اسپکتیتر (بریتانیا)
تعداد مهاجران غیر قانونی که سال 2020 وارد بریتانیا شدند، چهار برابر سال 2019 بود. این رقم امسال فراتر رفته و در هفت ماه اخیر 9 هزار مهاجر غیر قانونی وارد این کشور شده‌اند. باید فکری کرد اما قوانینی که دولت بریتانیا برای کاهش شمار مهاجران وضع کرده تنها باعث داغ شدن بازار قاچاقچیان انسان می‌شود.

لوموند دیپلماتیک (فرانسه)
در ژئوپلتیک قرن جدید، تولید و عرضه تراشه‌ها به اندازه نفت در قرن بیستم اهمیت دارد و می‌تواند صاحبان این صنعت را قدرت برتر جهان کند. بدون این تراشه‌ها که گاه ارزش آنها تنها یک دلار است، یک دستگاه بزرگ الکترونیکی از تلفن هوشمند و یخچال دیجیتال گرفته تا خودروهای برقی قادر به‌کار نخواهند بود.

واشنگتن اگزمینر (امریکا)
جناح راست محافظه کار امریکا، در حال تلاش فزاینده‌ای برای تسلط بر غول‌های فناوری است. آنها متوجه اهمیت این غول‌ها شده‌اند و معتقدند، وقتی این غول‌ها در مسیری که آنها می‌خواهند نیستند، بهتر است رقیبی برای آنها بتراشند. بویژه که از نظر آنان کسانی سوار کشتی فناوری هستند که از افکار چپ پیروی می‌کنند.

بنفشه غلامی/ «ماکسین ورنون» 49 ساله، مکانیک هواپیما در آتلانتا، تقریباً تمام یک سال گذشته را به‌خاطر محدودیت‌های کرونایی بیکار بوده است. او هشت ماه است نتوانسته اجاره خانه‌اش را بدهد و حالا با تمام شدن مهلت قانونی که به مالکان اجازه نمی‌داد، مستأجران را در ایام کرونایی از خانه خود بیرون کنند، امروز و فردا باید با کوهی از بدهی به همراه دو فرزندش خانه به دوش شود.
این سرنوشت میلیون‌ها امریکایی است که در ایام کرونا بیکار شدند و توان بازپرداخت بدهی اجاره خود را ندارند. تا شنبه شب دولت امریکا با قانونی که سال گذشته وضع شد، از آنها حمایت می‌کرد. اما مهلت این قانون صبح یکشنبه به پایان رسید و مجلس نمایندگان این کشور نیز موفق به تمدید آن نشد.
به گزارش «وال استریت ژورنال»، از بیش از 10 روز پیش بسیاری از دموکرات‌ها در پی تمدید این قانون بودند. چهارشنبه با نزدیک شدن موعد پایان مهلت این قانون، کاخ سفید اعلام کرد، از دستش کاری برنمی‌آید و طبق حکم دیوان عالی امریکا تنها کنگره امریکا است که می‌تواند این قانون را تمدید کند. اما قانونگذاران مجلس نمایندگان با وجود اینکه اکثریت آنها دموکرات هستند، نتوانستند برای تمدید ممنوعیت حکم تخلیه مستأجران به توافق برسند. زیرا در جریان نشست مجلس نمایندگان که قرار بود تمدید منع تخلیه مورد بررسی قرار گیرد، یک نماینده جمهوریخواه با بازنگری این قانون مخالفت کرد و آن را تا 18 اکتبر (26 مهر ماه) به تعویق انداخت.
15 میلیون خانه به دوش
نگرانی از خانه به دوشی این مستأجران، از مسأله مسکن فراتر رفته و با توجه به شیوع دلتا کرونا، نگرانی وسیعی در امریکا بابت افزایش قابل توجه مرگ و میرهای کرونایی ناشی از دلتا کرونا و خانه به دوشی‌ها شده است. به گزارش «رویترز»، براساس مطالعات مؤسسه آسپن درباره وضعیت مستأجران در ایام کرونا، بیش از 15 میلیون امریکایی در قالب 6.5 میلیون خانوار توان بازپرداخت بدهی اجاره بهای خود را ندارند. میزان بدهی این افراد به بیش از 20 میلیارد دلار می‌رسد. این به این معنی است که اگر دل صاحبخانه‌های این مستأجران نرم نشود، آنان باید تا پایان این هفته زندگی خانه به دوشی را تجربه کنند و اگر این اتفاق رخ دهد، این افراد دیگر قادر به رعایت پروتکل‌های بهداشتی نخواهند بود.
البته «وال استریت ژورنال» شرح داده است که این وضعیت در هر ایالت نسبت به دیگری متفاوت است. برای مثال هر چند در نیویورک و کالیفرنیا، قوانین محلی همچنان از مستأجران حمایت می‌کند اما در اغلب ایالت‌های جنوبی مالکان می‌توانند براحتی مستأجر خود را مجبور به تخلیه خانه کنند. تقریباً همه این مستأجران مطمئن هستند دیگر نمی‌توانند خانه‌ای را اجاره کنند. زیرا با توجه به افزایش تخلیه خانه‌ها، انتظار می‌رود بهای اجاره خانه در امریکا افزایش چشمگیری پیدا کند. از چند روز قبل این افزایش‌ها آغاز شده است طوری که اکنون در برخی حومه‌های آتلانتا اجاره خانه‌ها 20 درصد افزایش داشته است. ضمن آنکه همه این مستأجران بار سنگین بدهی اجاره خانه قبلی خود را نیز به دوش دارند. آنان می‌گویند حتی اگر وزارت خزانه‌داری و دولت فدرال به وعده‌های خود عمل کنند و 60 درصد بدهی آنها را بپردازند، همچنان توان باز پرداخت 40 درصد باقیمانده بدهی خود را نیز ندارند.
انتقاد مستأجران، شکایت مؤجران
طبق گزارشی که «آسوشیتدپرس» تهیه کرده، مالکان خانه‌ها نیز توجیه خود را دارند و مدعی هستند، اگر نتوانند اجاره خانه بگیرند، قادر به بازپرداخت وام مسکن خود نخواهند بود. مستأجران نیز هرچند وضعیت آنها را به نابسامانی خود نمی‌دانند، حق را به آنها نیز می‌دهند و در مقابل از سیستم امریکا انتقاد دارند. به گزارش «نیویورک تایمز»، تیغ تند انتقادات مستأجرانی که درگیر این وضعیت هستند، در درجه نخست متوجه مجلس نمایندگان است که نتوانست به توافق برای تمدید قانون منع تخلیه دست یابد و در درجه دوم به دولت بایدن که مسئولیت را از سر خود باز کرد و آن را به دوش کنگره انداخت. اما کاخ سفید مدعی است آنچه را در توان داشته انجام داده است. برای مثال وزارت خزانه‌داری امریکا تأکید کرده در ماه ژوئن به 290 هزار مستأجر معادل 1.5 میلیارد دلار کمک کرده است. با این حال خود آنها نیز اذعان داشته‌اند که این میزان بسیار ناچیز است.
نانسی پلوسی، رئیس مجلس نمایندگان نیز ضمن اینکه پذیرفته از 46.5 میلیارد دلاری که قبلاً کنگره برای کمک به مستأجران تصویب کرده بود، تنها 3 میلیارد دلار بین مستأجران تقسیم شده است، تأکید کرده، قانونگذاران دموکرات در صدد هستند مابقی این میزان را بسرعت بین مستأجران و مالکان آنها تقسیم کنند.
اعتراض خانه به دوشانه سه قانونگذار
در پی ناکامی مجلس نمایندگان در تمدید قانون منع تخلیه «رویترز» خبر داد، «کوری بوش» یکی از قانونگذاران مجلس نمایندگان امریکا که خود پیش از اینکه وارد عالم سیاست شود، سه بار خانه به دوشی را تحمل کرده و با فرزندانش در خودروی خود زندگی کرده است، در اقدامی اعتراضی شب را روی پله‌های مقابل کنگره امریکا به صبح رساند. در میانه این اقدام اعتراضی و نیمه‌های شب ایلهان عمر و آیانا پرسلی، دو قانونگذار دیگر امریکایی نیز به او پیوستند. آنها از همه مردم امریکا خواسته‌اند در حمایت از مستأجران وارد عمل شوند.

زهره صفاری/ زمزمه‌ها برای معرفی کاندیدای مشترک احزاب چپ و سبزهای فرانسه برای جلوگیری از تکرار دوئل مکرون- لوپن در انتخابات 2022 این کشور در حالی جدی شده است که اعتراضات به تصمیم دولت برای صدور گواهی واکسیناسیون کرونا در سومین هفته خود هزاران نفر از مردم این کشور را با‌وجود شیوع دوباره کرونا به خیابان‌ها کشانده است.
به گزارش «فرانس پرس»، شماری از فعالان سیاسی فرانسوی جرقه ائتلاف سبزها و چپ‌ها برای انتخابات بعدی فرانسه را روشن کردند و در این راه با وجود اختلافات داخلی احزاب، تاکنون 178 نماینده چپ و سبز و شماری از چهره‌های شناخته شده فرانسه همچون «نوئل مامیر»؛ کاندیدای حزب سبز در انتخابات ریاست جمهوری سابق، «ژان ژوئل»، کارشناس هواشناسی و «ژولیت بینوش» بازیگر فرانسوی نیز از این اقدام حمایت کرده‌اند.
«ساموئل گرزیبوفسکی» از فعالان پیشتاز این طرح به «فرانس 24» گفت: «ما می‌خواهیم با ایجاد این ائتلاف در میان دو حزب اولویت‌های مهمی را که در دوران 5 ساله مکرون، اعتراضات وسیعی را رقم زده، گردآوری کنیم. در واقع این برهه نقطه عطف است تا در دهه‌های آتی بتوانیم اتحاد و همبستگی را با وجود تفاوت‌های گذشته ایجاد کنیم واین تحول باید از 2022 آغاز شود.» در دور نخست انتخابات ریاست جمهوری فرانسه همه کاندیداهای منتخب حضور پیدا می‌کنند و نامزدی که بتواند بیش از 50 درصد آرا را از آن خود کند پیروز می‌شود اما اگر این اتفاق نیفتد دو کاندیدایی که بیشترین آرا را دارند به دور دوم راه پیدا می‌کنند که پیش‌بینی دوئل نهایی را میان «لوپن» و «مکرون» نشان می‌دهد.
در حال حاضر گرچه 13 حزب سیاسی سبزها و چپ‌ها برای ترسیم چارچوب کلی طرح مقابله با دوئل مکرون- لوپن توافق کرده‌اند اما هنوز ایده معرفی یک کاندیدا به تصویب اکثریت نرسیده است. «گرزیبوفسکی» معتقد است: «ما از آنها می‌خواهیم که مسئولیت‌ها را بپذیرند. اگر آنها بخواهند نامی در تاریخ بر جای بگذارند به ناچار باید از برخی منافع خاص حزبی و دیدگاه‌های بزرگ خود بگذرند. بدون شک کاندیدای ائتلاف می‌تواند بخت اول پیروزی در انتخابات باشد و در این شرایط جدایی مساوی شکست است.» اما در عین حال بسیاری از کارشناسان این طرح را غیرقابل اجرا می‌دانند چراکه معتقدند معرفی یک کاندیدا از میان نامزدهایی با برنامه‌های بسیار متفاوت واقع گرایانه نیست و نتیجه آن تکرار وقایع سال 2017 است؛ بازندگانی که از برنده حمایت نخواهند کرد.
اعتراضات گسترده علیه قانون مکرون
در تظاهرات گسترده در پاریس و دیگر شهرها علیه مجوز سلامت اجباری دولت برای استفاده از خدمات دولتی و مراکز تفریحی و آموزشی که برای سومین هفته متوالی برگزار شد 18 نفر دستگیر و شماری نیز مجروح شدند. معترضان که در تجمعات هزاران نفری در خیابان‌های شهرهای مختلف فرانسه حضور یافته بودند، این قانون دولت را ناقض آزادی‌های فردی عنوان کردند. این در حالی است که قانون جدید فرانسه در هفته جاری با‌وجود اعتراضات این هفته به تصویب مجلس نیز رسید. به نوشته رویترز، تظاهرکنندگان در شهرهای مارسی، لیون، مون پولیه، نانت، تولوز با شعارهای «آزادی» و «نه به مجوز سلامت» اعتراض خود را فریاد زدند.

در پی افزایش تنش‌ها و درگیری‌ها میان نیروهای امنیتی و طالبان، فرودگاه قندهار در جنوب افغانستان هدف حمله راکتی قرار گرفت.
براساس گزارش ایسنا به نقل از خبرگزاری فرانسه، «مسعود پشتون» رئیس فرودگاه قندهار گفت: «شامگاه شنبه سه راکت به فرودگاه اصابت کرد که دو فروند آنها به باند برخورد کرد. در پی این حملات تمامی پروازها تا چندین ساعت لغو شده است.» این درحالی است که نیروهای طالبان روز جمعه در ولایت هرات با نیروهای دولتی درگیر شده و درحالی که پایگاه سازمان ملل در این منطقه را هدف حمله نارنجکی و تیراندازی قرار دادند، بخش‌هایی از روستاهای جنوبی این شهر را نیز تصرف کردند. «گل احمد کمین»، یک نماینده پارلمان افغانستان به بی‌بی‌سی گفت: «قندهار در خطر سقوط است و هزاران نفر آواره شده‌اند. شدت نبرد در داخل این شهر در 20 سال گذشته بی‌سابقه بوده است. طالبان قندهار را پایتخت موقت خود می‌داند و اهمیتی خاص برای آن قائل است.»

شورای اداری میانمار از تشکیل دولت موقت برای این کشور و برگزاری انتخابات تا دو سال آینده خبر داد.
به گزارش ایسنا به نقل از اسپوتنیک، «مین آنگ هلاینگ»، رئیس شورای اداری کشور میانمار و فرمانده کل نیروهای مسلح این کشور قرار است پست نخست‌وزیری را برعهده بگیرد. رئیس خونتای میانمار گفت: «انتخابات برگزار می‌شود و وضعیت فوق‌العاده تا اوت 2023 ادامه دارد و من تعهد می‌کنم که انتخابات چندحزبی برگزار کنم.»
ارتش میانمار فوریه 2021 در این کشور به قدرت رسید و رهبران غیرنظامی سابق میانمار را با ادعای تقلب در انتخابات بازداشت کردند. قرار است وزرای خارجه کشورهای عضو مجمع جنوب شرق آسیای موسوم به آسه‌آن، نماینده ویژه‌ای را برای میانمار تعیین کنند.

پاتریشیا صبغا ، دبیر و تحلیلگر اقتصادی الجزیره
‌مترجم: وصال روحانی
آثار تشنج‌های اقتصادی برخاسته از محدودیت‌های کرونایی که در کوبا و آفریقای جنوبی مشاهده شده بود، حالا به شمال آفریقا و کشور تونس رسیده است.
دردهای چنین مسأله‌ای برای تونس بیشتر از سایر متضرران سقوط‌های اقتصادی و لرزش‌های سیاسی مرتبط با کرونا است زیرا این کشور خاستگاه «بهار عربی» است که در اواخر دهه 2000 و اوایل دهه 2010 سیستم‌های سیاسی خودکامه بسیاری از کشورهای عربی خاورمیانه و شاخ آفریقا را لرزاند و آنها را به عقب‌نشینی مقابل ملل آزادیخواه خود واداشت.
میوه بهار عربی باید سرکوب شدن دولت‌های وابسته به غرب و رسیدن مردم به حقوق حقه خویش در زمینه‌های سیاسی و اقتصادی می‌شد و هرچند این ثمره هرگز به طور کامل عملی و مهیا نشد، اما هشدارهای آن بهار ویژه هنوز در ذهن دولت‌های وابسته منطقه پابرجاست. اگر فقط تونس را مبنا بگذاریم، متأسفانه روی کار آمدن 12 دولت مختلف از زمان رنگ باختن بهار عربی و عجز تمامی آنها در حل مشکلات اقتصادی، این کشور را به سوی یک قهقرای مالی و چاه عمیق سیاسی سوق داده است.
دولت‌های تونس مدعی‌اند که از 2011 تا 2019 یک رشد اقتصادی حدود 5/1 درصدی در این کشور شکل گرفته و تأییدیه بانک جهانی را سند صحت این ادعا قرار داده‌اند اما از یک سو افزایش بی‌رویه واردات به تونس و تنزل شدید صادرات این کشور ناقض چنین رشدی است و از سوی دیگر، با آمدن کرونا و وارد آمدن ضربات مهلک آن به شریان‌های اقتصادی، دیگر چیز قابل ذکری از ذخایر مالی و ثروت‌های ملی کشوری باقی نمانده.
آمار ثابت شده جدیدتر حاکی از آن است که اقتصاد تونس در سال 2020 حدود 6/8 درصد سقوط اضافی داشته و در چهار ماه نخست 2021 هم 3 درصد دیگر به آن افزوده شده است. استفاده از بهره‌های توریسم که همیشه از نقاط قوت و منابع پولسازی در تونس بوده، بعد از ماجراهای کرونا تقریباً از میان رفته و همین بیماری، نرخ بیکاری را که پیش‌تر هم بالا بود، به 4/17 درصد برای کل جامعه و 36 درصد برای نسل جوان رسانده و به تبع آن، صدای طبقه جوان‌تر که در گذران زندگی‌اش مشکلاتی اساسی دارد و امیدی به پول‌سازی و تأمین آینده‌اش نمی‌بیند، بیش از پیش درآمده است.
نباید فراموش کرد که همین قبیل جوانان بودند که با به پاخیزی خود و ایستادن مقابل دولت‌های سرسپرده تونس، «بهار عربی» را پی ریختند و این قیام را به کشورهای اطراف بسط دادند.
 اعتراض‌ها بیش از هر چیزی به نحوه رویارویی با کرونا و ناکافی بودن تمهیدات مربوطه است. در حالی که موج تازه تهاجم کرونا و انواع جهش یافته آن تونس را هم بی‌نصیب نگذاشته، آمار موجود حاکی از آن است که فقط 7 درصد از مردم این کشور واکسینه شده‌اند و بقیه در هراس و بلاتکلیفی بسر می‌برند. دولت تونس کوشیده است با اهدای بسته‌های حمایتی به مردم جبران مافات کند اما ناچیز بودن این کمک‌ها سبب افزایش نارضایتی‌ها و اعتراض‌ها شده است.  در نهایت بدهکاری تونس به دولت‌های خارجی در قیاس با نرخ رشد ملی اندک این کشور به رقم خیره کننده 88 درصد رسیده و هرچند این رقم در سال 2019 هم به 72 درصد بالغ می‌شد، اما هیولای کرونا اکنون آن را به مرزهایی فاجعه‌وار نزدیک کرده و توگویی ملت تونس را به اسارت گرفته و نفس‌های «بهار عربی» را به شمارش انداخته است.
منبع: Aljazeera

فاروق الشرع / وزیر خارجه سابق سوریه
مترجم: حسین جابری انصاری

گام‌های نخست برای همبستگی سوریه، عراق و اردن
در حقیقت رئیس‌جمهوری اسد به فرمولی می‌اندیشید که در حکم
«برد – برد» برای همه بود. برد برای عراق با تقویت موضع این کشور در مجبور کردن ایران به پذیرش قطعنامه شورای امنیت و توقف جنگ، برد برای سوریه در بکارگیری اتحاد با عراق و اردن برای تقویت همبستگی عربی، پیروزی برای اردن که در تأسیس شورای همکاری کشورهای عربی خلیج فارس [م] از یاد برده شده بود. ضمن اینکه توقف جنگ، با داشتن روابط متوازن میان ایران و کشورهای عربی خلیج فارس [م] یک دستاورد بی‌سابقه منطقه‌ای می‌بود. دو رئیس‌جمهوری نتوانستند درباره این نکته به توافق برسند، زیرا صدام بر صدور بیانیه محکومیت ایران و اسد بر اعلام اتحاد میان دو کشور تأکید و اصرار داشتند اما دو رفیق بعثی یعنی رؤسای جمهور سوریه و عراق، در را به روی توافق نبستند و آن را همچنان باز نگه داشته، تصمیم گرفتند ملاقات‌های سری در سطح وزرای خارجه دو کشور ادامه یابد. ملک حسین نیز با استفاده از این در بازگذاشته شده، به تحرک جانانه خود برای ایجاد پیوند میان سوریه و عراق و شکل‌گیری نوعی اتحاد سه جانبه عراق - سوریه و اردن ادامه داد.
نشست‌های سری من با طارق عزیز
در پرتو دیدار اسد و صدام رؤسای جمهور سوریه و عراق، چند نشست سری میان من و طارق عزیز وزیر خارجه عراق برگزار شد که مهم‌ترین آنها دیدار در پایگاه هوایی H4 اردن بود که ارتش عراق آن را برای نیروی هوایی اردن ساخته بود.
رئیس‌جمهوری اسد مرا در جریان نشست بسته و تقریباً ناموفق خود با صدام گذاشت و گفت ما می‌باید در جهت برنامه متوازنی حرکت کنیم که در خدمت منافع عراق و ایران و مصالح عالی عربی باشد و خلل راهبردی پدید آمده در پی عقبگرد نقش بین‌المللی شوروی را جبران کند. اسد همچنین از من خواست برای دیدار با طارق عزیز به‌خوبی آماده شوم. من هم با بازخوانی میثاق قومی سوریه و عراق در سال ۱۹۸۷، فرمول واقع گرایانه و پایین تری از آن آماده کردم که یک اتحادیه عراقی - سوری - اردنی مبتنی بر روابط اقتصادی تکاملی مستحکم و ترکیبی از فرمول شورای همکاری کشورهای عربی خلیج فارس [ن] و فرمول تکامل اقتصادی بازار مشترک اروپایی بود. نسخه‌ای از میثاق کشورهای عربی خلیج فارس [ن] که نخستین مجموعه منطقه‌ای عربی تأسیس شده در مه ۱۹۸۱، بود را نیز همراه خود بردم تا موضع سوریه را بهتر بتوانم روشن سازم و از آن به‌عنوان الگو کمک بگیرم.
با طارق عزیز در پایگاه هوایی H4 در مرز عراق و اردن دیدار کردم. زیدالرفاعی نخست‌وزیر اردن در پایگاه از ما استقبال و اطلاع داد که ملک‌حسین پیش از ما به پایگاه رسیده و در دسترس خواهد بود. زیدالرفاعی ریاست نشست من و طارق عزیز را برعهده داشت و نقشی نزدیک کننده و مبتنی بر مداخله مثبت را در زمینه طرح نظرات، ایفا می‌کرد.