پیامبر اکرم (ص):
از نفرین مظلوم بترسید که چون شعله آتش برآسمان می‌رود.
کنزالعمال، ج. ۳، ص. ۵۰۰، ح. ۷۶۰۱

مهدی فخیم‌زاده: فیلم‌های کوتاهی که در چهاردهمین جشنواره ملی فیلم کوتاه رضوی دیدیم نشان می‌دهد فیلمسازان کوتاه اصول فیلمسازی را می‌شناسند اما آنچه نیاز است فکرهای نو و تازه است. اگرچه این رویداد موضوعی و درباره امام رضا(ع) است اما لزوماً فیلم‌ها نباید تاریخی و مذهبی باشند بلکه موضوعاتی که با سیره و اخلاق حضرت مرتبط باشند، انتخاب می‌شوند. نکته حائزاهمیتی که جوان‌ها باید به آن دقت کافی داشته باشند آن است که نباید به‌دنبال تقلید از آثار حرفه‌ای بروند و به‌جای آن به‌ سمت نوآوری و خلق‌های تازه گرایش پیدا کنند و خوشبختانه آثاری که ما در جشنواره فیلم کوتاه رضوی دیدیم خالی از این نوع نگاه نبود. آثار اکشن خوب است و ما را غافلگیر می‌کند اما فیلمسازان باید به فکر سوژه‌های نو و آشنایی با درام باشند. اینکه شخصیت چیست؟ اصول دراماتیک و کشمکش چیست و چه جذابیت‌هایی را می‌توان به اثر افزود؟ فیلمساز باید سوژه‌های جدیدی را کشف کند و در نهایت به مسائل فنی و قواعد کار برسد.
بخشی از گفت‌و‌گوی این کارگردان با خبرگزاری مهر
در حاشیه چهاردهمین جشنواره ملی فیلم کوتاه رضوی

خیرالله تقیانی‌پور
 کارگردان تئاتر و تلویزیون
محمدرضا الوند از چهره‌های فعال در عرصه تئاتر ایران که سابقه ریاست شورای ارزشیابی و نظارت اداره کل هنر‌های نمایشی را در کارنامه کاری خود داشت و مدیر امور تئاتر استان‌های اداره کل هنر‌های نمایشی نیز بود، پنجشنبه، در ۵۶ سالگی و بر اثر ابتلا به کرونا چشم از جهان فروبست و دیروز در قطعه هنرمندان بهشت زهرا(س) به خاک سپرده شد. مدیرکل مرکز هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ ارشاد اسلامی، معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس به همین مناسبت پیام‌های تسلیتی منتشر کردند.

مرحوم الوند جزو مسئولانی بود که در مرکز هنرهای نمایشی همیشه دغدغه جوان‌ها را داشت و کسی بود که می‌دانست خطوط قرمز را با چه ادبیات و لحنی به این جوان‌ها منتقل کند تا جلوی خلاقیت آنها گرفته نشود و صدمه‌ای از این بابت متحمل نشوند.
او هرگز  به مناسبات اداری و مناسبات خاص ورود نکرد همان‌طور که گفته شد زمانی که توجه به جوان‌ها و فراهم کردن بستر کار کردن برای‌ آنها خیلی باب نبود او چنین دغدغه‌ای داشت.
بعضاً اگر کم کاری حس می‌شد، در پی رفع و پیگیری آن بود و وجود و بروز مشکلات را کتمان نمی‌کرد و موقعیت شغلی خود را ارجح بر حل مشکلات نمی‌دانست و همین باعث می‌شد که سکوت نکند و شاید به خاطر همین مواضع صریح‌اش آن‌طور که باید و شاید در بسیاری از مناسبات ورود نمی‌کرد.
از سوی دیگر، الوند تحصیلکرده نمایش بود و به حوزه متن‌ اشراف داشت و در بازبینی‌هایش این نکته‌های فنی را مدنظر قرار می‌داد و اهل گفت‌وگو بود و پای حرف جوان‌ها می‌ایستاد. نه سفارش قبول می‌کرد و نه اجازه می‌داد حقی از کسی ضایع شود.
الوند همان‌طور که گفته شد صرفاً یک بازبین نبود که خط قرمزها را مشخص کند یا نکات ممیزی و اخلاقی را بگوید. از نظر من او بسیار نکته‌سنج بود و نمایشی را که خوب بود رها نمی‌کرد و آن را به سالن‌ها و مدیران فرهنگی معرفی می‌کرد تا از آن‌حمایت شود و همین کارش باعث شد خیلی از جوان‌های آن زمان وارد بازار شوند که محمدرضا الوند یک استعدادیاب هم بود و با اینکه اصلاً وظیفه و حوزه‌اش نبود اما این دغدغه را داشت و همیشه دنبال آن بود که چهره‌های مستعد را معرفی کند.

یگانه خدامی


#کرونا

شیوع کرونای انگلیسی، بالا رفتن تعداد شهرهای قرمز و افزایش تعداد مبتلایان و البته خبرهایی که درباره کرونای ایرانی منتشر شد باعث شده هرروز نوشته‌های بیشتری درباره این ماجراها در شبکه‌های اجتماعی بخوانیم. اعتراض به قرنطینه نشدن خوزستان و شرایط بد این استان هم همچنان یکی از مهم‌ترین بحث‌های شبکه‌های اجتماعی است: «‌‎کرونا تمام ‎اهواز رو سیاه کرده، بیمارستان‌ها پذیرش نمی‌کنند مگر اینکه رو به موت باشی اما هیچ مسئولی حتی یک روز رو تعطیل اعلام نمیکنه حالا به‌نظر شما منی که می‌پرسم چرا تعطیل نمی‌کنید گناهکارم؟»، «هر روز تیتر میزنن وضعیت فلان شهر باز نارنجی یا قرمز شد و ویروس جدید به فلان شهر هم وارد شد، شما که محدودیت ساعت۹ تا ۴ گذاشتین چرا ممنوعیت تردد بین شهرها با هر وسیله‌ای -خصوصی یا عمومی- رو نمی‌ذارید پس؟ بعد این وسط یه عده هم که راه میفتن از یه شهر دیگه میان تهران که چی؟ برن خرید عید»،  «‏سال۹۸: - بیماری به اسم کرونا اومده سرعت سرایتش خیلی بالاس چیکار کنیم؟»، «ماسک بزن دست‌هات هم بشور! سال ۹۹: -کرونای انگلیسی اومده چند برابر وحشی‌تر از کرونای قبلی، الان چیکار کنیم؟»، «دوتا ماسک بزن دستاتو هم دوبار بشور»، «‏خبر رسیده در استان خوزستان کرونای انگلیسی در‌حال جولان دادنه؛ لامصب این انگلیسیا حتی ویروسشون هم اول سراغ مناطق نفت خیز میره!»، «‏چرا این کرونای انگلیسی اولین بار در شهر‌های کوچک هر استان دیده میشه؟ مگه چند نفر از این شهرها بین‌المللی کار میکنن؟»، «‏امیدوارم این کرونای انگلیسی آخریش باشه! دستگاه تنفسی من توان ماسک سوم رو نداره واقعاً!»، «‏به به کرونای ایرانی. انگلیسی برزیلی چیه دیگه؟ ما خودمون کرونامذگان داریم»، «‏قرنطینه‌ ‎خوزستان هم برای قطع زنجیره شیوع در خوزستان حیاتیه، هم برای کاهش سرعت شیوع واریانت انگلیسی در کل کشور. خوزستان پر از شرکت‌های نفتیه که نفراتشون تو کل کشور می‌چرخن. کارفرمای ما امروز از تهران رفته اهواز، فردا می‌ره کیش پیش بچه‌های ما که یکشنبه میان دفتر تهران پیش ما.»، «‌‎کرونا در ‎خوزستان بدجوری منتشر شده آمارها در امیدیه و ماهشهر هم تکان دهنده است. خبری از ‎واکسیناسیون که نیست چرا دولت با قرنطینه و تعطیلی دو هفته‌ای خوزستان موافقت نمی‌کند؟ مجمع نمایندگان هم که غیرقابل دسترسی هستند لااقل شما با دولت رایزنی کنید.»، «‏آنقدر ادارات دولتی در ‎خوزستان را تعطیل نکردید که تقریباً اکثر مدیران دولتی هم بیمار و در قرنطینه هستند. ظرفییت بیمارستان‌ها تکمیل است، کادر درمان فرسوده. خوزستان را قرنطینه و تعطیل کنید. کاملاً تعطیل کنید»، «‌‏آقای ‎وزیر بهداشت می‌خواهی مدیر کل مرده شورخانه نباشی؟ به ‎نمایشگاه گردشگری و امثالهم مجوز نده.»


پایان مجله فیلم؟

خبرهایی که درباره قطع همکاری هوشنگ گلمکانی و عباس یاری نویسنده و منتقد قدیمی سینما و از بنیانگذاران مجله فیلم با این مجله منتشر شد بازتاب زیادی میان کاربران شبکه‌های اجتماعی داشت. خیلی‌ها از خاطرات‌شان با این مجله و خواندن آن نوشتند و خیلی‌ها هم دلیل این اتفاق را بررسی کردند: «‏مرحوم ‎مسعود مهرابی با وجود اختلاف و مشکل، در بدترین روزهای کاغذ و بی‌توجهی مخاطب، با همراهی دو یار دیگر‌ش؛ ‎عباس یاری و ‎هوشنگ گلمکانی، مجله فیلم را زنده نگه داشت. حالا، مطمئنم اگر بود، تنش از رفتار نامحترم پسرش با یارانش می‌لرزید.اعتبار یک خانه به صاحب‌خانه‌ا‌ش است»، «‏من هم از آن مشترک‌های مجله فیلم‌ بودم که -چون پست مجله را دیر می‌آورد- مجله را می‌خریدم و از اغلب شماره‌ها دو تا داشتم. اما از دعوای صاحب تازه مجله با دو همکار قدیمی چیزی نمی‌دانم. از جزئیات اختلاف مرحوم مهرابی با همکاران هم مطلع نیستم. پس بهتر است سکوت کنم و حرف مفت نزنم.»، «‏آخرین باری که مجله فیلم خریدید کی بود؟»، «مجله فیلم» هم به خاطره‌ها پیوست»، «‏در فرهنگی که عمر شراکت سالم اندازه یک ماه عسل است و یک نشان تجاری تا پایان عمر بنیانگذارش دوام دارد و وارثان هر کدام با عنوان «این مکان شعبه دیگری ندارد» با نامی مشترک شعبه‌های «اصل» باز می‌کنند، مجله فیلم ۳۸ سال با مدیریتی ثابت دوام آورد که نهایتاً دچار همان معضل «شعبه اصل» شد»، «‏اگر اجازه می‌دهید عرض کنم که رسانه «هم» صنعت است. مرگ رسانه‌ها را نباید دراماتیک کرد، هر چند دلمان برای ‎مجله فیلم تنگ می‌شود»، «‏مجله فیلم با تأخیر می‌رسید اهواز؛ حس و حال اون روزهای اول ماه که بابا مأموریت می‌رفت تهران و وقتی برمی‌گشت یک مجله فیلم همراه خودش می‌آورد و من روی مبل گوشه خونه مجله رو می‌بلعیدم.»، «‏آه و فغانی که از بسته شدن ‎مجله فیلم راه افتاده، داره آقایان گلمکانی و یاری رو به سمت اشتباه تأسیس یک مجله‌ جدید می‌بره. اولاً دوران فعلی، دوران مجله کاغذی نیست. ثانیاً دیدیم که اگرچه نام ‎ماهنامه فیلم اسپانسر داشت اما فعالیت در فضای مجازی به نوع دیگری از تفکر نیاز دارد»، «‏لذت محض حین خوندن فقط دوران نوجوانی در شهرستانی ابری با شماره جدید مجله فیلم. دیگه هیچ خوندنی اون حس رو نداد.»، «‏فکر می‌کنم اینترنت با تمام امکاناتش، قدرت و نفوذ مجله‌ای مثل فیلم رو هر سال می‌کاست تا امروز. نمی‌دونم پشت پرده چه گذشته اما شکست و نابودی مجله فیلم عجیب نبود. گذشت دورانی که برای خواندن نقد فیلم منتظر می‌موندی تا مجله منتشر بشه. اون اشتیاق برای دورانی بود که بسر آمده.»

اسماعیل علوی
دبیر گروه پایداری
نیمه رجب مصادف با وفات یکی از چهره‌های عاشورایی، حضرت زینب(س) است. بانوی بزرگی که نام و یادش با حماسه عاشورا همراه شده والهام بخش آزادگان و ستم ستیزان درطول تاریخ بوده است. همراهی حضرت زینب(س) با کاروان شهادت و حضور در تمامی مراحل نهضت حسینی(ع) و طنین بخشیدن به پیام جوانمردان عاشورایی در امتداد تاریخ نشانگر نقش برجسته دختر علی(ع) درنهضت خونین کربلاست. بانوی بزرگی که به رغم قرار گرفتن در کانون مصایب بسیاربا ملکه صبر و استواری الگویی نمونه از زن مسلمان به‌دست داده و شأن و منزلت نوع زن را ارتقا بخشید. نقش حضرت زینب(س) در رخداد عاشورا در سه موضوع قابل دسته‌بندی است.
صبر بربلایا و مصایب بزرگی که فوق طاقت هرانسانی بویژه یک زن بوده و پی افکندن شالوده حماسه‌ای بزرگ درنتیجه صبر و شکیبایی. حضرت زینب با مقاومت در برابر آسیب‌های عاطفی مصایب شکننده و تبدیل احساسات آن به‌طوفانی بنیان کن و انتقال احساسات و عواطف به دیگران حتی نسل‌های بعدی نقشی استثنایی از خود در تاریخ برجای گذاشت و به‌نهضت عاشورا به‌عنوان واقعه‌ای تأثیر‌گذار و زنده استمرار بخشید. به‌گونه‌ای حرکت توابین و قیام‌های عدالت طلبانه را می‌توان شکوفایی بغض‌های فروخفته حضرت زینب(س) برشمرد.
 دومین محوری که در ارتباط با نقش حضرت زینب(س) می‌توان از آن یاد کرد، صیانت از روایتگری عاشورا آنگونه که بود قبل از تحریف آن است. یزیدیان از غروب عاشورا دست به‌کار شدند تا موضوع را در چارچوب‌های اعتقادی لوث و مصادره به مطلوب کنند. آنگونه که رسم و سبک ستمگران و مستبدین تاریخ است. اما حضرت زینب(س) در کنار امام سجاد(ع) از تحریف وقایع و اهداف نهضت کربلا جلوگیری کرده و اجازه نداد سایه شوم تحریف از گرما و حرارت آن بکاهد.
 سومین محور نقش آفرینی حضرت زینب(س) در امتداد نهضت عاشورا سخنوری و بلاغت آن حضرت است. حضرت زینب(س) با تسلط روحی در مقاطع حساس به ایراد خطبه‌های دشمن شکن پرداخت و با نفوذ کلام خود، یزیدیان را متوجه خطاهایشان نمود. به‌گونه‌ای که یزید درصدد چاره‌جویی برآمده و شیوه تبلیغی خود را که ازکوفه تا شام برنیزه کردن سرهای شهدای عاشورا و نشان دادن آنها به علامت پیروزی بود تغییر داده و مزورانه به رفتار خود وحکومتیان با اسرا  رنگ ملاطفت بخشید.

شاید در هیچ یک از نظام‌های فرهنگی جهان به اندازه فرهنگ ایرانی و عربی مرسوم نباشد که برای جاودان‌سازی چیزی یا کسی، از شعر استفاده شود. یونانی‌ها وقتی قصد می‌کردند شخصی را ابدیت ببخشند مجسمه‌ای از او می‌ساختند؛ رومی‌ها تمثالش را نقاشی می‌کردند؛ آلمانی‌ها برایش سرود و سمفونی تصنیف می‌کردند و شرقی‌های هندو یا بودایی به افتخارش  داستان نامه‌های اساطیری می‌پرداختند، شاید فقط ایرانیان و اعراب باشند که وقتی بخواهند فردی را به ابدیت پیوند بزنند و در خاطره قومی یا وجدان جمعی جاودانه کنند برایش شعر می‌سرایند و عملاً به شعر تبدیلش می‌کنند. شعر برای فرهنگ ایرانی، گذرگاه امنی برای رسیدن به خلود و جاودانگی بوده است.
به این اعتبار است که در سنت ادبی و ذخیره شعری ایرانیان، گنجینه بالابلندی از مراثی و مناقب و مدایح علوی می‌توان سراغ گرفت که نشان‌دهنده مهر این فرهنگ به امام عدل و اخلاق، علی بن ابی طالب(ع) است. این سنت ستبر شعری که سابقه‌ای دست‌کم هزارساله دارد بیش از هر چیز نشان می‌دهد روح جمعی ایرانیان و سرشت فرهنگ ایرانی، مطلوب‌ها و محبوب‌های اخلاقی و انسانی خود را در عالی‌ترین شکل ممکن در شخصیت علوی و سیره مرتضوی می‌یابد. به حکم همین دلدادگی است که مجموعه‌ای بی‌زوال از شعر فراهم آورده است تا تمام ادوار زندگی آن امام را از تولد تا شهادت، از عبادت تا حکمرانی، ازقهر تا مهر، از جنگ و جهاد تا دانش و اجتهاد و... برای خود و در خاطره جمعی و قومی اش جاودان سازد. فرهنگ ایرانی با این کار، توگویی عزیزترین و ارجمندترین و پربهاترین سرمایه معنوی‌اش را نثار ساحت مرتضوی کرده است.
«جاری‌ترین عشق» که چندی پیش به همت سید مصطفی علوی تدوین و منتشر شد جست و جویی هزار صفحه‌ای در تاریخ شعر فارسی است تا از 230 شاعر دیروز و امروز، بیش از 700 نمونه شعری در مدح و منقبت پیشوای پارسایان، امام علی(ع) دستچین و گلچین کند و در مجموعه‌ای شوق انگیز و دیده‌گشا عرضه نماید. مؤلف در مقدمه‌ای جامع و مطول، به سنت و سابقه شعر علوی در تاریخ ادب فارسی پرداخته است و پس از آن، فهرست بلندی از شاعران قدیم و جدید فراهم آورده و به ترتیب الفبا از آذری طوسی، شاعر قرن هشتم آغازکرده و به ناهید یوسفی، شاعره همروزگار ما ختم کرده است. نمایه‌های متنوع در پایان کتاب نیز شأن علمی و پژوهشی اثر را تحکیم کرده است. در ایام زادروز فرخنده و فرح افزای مراد مؤمنان و پناه درماندگان و پیشوای پرهیزگاران، امام علی بن ابی طالب(ع) این ابیات استوار از قصیده بلند سنایی غزنوی به نقل از «جاری‌ترین عشق» بهترین چشم روشنی به اهل معنا و معرفت است:
بحر پر کشتی است لیکن جمله در گرداب خوف/ بی‌سفینه نوح نتوان چشم معبر داشتن
چون همی دانی مدینه علم را حیدر، در است/ خوب نبود جز که حیدر میر و مهتر داشتن
 
جاری‌ترین عشق
به کوشش سید مصطفی علوی
انتشارات مهرگان دانش

9 اسفند
سال 1395 در چنین روزی فیلم «فروشنده» به کارگردانی اصغر فرهادی جایزه اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان را به دست آورد. فرهادی در اعتراض به قانون دونالد ترامپ مبنی بر ممنوعیت ورود مردم ایران و 6 کشور دیگر به امریکا، به این کشور نرفت و در مراسم اسکار حاضر نشد.
تولدها
سعید پورصمیمی: بازیگر سینما و تئاتر و تلویزیون سال 1322 در چنین روزی به دنیا آمد. سعید پورصمیمی کارش را با تئاتر آغاز کرد و سال 1340 با تشکیل گروه بازارگاه همراه پرویز پورحسینی، پرویز فنی‌زاده و اسماعیل پورحسینی وارد بازیگری شد. «آندورا»، «پژوهشی ژرف و سترگ»، «استثنا و قاعده»، «ریچارد سوم»، «بازرسی»، «خسیس» و «هنر» نمایش‌هایی بود که پورصمیمی در آنها بازی کرد. سال 1365 با بازی در «ناخدا خورشید» وارد سینما شد و لوح زرین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را از جشنواره فیلم فجر گرفت. پس از آن او را در فیلم‌های «تحفه ها»، «تا غروب»، «پرده آخر»، «مدرسه پیرمردها»، «دلشدگان»، «آبادانی‌ها»، «زشت و زیبا»، «سرزمین خورشید»، «عروس آتش»، «اینجا چراغی روشن است»، «معادله»، «قاعده بازی»، «یه حبه قند»، «بوسیدن روی ماه»، «در سکوت»، «کلمبوس» و «دوزیست» دیدیم که برای «پرده آخر» برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد از جشنواره فیلم فجر شد. پورصمیمی در تلویزیون هم بسیار فعال بود و پس از بازی در چند تله تئاتر در سریال «سلطان صاحبقران» بازی کرد و سال 1373 با بازی در سریال «در پناه تو» بیشتر به شهرت رسید. «بچه‌های خیابان»، «نشانی»، «ماه عسل»، «توطئه فامیلی» و «سیر و سرکه» دیگر سریال‌هایی است که با بازی پورصمیمی پخش شده‌اند.
الیزابت تیلور: امروز هشتاد و نهمین سالروز تولد بازیگر انگلیسی و مشهور هالیوود است. الیزابت تیلور از نوجوانی بازیگری را آغاز کرد و سال 1944 با بازی در «وِلوت ملی» به یک ستاره محبوب نوجوان تبدیل شد. سال 1950 با بازی در «پدر عروس» بیشتر مورد توجه قرار گرفت و بازی‌اش در «مکانی در آفتاب» از سوی منتقدان تحسین شد. «غول»، «آیوانهو»، «گربه روی شیروانی داغ»، «ناگهان تابستان گذشته»، «باترفیلد 8»، «کلئوپاترا»، «مرغ دریایی»، «چه کسی از ویرجینیا وولف می‌ترسد»، «رام کردن زن سرکش»، «همراسمیت از دور خارج شده» و «چهارشنبه خاکستر» شاخص‌ترین فیلم‌ها و بازی‌های تیلور در سینما بودند. او در دهه 50 میلادی یکی از مشهورترین و محبوب‌ترین ستارگان هالیوود بود و سال 1999 بنیاد فیلم امریکا او را به عنوان هفتمین زن افسانه بزرگ پرده سینما معرفی کرد. تیلور برای «باترفیلد 8» و «چه کسی از ویرجینیا وولف می‌ترسد» برنده جایزه اسکار شد. او سال 2011 درگذشت.
   سالروز تولد جان اشتاین بک نویسنده امریکایی، علی سرابی بازیگر، داوود داداشی بازیگر، محمدرضا کریمی کارگردان و بازیگر، مریم ساحلی داستان نویس، حسن فرازمند شاعر، طیبه گوهری داستان نویس، محمدرضا نعمتی‌زاده شاعر، کیت مارا بازیگر امریکایی و جاش گروبن خواننده امریکایی هم امروز است.
درگذشت‌ها
خشایار الوند: فیلمنامه‌نویس جوانی که او را با نوشتن فیلمنامه «پایتخت» می‌شناسید سال 1397 در چنین روزی درگذشت. خشایار الوند متولد 1346 بود و با بازی در فیلم «آوار» به کارگردانی برادرش سیروس الوند در سال 1363 کارش را آغاز کرد؛ در دهه 70 به عنوان فیلمنامه‌نویس کارش را ادامه داد و فیلمنامه فیلم‌های «مزاحم» و «برگ برنده» را نوشت. سال 1382 یکی از نویسندگان مجموعه طنز «نقطه چین» شد و پس از آن بیشتر نویسنده سریال‌های طنز مانند «کمربندها را ببندیم»، «شب‌های برره»، «باغ مظفر»، «گنج مظفر»، «مرد هزار چهره»، «مرد دو هزار چهره»، «مسافران» و «قهوه تلخ» شد. الوند سال 1390 یکی از نویسندگان سریال «پایتخت» شد و تا سری پنجم این سریال نویسنده آن باقی ماند. «خانه اجاره ای»، «دست بالای دست»، «ساخت ایران»، «ویلای من»، «شوخی کردم»، «در حاشیه»، «دیوار به دیوار» و «گلشیفته» دیگر کارهایی است که با نویسندگی خشایار الوند دیدیم.
مجید وفادار: آهنگساز و نوازنده مشهور ویولن سال 1354 درگذشت. مجید وفادار متولد 1291 بود و از حسین خان اسماعیل‌زاده نواختن ویولن را آموخت و پیش درآمدها و ضرب‌ها و ردیف میرزا حسنقلی را هم از استادانی همچون رضا محجوبی و علی اکبر شهنازی یاد گرفت. سال 1315 اولین ترانه‌اش را با نام «شب جدایی» ساخت و با استقبال مواجه شد و پس از آن رهبر ارکستر شماره 3 رادیو شد. او در سال‌های فعالیتش با هنرمندانی همچون حسین قوامی، داریوش رفیعی، مرتضی محجوبی و رهی معیری همکاری کرد و حدود 400 قطعه ساخت که «مرا ببوس» با صدای حسن گل نراقی مشهورترین آنهاست. «عاشقم من»، «گل اومد بهار اومد»، «به سوی تو»، «زهره»، «دوست» و «منتظرت بودم» مشهورترین ترانه‌هایی است که وفادار آهنگساز آنها بود.
   تقی ظهوری بازیگر، مهری ودادیان بازیگر و ایران بزرگمهری راد دوبلور هم در چنین روزی درگذشتند.

یک تابلوی نقاشی از ونسان ونگوگ نقاش مشهور هلندی با نام «منظره خیابانی در مونمارتر» برای نخستین‌بار به نمایش گذاشته می‌شود.
این تابلو بهار سال ۱۸۸۷ و زمانی که ونگوگ در پاریس حضور داشت خلق و سال ۱۹۲۰ توسط یک مجموعه‌دار فرانسوی خریداری شد. این اثر بیش از یک قرن در این مجموعه خانوادگی نگهداری شد و هرگز به نمایش گذاشته نشد.
قرار است «منظره خیابانی در مونمارتر» در حراجی ماه مارس ساتبیز به قیمت تخمینی ۵ تا ۸ میلیون یورو فروخته شود اما پیش از آن در لندن، آمستردام و پاریس به نمایش گذاشته می‌شود.