بنیاد فرهنگی روایت فتح درباره حواشی پیش‌آمده پیرامون تولید و پخش مجموعه مستند «آقا مرتضی» بیانیه‌‌ای منتشر کرد؛ این بیانیه بر ادعای معترضان مبنی بر استفاده بدون اجازه از راش‌های قدیمی مهر تأیید زده و اعلام کرد که «روایت فتح» پیگیری‌های خود را از مسیر قانونی دنبال می‌کند. پخش مستند هفت قسمتی «آقا مرتضی» همزمان با ایام شهادت سیدمرتضی آوینی از یکشنبه ۱۵ فروردین از شبکه سه سیما آغاز شد. این مستند از یک سو انتقاد همسر شهید آوینی را در پی داشت و از سوی دیگر اعتراض چند مستندساز همچون حسین معززی‌نیا و محمدعلی شعبانی را سبب شد. همسر شهید آوینی به خاطر ورود «آقا مرتضی» به حریم زندگی خصوصی آوینی، این اثر را زیر سؤال برد. مستندسازان نیز معترض بودند که چرا کارگردان «آقا مرتضی» بدون اجازه از راش‌های قدیمی آثار آنها (مستندهایی مرتبط با شهید آوینی) استفاده کرده است. بیانیه بنیاد فرهنگی روایت فتح با این مقدمه آغاز شده است: «اتفاقات پیش‌آمده پس از پخش سریال مستند «آقا مرتضی» به تهیه‌کنندگی سازمان هنری رسانه‌ای اوج و واکنش‌های خانواده شهید سیدمرتضی آوینی و یاران ایشان در جهت نقد  یا تأیید نوع و محتوای روایت این سریال مستند و اعلام اعتراضی کارگردانان، هنرمندان و مصاحبه‌شوندگان متعدد به عدم رضایت‌شان در استفاده از آثار و گفتارشان در مستند مذکور که متأسفانه نیمی از آنان از آرشیو گروه مستند روایت فتح استخراج شده است، ما را برآن داشت تا ضمن درخواست از همه دوستان به خویشتنداری و نقد اثربخش در رفع این عارضه بزرگ که قلب بسیاری از جمله خانواده شهید عزیز را نیز آزرده، اقدامات مؤثری را تدبیر و اجرا کنیم.» در ادامه بیانیه آمده است: «ضروری است به استحضار همه دغدغه‌مندان و هنرمندان این عرصه و مخصوصاً پیشکسوتان روایت فتح برسانیم که این حجم بسیار از آرشیو که برخی از آنان به دلایل متقن از سوی مدیران وقت گروه به‌صورت محرمانه نگهداری می‌شده، در زمان تصدی مسئول سازمان اوج در بنیاد فرهنگی روایت فتح در پایان سال ۱۳۹۶ و اوایل سال ۱۳۹۷ و به دستور شخص ایشان از آرشیو بنیاد خارج و در اختیار عوامل مستند مذکور قرار گرفته است.»
بیانیه بنیاد فرهنگی روایت فتح می‌افزاید: «در حال حاضر بنیاد فرهنگی روایت فتح در جهت حمایت و صیانت از هویت و اصالت هنرمندان و پیشکسوتان و خانواده‌های شهدای روایت فتح، براساس مستندات موجود، پیگیری‌های خود را از مسیر قانونی (حقوقی و قضایی) تا حصول نتیجه به دور از هیجانات رسانه‌ای در قالب مکاتباتی با رئیس سازمان صدا و سیما و برخی مسئولان مرتبط در نیروهای مسلح دنبال کرده و نتایج آن را به اطلاع خواهد رساند.»

مریم شهبازی
خبرنگار
در دستان پیرمردی نجار متولد شد، پسرک چوبی از همان اول در آرزوی این بود که روزی بچه‌ای عادی شود، با همان شکل و شمایلی که دیگران داشتند. به دنبال آرزوهای کودکانه‌اش، سوار بر بال‌های کتاب پرواز کرد و از مرزهای ایتالیا گذشت. کم‌کم همه دنیا پینوکیو را شناختند آن‌قدر که حالا به یکی از شخصیت‌های دوست‌داشتنی ادبیات کلاسیک تبدیل‌ شده است. پینوکیوی پدرژپتو به‌تازگی یک‌صد و چهل‌ساله شده، عروسک سر به هوایی که «کارلو کلودی»، نویسنده‌اش را به جایگاهی فراموش‌نشدنی رساند.
 شخصیتی که به کودکی اغلب‌مان گره‌ خورده
پینوکیو از آن شخصیت‌هایی است که به لطف برنامه‌های تلویزیونی به بخشی از کودکی اغلب ما گره‌ خورده، هرچند که ابتدا در قالب رمانی از «کارلو لورنزینی» با نام مستعار «کارلو کلودی» روزنامه‌نگار و نویسنده کودک و نوجوان ایتالیایی منتشر شد. این نوشته مشهور کلودی، نخستین مرتبه سال 1881 در نشریه‌ای ویژه کودکان منتشر شد، استقبال مخاطبان از ماجراهای عروسک چوبی آن‌قدر زیاد بود که در نهایت در قالب کتاب عرضه شد. البته کلودی خیلی زودتر از آنکه استقبال جهانی از مخلوق ادبی‌اش را ببیند درگذشت؛ درست 9 سال بعد از معرفی نوشته مشهورش، آن‌هم وقتی‌که 63 سال بیشتر نداشت.
در این ‌بین شاید بپرسید دلیل علاقه‌مندی نسل‌های مختلف به این شخصیت دوست ‌داشتنی در چیست؟
غلامرضا امامی، نویسنده و مترجمی که برای نخستین مرتبه «پینوکیو» را از زبان ایتالیایی به فارسی ترجمه کرده، در این رابطه به «ایران» می‌گوید: «بخشی از پاسخ این سؤال به چندلایه بودن داستان پینوکیو بازمی گردد. پینوکیو هم‌ داستانی طنز دارد و هم برخوردار از مضمونی جدی و از طرفی مملو از مضامین متضاد است. به گمانم این مسأله از آنجا نشأت گرفته که کلودی در نوشته ماندگار خود به انسان پرداخته، انسانی که در این رمان همان پینوکیو است.» این پژوهشگر معتقد است داستان و مفاهیم جای گرفته در پینوکیو به شکلی درهم ‌آمیخته‌اند که مخاطب با پدر ژپتو که از تنهایی دست به ساخت این عروسک چوبی می‌زند و حتی با خود پینوکیو همدم و همراه می‌شود. به گفته امامی، آدم‌ها به‌محض عبور از دوران کودکی به دلیل مواجهه با مرزهای مختلف زبانی، نژادی، دینی و... از یکدیگر فاصله می‌گیرند؛ برخلاف کودکان که هنوز درگیر این مرزبندی‌های قراردادی نشده‌اند. او ادامه می‌دهد: «دنیای بچه‌ها برخلاف ما آدم ‌بزرگ‌ها بی‌هیچ مرز و نیرنگی است، کتاب پینوکیو هم کتاب بی مرزی به شمار می‌آید؛ آنچنان ‌که تا به امروز حداقل به بیشتر از یکصد زبان ترجمه ‌شده و سال‌هاست که بازنشر می‌شود.»
 برخی فیلم‌ها و انیمیشن‌ها راوی صادقی نیستند
این نویسنده بخش دیگری از موفقیت پینوکیو را در این می‌داند که مخاطبان می‌توانند خودشان را در این شخصیت دوست ‌داشتنی پیدا کنند. امامی درباره گروه سنی مخاطبان این رمان می‌گوید: «پینوکیو هم نظیر شازده کوچولو، نوشته مشهور «اگزوپری» سن و  سال ندارد و همه می‌توانند از آن لذت ببرند و از نگاه خود محتوای آن را درک کنند. به قول حافظ «هرکس به‌قدر فهمش فهمیده مدعا را»، شاید از جهتی این رمان را بتوان به  دیوان حافظ تشبیه کرد، اینکه هرکسی به هر زبانی می‌تواند آرزوی خود را در آن بیابد.» به گفته امامی بخش‌هایی از این داستان را می‌توان به قصه‌های دینی تشبیه کرد، بویژه آنجا که پینوکیو درون نهنگ حبس می‌شود، اتفاقی که یادآور داستان حضرت یونس(ص) است که او هم از سوی نهنگی بلعیده می‌شود. این مترجم درباره نخستین بازگردان به فارسی کتاب پینوکیو می‌افزاید: «نخستین ترجمه این کتاب به زنده‌یاد صادق چوبک تعلق دارد؛ او در جایگاه مترجم دست به ترجمه آزادی از این اثر آن‌هم از طریق زبان انگلیسی زده است. بسیاری از ترجمه‌هایی که بعدها از این کتاب انجام‌شده به‌نوعی بازنویسی همان ترجمه چوبک هستند و حتی همان ایرادات ترجمه نخست در آن‌ها تکرار شده است.» او ادامه می‌دهد: «گاهی افرادی دست به ترجمه پینوکیو زده‌اند که به هیچ زبان خارجی تسلط نداشته‌اند، نمی‌خواهم به اسامی آن‌ها اشاره‌ کنم اما این کار بجز با رونویسی، شکل دیگری ممکن نیست. بخشی از ترجمه‌ها هم چون از زبان واسطه انجام‌ شده‌اند با غلط‌هایی همراه هستند. همین مسائل درنهایت زنده‌یاد محمد زهرایی، دوست ناشرم را بر آن داشت که پیشنهاد ترجمه پینوکیو را از زبان ‌اصلی به من بدهد.» امامی ترجمه کتاب پینوکیو را از زبان‌اصلی انجام داده و در نهایت آن را به تأیید دو پروفسور ایتالیایی ایران‌شناس، «آنجلو میکله پیه مونتسه» و «ماریو کاساری» رسانده است. نقاشی کتاب هم به «روبرتو ایننوچنتی» تنها نقاش ایتالیایی برنده جایزه‌هانس کریستین اندرسن تعلق دارد. البته پیش‌تر قرار به انتشار این ترجمه از سوی نشر کارنامه بوده که با درگذشت محمد زهرایی، امامی آن را به نشر سپاس می‌سپارد. اما شاید پینوکیو بیش از ادبیات ورودش و جذب علاقه‌مندان بسیار در میان نسل‌های مختلف در کشورمان را مدیون پخش مجموعه کارتونی ژاپنی است که دهه 50 از تلویزیون پخش شد و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی هم ادامه یافت، استقبال از این مجموعه به‌اندازه‌ای بود که دهه 60 پخش آن دوباره از سر گرفته می‌شود. این مجموعه برای بچه‌های دهه‌های بعد هم پخش شد که حساب این تکرار را می‌توان از بازپخش‌های چندین و چند مرتبه‌ای ملال‌آور صدا و سیما جدا کرد. نکته دیگر درباره این کارتون ژاپنی را می‌توان در گفت‌وگوهای دوبلورهای آن پیدا کرد، آن طور که زنده‌یاد مرتضی احمدی، صداپیشه شخصیت «روباره مکار»  سال 93 به جام جم آنلاین گفته بوده: «این مجموعه به مدت یک سال بدون هیچ متنی که شامل دیالوگ‌های آماده برای دوبله به زبان فارسی باشد در استودیو بلاتکلیف مانده بود، سرانجام به این نتیجه رسیدیم که باید خودمان آن را برای تلویزیون دوبله کنیم؛ بنابراین به اتفاق دوبلورها سریال را دیدیم و خط قصه دست‌مان آمد و شروع به کار کردیم. تمام قسمت‌هایی که شما از پینوکیو دیدید دربردارنده دیالوگ‌های خود ما بود.»
از دوبله به‌یادماندنی این مجموعه که بگذریم امامی معتقد است برخی در به تصویر کشیدن این رمان به قالب‌های مختلف سینمایی و تلویزیونی و حتی انیمیشن‌ها چندان به اصل اثر وفادار نبوده‌اند و چندان راویان صادقی نیستند. امامی در پایان مهم‌ترین پیام این اثر مشهور را با گفته‌ای از  سعدی بیان می‌کند، اینکه: «بنی‌آدم اعضای یک پیکرند.»

گروه فرهنگی/ بیش از دو دهه از تولید سریال‌های ماه رمضانی می‌گذرد و تجربه قابل قبول سریال‌ها در گونه‌های مختلف طنز (خانه به دوش، متهم گریخت، بزنگاه و...)، اخلاقی و اجتماعی (میوه ممنوعه، برای آخرین بار، مثل هیچکس و...) و ماورایی (او یک فرشته بود، اغما و...) سریال‌های ماه رمضان را تبدیل به بخشی از آیین این ایام کرده است. ساعات پس از افطار تایم طلایی تلویزیون محسوب می‌شود و انتظار می‌رفت در روزهایی که محدودیت‌های کرونایی رسالت تلویزیون در سرگرمی‌سازی را سنگین‌تر کرده است این فرصت از دست نرود. از زمان اعلام ترکیب سریال‌های ماه رمضانی امسال اما می‌شد پیش‌بینی کرد که با این چینش امید بستن به جلب رضایت مخاطب خوش‌بینانه است.
در نگاه کلی و از همان ابتدای امر نبود سریال طنز در این فهرست جای سؤال بود. در حالی که تجربه‌های موفق و خاطره‌انگیز کارنامه تلویزیون در این ایام، عموماً مربوط به سریال‌های طنز بخصوص آثار رضا عطاران است و فضای اجتماعی این روزها قرار گرفتن سریال طنز در میان آثار ماه رمضان را می‌طلبید و با وجود مطرح شدن نام سریال‌های «دودکش» برزو نیک‌نژاد و «زیر خاکی» جلیل سامان به‌عنوان گزینه‌های رمضانی تلویزیون؛ هیچکدام از این آثار به آنتن پخش نرسید. فارغ از جای خالی سریال طنز، در این میان کیفیت چند قسمت پخش شده از سریال‌ها گواهی می‌دهد که پیش‌بینی‌ها راجع به کارنامه کاری تلویزیون در ایام ماه رمضان چندان شتابزده نبوده است. اگر چه قضاوت درست درباره یک اثر نمایشی در حال پخش به زمان نیاز دارد اما چند مؤلفه در سریال‌های ماه رمضان امسال آنقدر مشهود و گل درشت است که از همین ابتدای کار به چشم می‌آید. کار تازه علیرضا افخمی که برگرفته از سریال شبکه نمایش خانگی «احضار» نام گرفته با وجود قصه‌ای نسبتاً سرگرم‌کننده‌ به خاطر ضعف در مایه‌های ماورایی و بازی تصنعی و بی‌روح بازیگران اصلی که عموماً برای اولین بار بازیگری را تجربه می‌کنند نتوانست انتظار مخاطب را برآورده کند. برخلاف نگرانی‌ها بابت به توافق نرسیدن روزبه حصاری بازیگر نقش جواد جوادی در فصل چهار «بچه مهندس»، محمدرضا رهبر نشان داد که جایگزین مناسبی برای این نقش است اما این سریال در همین چند قسمت ابتدایی از روایت کند، قصه گنگ و باورپذیر نبودن روابط ضربه خورده است که در دو فصل قبلی سریال هم دیده می‌شد. سریال شبکه 3 سیما «یاور» با وجود تسلط سعید مطلبی (نویسنده) در روایت قصه، به خاطر شباهت‌ رفتار و گفتار شخصیت اصلی قصه و رابطه با پسرش سریال «ستایش» سعید سلطانی را تداعی می‌کند. شخصیت اصلی قصه «یاور» با بازی داریوش ارجمند همان «حشمت فردوس» است و نوع رابطه‌اش با فرزندش یادآور رابطه حشمت و صابر. مؤلفه مشترک سریال‌های در حال پخش تلویزیون بی‌توجهی به شیوع کروناست. به جز سریال شبکه یک سیما که در برخی سکانس‌ها شخصیت‌ها ماسک دارند در دو سریال دیگر(یاور و بچه مهندس) که اتفاقاً همزمان با پخش، مراحل تصویربرداری را پشت سر می‌گذارند نه اشاره‌ای به بحران کرونا شده است و نه اثری از رعایت پروتکل‌های بهداشتی دیده می‌شود. در این میان عجیب‌ترین اتفاق حذف سریال «رعد و برق» از کنداکتور شبکه تهران و جایگزین شدن یک سریال چینی است. سریالی که از اردیبهشت ماه سال 98 خبر تولید آن با موضوع روز آن ایام یعنی سیل‌های نوروز به کارگردانی بهروز افخمی رسانه‌ای شد، اواسط زمستان 98 کلید خورد و در نهایت سال 1400 چند هفته قبل از ماه رمضان تبلیغ و پخش تیزر آن آغاز شد اما اولین قسمت آن با یک روز تأخیر (دوم ماه رمضان) روی آنتن رفت، قسمت دوم با توجیه مسائل فنی به آنتن نرسید و به روز بعد موکول شد و در نهایت در چهارمین روز ماه رمضان و ساعاتی قبل از پخش در خبری به نقل از روابط عمومی این شبکه اعلام شد که به‌دلیل سنگینی مراحل پس تولید پخش آن متوقف شده است. اگر چه عوامل سریال در بیانیه‌ای نگاه ایده‌الیستی سازندگان سریال به کیفیت را عامل توقف پخش عنوان کرده‌اند و عدم موفقیت در رساندن به پخش را غیرمنصفانه خوانده‌اند اما نکته اصلی اینجاست که با وجود آگاهی سازندگان سریال به وسواس خودشان و مدیران شبکه از کم و کیف مراحل تولید چرا چنین سریالی در کنداکتور پخش قرار
گرفته است.

 وصال روحانی
خبر‌نگار‌
در فاصله اندکی تا اهدای نودوسومین دوره جوایز سینمایی اسکار در شهر لس‌آنجلس امریکا، رایزنی‌ها و پیش‌بینی‌ها در این زمینه بیشتر از هر زمانی شده و این در حالی است که یک هنرپیشه مرد سیاهپوست که دیگر در قید حیات نیست، به عقیده برخی کارشناسان شانس زیادی برای تصاحب اسکار برترین بازیگر نقش اول دارد.
بازیگر مورد بحث چادویک بوسمن است که به‌خاطر درخشش‌اش در فیلم «Ma Rainys Black Bottom» نامزد عنوان فوق شده است او سال پیش در 43 سالگی براثر بیماری سرطان درگذشت و با اینکه عمده شهرتش هنوز هم به‌خاطر ایفای نقش اصلی در فیلم کمیک استریپی و پرفروش «پلنگ سیاه» محصول 2018 است. اما باید اذعان داشت که بهترین بازی را طی عمر نه‌چندان طولانی‌اش در همین فیلم «Ma Rainys» عرضه داشته است. ویولا دیویس که به‌خاطر بازی در همین فیلم و ایفای نقش یک خواننده زن جوان در دهه 1920 نامزد اسکار نقش اول زن شده و مانند بوسمن سیاهپوست است با حمایت از همبازی و «هم‌نژاد» از دست رفته‌اش وی را هنرمندی واقعی نامیده که جای خالی‌اش در جامعه هنری کاملاً محسوس نشان می‌دهد و او را سزاوار بالاترین جوایز ممکن توصیف کرده است. پیشتر هم در تاریخ اهدای جوایز اسکار روی داده که جایزه بهترین بازیگران را به افرادی بدهند که در زمان اهدا دیگر در قید حیات نبوده‌اند و بارزترین آنها پیتر فینچ در سال 1976 و هیت لجر در سال 2008 هستند. فینچ بریتانیایی اسکار نقش اول سال مذکور را به‌خاطر بازی فوق‌العاده‌اش در فیلم دراماتیک و افشاگر «شبکه» به‌دست آورد ولی چون در زمان اهدای اسکار مرده بود، مجسمه طلایی وی به وابستگانش اهدا شد. هیت لجر استرالیایی هم در سال 2008 با فرو رفتن شگفت‌انگیزش در قالب ژوکر دشمن اول بت‌من در فیلم «شوالیه تاریکی» به اسکار برترین بازیگر مرد نقش دوم نایل آمد و چون او هم چند ماه قبل از اهدای جوایز جان باخته بود، جایزه او را به اعضای خانواده‌اش تحویل دادند. برخی معتقدند پایه و دلیل اصلی اهدای اسکارها به هنرمندان مرده مسائل عاطفی و رویکردهای انسان‌دوستانه نزد اعضای 8 هزار نفری آکادمی علوم سینمایی و هنرهای تصویری است که می‌خواهند از این طریق به احساسات خود بها بدهند و وداع رفتگان را پرشورتر سازند. اما وقتی بازی‌های قوی فینچ و لجر را در سال‌های پیروزی‌شان به یاد می‌آوریم، در می‌یابیم که اینها نه اسکارهایی فقط از سراحساس و دلسوزی بلکه محصول توانایی‌های هنری شگفت‌انگیز مردان فوق بوده و آنها چه زنده و چه مرده، در آن سال‌های بخصوص، اسکار را صید می‌کردند و شایسته آن بوده‌اند.
هدف؛ برابری با والت‌دیسنی افسانه‌ای
چلو ژائو کارگردان زن چینی که 38 سال سن دارد و مقیم امریکا است، به هیچ‌وجه مشکل فوق را ندارد و زنده‌تراز هر زمانی است و فیلم اخیرش به‌نام «نومادلند» که «بی‌سرزمین» یا «کولی» هم ترجمه شده است به قدری موفق بوده که وی را کاندیدای چهار اسکار کرده است. یکی از آنها اسکار برترین فیلم سال است که ژائو به‌عنوان یکی از تهیه‌کنندگان اصلی فیلم و براساس قوانین آکادمی اسکار حق دریافت اسکار آن را در صورت پیروزی فیلمش دارد. دیگری اسکار بهترین کارگردانی است و سومی جایزه بهترین سناریوی اقتباس شده و چهارمی برترین تدوین که در این زمینه‌ها هم خود ژائو انجام دهنده اصلی این وظایف بوده‌ است. حتی فتح یکی از این جوایز هم برای ژائو یک پیروزی بزرگ خواهد بود اما اگر او در یک شاهکار بزرگ و واقعی به مجسمه‌های طلایی هرچهار رده فوق دست‌ یابد، با کار تاریخی والت‌دیسنی کارتون‌ساز افسانه‌ای هالیود و مالک فقید استودیویی با همین نام که تنها فرد برنده چهار اسکار در یک سال و در شب توزیع این جوایز است، برابری خواهد کرد. والت‌دیسنی در سال‌های بعدی استودیویی را بر جای نهاد که اینک نیز همراه با زیر مجموعه و شریک معروف و توانایش به‌نام پیکسار کارتون ساز اول دنیا به‌حساب می‌آید و دستی در ساخت فیلم‌های خانوادگی و اجتماعی و رمانس‌ها و حتی آثار حادثه‌ای هم دارد و همکاری‌های مؤثری با کمپانی‌های جدید‌تری مثل مارول در تولید برخی کارهای کمیک بوکی هم داشته است.
مقابل سد استوار دیوید فینچر
چلو ژائو یکی از دو زنی است که نامش در میان نامزدهای اسکار برترین کارگردان امسال آمده و دیگری امرالد فنل است که فیلم «زن جوان امیدبخش» را ساخته است. فنل با کسب این توفیق به اولین کارگردان زن بریتانیایی تبدیل شده که به نامزدی اسکار نایل آمده و تصور می‌شد که نام یک زن سوم هم در میان کارگردانان برتر سال بیاید و او رجینا کینگ است که فیلم «یک شب در میامی» را ساخته است، اما چنین نشد. البته کینگ سابقه فتح یک اسکار را در مقام بازیگر نقش دوم زن برای یک فیلم اجتماعی و مبتنی بر مسائل بتعیض نژادی به‌نام «اگر خیابان بیل قادر به حرف زدن بود» در سال 2019 دارد. تا پیش از تحولات امسال فقط پنج زن طی تاریخ طولانی اهدای اسکارها نامزد مجسمه طلایی بهترین کارگردانی شده بودند و تنها یکی از آنها به این جایزه مهم دست یافته که همانا کاترین بیگه‌لو معروف و همسر و همکار پیشین جیمز کامرون خالق «آواتار»ها و «تایتانیک» است. بیگه‌لو در سال 2009 برای ساخت فیلم جنگی و سیاسی  «The Hurt Locker» برترین کارگردان سال شناخته شد و  چلو ژائو از سد استوار دیوید فینچر سرشناس و امریکایی که امسال فیلم تحسین شده «منک» را ساخته و با آن به 10 کاندیدایی نایل آمده عبور کند، به دومین زن صاحب این افتخار تبدیل خواهد شد.
مسافر عصر حجر اسکار نمی‌برد؟!
«نومادلند» که ژائو را در مسیر چنین توفیقی قرار داده و خودش نیز توجه وسیع سینما دوستان را جلب کرده، درباره زندگی و مرام‌های اجتماعی و کهنه‌گرایانه زنی روبه پیری با بازی عالی فرانسیس مک دورماند است که در زمانه به اصطلاح مدرن اما سرشار از خدشه و لغزش کنونی دنیا به‌جای رویکرد به ادوات و باورهای روز در یک ون زندگی می‌کند و با فرهنگ کهن نفس می‌کشد و تو گویی مسافری از عصر حجر به قرن بیست‌ویکم است. مک دورماند هم به‌خاطر بازی حرفه‌ای‌اش در چنین قالبی نامزد اسکار برترین بازیگر زن 2021 شده اما چون پیشتر دوبار این جایزه را برده و آکادمی علوم سینمایی و هنرهای تصویری از اهدای مجدد اسکار به هنرمندان پیروز تا سر حد امکان پرهیز می‌کند، توفیق سوم وی تقریباً غیر ممکن نشان می‌دهد.

غلامرضا طریقی، شاعر و از شاگردان استاد محمدعلی بهمنی از موفق بودن عمل جراحی و انتقال او از آی‌سی‌یو به بخش عمومی خبر داد. از محمدعلی بهمنی به‌عنوان یکی از تأثیرگذارترین شاعران و غزلسرایان معاصر یاد می‌کنند که در پیوند نسل جدید با غزل به‌عنوان پرچمدار فرهنگ، ادب و شناسنامه ادبیت ادبیات کشورمان نقش و سهمی انکار نشدنی دارد. وی بعد از عارضه قلبی که اواخر پاییز سال ۱۳۹۹ گریبانگیرش شده بود و او را وادار به عمل آنژیو کرد، در نهایت با وخامت بیشتر اوضاع جسمانی، پزشکان دستور به عمل قلب باز وی دادند./ایرنا
محمدصادق رحمانیان، فعال فرهنگی از راه‌اندازی «جایزه احمد اقتداری» در زمینه‌های تاریخ، مطالعات فرهنگی و زبان‌شناسی در دومین سالروز درگذشت او خبر داد. /ایسنا
به‌همت رایزنی فرهنگی سفارت کشورمان در جمهوری آذربایجان، جلد اول ترجمه کتاب شاهنامه فردوسی به زبان آذری در ۹۰۰ صفحه در شهر باکو تجدید چاپ شد./ایسنا
افشین سلیمانپور، بازیگر جوان تئاتر درگذشت. افشین سلیمانپور متولد سال 1346 بود که در کارنامه هنری‌اش بازی در نمایش‌هایی مانند «گنجفه»، «تالاب هشیلان»، «خانه پدری»، «طعم آلوی جنگلی»، «شهر تنهایی من» و فیلم سینمایی «چند متر مکعب عشق» و... به چشم می‌خورد./ایسنا
مرضیه شفاپور، دبیر کارگروه ساماندهی مد و لباس ارشاد در نامه‌ای به ساترا از عدم نظارت بر سریال‌ دراکولا در شبکه نمایش خانگی اعتراض کرد.وی تاکید کرده نمایش پوشش‌های نامناسب بازیگران منجر به ترویج الگوهای غربی در سطح جامعه می‌‌شود./تسنیم
ابوالفضل جلیلی خبر داد که مهلت ارسال آثار به اولین جشنواره سینمای ایران در «شانتییی فرانسه» تا 4 روز دیگر تمدید شده است. این فیلمساز که عضو هیأت داوران این رویداد سینمایی است ریاست هیأت داوران بخش ایرانی را بر عهده دارد./ایسنا
فیلم «بندر بند» به‌ کارگردانی منیژه حکمت و بازی پگاه آهنگرانی در جدیدترین حضور بین‌المللی خود بر پرده‌ جشنواره فیلم «مووو» خواهد رفت./ایسنا
در پی سوء‌استفاده و کلاهبرداری دفاتر و مراکز غیرمجاز تحت عنوان «جذب بازیگر برای تولید فیلم و سریال»، روابط عمومی سازمان سینمایی نسبت به‌ راستی‌آزمایی و اطمینان از صحت این آثار در سامانه سازمان تأکید کرد./ایسنا
انیمیشن «نهنگ سفید» به کارگردانی امیر مهران نامزد بهترین انیمیشن کوتاه از جشنواره فیلم امریکا شد./مهر
مریم کاظمی، مدرس، نویسنده و کارگردان تئاتر از برنامه‌ریزی برای برگزاری یک جشنواره آموزشی تئاتر کودکان و نوجوانان در تابستان سال‌جاری خبر داد./مهر
فیلم سینمایی «جیغ بنفش مورچه‌ها» به نویسندگی و کارگردانی مهدی رضایی کاندیدای جایزه بهترین فیلم بلند جشنواره «فیلم اُپتیکو» اسپانیا شد./ایلنا
بهرام حصیری (خواننده پیشکسوت موسیقی ایرانی) در همکاری با بهنام خدارحمی به انتشار قطعات اجرایی خود در قالب آلبومی به‌نام «تنها» اقدام کرد./ایلنا