خلیج تایمز (امارات):
روسیه به امریکا و متحدان اروپایی‌اش هشدار داد از هرگونه ارسال نیرو به اوکراین بپرهیزند. زیرا تنها باعث تنش بیشتر در مرزهای این کشور و بی‌ثباتی آن می‌شود. این در حالی است که دولت بایدن درصدد ارسال نیرو به اوکراین است و کنگره امریکا نیز با این طرح موافق است.

دیلی صباح (ترکیه):
با افزایش فعالیت‌های تروریستی در موزامبیک، آنکارا اعلام کرده است که برای کمک به این کشور که دارای منابع غنی نفت و منابع طبیعی است، حاضر به گسیل نیروی نظامی است. این در حالی است که حملات تروریستی اخیر در شمال موزامبیک باعث ضررهای اقتصادی زیادی به آن شده است.

هشت صبح (افغانستان):
در پی اظهارات محمد محقق، رهبر حزب وحدت اسلامی افغانستان که گفته بود، نظام فدرالی جایی بین مردم افغانستان ندارد، هزاره اینترنشنال که یک نهاد بین‌المللی متعلق به هزاره‌ها است، اعلام کرد، این اظهارات با خواسته‌های هزاره‌ها متفاوت است و این قومیت معتقد است که تنها نظام درست و عاقلانه، نظام فدرالی است.

زهره صفاری/ بومرنگ خشونتی که دولت‌های امریکا بذر آن را در خاورمیانه کاشتند، باعث رواج خشونت‌ها در سراسر جهان شده است و اکنون بازتاب‌های آن در واشنگتن مشاهده می‌شود. کمتر از سه ماه از هیاهوی مرگبار طرفداران «دونالد ترامپ» در کاخ کنگره امریکا و کاهش تمهیدات ایمنی با فشار جمهوریخواهان، مهم‌ترین ساختمان دولتی این کشور بار دیگر صحنه خشونت و مرگ شد و پرچم امریکا را به‌حالت نیمه افراشته درآورد.
به‌گزارش «نیویورک تایمز»، ظهر جمعه به وقت واشنگتن، در حالی که تعداد محدودی از اعضای کنگره در ساختمان مشغول کار بودند و شرایط پس از چندین هفته تمهیدات شدید امنیتی با برداشته شدن حصارهای ایمنی تا حدودی به حالت عادی درآمده بود، مرد جوانی با خودروی سواری اش وارد گذرگاه اصلی بیرونی ساختمان شد و در حالی که با سرعتی سرسام آور پیش می‌آمد، پس از زیر گرفتن دو افسر پلیس، در 91 متری ورودی ساختمان به موانع بتونی برخورد کرد و متوقف شد. راننده که جوان سیاهپوستی بود با چاقویی از خودرو پیاده شد و به‌سمت مأموران رفت اما پیش از هر اقدامی با شلیک پلیس کشته شد.
ابهامات درباره ابعاد این حمله و پیشگیری از آشوب پیش‌بینی نشده، ساختمان کنگره را برای حدود یک ساعت در آماده باش کامل قرار داد و مقامات حاضر در ساختمان با تمهیدات امنیتی شدید به بیرون از ساختمان هدایت شدند.
اما این بار آشوبی در کار نبود و تحقیقات نشان داد راننده نه هوادار آشوبگر و خشمگین رئیس جمهوری سابق امریکا است و نه به‌نظر انگیزه تروریستی داشته چراکه بررسی پیام‌های فیس‌بوکی او نشان داد این جوان 25 ساله در ماه‌های اخیر به‌دلیل شیوع کرونا کارش را از دست داده و از فقر شدید رنج می‌برده است. «پیتمن»، رئیس پلیس کاخ کنگره نیز در این باره گفت: «ضارب «نوآه آر گرین» 25 ساله به هشدارهای مأموران بی‌توجه بود و به همین دلیل نیروهای ما مجبور به شلیک شدند. هنوز انگیزه دقیق این حمله مشخص نیست اما هیچ شواهدی برای تروریستی بودن آن وجود ندارد.»
اما نیروهای کاخ کنگره که سخت‌ترین مأموریت خود را در آشوب 6 ژانویه تجربه کردند، ظهر جمعه دومین همکارشان به‌نام «ویلیام اوانز» را نیز از دست دادند که با 18 سال سابقه حضور در این واحد پلیس از افسران کهنه کار به شمار می‌رفت. دیگر افسر مجروح این حادثه نیز در بیمارستان تحت درمان قرار دارد. پس از این اتفاق «جو بایدن»، رئیس جمهوری امریکا ضمن ابراز همدردی با خانواده پلیس کشته شده، برای ادای احترام به او دستور داد پرچم امریکا بر فراز کاخ سفید به‌صورت نیمه افراشته درآید. همزمان به دستور «نانسی پلوسی» رئیس مجلس نمایندگان، پرچم کاخ کنگره نیز تا نیمه پایین آمد.
نگرانی‌ها از ناامنی کنگره
گرچه حمله روز جمعه، به ساختمان کنگره و اعضای آن آسیبی نرساند اما بسیاری از نمایندگان آن را اثباتی بر ناامنی این ساختمان و لزوم برقراری دوباره تمهیدات امنیتی دانستند. برخی کارشناسان دو حادثه اخیر کاخ کنگره امریکا را بیانگر این امر خواندند که کنگره به محلی برای تخلیه خشم مردم این کشور بدل شده است. همین امر نیز نگرانی‌هایی را نسبت به عادی‌سازی شرایط در اطراف این ساختمان برانگیخته است. آن‌طور که شواهد نشان می‌دهد تا 23 مه‌به دستور «لوید آستین»، وزیر دفاع امریکا بیش از 2200 نیروی گارد ملی در واشنگتن حضور داشتند و حتی نیروهای امنیتی بیشتری نیز در داخل کنگره به کار گرفته شده بودند اما بسیاری که اکثریت آنها جمهوریخواهان کنگره بودند این فرایند امنیتی را آزاردهنده دانسته و فشار زیادی برای عادی‌سازی شرایط انجام دادند. سرانجام نیز با‌وجود مخالفت دموکرات‌ها در اواسط هفته گذشته حصارهای امنیتی اطراف ساختمان برداشته شد تا امکان ورود خودروها تا نزدیکی ساختمان ایجاد شود.
این در حالی است که بسیاری از کارشناسان این حملات و آشوب‌هایی مانند آنچه در 6 ژانویه رخ داد، را محصول سیاست خشونت پروری دولت امریکا در جهان می‌دانند. گرچه مقامات امریکایی برای ناامن کردن جهان و افزایش امنیت داخلی و سلطه مطلق، جنایتکارانی مانند داعش و القاعده و... را به قدرت رساندند اما این سیاست بازتابی سخت در داخل امریکا داشته به طوری که دیگر حتی بلندپایه‌ترین مقامات این کشور  در مهم‌ترین ساختمان‌های آن نیز امنیت را حلقه‌ای مفقوده می‌بینند.

شورای عالی قضایی عراق از درگذشت قاضی مسئول محاکمه صدام بر اثر ابتلا به کرونا خبر داد.
به گزارش ایسنا، به نقل از سومریه نیوز، این شورا در بیانیه‌ای اعلام کرد، قاضی محمد عریبی که در سال ۲۰۰۶ پس از محاکمه صدام در پرونده الانفال مشهور شده بود به‌ دلیل ابتلا به کرونا درگذشت. عریبی از قضات باسابقه عراق و قاضی دادگاه جنایات رژیم بعث بود. وی اول اوت ۲۰۰۴ برای محاکمه صدام و مسئولان نظامش انتخاب شد و در سال ۲۰۰۶ نیز ریاست دومین هیأت از دادگاه کیفری عالی عراق را برعهده گرفت و پرونده‌های الانفال، سرکوب قیام شعبانیه و بمباران حلبچه را بررسی کرد. عملیات الانفال که صدام علیه کردهای اقلیم کردستان عراق در سال ۱۹۹۸ شروع کرد موجب کشته شدن هزاران نفرشد. صدام در سال ۱۹۸۸ و در روزهای پایانی جنگ عراق و ایران هم دستور بمباران شهر حلبچه کردستان عراق را صادر کرد که بر اثر آن بیش از ۵۰۰۰ نفرکشته شدند.

گروه جهان/ سناریوی انتخاباتی سال گذشته در سرزمین‌های اشغالی با تغییر اسامی، در حال تکرار است. در حالی که بنیامین نتانیاهو دیگربار کرسی‌های خود را از دست داده، محتاج ائتلاف با دیگر احزاب است. این بار حزب «یمینا» با رهبری «نفتالی بنت» یکی از احزاب مهم برای او است. اما دیداری که «نتانیاهو» جمعه شب با «بنت» داشت آن نتیجه‌ای که وی می‌خواست را دربر نداشت.
به گزارش «تایمز آو اسرائیل»، «بنت» بعد از این دیدار اعلام کرد که قصد دارد شنبه شب با «یائیر لاپید»، رهبر حزب «یش عتید» که در انتخابات صاحب 17 کرسی شده، دیدار کند و امکان تشکیل ائتلاف لیکود، یمینا و یش عتید را با او بررسی کند. «بنت» همچنین درست همانند «بنی گانتس» که سال پیش با «نتانیاهو» ائتلاف کرد، خواهان آن است که نخست‌وزیری به صورت نوبتی بین کسانی که ائتلاف می‌کنند، بگردد. گزینه‌ای که به نظر نمی‌رسد، نخست‌وزیر کنونی رژیم صهیونیستی با آن موافقت کند. اما حتی اگر این سه به توافق برسند، با توجه به اینکه لیکود با از دست دادن 7 کرسی تنها صاحب 30 کرسی است و یمینا نیز 7 کرسی دارد، «نتانیاهو» نخواهد توانست به 61 کرسی لازم برای تشکیل دولت دست یابد. این در حالی است که محبوبیت «نتانیاهو» بشدت در مسیر تنزل است. طوری که ده‌ها نفر از ساکنان اراضی اشغالی در مقابل منازل تعدادی از رهبران سیاسی اسرائیلی تظاهراتی برپا کردند و خواستار تشکیل دولتی بدون حضور نتانیاهو شدند. به گزارش ایسنا، به نقل از خبرگزاری فلسطینی «سما»، این معترضان مقابل منازل بنی گانتس، رهبر ائتلاف آبی و سفید، گدعون ساعر، رهبر حزب امید جدید و نفتالی بنت، رهبر حزب یمینا تجمع کردند.

فاروق الشرع / وزیر خارجه سابق سوریه
مترجم: حسین جابری انصاری

آغاز بحران از حماه
آن هنگام که در یک سیاست روشمند، سلاح میان رفقای بعثی توزیع شد تا با ناصری‌ها رویارو شوند، من هنوز در دانشگاه بودم و سلاح خود را در سوئیت مشترکم با «عبدالله فالح» جا گذاشتم و او نیز همین کار را کرد، زیرا بر این باور بودیم که وظیفه ما افزایش تفاهم و گفت‌و‌گو با ناصری‌ها با وجود همه خطاهای آنهاست و نه شلیک متقابل گلوله با آنان. در این درگیری‌ها، برخی از افسران ناصری جان خود را از دست دادند و ما بعثی‌ها هم بخشی از آبروی خود را از دست دادیم که ناشی از حمایتمان از اتحاد عربی بود و از ابتدای انقلاب کوشیده بودیم، در گفتمان سیاسی و بر صفحات روزنامه‌ها آن را حفظ کنیم.
رهبری [حزب بعث] حساب خود را با ناصریست‌های سلاح به دست تسویه کرد، بی‌آنکه جریان ناصری را که به همپیمانی نزدیک‌تر بود تا دشمنی، از میان بردارد. ضمن اینکه در آن زمان، هر صحبتی از اتحاد بدون مشارکت «مصر» و گفت‌و‌گو با «جمال عبدالناصر»، جدی تلقی نمی‌شد.
این رویدادها هنوز پایان نیافته بود که علائم اولیه [بحران جدیدی در] «حماه» خودنمایی کرد که ویژگی اسلامی آن غلبه داشت. این بحران با روش برخورد تحریک‌آمیز استاندار وقت «حماه» و سوء تدبیر رهبری در «دمشق»، شدت گرفت و منجر به انتقال بحران به شهرهای دیگر، در قالب تظاهرات و بستن مغازه‌های تجاری شد. «شورای فرماندهی انقلاب»، این رویدادها را به توطئه‌ای خارجی ربط داد و برخی آن را به «عراق» و برخی دیگر به «مصر» و تعدادی دیگر به تلاش‌های «اسرائیل» برای تغییر بستر «رود اردن»، مرتبط دانستند. امری که «امین حافظ» رئیس مجلس ملی را به برگزاری کنفرانسی مطبوعاتی واداشت، تا افکار عمومی را از واقعیت تحولات جاری و پیامدهای محاسبه نشده آن، مطلع کند. اگر چه پس از پایان کنفرانس مطبوعاتی، بیش از آنکه توانایی او در ارائه راه حل و توصیف واقعیت آنگونه که هست، مشخص شود، توانایی محدود او در این زمینه‌ها آشکار شد.

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

سخنرانی برای کهنه سربازان
امیدوار بودم که ترامپ با اقدامات ما برای تشدید فشارها و افزایش هزینه‌های روسیه مخالفت نکند. کلیور کرون و جیمی استوری شنیده بودند 20 آوریل یعنی روز قبل از عید پاک، احتمالاً تاریخ نهایی مذاکرات برای فروپاشی حکومت است. حتی خبرهایی به گوش می‌رسید که نشان می‌داد «مانوئل کریستوفر فیگوئرا» رئیس پلیس مخفی ونزوئلا نیز باور دارد که کار مادورو تمام است. مذاکره با برخی سران نظامی ونزوئلا از جمله پادرینو به شکل فزاینده‌ای عملی و واقعی به نظر می‌رسید؛ این مذاکرات دیگر درباره احتمال سرنگونی مادورو نبود، بلکه بحث بر سر چگونگی سرنگونی او بود. این سران نظامی همچنین با مقامات ارشد غیرنظامی بویژه «مایکل مورنو» رئیس دادگاه عالی ونزوئلا مشورت می‌کردند که خبر خوشی در رابطه با اقدامات علیه مادورو و همه کسانی بود که هنوز هم به حکومت او وفادار بودند. این موضوع اهمیت داشت زیرا تغییر واقعی به اقدامی بیش از برکناری صرف مادورو نیاز داشت. برداشت من این بود که بیشتر این مذاکرات با محوریت این موضوع بود که دوران «انتقالی» چگونه خواهد بود، این موضوع بسیار خطرناک هم بود زیرا حامیان جنبش چاویستا حتی بعد از سرنگونی مادورو، همچنان بر نهادهای اصلی دولت کنترل داشتند. به‌نظر می‌رسید در این رایزنی‌ها توالی اتفاقات این گونه فرض شده بود که دادگاه عالی، مجلس مؤسسان را غیرقانونی اعلام می‌کند؛ با این اعلام مادورو استعفا می‌دهد؛ ارتش گوایدو را به‌عنوان رئیس جمهوری موقت به رسمیت می‌شناسد و دادگاه عالی نیز سر جای خود باقی می‌ماند. این فرایند کامل و بی‌نقص نبود و به نظر من این خطر وجود داشت که برخی افراد رژیم که در این مذاکرات شرکت داشتند و با حذف مادورو نیز موافق بودند احتمالاً در نهایت هدف پنهانی خود را که همانا حفظ رژیم بود، دنبال کنند.
من روز 17 آوریل در هتل «بیلتمور» شهر «کورال گیبلز» ایالت فلوریدا در انجمن کهنه سربازان عملیات خلیج خوک‌ها که به مناسبت سالگرد تهاجم نظامی آنها به کوبا در 58 سال پیش برگزار می‌شد، سخنرانی کردم. این کهنه سربازان در آن عملیات نتوانستند رژیم فیدل کاسترو را سرنگون کنند. کهنه سربازان تیپ 2506 نیروی قدرتمندی در سیاست‌ها و سیاستگذاری‌های مربوط به امریکایی‌های کوبایی تبار در فلوریدا و سایر مناطق کشور محسوب می‌شدند و گردهمایی سالانه آنها بیشترین توجهات را به خود جلب می‌کرد و سیاستمداران جویای نام تا حد ممکن حضور در این گردهمایی را از دست نمی‌دادند.