند مسائل داخلی خود را حل کرده و به روند عادی بازگردد.» در پی انتشار خبر رسمی دعوت نشدن از «آنگ مین هلاینگ»، «زاو مین تون»، سخنگوی ارتش میانمار به آن واکنش نشان داد. به گزارش سایت شبکه خبری «سی‌ان‌ان»، او گفت: «علت دعوت نشدن از آنگ مین هلاینگ، مداخله خارجی در امور داخلی این کشور بود.» وی سپس به طور مشخص از اتحادیه اروپا و امریکا نام برد و آنها را متهم کرد در این تصمیم‌گیری نقش داشته‌اند. او گفت: «مداخله خارجی بوضوح قابل مشاهده بود. پیشتر هم مطلع شده بودیم که سفرای برخی از کشورها با وزارت خارجه امریکا در تماس بودند و تحت فشار اتحادیه اروپا قرار داشتند.» وزارت خارجه میانمار نیز در واکنش به این خبر تأکید کرد که این اقدام در تضاد با اهداف «آسه آن» است: «این اقدام به معنای نادیده گرفتن سنت‌های خوب آسه آن است که اتحاد بین اعضا با وجود اختلاف‌ها و افتراق‌ها را توسعه می‌داد.»
بنا بر این گزارش، میانمار در چند ماهی که از کودتا در این کشور می‌گذرد، شاهد وقایع خونباری بوده است. مطابق با آماری که سازمان ملل منتشر کرده است، در این مدت بیش از یک هزار نفر جان باخته‌اند. اما خونتای میانمار این آمارها را رد کرده و معتقد است، خارجی‌ها دست به بزرگنمایی آمار کشته‌شدگان زده‌اند.

براندون ویشر / تحلیلگر امریکایی
مترجم: بنفشه غلامی
«خداحافظ رقابت قدرت‌های بزرگ، سلام رقابت‌های استراتژیک»، این جمله ای بود که «دانیل لیپمن»، سخنگوی پنتاگون در دولت «جو بایدن» چندی پیش به «پولیتیکو» گفت. به گفته ناظران و تحلیلگران اخبار امریکا، این اظهارنظر اشاره ای بود به حرکت واشنگتن به سوی همکاری و حتی سازش با حزب کمونیست چین. اما کار به همینجا ختم نشد و کمی بعد از این اظهارنظر، شخص «جو بایدن» نیز در سخنانی به رسانه‌ها گفت که با رئیس جمهوری چین صحبت کرده و با وی موافقت کرده تا امریکا همچنان به توافق دوطرف درباره تایوان پایبند بماند. توافقی که رئیس جمهوری امریکا از آن سخن گفته به سال 1979 برمی‌گردد که بر مبنای آن امریکا و چین به توافق رسیدند تا امریکا بدون اینکه تایوان را به عنوان یک کشور به رسمیت بشناسد با آن تعامل داشته باشد. بر مبنای این توافق پکن نیز در مقابل به واشنگتن اجازه می‌دهد تا کمک‌های نظامی خود به تایوان را داشته باشد. بند دیگری از این توافقنامه، همچنین به امریکا اجازه می‌دهد تا هرگاه که خواست، دست از حمایت از تایوان بکشد.
مذاکراتی که «جو بایدن» با «شی جین پینگ» داشت و از آن با رسانه‌ها سخن گفت، درست اندکی بعد از آن صورت گرفت که چین با بیش از 50 جنگنده خود، در آسمان تایوان قدرت نمایی کرد؛ اقدامی که با خشم شدید تایوانی‌ها رو به رو شد و اکنون ناظران هشدار داده اند که هر حرکت اشتباه از دو طرف می‌تواند تبدیل به جنگی تمام عیار شود که نه فقط دو کشور که تعداد زیادی از کشورها را درگیر خود کند؛ رخدادی که حداقل در شرایط فعلی واشنگتن اصلاً از آن استقبال نمی کند. هرچند پرواز جنگنده‌های چین خشم تایوان را برانگیخت اما تنها واکنشی که امریکا به آن داشت، گسیل دو فروند ناو هواپیمابر به نزدیکی آب های اوکیناوا ژاپن و گردهمایی ناوهای بلوک نزدیک به امریکا  در این منطقه بود که اقدام چندان مؤثری محسوب نمی‌شود و طبیعتاً پکن را نیز تحت تأثیر قرار نداد.
در این بین هرچند از انظار دور نیست که وضعیت کنونی برای «شی جین پینگ» طوری است که نیاز به چنین قدرت نمایی‌هایی دارد اما واقعیت آن است که موقعیت برای «بایدن» نیز خوب نیست و او به هر طرف که نگاه می‌کند، بحرانی را می‌بیند که خلاصی از آن برایش دشوار است. بایدن از یک سو اقتصاد امریکا را می‌بیند  که به دلیل تورم‌های بی وقفه و برابر نبودن عرضه و تقاضا و همچنین ادامه داشتن تبعات اقتصادی کووید 19 نفس او را طوری گرفته است که هیچ بعید نیست بخواهد برای خلاصی از تورم موجود و به گردش آوردن چرخ اقتصاد، تن به امضای توافق تجاری جدیدی با چین بدهد. وی همچنین از سوی دیگر خود را رویاروی بحران تغییرات جوی می‌بیند که می‌تواند تبدیل به فاجعه‌ای برای امریکا شود که در سال‌های اخیر تبعات گرم شدن کره زمین را با آتش سوزی‌ها و... با تمام وجود پرداخته است. «بایدن» بخوبی می‌داند که حداقل یکی از کلیدهای مبارزه با تغییرات اقلیمی در دست چین است. بنابراین درصدد است، به جای مقابله با این کشور، روابط امریکا با پکن را به حالت پیش از 2016 و دوره «دونالد ترامپ» بازگرداند.
از همین رو بعید به نظر می‌رسد که رئیس جمهوری امریکا بخواهد با نیروهای رزمی خود برای دفاع از تایوان وارد عمل شود. ضمن آنکه نظرسنجی‌های اخیر نشان می‌دهد تنها 41 درصد امریکایی‌ها از اقدام نظامی امریکا در پشتیبانی از تایوان حمایت می‌کنند. در این بین پکن نیز مترصد گام‌های امریکا است. چین اگر به یقین برسد که امریکا، حمایتی از تایوان نخواهد کرد، بسرعت به این حرکت با یک توافق آب و هوایی  یا توافقی تجاری پاداش خواهد داد. بنابراین در شرایط فعلی تایوان نمی‌تواند انتظار هیچ کمکی را از امریکا داشته باشد.
منبع: Real Clear

کمیسیون عالی مستقل انتخابات عراق شامگاه شنبه نتایج نهایی انتخابات پارلمانی این کشور را منتشر و در عین حال تأکید کرد که این نتایج قابل اعتراض است.
به‌گزارش ایسنا، به نقل از سومریه نیوز، عدنان جلیل، رئیس کمیسیون مستقل انتخابات عراق، در یک کنفرانس مطبوعاتی در بغداد اظهار داشت: «کمیسیون انتخابات تأکید می‌کند که در فاصله یکسانی از همه نهادهای سیاسی قرار دارد و مأموریت آن حفظ آرای رأی‌دهندگان است و در این امر نیز موفق بوده است.»
طبق نتایج اعلام شده «جریان صدر» با ۷۳ کرسی در صدر نتایج قرار گرفت. «تقدم» به رهبری محمد الحلبوسی، رئیس پارلمان با ۳۷، ائتلاف «دولت قانون» به رهبری نوری مالکی با ۳۴، حزب «دموکرات کردستان عراق» به رهبری مسعود بارزانی با 32 و ائتلاف «الفتح» به رهبری هادی العامری با ۱۷ کرسی در رتبه‌های بعدی هستند. هیچ یک از ائتلاف‌های سیاسی، میزان آرای لازم را برای تشکیل فراکسیون اکثریت در پارلمان کسب نکردند لذا ائتلاف میان گروه‌های سیاسی برای تشکیل دولت ضروری است.

زهره صفاری/ روزنامه انگلیسی «فایننشال تایمز» در گزارشی از آزمایش ماه آگوست موشک مافوق صوت چین با ظرفیت حمل کلاهک هسته‌ای پرده برداشت؛ موضوعی که به باور کارشناسان اثباتی بر ارتقای قدرت تسلیحات فضایی پکن و شوکی برای آژانس‌های اطلاعاتی امنیتی امریکا به شمار می‌رود.
فایننشال تایمز با استناد به اطلاعات 5 فرد مطلع از این آزمایش موشکی، این موشک مافوق صوت را دارای قابلیت حرکت در مدار پایین اعلام کرده که در نزدیکی هدف سرعت می‌گیرد. گرچه گفته شده است موشک آزمایش شده چند کیلومتری مانده به هدف از مسیر منحرف شده است اما کارشناسان معتقدند این اتفاق به هیچ وجه نمی‌تواند پیشرفت خیره کننده پکن در حوزه ساخت سلاح‌های مافوق صوت را زیر سؤال ببرد. چراکه همچنان این پیشرفت به مراتب فراتر از تصور رقیب بزرگ آنها امریکا است. اما اینکه چرا همچنان امریکا سعی در اثبات مدرن نبودن سیستم  نظامی چین دارد، سؤالی است که کارشناسان هنوز پاسخی برای آن نیافته‌اند. در حال حاضر سه کشور امریکا، روسیه و چین دارای سلاح‌های مافوق صوت پیشرفته شامل موشک‌های با کلاهک هسته‌ای هستند که می‌توانند در مدار زمین به چرخش درآیند. این موشک‌ها سرعتی 5 برابر بیش از صوت دارند اما کندتر از موشک‌های بالستیک حرکت می‌کنند. در این میان توان مانوردهی این موشک‌ها، قدرت تخریب یا رهگیری آنها را با دشواری‌هایی همراه می‌کند.
«تیلور فراول»، استاد دانشگاه ماساچوست و کارشناس تسلیحات هسته‌ای چین معتقد است: «موشک مجهز به کلاهک هسته‌ای، سیستم پدافند موشکی امریکا را سردرگم می‌کند چراکه این سامانه‌ها برای تخریب موشک‌های بالستیک طراحی شده‌اند. از طرفی موشک‌های مافوق صوت در مسیر‌های پایین پرواز می‌کنند و قدرت مانور بالایی دارند که رهگیری آنها را به مراتب دشوار خواهد کرد. به عبارت دیگر اگر چین بتواند در این حوزه به پیشرفت قابل توجهی دست یابد، می‌تواند بی ثباتی ایجاد کند اما در عین حال نمی‌توان با یک آزمایش گفت که پکن در این قابلیت کامل شده است.»
سکوت پنتاگون
آزمایش موشکی جدید چین در برهه فعلی با توجه به تحرکات رو به افزایش نظامی پکن در نزدیکی تنگه تایوان از اهمیت بسزایی برخوردار شده است. در این شرایط سیاست خصمانه دولت بایدن نسبت به چین که واشنگتن را بشدت نسبت به این رقیب آسیایی سخت و غیرقابل انعطاف کرده است، تنش‌های میان امریکا و چین را نیز به اوج رسانده است. این در حالی است که مقامات نظامی امریکا بویژه در ماه‌های اخیر نسبت به ارتقای توان هسته‌ای پکن بارها هشدار داده اند. این حساسیت‌ها بویژه پس از افشای تصاویر ماهواره‌ای انبارهای ساخت صدها موشک بین قاره‌ای رو به افزایش رفته است. آن هم در شرایطی که چین به هیچ قانون کنترل تسلیحاتی مقید نیست و از مذاکره با امریکا درباره سیاست‌ها و سلاح‌های هسته‌ای استقبالی نمی‌کند.
ماه گذشته «فرانک کندال»، فرمانده نیروی هوایی امریکا اشاره‌ای به سلاح جدید پکن داشت اما بدون اشاره به جزییات آن، این سلاح را دارای توان حمله به نقاط مختلف جهان از فضا خواند: «در صورت دستیابی به چنین ابزاری نیازی به مسیرهای قدیمی نیست و این جنگ افزار رادارگریز خواهد بود.»
دو منبع مطلع از این آزمایش موشکی معتقدند این سلاح جدید روی کاغذ قابلیت پرواز بر فراز قطب جنوب را نیز دارد. این ظرفیت در صورت تحقق می‌تواند چالش عظیمی را پیش روی ارتش امریکا قرار دهد چراکه پدافند موشکی این کشور بر مسیر قطب شمال متمرکز هستند. با این حال پنتاگون همچنان نسبت به گزارش روزنامه انگلیسی واکنشی نداشته است. «جان کربی»، سخنگوی پنتاگون معتقد است: «قابلیت‌های نظامی چین همچنان برای ما نگران کننده است چراکه می‌تواند تنش‌ها در منطقه و فراتر از آن را افزایش دهد اما این دلیل آن نمی‌شود که پکن به یکی از دغدغه‌های ما بدل شود.»
در حالی که سفارت چین حاضر به پاسخگویی به فایننشال تایمز در این باره نشده «لیو پنگیو» سخنگوی این سفارتخانه گفته است: «چین با تبعیت از سیاست‌های نظامی دفاع از خود پیش می‌رود و پیشرفت‌های نظامی آن با هدف تهدید هیچ کشوری نیست. ما استراتژی جهانی و چهارچوب عملیات نظامی شبیه به امریکا نداریم اما هرگز از رقابت تسلیحاتی با کشورهای دیگر استقبال نمی‌کنیم. گرچه در سال‌های اخیر امریکا به بهانه‌های مختلف مانند «تهدید چین»، گسترش تسلیحاتی و ارتقای سلاح‌های مافوق صوت خود را توجیه کرده است. سیاستی که می‌تواند در هر بعدی، جهان را به سمت رقابت تسلیحاتی و بی ثباتی پیش ببرد.»