امروز 4 اسفند آخرین روز سی و ششمین جشنواره موسیقی فجر با برگزاری اختتامیه و پخش شش اجرای جشنواره به صورت مجازی از سایت جشنواره موسیقی فجر، انجمن موسیقی ایران، تیوال، تماشاخونه، بیپ تونز، گپ فیلم و نواک  برگزار می‌شود. در روزهای آخر جشنواره متفاوت موسیقی فجر کاندیداهای جایزه باربد (بخش رقابتی)  معرفی شدند. گفتنی است که آیین اختتامیه این دوره از جشنواره با رعایت پروتکل های بهداشتی بدون حضور مردم و فقط با حضور داوران و کاندیداهای دریافت جایزه بخش های مختلف جشنواره ساعت 16 دوشنبه چهارم اسفندماه در تالار وحدت برگزار می‌شود.

ساعت ۱۷؛ ارکستر «پارسوآ» به سرپرستی احمد مقدسی زاده
ارکستر پارسوآ در سال ۱۳۹۷، به‌سرپرستی و رهبری احمد مقدسی‌زاده، با هدف اعتلای هنر موسیقی و با نگاه ویژه به موسیقی ایران و اجرای آثار آهنگسازان ایرانی با رویکرد ارکسترال تأسیس شد و در تلاش است تا با ایجاد فضای همکاری بین آهنگسازان، نوازندگان و خوانندگان گام مؤثری در این جهت بردارد.
ساعت ۱۸:۳۰؛ گروه «همنوازان فاخته» به سرپرستی خشایار پارسا
گروه همنوازان فاخته در سال ۱۳۸۶ به‌سرپرستی خشایار پارسا در شهر تنکابن تشکیل شد.این گروه تا به حال کنسرت‌های متعددی در شهرهای مختلف ایران و خارج از ایران برگزار کرده و تجربه‌ شرکت در چند جشنواره‌ معتبر را داشته است.
ساعت 20؛ «انوار جام» از تربت جام به سرپرستی محمد فاروق درپور
گروه موسیقی انوار جام در سال 1370 توسط مرحوم استاد حاج نورمحمد دُرپور در تربت جام شکل گرفت و پس از مرگ وی، محمدفاروق درپور سرپرستی گروه را عهده‌دار شد. این گروه از بدو تشکیل تاکنون در بسیاری از جشنواره‌های مختلف داخلی و خارجی از جمله چندین دوره از جشنواره‌ موسیقی فجر، جشنواره موسیقی نواحی کرمان و جشنواره بین‌المللی فُلک‌خوانی تاجیکستان شرکت کرده است.
ساعت 21.30 ارکستر ترانه باران
ارکستر ترانه باران به سرپرستی محمدرضا چراغعلی و خوانندگی حمید غلامعلی و قاسم افشار صرفاً برای شرکت و اجرا در سی‌وششمین جشنواره‌ فجر تشکیل شده و ۹ قطعه‌ نوستالژیک با صدای خوانندگان نسل اولی موسیقی پاپ بعد از انقلاب از جمله حمید غلامعلی و قاسم افشار را اجرا می کند.
ساعت ۲۳، دانشگاه تهران – کنسرت «نگاهی از کنج» به سرپرستی ربکا آشوقیان
استعدادهای درخشان دانشگاه تهران  متشکل از کیانا فاطمی فر، هستی صفایی،  مهشاد نادعلیان  پنجمین  اجرای روز هفتم جشنواره است که ساعت ۲۳ پخش می شود.

محسن  بوالحسنی
خبرنگار‌
چند روزی است که در محافل فرهنگی و هنری، بخصوص در بین خانواده تئاتر بحثی شکل گرفته درباره آنچه قرار است درباره مجموعه تئاترشهر اتفاق بیفتد و گمانه‌زنی‌ها درباره حصارکشی دور این خانه تاریخی تئاتر ایران به انواع مختلفی مطرح و در فضاهای مختلف منتشر شده است. بخشی از حرف و حدیث‌های مطرح شده و گمانه‌زنی‌ها از این صورت مسأله نشأت می‌گرفت که برخی می‌گفتند قرار است دور تئاتر شهر به‌عنوان بزرگترین مجموعه تئاتری ایران را که در زمان پهلوی دوم ساخته شد حصار بکشند و اینکه بنا از هویت اصلی خودش فاصله گرفته است، بهانه کرده‌اند و می‌گویند باید دورتا دور ساختمانی که علی سردار افخمی در سال‌های ۴۶ تا ۵۱ ساخته را محصور کنند تا از گزند آسیب محفوظ بماند.» این گمانه‌زنی‌ها و حرف و حدیث‌ها و عبارت‌های حریم و حصار، باعث شد تا برای روشن شدن موضوع با
ابراهیم گله‌دارزاده مدیر مجموعه تئاتر شهر صحبت کنیم و مسأله را به صورت شفاف از زبان او بشنویم تا جوابی برای این سؤال پیدا کنیم که «مسأله تعیین حریم است یا حصار کشیدن دور
تئاتر شهر؟»
اساس داستان چیست؟
گله‌دارزاده در ابتدای صحبت خود ضمن رد گمانه‌زنی‌ها و شائبه‌های پیش‌آمده این مسأله را یک مسأله خلط مبحث شده عنوان می‌کند که «برخی با عجله درباره‌اش قضاوت کرده و چنین نتیجه گرفته‌اند که قرار است دور مجموعه تئاترشهر حصار کشیده شود؛ به‌هیچ عنوان چنین چیزی نیست.» مدیر مجموعه تئاترشهر به گفته خودش موضوع را از اول تشریح می‌کند که اساس داستان چیست و خلط مبحث‌ها کجا اتفاق افتاده است. او می‌گوید: «مسأله اول اینجاست که موضوع اصلاً تئاتر نیست، بلکه ساختمان تئاترشهر به عنوان یک ساختمان ثبت ملی شده در میراث فرهنگی است که براساس قانون باید عرصه و اعیانش مشخص باشد و این موضوع طی سالیان اخیر مورد غفلت واقع شده است. از آنجا که هر ساختمان و مکانی در حوزه میراث فرهنگی عرصه‌ای دارد که تحت قانون و عبارت تعیین حریم قرار می‌گیرد طراحی ضلع غربی تئاترشهر هم براساس همین قانون توسط معمار طراحی حریم و به عنوان عرصه تئاترشهر منطقه میراث فرهنگی به‌حساب خواهد آمد تا دخل و تصرفی در آن صورت نگیرد. این موضوع با آنچه برخی دوستان به‌دلیل عدم آگاهی کافی مطرح می‌کنند زمین تا آسمان متفاوت است و اصلاً بحث تئاتر نیست. دیوارکشی و چنین چیزی وجود نخواهد داشت و اتفاقی که خواهد افتاد تعیین حریمی است که مثلاً در خانه هنرمندان نیز وجود دارد و بین ساختمان و تماشاخانه طراحی حریم اتفاق افتاده و اصلاً قابل دیدن نیست.»
تسهیل یا حصر
گله‌دارزاده یکی از دلایل این تعیین حریم مجموعه تئاتر شهر را ثبت جهانی شدن خیابان ولی‌عصر به عنوان یکی از بلندترین خیابان‌های دنیا در سال آینده می‌داند و می‌گوید: «در اطراف و اماکن خیابان ولیعصر از ابتدا تا انتها ساختمان‌هایی هست که همگی ثبت ملی و تاریخی هستند و اینها به‌عنوان مستندات میراث فرهنگی باید در اختیار باشد تا اتفاق ثبت خیابان ولیعصر به ثمر بنشیند و اگر ساختمانی مثل تئاترشهر به لحاظ تعیین حریم میراث فرهنگی نیاز به اصلاحاتی دارد باید این اصلاحات انجام شود. وقتی این اصلاحات حریمی انجام شود اتفاقاً همان‌طور که گفته شد نه تنها مردم بهتر در این فضا قرار خواهند گرفت بلکه از تعدی دستفروش و... هم جلوگیری خواهد شد و فضا، فضای فرهنگی برای خانواده‌ها خواهد بود.»
هیچ دیواری در کار نیست
مدیر مجموعه تئاتر شهر درباره نحوه اجرای این حریم و مصداق بیرونی آن نیز می‌گوید: «اصلاً قرار نیست دیواری آنچنان که برخی گفته‌اند سربلند کند و تئاتر شهر میان دیواری محصور شود. مسأله مهم اتفاقاً احیای معماری تاریخی تئاتر شهر است. نقشه‌هایی آماده شده و قرار است طبق همان سنت قدیم معماری، نشانه‌هایی از حریم تئاتر شهر وجود داشته باشد.» او نقبی به تاریخچه تئاتر شهر می‌زند و با ارجاع به این تاریخ، صحبت از برگرداندن فضا، به کاربری و معماری اولیه آن می‌کند. «تئاتر شهر در ابتدا، کافه بلدیه بوده است و محل استقرار گروه‌های هنری متعدد ازجمله نوازندگان و نمایشگران و خیمه‌شب‌بازان و پرده‌خوان‌ها و تعزیه‌گردان‌ها. ما هم امروز تمام سعی و قصدمان با همکاری شهرداری و میراث فرهنگی که بسیار مجدانه با ما همکاری و تعامل دارند این است تا فضا دوباره در خدمت فضاهای فرهنگی قرار بگیرد و این محیط را به محیطی پرنشاط و امن برای خانواده‌ها تبدیل کنیم، از شلوغی آن بکاهیم و عرصه‌ای تاریخی و فرهنگی پیش روی مردم بگذاریم و تلاش ما برگرداندن آن فضا به کالبد تئاتر شهر است.» گله‌دارزاده در نهایت با تأکید مؤکد روی این موضوع که قرار نیست حصاری کشیده شود بلکه خلط مبحثی بین حریم و حصار میان اهالی تئاتر پیش آمده، درباره بحث مترو و نرده‌های کنونی پیاده‌رو دور تئاتر شهر هم می‌گوید: «اصرار ما در تئاترشهر و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی این است که سردرهای مترو باید حذف شوند و زیرزمینی شوند. باید دسترسی مردم با تغییر طراحی مترو آنقدر تسهیل شود که ضرورتی برای وجود این نرده‌ها وجود نداشته باشد و اگر قرار است نرده وجود داشته باشد هم نباید چهره مجموعه را آن‌طور که امروز به هم ریخته، به هم بریزد.»‌

گروه فرهنگی/ نهمین دوره جایزه لاک‌پشت پرنده بزودی با معرفی برگزیدگان نشان‌های طلایی و نقره به کار خود پایان می‌دهد؛ این فهرست در پی همکاری مشترک مؤسسه شهر کتاب با فصلنامه تخصصی پژوهشنامه ادبیات کودک و با داوری گروهی از منتقدان، کارشناسان و نویسندگان کودک و نوجوان منتشر می‌شود. لاک‌پشت پرنده از جمله فهرست‌هایی است که فرصتی برای آشنایی والدین با آثار شاخص تألیفی و ترجمه شده کودکان و نوجوانان فراهم می‌کند و در کنار دیگر فهرست‌هایی از جمله فهرست شورای کتاب کودک و همچنین کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان از جایگاه قابل قبولی حتی میان خود اهالی ادبیات برخوردار است. آن‌طور که در خبر دبیرخانه این جایزه آمده، نامزدهای اولیه دریافت نشان‌های طلایی و نقره‌ای نهمین دوره‌ اهدای نشان‌های لاک‌پشت پرنده از میان کتاب‌هایی که در سال ۱۳۹۸ با امتیاز پنج یا شش لاک‌پشت به فهرست‌های فصلی راه یافته‌اند، انتخاب می‌شوند و در جلسات داوری نامزدهای نهایی مشخص می‌شوند. از میان آثار بررسی شده،  امسال ۱۵ عنوان به فهرست نامزدهای نهایی دریافت نشان‌های طلایی و نقره‌ای لاک‌پشت پرنده راه پیدا کرده‌اند که برگزیدگان از میان آن‌ها انتخاب خواهند شد. طبق روال دیگر برنامه‌های فرهنگی و به سبب پروتکل‌های بهداشتی جهت کنترل هر چه بیشتر بیماری کرونا مراسم اختتامیه این جایزه هم به شکل مجازی و تنها با حضور برگزیدگان و مجریان برپایی آن برگزار می‌شود. از آنجایی که زمان اختتامیه تنها با فهرست آثار برگزیده روبه‌رو خواهید شد در گزارش امروز می‌توانید از 15 اثری که به فهرست نامزدهای نهایی این جایزه راه یافته‌اند نیز مطلع شوید که به این شرح هستند: «ادسون آرانتس دوناسیمنتو و خرگوش هیمالیایی‌اش» نوشته جمشید خانیان، «اژدهای بدجنسی که چشم‌هایش آستیگمات بود، نبود!» نوشته فریدون عموزاده خلیلی، «اعترافات یک دوست خیالی» نوشته «میشل کیوواس» با ترجمه زهرا چوپانکاره، «آنجا که هیولاها خوابیده‌اند» نوشته «پالی هو‌ین» با ترجمه شیما حسینی، «باغ ایران» سروده حسین گل گلاب، «به دیگری فکر کن» نوشته «محمود درویش» با ترجمه حسین متقی، «تاجر برف» نوشته «سام گیتون» با ترجمه مینا قنوانی، «تمام شب دویدم» نوشته «کتی کسیدی» با ترجمه «فرشته جودکی»، «تو یک جهانگردی» نوشته شهرزاد شهرجردی، «چشم‌انداز جهان، طبیعت جهان در یک کتاب طولانی» نوشته «فانی مارسو، ژوئل ژولیوه» با ترجمه «محمدناصر مودودی»، «خرس‌ها و دیگر گوشتخواران» (از مجموعه‌ پستانداران ایران) نوشته علی گلشن، «شهر فرنگ» نوشته «رفیق شامی» با ترجمه امید صادقی سراجی، «مجموعه‌ گرگ ماسه‌ای» نوشته «اسا لیند» با ترجمه نامدار ناصر قصری، «مجموعه‌ ماجراهای زولو» نوشته پیام ابراهیمی و «یک دقیقه بعد از نیمه‌شب» نوشته «سارا کروسان» با ترجمه کیوان عبیدی آشتیانی. بنابراین گزارش حمید اباذری، محمود برآبادی، شکوه حاجی‌نصرالله، مینا حدادیان، شیوا حریری، شادی خوشکار، فاطمه زمانی، علی‌اصغر سیدآبادی، گیسو فغفوری، رودابه کمالی ، نلی محجوب، مریم محمدخانی، فرمهر منجزی، رویا میرغیاثی و سیدمهدی یوسفی گروه داوران نهمین دوره این جایزه هستند؛ آثار داوران هر دوره در روند بررسی‌ها قرار نمی گیرد. گفتنی است که مراسم اهدای نشان‌های طلایی و نقره‌ای نهمین دوره لاک‌پشت پرنده  اسفند ماه جاری به صورت مجازی در صفحه اینستاگرام فروشگاه مرکزی شهرکتاب برگزار و این نشان‌ها به نویسندگان، مترجمان، تصویرگران و ناشران کتاب‌های برگزیده اهدا خواهد شد. زمان برگزاری و جزئیات مراسم به زودی اعلام می‌شود.‌