آیت الله سیــــدابراهیم رئیســــی، رئیس‌جمهوری حکم «محمدمهدی اسماعیلی» را به‌عنوان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی صادر کرد. در بخشی از حکم رئیس جمهوری چنین آمده: «جناب آقای دکتر محمدمهدی اسماعیلی، با استناد به اصول هشتاد و هفتم و یکصد و سی و سوم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و با عنایت به رأی اعتماد مورخ 1400/6/3 مجلس شورای اسلامی جنابعالی را به سمت وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی منصوب می‌نمایم تا با بکارگیری همه استعداد و توانمندی‌های خویش و استفاده از مدیران شایسته و مجرب در پیشبرد برنامه دولت و اولویت‌ها و مأموریت‌های ابلاغی اقدام نمایید.» در ادامه آمده: «امید است با اتکال به خداوند متعال و اهتمام به عدالت‌محوری، روحیه انقلابی، مردمداری، پاکدستی و فسادستیزی، قانونمداری، مفاد عهدنامه مدیران دولت مردمی و تعامل با هیأت محترم وزیران در تحقق اهداف دولت و حل مشکلات کشور مجدانه بکوشید. توفیقات آن جناب در انجام وظایف محوله خدمت‌رسانی به مردم تحقق آرمان‌های نظام اسلامی و بویژه بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی را از درگاه خداوند متعال خواستارم.»
سفر به اصفهان در هفته دولت
گفتنی است که حکم وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی توسط رئیس‌جمهوری روز پنجشنبه چهارم شهریور صادر و ابلاغ شده است. بنابر خبر دیگری محمدمهدی اسماعیلی صبح امروز (دوشنبه) در اولین سفر استانی خود به منظور حضور در آیین گرامیداشت شهیدان رجایی و باهنر به اصفهان سفر می‌کند. او در آیین گرامیداشت هفته دولت و سالروز شهادت شهیدان رجایی و باهنر که در گلزار شهدای اصفهان برگزار می‌شود، حضور می‌یابد. از جمله دیگر برنامه‌های این سفر دیدار و گفت‌وگو با علما و اهالی فرهنگ، هنر و رسانه اصفهان است.

مریم شهبازی
خبرنگار ‌
توجه به فعالیت‌های فرهنگی و هنری در مناطق مرزی و کم برخوردار یکی از اولویت‌های وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت سیزدهم است؛ عبدالحکیم بهار، از مروجان کتابخوانی برگزیده کشورمان معتقد است که تحقق این وعده تأثیر بسزایی در تمرکززدایی اقدامات فرهنگی از کلانشهرهایی همچون تهران و شکوفایی استعدادهای شهرستان‌ها و روستاهای کشور خواهد شد.
اهالی فرهنگ نیازمند حمایت‌هایی همه‌جانبه
این مروج کتابخوانی که توانسته از روستای رمین چابهار به فهرست نامزدهای جوایز شاخص جهانی هم راه پیدا کند در واکنش به گفته محمدمهدی اسماعیلی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی که چند روزی است کار خود را در ساختمان بهارستان آغاز کرده به «ایران» می‌گوید: «این گفته وزیر ارشاد برای اهالی فرهنگ، بویژه در مناطق روستایی و کم برخوردار دلگرم کننده است. اینکه فقط تأکید بر حوزه کتاب ندارم از این بابت است که فرهنگ، در همه بخش‌ها نیازمند همراهی‌های اینچنینی است.»
بهار که به دلیل فعالیت‌های فرهنگی- ادبی و همچنین ترویج فرهنگ کتابخوانی در بین کودکان و نوجوانان طی 16 سال گذشته نامزد نوبل کودکان سوئد در جایزه ادبی آسترید لیندگرن، از معتبرترین جوایز ادبی در حوزه ادبیات شده تأکید می‌کند: «منکر جایگاه هنرمندان و نویسندگان تهرانی نیستم اما مسأله اینجاست که همه ظرفیت‌های فرهنگی به تهران و شهرهای بزرگ محدود نیست؛ منتهی اینها فرصتی برای دیده شدن پیدا کرده‌اند.»
از دیگر گفته‌های وزیر ارشاد دولت سیزدهم تلاش برای درخشش هرچه بیشتر فرهنگ غنی و چندهزار ساله ایران اسلامی است که این مروج کتابخوانی با اشاره به آن ادامه می‌دهد: «به گمانم توجه هرچه بیشتر به ظرفیت‌های فرهنگی و استعدادهای دیده نشده در سایر شهرها و روستاهای کشور می‌تواند راه مطمئنی برای تحقق این خواسته ارزشمند باشد.»
کمک به از سرگیری فعالیت‌های فرهنگی راکد
وی با اشاره به اینکه بخش دیگری از گفته‌های وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در جهت حمایت از هنرمندان و نویسندگانی است که از مشکلات و محدودیت‌های کرونایی آسیب دیده‌اند، می‌گوید: «از زمان شیوع ویروس کرونا در کشورمان، اغلب مشاغل مرتبط با فرهنگ متحمل آسیب‌هایی جدی شده‌اند که این گفته و تلاش برای تحقق آن هم می‌تواند جان دوباره به فرهنگ و هنرمان ببخشد.»
به گفته این مروج کتابخوانی که در جشنواره‌های داخلی متعددی موفق به کسب عنوان‌هایی برای خود و اهالی روستای رمین چابهار سیستان و بلوچستان شده، بسته‌های حمایتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می‌تواند به از سرگیری دوباره فعالیت‌های فرهنگی بینجامد. او تصریح می‌کند: «شرایط اقتصادی برآمده از مشکلات شیوع این پاندمی سبب کند شدن یا توقف بسیاری از برنامه‌ها در زمینه کتاب و کتابخوانی شده است. شاید بد نباشد که با اعطای وام‌های بی بهره یا کم بهره، مردم و بخش خصوصی را به ازسرگیری دوباره این کارها تشویق کرد.»
اما عبدالحکیم بهار توصیه‌ای هم در رابطه با جشنواره‌ها و جایزه‌هایی دارد که طی یک دهه اخیر برپا شده‌اند، او می‌گوید: «تا قبل از برپایی جشنواره‌ها و جایزه‌هایی همچون جام باشگاه‌های کتابخوانی و همچنین انتخاب پایتخت کتاب من تنها یک نفر بودم که برای ترویج کتابخوانی میان اهالی روستای محل سکونتم تلاش می‌کردم. اما از سال 94 به بعد که شاهد برگزاری این جشنواره بودیم علاقه مندان زیادی به من پیوستند. تعداد اینها آنقدر زیاد شد که از روستای رمین فراتر رفته و اقدامات‌مان به شکلی زنجیره‌ای در دیگر روستاهای جنوب کشور نیز شکل گرفت.»
اقدامات اثرگذار قبلی رها نشوند
او تأکید دارد که بهتر است مدیران فرهنگی دولت سیزدهم به رهاوردهای حاصل از این برنامه‌ریزی‌های قبلی توجه کنند و با برطرف کردن نقاط ضعف احتمالی اجازه خاموشی آنها را ندهند. بهار تأکید می‌کند: «نه فقط طی هشت سال گذشته، بلکه پیش‌تر هم شاهد اقداماتی در راستای ترویج کتابخوانی بوده‌ایم؛ هر چند که یکی از نمونه‌های موفق آن در دولت قبلی شکل گرفت. تجربه شخصی خود من این است که مردم هرگاه خودشان در کاری دخالت داده شده‌اند، با اشتیاق بیشتری تلاش کرده‌اند.»
این مروج کتابخوانی معتقد است که دولت می‌تواند با فراهم کردن بستر لازم، زمینه اقدامات فرهنگی را آماده کند. از این طریق امکان حمایت از فرهنگ بدون دخالت مستقیم و با تشویق بیشتر مردم فراهم می‌شود. او می‌گوید: «دولت با تسهیل در روند اعطای مجوزهای قانونی به تشکل‌های مردمی می‌تواند نقش مؤثری در ارتقای بخش‌های مختلف فرهنگ و هنر سرزمین‌مان ایفا کند.»
او با  اشاره به یکی دیگر از خواسته های ساکنان روستاها و مناطق کم برخوردار در برنامه‌ریزی‌های پیش روی متولیان فرهنگی ادامه می‌دهد: «فارغ از شهرهای بزرگی نظیر تهران، سیستم توزیع کتاب در روستاها و شهرهای کوچک اوضاع نابسامانی دارد و کمک به حل این مسأله هم می‌تواند یکی دیگر از اقدامات مؤثر برای ارتقای فرهنگ باشد. کتابفروشی‌ها را می‌توان با طرح‌های حمایتی و همچنین همراهی کردن آنان در دسترسی به تازه‌های نشر به یکی از مراکز مهم گسترش فرهنگ کتابخوانی تبدیل کرد.»
بهار در پایان گفته‌هایش اظهار امیدواری می‌کند که متولیان در برنامه‌ریزی‌های پیش روی خود از تجربه تشکل‌ها و اهالی فرهنگ برای دستیابی به موفقیت بیشتر بهره بگیرند. افزون بر این او معتقد است که این تعامل می‌تواند به راهی مؤثر برای پررنگ تر شدن ارتباط میان اهالی فرهنگ و مسئولان وزارت ارشاد نیز تبدیل شود.

‌وصال روحانی
خبرنگار ‌
هفتادوهشتمین دوره جشنواره فیلم ونیز از چهارشنبه 10 شهریور تا شنبه 20 شهریور در این شهر تاریخی و محصور در آب ایتالیا برگزار می‌شود و این در حالی است که پس‌از گذشت حدود هشت دهه از عمر این جشنواره همچنان فقط «کن» فرانسه است که جایگاهی بالاتر از ونیز را در میان جشنواره‌های سینمای جهان به‌خود اختصاص می‌دهد و البته ونیز در رتبه دوم یک شریک سخت و برابر همچون «برلین» دارد.
ونیز که در میان این سه جشنواره عنوان پر سابقه‌ترین را هم یدک می‌کشد، سال پیش از یک بابت خاص دیگر هم ساختارشکن شد و آن برگزاری دوره هفتادوهفتم این جشنواره با حضور میهمانان و هنرمندان و تماشاگران بود که بعد از رواج بیماری کرونا و تلفات وسیع ناشی از آن برای اولین‌بار شکل می‌گرفت. «کووید19» نه تنها «کن2021» را به‌کلی تعطیل کرد بلکه «برلین 2021» را هم به دو قسمت مجازی (آنلاین) و حضوری (فیزیکی) تقسیم کرد که قسمت حضوری آن هم با چهار ماه فاصله نسبت به جشنواره مجازی و به‌شکلی بسیار محدود برگزار شد. در چنان فضایی برگزاری «ونیز 2020» با چیزی حدود 40 درصد از میهمانان و حاضران همیشگی و با رعایت پروتکل‌های بهداشتی نوعی غلبه نسبی بر کرونا و اعلام حضور دوباره هنردوستان در صحنه بود و راه‌ها و ذهن‌ها را به‌گونه‌ای باز کرد که کن هم توانست سه ماه پیش دوره 2021 خود را با حضور تعداد محدود و حساب‌شده‌ای از هنرمندان و مردم عادی و با رعایت شیوه‌نامه‌های بهداشتی برگزار کند و یک بار دیگر با تأسی از ونیز زنده شود.
اولین داور کره‌ای
جشنواره ونیز که آن را «موسترا» هم می‌نامند امسال یک سنت شکنی دیگر هم انجام داده و آن، انتصاب بونگ جون هو فیلمساز مشهور و صاحب سبک اهل کره‌جنوبی به‌عنوان رئیس هیأت ژوری این گردهمایی ویژه و کلاسیک است. وجه متفاوت و تفکیک کننده این انتصاب این است که پیشتر هرگز اتفاق نیفتاده بود که یک کره‌ای به این سمت مهم منصوب شود و البته در دو جشنواره بزرگ دیگر جهان (کن و برلین) نیز انتصاب‌هایی از این دست بسیار کمیاب بوده است.
از سایر اعضای هیأت داوری «موسترای 2021» می‌توان به ساوه‌ریو کاستانزو سناریست و کارگردان ایتالیایی، سینتیا اریوو بازیگر و خواننده بریتانیایی و چلو ژائو چینی اشاره کرد که نفر آخر (ژائو) با واپسین فیلمش با نام «نومادلند» («سرزمین خانه به‌دوش‌ها») جایزه اسکار برترین فیلم سال 2021 را کسب کرده است.
نشانه‌هایی اندک برای سینمای ایران
داورانی در این حد و اندازه‌ها امسال باید در مورد قسمت «مسابقه»‌ای تصمیم بگیرند که 21 فیلم را در خود جای داده است. با تأکید بر این که سینمای ایران امسال هیچ‌جا و سهم مستقیمی در بخش مسابقه ونیز و حتی دو قسمت جنبی ولی مهم «خارج از مسابقه» و «افق‌ها» ندارد، باید متذکر شد که فقط دو نشانه ارتباطی با سینمای ایران با هفتاد و هشتمین دوره جشنواره ونیز وجود دارد؛ یکی از آنها حضور فیلمی ساخته آنا لیلی امیر‌پور در قسمت مسابقه است اما این کارگردان زن 42 ساله در انگلیس متولد شده و در نوجوانی همراه با خانواده‌اش به شهر میامی مرکز ایالت فلوریدای امریکا مهاجرت کرده و در ایالت کالیفرنیای این کشور درس سینما خوانده است. تنها نقطه ارتباطی او با ایران این است که پدرش ایرانی بوده و البته مادر وی امریکایی است. او که ساخت شش فیلم کوتاه و سه فیلم بلند را درکارنامه‌اش دارد و در سال 2016 با فیلم «دار و دسته بد» جایزه ویژه جشنواره ونیز را برد، امسال فیلم تازه‌اش به‌نام «مونالیزا و ماه خونی» را روانه این جشنواره کرده است.
دیگر نقطه ارتباط سینمای ایران با موسترای امسال این است که گفته می‌شود شهرام مکری سینماگر جوان و مبتکر ایرانی یکی از اعضای هیأت داوری بخش «افق»‌های این جشنواره است و با توجه به این که اسامی فیلم‌های حاضر در بخش آثار کوتاه هنوز کامل نشده و بررسی و گزینش در این زمینه ادامه دارد، این احتمال هست که اثر یا آثاری از ایران هم در این قسمت عرضه و به تبع آن ارزیابی و قضاوت شود. اینها که آمد، تنها نقاط ارتباطی سینمای ایران با دوره جدید جشنواره‌ای است که حجم شرکت سینمای کشورمان در آن بویژه طی 15 سال اخیر بسیار بیشتر از دوره 2021 بوده و ایران حتی سابقه فتح جایزه نخست این جشنواره را هم دارد و البته یک‌بار با سناریوی فیلم «قصه‌ها»ی رخشان بنی اعتماد جایزه برترین سناریوی ونیز را هم تصاحب کرده است.
عرصه‌ای سخت و غیر قابل پیش‌بینی
با بازگشت به قسمت مسابقه «ونیز 2021» ذکر نکاتی اضافی و مهم، الزامی می‌نماید. با این که شمار غایبان نامدار در جشنواره امسال اندک نیست اما حاضران معروف نیز پرشمارند و همین مسأله سبب شده که اولاً اعتبار این جشنواره حتی در این شرایط سخت کرونایی و محدودیت‌های اعمال شده حفظ شود و ثانیاً پیش بینی فاتحان جوایز امسال سخت و سخت‌تر شود. آنچه قطعی می‌نماید، انتخاب شدن فیلم جدید پدر و المودووار سینماگر مشهور و غیر متعارف اسپانیایی به‌نام «مادران موازی» به‌عنوان اثر افتتاحیه جشنواره امسالی است و به‌این ترتیب چهارشنبه شب 10 شهریور با پخش این فیلم «موسترا» دوره تازه خود را آغاز کرده و رقابتی طولانی و 11 روزه را کلید خواهد زد و چون «مادران موازی» یکی از فیلم‌های بخش مسابقه هم هست، بعید است که یکی از کاندیداهای جدی تصاحب جایزه نخست جشنواره (با نام شیر طلایی) نباشد البته رقبای فیلم جدید المودووار در راه صید شیرطلایی اندک نیستند و برای فیلم‌های متعدد دیگری هم می‌توان این اقبال و امکان را قائل بود. سایر شانس داران در این زمینه فیلم‌های «توهمات گمشده» ساخته زاویر جیانولی فرانسوی، «Qui Rido io» کار مادیو مارتونه ایتالیایی، «غروب خورشید» به‌کارگردانی میچل فرانکو مکزیکی، «دنیایی دیگر» ساخته استفانی بریز فرانسوی، «دست‌خدا» به‌کارگردانی پائولو سورن تینو ایتالیا، «هیچ اثری به‌جا نگذار» کار یان پی ماتوژینسکی لهستانی و «دختر گمشده» ساخته مگی جیلینهال امریکایی هستند. این را هم فراموش نکنیم که جان پلی شریدر سناریست تقریباً افسانه‌ای امریکایی و فیلمنامه نویس «راننده تاکسی» کالت کلاسیک سال 1976 مارتین اسکورسیسی نیز فیلم تازه‌اش در مقام یک کارگردان را که «شمارشگر کارت‌ها» نام دارد به «موسترا»ی 2021 آورده و جین کمپیون نیوزیلندی هم در حالی فیلم جدیدش به‌نام «قدرت سگ» را در بخش مسابقه ونیز امسال شرکت داده که سینما دوستان هنوز یاد پیروزی او در «کن 1993» با فیلم «پیانو» در ذهن دارند و می‌دانند اثر تازه او که محصول شرکتی از کشورهای انگلیس، استرالیا، کانادا و البته نیوزیلند توصیف شده، اگر شیر طلایی را تصاحب نکند، لااقل یکی از آثار خبرساز جشنواره امسال خواهد بود.
در میان شدیدترین مراقبت‌های بهداشتی
هرگونه صحبت و احتمال دیگری را باید به آینده نزدیک و شروع پخش فیلم‌ها در ونیز موکول و صبر  پیشه کرد تا شامگاه شنبه 20 شهریور شیرطلایی بهترین فیلم و سایر جوایز امسال توزیع شوند اما آنچه حتمی است و همین امروز هم در بندرگاه ونیز و در رفت‌وآمدها در این شهر تاریخی به وضوح مشاهده می‌شود، افزایش رعایت پروتکل‌های بهداشتی و مهیا کردن این شهر خاطره ساز برای ورود هنرمندان و مسافرانی است که قصد حضور در این جشنواره را دارند و انواع تست‌ها و سلامت سنجی‌ها برای آنان لحاظ و برنامه‌ریزی شده است. این در حالی است که بخشی از مراقبت‌های ویژه سال پیش که از نزدیک شدن کشتی‌های کروز به سواحل ونیز جلوگیری می‌کرد، امسال برداشته شده اما هر مسافر تازه‌ای سلامت سنجی و جدیدترین شرایطش در ارتباط با «کووید19» رصد و براساس آن،  تصمیم اتخاذ می‌شود.

علیرضا نراقی
منتقد
تئاتر تجربی را می‌توان تئاتر رهایی نیز دانست، هرچند که در آزمایشگاه‌های گروهی هنرمندان مشهور تئاتر تجربی، تمرینات بسیار دشوار و طاقت فرسایی انجام می‌شد و آنها همچون دانشمندانی صبور در پی کشف چیزهای غیر قابل پیش‌بینی بودند، اما این راه نرفته و تحمل تمرینات فیزیکی و روانی پر تنش، در راستای رها شدن از حالات معمول ناسالمی بود که انسان به سادگی در آنها زندانی شده است و به عادت، دیگر حتی ناسالم بودن و زندان بودن این زندان را درک نمی‌کند.
هنرمندان تئاتر تجربی متوجه شدند که با وجود تلاش تئاتر در راستای آزادی و استقلال انسان، ریشه عدم رهایی در وضعیت‌هایی نهانی‌ و در مقایسه با درام‌های پیچیده انتقادی، در مسائل به ظاهر اولیه‌تری نهفته است. نقش‌پذیری، مصرف‌گرایی و الگوی زندگی شهری، بدن انسان را محدود و معذب کرده، طبیعت را به مخاطره انداخته و در نهایت وجود انسان را به اسارت گرفته است. انسان‌ها به شکلی افراطی و رنج‌آور در نقش‌هایی چون اولاد و والد گیرافتاده‌اند و اغلب درام‌ها صرفاً دست به بازنمایی انتقادی این وضعیت می‌زنند. تئاتر تجربی تلاشی در راستای کشف خالص بدن و ذهن، بازیابی مواجهه محض و ناب با طبیعت و فرا رفتن از نگاه مصرفی به اشیا بود، به‌همین دلیل هم با وجود اینکه کمتر از تئاتر داستان‌پرداز از زبان بهره می‌برد، اما در خلق و تجربه احساسات درونی و بیان‌ناپذیر، تأمل‌برانگیزتر و دیریاب‌تر از تئاتر داستان‌گو می‌نمود.
نمایشنامه «ایتسی بیتسی» از مجموعه «تئاتر به مثابه زندگی» است که توسط نشر لگا و با ترجمه محسن تمدنی‌نژاد منتشر شده است. این اثر نوشته «ایبِن ناگِل راسموسِن» بازیگر، کارگردان، نویسنده و مدرس دانمارکی تئاتر اودین است. تئاتر اودین یک گروه تجربی است که«یوجینیو باربا» آن را در 1964 راه‌اندازی کرد تا به‌طور درازمدت گروهی از هنرمندان کنار هم تئاتر را به شکلی تمام وقت زندگی کنند. او در این راه به ایده‌ای دست یافت که «انسان‌شناسی تئاتر» نامیده ‌شد. باربا در میانه تمرینات خود به مطالعه و بازنگری آیین‌ها و شیوه‌های متفاوت اجرایی پرداخت که ریشه‌های هنر نمایش و تقلید بودند و ارتباط انسان را با جهان صورتبندی کردند و به فرهنگ بدل ساختند. به‌همین خاطر سفر باربا با گروه خود به این نقاط مبنایی فرهنگ بشری، با کشف رهایی از طریق بازنگری گذشته و به هم زدن نقش‌ها از طریق فراخواندن الگوهای اولیه همراه بود، به‌عنوان مثال یکی از این نقش‌ها آن‌طور که در این نمایشنامه و ملحقات ارزشمند آن درک می‌کنیم نقش زن در جامعه و دگرگونی آن در این سبک تئاتری بوده است. در یکی از مقالات کتاب با عنوان «لال‌هایی از گذشته» (پاسخ به یک تماشاگر پرسش‌گر) که نوشته خود راسموسن است آمده: «تمام انرژی‌هایم را آشکار می‌کنم و اجازه می‌دهم بدون بازنمایی‌شان، بدون رام‌کردن، بدون محبوس کردنشان، جریان یابند. انرژی‌هایم را مجبور نمی‌کنم به سازگاری با قوانین زنانگی‌ای که چشمی‌ها، امیال و کلمات مردان بر زنان تحمیل می‌کنند و اغلب بازیگر زن را تبدیل می‌کنند به زنی که بیش از حد اهل خانه و خانواده است.»
چکیده آنچه در قرن بیستم رخ داده است و جنبش‌های فمینیستی و مشابه آن را پدید آورده، در این نوشته نیز ملحوظ است و البته آرمان‌های دیگری که از طریق همین رام نشدن، عدم سازگاری و دوری از بازنمایی رخ می‌دهند. در این نمایشنامه که یک خودزندگینامه نیز است و با سبکی شاعرانه و موسیقایی نوشته شده، وقایع تاریخی دهه 1960 در اروپا، جنبش‌های مدنی، موسیقی راک، زندگی دور از تعلق و جست‌و‌جوی خود به مثابه عضوی از نوعی گمشده به‌ نام انسان با سفر درونی و تجربیات احساسی «ایبن» شخصیت مرکزی نمایشنامه پیوند می‌خورد و در کار او به‌عنوان اجراگر تئاتر«اودین »به زایش و البته سکوت می‌رسد.
یکی از نکات پر اهمیت، چه در نمایشنامه «ایتسی بیتسی» و چه در آموزه‌های تئاتر اودین «سکوت» است. در انتها ایبن در نمایشنامه می‌گوید: «از وقتی به‌عنوان یک بازیگر، خودم را به‌عنوان یک انسان کامل تصور کردم ظاهراً توانایی صحبت کردن را از دست دادم.» سکوت اینجا به معنای فقدان سخن نیست، نوعی مکاشفه است. بینش با سکوت خلق می‌شود، به مثابه عنصری رهایی بخش. در زندگی روزمره و آداب اجتماعی مرسوم، ارتباط سخن گفتن است و سکوت فقدان ارتباط پنداشته می‌شود، اما تئاتر تجربی ارتباطی تازه  را در سکوت خلق می‌کند و به‌همان میزان که تئاتر رهایی است، تئاتر سکوت هم است؛ هنری زنده برای تجربه این واقعیت که سکوت می‌تواند شکلی از رهایی باشد. راسموسن در بخش دیگری از همین کتاب به خوبی و با کلامی شاعرانه که بافتی منطقی و آموزشی هم دارد می‌گوید: «آنچه تو به‌ عنوان یک تماشاگر تجربه می‌کنی نه از کارگردان می‌آید و نه از بازیگر. کودکی است که صحبت می‌کند. ما باید گوش‌هایمان را از پیشداوری‌های قبلی پاک کنیم، اگر بخواهیم حرف کودک را درک کنیم باید سکوت را پیدا کنیم.»

هوشنگ کامکار قطعه‌ «فغانستانی دیگر» را برای ارکستر سمفونیک و ساز عود تولید و آن را به مردم ستمدیده و رنج‌کشیده‌ افغانستان تقدیم کرده است./مهر
مراسم خاکسپاری صادق صفایی، بازیگر فقید و مدرس دانشگاه پس از انتقال پیکر او از تهران در بهشت جوادالائمه مشهد برگزار شد./ایسنا
دفتر موسیقی معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دو هفته پایانی مردادماه مجوز ۱۴۲ تک آهنگ و ۱۵ آلبوم را صادر کرده است./ایلنا
کتاب «روایت گمشده» دربرگیرنده خاطرات «فاروق الشرع»، وزیر خارجه پیشین سوریه با ترجمه حسین جابری انصاری به همت مؤسسه فرهنگی مطبوعاتی ایران، انتشارات ایران منتشر شد./ایرنا
فیلم سینمایی «جیغ بنفش مورچه‌ها» به کارگردانی مهدی رضایی در هشت رشته فیلم‌های بلند جشنواره South America Awards کاندیدا شد و پنج جایزه را از آن خود کرد./ایلنا
با اعلام برندگان فصل جوایز مسابقه فیلم آکولاد کالیفرنیای امریکا، سجاد شاه‌حاتمی، نویسنده و کارگردان توانست برای فیلم کوتاه داستانی «آیدنتی‌بای» در نوزدهمین سال برگزاری این رویداد، برنده لوح تقدیر ویژه شود./ایلنا
کتاب «نگارستان گمشده» شامل 9 مقاله درباره نقاشی و هنر عصر قاجار نوشته لیلا دیبا با ترجمه علیرضا بهارلو از سوی انتشارات خط و طرح منتشر شد./روابط عمومی
اسامی برگزیدگان مرحله اول سومین مسابقه ‌داستان‌نویسی خودنویس از سوی هیأت داوران اعلام شد. مرحله اول مسابقه خودنویس ۳ با دریافت ۹۸۲ اثر از ۶۴۹ شرکت‌کننده به کار خود پایان داد و داوران ۱۹ طرح برگزیده را اعلام کردند./ایلنا
علی کوزه‌گر نور و محمدصادق زرجویان گرافیک نمایش «درخت شیشه‌ای آلما» به نویسندگی و کارگردانی فرید قادرپناه را طراحی می‌کنند./ایلنا
کمپانی باب راس، مستند جدید نتفلیکس درباره «باب راس» را به‌دلیل ارائه اطلاعات نادرست و تحریف شده درباره این کمپانی مورد انتقاد قرار داد. «ملیسا مک کارتی» و «ین فالکون» که تهیه کنندگی این مستند را بر عهده داشتند نیز اظهار کردند که هرگز قصد ساخت فیلمی برای تخریب چهره کمپانی باب راس را نداشته‌اند./ایسنا
جایزه گوی بلورین بهترین فیلم جشنواره کارلووی واری به فیلم «تا جایی که می‌توانم راه بروم» ساخته «استفان آرسنویچ» رسید./ایسنا
مجموعه تلویزیونی «دختران حوا» به کارگردانی حسین سهیلی‌زاده، از شبکه آی‌فیلم روی آنتن می‌رود./ایسنا
مدیر هنری جشنواره فانوس گفت: هدف از برگزاری جشنواره‌هایی نظیر جشنواره فانوس استعدادیابی، شناخت چهره‌های جدیدی است که در حوزه دفاع مقدس و انقلاب اسلامی فعالیت می‌کنند./ایسنا