لس‌آنجلس تایمز (امریکا)
معمولاً آتش‌بس در اسرائیل به معنای آرامش است، اما این‌بار این‌طور نیست،زیرا همان‌طور که فعالان گفته‌اند، نبرد اخیر بین حماس و اسرائیل بیش از گذشته تمایل فلسطینیان را به داشتن موقعیتی برابر تحریک کرده است، بویژه که در این نبرد توان نظامی حماس بیش از همیشه خودنمایی کرد.

الصباح (تونس)
تونس دیگر آن جمهوری امن و آرامی که گفته می‌شد، نیست و امنیت از آن رخت بربسته است. اکنون چهار روز است که این کشور دستخوش ناآرامی است و رئیس جمهوری آن ، این وضعیت را حساس توصیف کرده است؛ مردم جدا از اعتراض به شرایط اقتصادی از خشونت پلیس ناراضی هستند.

ال کومرسیو (پرو)
سرانجام پس از اعتراض‌های اولیه به نتایج نهایی انتخابات ریاست جمهوری پرو، کمیته برگزاری این انتخابات اعلام کرد، مهلت برای درخواست تجدید نظر به پایان رسیده و معترضان از اعتراض خود عقب‌نشینی کرده‌اند. به این ترتیب پدرو کاستیلو، معلم و فعال اجتماعی رئیس جمهوری جدید پرو شد.

زهره صفاری/ دومین روز از نشست سران گروه هفت در «کورن وال» انگلیس با دستور کار چین ستیزانه «جو بایدن»، رئیس جمهوری امریکا و موضع محتاطانه‌تر «امانوئل مکرون» برای مقابله با نفوذ فزاینده چین در جهان در فضایی دوقطبی سپری شد.
به گزارش «وال استریت ژورنال»، رئیس جمهوری امریکا در حالی از طرح امریکا برای تقابل با پروژه «کمربند و جاده» چین پرده برداشت که هنوز مشخص نیست این چالش آزاردهنده کاخ سفید چگونه قرار است برطرف شود. پیش از «بایدن»، «باراک اوباما» و «دونالد ترامپ» راه‌های مختلفی را از تاکتیک تأیید تا خشم و انتقاد در برابر طرح زیرساختی معروف پکن پیش گرفتند اما هیچ یک نتوانست خللی در روند پیشروی طرح کمربند و جاده که نماد رشد چین در جهان است، ایجاد کنند.
اما به نظر می‌رسد «جو بایدن» با عبرت از آنچه اسلافش انجام دادند، این بار به تنهایی حرکت نکرده و تاکتیک اتحاد علیه چشم بادامی‌ها را پیش گرفته است. او حتی در همین راستا دو هفته پیش نیز در تماس با «بوریس جانسون» نخست وزیر انگلیس نیز از طرح پیشنهادی خود برای تقابل با پروژه چینی‌ها پرده برداشت.
«بایدن» در دومین روز نشست با سران کانادا، فرانسه، آلمان، ایتالیا، ژاپن و انگلیس، همه دولت‌های دموکراتیک را به واکنشی قاطع در برابر پکن دعوت کرد و نخستین گام از این تقابل را نیز اجرای طرح چند میلیارد دلاری پیشنهادی کاخ سفید با نام «کیفیت برتر» به عنوان جایگزینی برای پروژه زیرساختی «کمربند و جاده» اعلام کرد. این در حالی است که چین از حدود یک دهه قبل با اجرای طرح ساخت مسیرهای جاده‌ای و دریایی میان شرق آسیا و دیگر نقاط جهان پروژه‌اش را کلید زده است.
طرحی که منتقدان آن معتقدند چشم بادامی‌ها از طریق این دست سرمایه‌گذاری‌ها قصد سرپوش گذاشتن بر مقاصد سیاسی و سرکوب مخالفان را دارند.
اما دولت «بایدن» تأکید دارد که اجرای طرح جدید گروه هفت به معنای ایجاد دوقطبی و الزام کشورها برای انتخاب میان چین و امریکا نیست. یکی از مقامات کاخ سفید در این باره گفت: «این طرح که بودجه آن قرار است توسط سران گروه هفت، بخش خصوصی و بورس تأمین شود، یک نسخه جایگزین و مطمئن برای انتخاب ایجاد می‌کند. به معنای دیگر این طرحی ترغیب کننده است که کشورها را برای حفظ منافع خود به سرمایه‌گذاری می‌کشاند.»
اما «جو بایدن» علاوه بر این، چالشی سخت‌تر نیز در این نشست داشت و آن هم واداشتن رهبران گروه هفت برای واکنش سخت در برابر اتهامات حقوق بشری چین در استان سین کیانگ بود. واکنشی که چند نفر از سران حاضر موافق آن نبودند و سیاست مقابله سخت با چین را به مصلحت نمی‌دانستند.
«دنی روی»، کارشناس مرکز شرق- غرب ساوت چاینا مورنینگ پست معتقد است: «آنچه بسیاری از سران نشست به رغم اختلاف عقیده با چینی‌ها، ترجیح می‌دهند روابط اقتصادی سازنده با چین است. حتی ژاپن نیز به نظر نمی‌رسد تحریم علیه چین را به خاطر مسائل حقوق بشری براحتی امضا کند.» این در حالی است که چین نیز که روند تدارکات گروه هفت را دنبال می‌کرد از هفته پیش می‌دانست که محور اصلی دستور جلسه گروه هفت و امریکا خواهد بود.
«وانگ ونبین»، سخنگوی وزارت خارجه چین نیز در همین راستا به خبرنگاران گفت: «این تقابل به طور قطع در مسیر اشتباه قرار دارد و محکوم به شکست است.»
اما به باور کارشناسان «پولتیکو»، این نشست برای بایدن شانسی است تا بتواند با ایجاد اتحاد میان همپیمانان اروپایی و ژاپن، جبهه‌ای قدرتمند علیه اقدامات تجاری چین ایجاد کند. اتفاقی که به نظر می‌رسد با توجه به سیاست جدایی‌طلبانه چهارساله «دونالد ترامپ» و تمایل رهبران اروپایی به روابط با امریکا مورد استقبال قرار گیرد.
اما از سوی دیگر واکنش سخت چین در برابر پیروی اتحادیه اروپا و انگلیس در تحریم چشم بادامی‌ها، برخی از رهبران را در این مسیر با تردید روبه رو می‌کند. «امانوئل مکرون»، رئیس جمهوری فرانسه یکی از مهم‌ترین معترضان به این پیشنهاد است که با تأکید بر استقلال‌طلبی از واشنگتن، واکنشی محتاطانه تر در برابر چین را قبول دارد. اما با توجه به اینکه این همراهی برای «بایدن» موفقیت بزرگی در حوزه سیاست خارجی به شمار می‌رود او از هیچ تلاشی در این راه مضایقه نخواهد کرد. آن طور که شواهد نشان می‌دهد، «بایدن» برای این هدف عزمش را جزم کرده به طوری که سفر او به بروکسل و دیدار با رئیس ناتو و مقامات ارشد اتحادیه اروپا نیز با همین دستور جلسه برنامه‌ریزی شده است.

رئیس‌جمهـــــــــــوری روسیـــــه در مصاحبــــه‌ای اختصــــاصی بـــــا ان‌بی‌سی نیوز، ضمن اشاره به اختلافات امریکا و روسیه، گفت می‌تواند با جو بایدن کار کند.
به گزارش ایسنا، ولادیمیر پوتین همچنین روابط ایالات متحده و روسیه را در پایین‌ترین سطح در سال‌های گذشته ارزیابی کرد و گفت: ما یک رابطه دوجانبه داریم که به پایین‌ترین حد در سال‌های اخیر رسیده است.
او گفت: ترامپ یک فرد فوق‌العاده و با استعداد بود، در غیر این صورت او رئیس‌جمهوری امریکا نمی‌شد. او «فردی چند وجهی» است. ممکن است از او خوشتان بیاید یا نیاید. اما او از تشکیلات امریکا نیامده بود. او پیشتر بخشی از سیاست نبوده است؛ برخی آن را دوست دارند و برخی ندارند اما این حقیقت است.
ولادیمیر پوتین در مورد بایدن هم گفت که ساکن کنونی کاخ سفید «کاملاً متفاوت از ترامپ است زیرا رئیس جمهور بایدن یک مرد حرفه‌ای است. او عملاً تمام بزرگسالی خود را در سیاست گذرانده است. بنابراین جای امیدواری زیادی دارد.

توماس پپینسکی و جسیکا چن ویس
‌مترجم: بنفشه غلامی
بایدن در حالی به اروپا رفته و خواهان تقابل با چین شده که در حال حاضر خطرات رقابت امریکا با چین بیش از مزایای آن و تأکید بر ارزش‌های دموکراتیک امریکا به نظر می‌رسد. البته شاید طرح مسأله رقابت با چین در داخل امریکا روشی جذاب برای حمایت از سرمایه‌گذاری در تولیدهای داخلی باشد، اما این امر تبعات منفی خود را می‌تواند داشته باشد. البته دولت امریکا بسیار سعی می‌کند کلمات را به نوعی انتخاب کند که بین مردم چین و کشور آن تفاوت قائل شود. اما در هر شرایطی این نوع سخنان تنها موجب ترویج بیش از پیش آسیایی‌ستیزی در امریکا می‌شود. ضمن آنکه زمانی که چین به لحاظ ایدئولوژیکی مورد انتقاد قرار گیرد و حزب کمونیست آن نشانه رفته شود، نتیجه‌ای کاملاً معکوس می‌دهد و جذابیت ایدئولوژیک چین افزایش می‌یابد. زیرا در حالی که امریکا تلاش دارد دست به تبلیغات علیه چین به عنوان کشوری کمونیستی بزند، چین در حال توسعه روابط خود با کشورهای مختلف آسیا همچون مالزی به عنوان کشوری مسلمان است. چین در همین راستا توانسته با ابتکار عمل یک جاده یک کمربند، زیرساخت‌های چینی را وارد بیش از صد کشور کند. چین در حالی که در برخی کشورهایی که زمینه‌های کمونیسم دارند، با توسل به مسائل ایدئولوژیکی وارد عمل شده، در برخی کشورها که فاقد چنین زمینه‌هایی هستند، تلاش کرده به جای توسل به ایدئولوژی عملگرا باشد. به همین دلیل بود که تا پیش از کودتای میانمار یکی از متحدان مفید آنگ سان سوچی بود. اما بعد از کودتا تمامی همکاری‌هایش را متوقف کرد. در واقع چین برخلاف آنچه امریکا القا می‌کند، منافع ژئو استراتژیک را به اشتراک‌های عقیدتی ترجیح می‌دهد. چین در دوره ریاست جمهوری شی جین پینگ بلندپروازانه عمل کرده و در تلاش است خود را به عنوان کشوری حامی نظم بین‌المللی معرفی کند نه کشوری که منافع خودکامانه دارد. امریکا در تبلیغات خود علیه چین در حالی بر مسأله دموکراسی انگشت می‌گذارد که در داخل امریکا نیز بعد از حمله به کنگره و شبهه تقلب در انتخابات، هشدارهای زیادی درباره تخریب پایه‌های دموکراسی در این کشور مطرح شده است و به نظر می‌رسد در حال حاضر دغدغه امریکا باید ترمیم دموکراسی در کشور خودش باشد. زیرا در شرایط فعلی که دموکراسی امریکا زیر سؤال است، طرح مسأله مبارزه با اقتدارگرایی در چین و ایجاد دموکراسی در این کشور می‌تواند نتیجه معکوس دهد و کشورهای دیگر را به پکن نزدیک کند.  بویژه که جمهوری خلق چین در سال‌های گذشته بر برتری سیستم خود تأکید کرده و آن را به عنوان نمونه‌ای موفق در جهان نشان داده که کشورهای دیگر می‌توانند از آن بیاموزند. اگر امریکا بخواهد بر تحرکات خود علیه چین بیفزاید، می‌تواند واکنش این کشور را برانگیزد تا پکن نیز دست به اقداماتی مشابه زند.
خطر دیگر مبارزه ایدئولوژیک با چین ایجاد اتحاد کردن بین روسیه و چین که از ایدئولوی مشترکی برخوردارند، است. امریکا در دوره جنگ سرد توانست با استفاده از اختلافات بین چین و شوروی بیشترین موفقیت را داشته باشد. اما اگر این دو با هم متحد شوند، دیگر تضمینی برای این موفقیت نیست.
منبع: Foreign Affairs

فاروق الشرع / وزیر خارجه سابق سوریه
مترجم: حسین جابری انصاری

اسد در وضعیت نقاهت
منزل رئیس‌جمهوری در منطقه گرانقیمت مالکی قرار داشت، اما ساده و کوچک و مناسب گذراندن دوره نقاهت پس از بیماری اسد و آمدن میهمانانِ مهم نبود.
با این حال اسد بدون هرگونه تغییری آن را به‌عنوان محل اقامت خود حفظ کرده بود. اینجا اضافه کنم که اسد وسایل منزل خود را تا همین اواخر که با فشار دوستانه دیدارکنندگان خود تغییر داد، عوض نکرده بود. اگر فردی به‌طور ناگهانی به دیدار اسد می‌آمد، حداکثر کاری که می‌کرد این بود که پیراهنی آبی و جامه‌ای خاکستری بر تن می‌کرد. این رویه بر خلاف تیپ و کراوات‌های رنگارنگی بود که اسد در آغاز جنبش اصلاحی می‌بست.  رئیس‌جمهوری کار خود را در کاخ ریاست جمهوری انجام می‌داد و در خانه می‌خوابید. زندگی اسد در خانه اش، عادی و همانند دیگر خانواده‌ها بود و بر اساس اطلاعاتی که داشتم، حرف از سیاست به هیچ وجه موضوع جلسات منزل را تشکیل نمی‌داد. اسد در منزل خود هیچ خدم و حشمی به استثنای یک خانم خدمتکار نداشت، که قهوه و دمنوش می‌داد. در هر حال از شخص اسد شنیدم که یکی از دوستان قدیمی اش او را قانع کرده که دوره نقاهت پس از خروج از بیمارستان شامی را در منزلی روستایی در حومه «القدم» در منطقه ورودی جنوبی دمشق بگذراند.  ظاهراً رئیس‌جمهوری این منزل را از پیش می‌شناخت و رضایتش را جلب کرده بود؛ منزلی روستایی و آرام که صاحب آن باغچه سرسبزی در پیرامون آن ساخته بود. عدنان مخلوف رئیس گارد جمهوری به من اطلاع داد که رئیس‌جمهوری پیرو درخواست ملاقاتی که پس از بازگشت از جورجیا داشتم، در انتظار من است. دیدارم با رئیس‌جمهوری در دوره نقاهت پس از بیماری او بود. مخلوف مرا تا محل استقرار رئیس‌جمهوری همراهی کرد و استقبال اسد از من خودمانی و در شکل و شمایلی بود که انگار در بیمارستان به دیدارش رفته ام. اسد را در وضعیت سلامتی خوبی یافتم و از من درباره کنفرانس کارتر پرسید و از آنچه پیش از ورود به بیمارستان شامی و در جریان بهبودی اش بر او گذشته است، برای من گفت. رئیس‌جمهوری مطابق عادت خود به گزارش کوتاه من از سفر گوش فرا داد. آنچه توجه مرا جلب کرد اما از آن شگفت زده نشدم، این بود که کنفرانس رئیس‌جمهوری کارتر که روی آن برای تأثیر‌گذاری بر افکار عمومی بویژه در امریکا شرط‌بندی کرده بود، ذهن او را به خود مشغول نکرد؛  جزئیات بیماری و سپس صحبت از برادرش فرمانده گردان‌های دفاعی، او را به فکر واداشت.

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

ادامه پاورقی خاطرات بولتون را در سایت ایران آنلاین (ion.ir) بخوانید.