چاینا دیلی (چین)
«شی جین پینگ» رئیس حزب کمونیست حاکم بر چین، پیروزی «نگوین فو ترانگ»، رئیس حزب کمونیست ویتنام را در انتخابات حزبی تبریک گفت و بر لزوم تعاملات استراتژیک دو کشور تأکید کرد. این سومین دوره‌ای است که رئیس جمهوری ویتنام در انتخابات پیروز شده و در طول این سال‌ها با همتای چینی‌اش روابط نزدیکی داشته است.

یو اس ای تودی (امریکا)
رئیس جمهوری منتخب امریکا در ادامه اقداماتش برای اصلاح سیاست‌های دولت «دونالد ترامپ» و تحقق وعده‌ای که در دوران کاندیداتوری‌اش داده بود، ضمن صدور مجوز سقط جنین در بیمارستان و مراکز درمانی، اعلام کرد زنان فقیر می‌توانند با سرمایه دولت این اقدام را انجام دهند. او همچنین وعده تعیین قضاتی را داد که این حکم را حمایت کنند.

ایندیپندنت (انگلیس)
در شرایطی که انگلیس به عنوان نخستین کشور جهان واکسیناسیون را آغاز کرد اما خبرها حاکی از آن است که روند توزیع واکسن در مناطق فقیرنشین به‌خوبی پیش نمی‌رود و دولت مورد انتقاد قرار گرفته است. در این میان سرباز 100 ساله جنگ جهانی نیز که برای مبارزه با کرونا برای دولت پول جمع می‌کرد، با ابتلا به این ویروس بستری شده است.

زهره صفاری/ ارتش میانمار که پس از ماه‌ها تلاش نافرجام برای اثبات ادعای تقلب در انتخابات در کودتایی با دستگیری مقامات ارشد کشور، قدرت را برای یک سال در دست گرفت، با واکنش‌های شدید بین‌المللی سیبل انتقادات بسیار شد.
به گزارش «الجزیره»، در آغازین ساعات بامداد دیروز یگان‌های ارتش، «آنگ سان سوچی» رئیس دولت میانمار و «وین مینت» رئیس جمهوری، چند نفر از وزرا و رهبران حزب اتحادیه ملی و شماری از فعالان سیاسی را بازداشت کردند. در پی این اقدام، ارتش با انتشار بیانیه‌ای از شبکه تلویزیونی خود اعلام حکومت نظامی کرد و از انتقال قدرت به «مین آنگ هلینگ»، فرمانده کل ارتش خبر داد.
این در حالی است که اتحادیه ملی دموکراسی به رهبری «آنگ سان سوچی»، برنده جایزه صلح نوبل 1991، در انتخابات سال گذشته با کسب 83 درصد آرا در انتخابات پارلمانی به پیروزی رسیده است اما از همان زمان ارتش که نتیجه انتخابات را قبول نداشت با ادعای تقلب در انتخابات آن را مخدوش اعلام کرد. گرچه اتهام تقلب در انتخابات این کشور بدون ارائه اسناد و مدارک از سوی ارتش اثبات نشده و کمیسیون انتخابات نیز آن را رد کرده بود سخنگوی ارتش از اقدام جدی علیه دولت خبر داد. به نوشته «یورونیوز»، این اقدام پس از هفته‌ها، ساعاتی پیش از آغاز نخستین جلسه پارلمان جدید میانمار با حضور نظامیان در شهر و اطراف پارلمان، دستگیری‌های متعدد و همچنین قطع خطوط اینترنت و تلفن در سراسر «نایپیداو» مدرن‌ترین شهر میانمار به وقوع پیوست. «میو نیونت» سخنگوی حزب حاکم اتحادیه ملی دموکراسی ساعاتی پس از دستگیری مقامات میانماری، در بیانیه‌ای به نقل از «آنگ سان سوچی» رئیس دولت  میانمار مردم را به نقض کودتای ارتش و تظاهرات فراخواند: «اقدام ارتش در واقع تلاش برای بازگرداندن میانمار به دوران دیکتاتوری است. من از مردم می‌خواهم این شرایط را نپذیرند و در واکنش به آن به خیابان‌ها بیایند.» «آنگ سان سوچی» 75 ساله که در سال 2015 پس از سال‌ها حبس خانگی در انتخاباتی دموکراتیک به قدرت رسید، گرچه به دلیل حمایت از  نسل کشی و خشونت نظامی علیه روهنگیا در سال 2017 از سوی جوامع بین‌المللی مورد نقد بسیاری قرار گرفت اما در مقابل در داخل کشورش سیاستمداری محبوب به شمار می‌رود و بسیاری از مردم در طول این چند ماه با برافراشتن پرچم کشورشان از پنجره خانه‌ها و نصب بیلبوردهایی از «سوچی» در سطح شهر، حمایت خود را از رهبر 75 ساله‌شان نشان دادند. در همین شرایط به گفته چند نفر از نمایندگان منتخب پارلمان جدید میانمار، نخستین جلسه در حالی برگزار شد که نیروهای ارتش در داخل و اطراف ساختمان شرایط امنیتی برقرار کرده بودند. همزمان خبرهایی از استعفای وزیر بهداشت میانمار مخابره شد اما هنوز مشخص نیست او به خواست خود یا به اجبار جایگاهش را ترک کرده است. به نوشته «الجزیره»، «مین انگ هلینگ»، فرمانده کل ارتش با اعلام اینکه، ارتش به محض ایجاد ثبات و آرامش به کشور با انتخاباتی آزاد و عادلانه به قدرت برمی گردد، وعده ایجاد یک حکومت دموکراتیک چند حزبی و قانونمند را داد.
واکنش‌ها و تهدیدات
دستگیری مقامات دولت منتخب میانمار از سوی ارتش با واکنش‌های بسیاری همراه شد. در شرایطی که هواداران «سوچی» در توکیوی ژاپن و تایلند به خیابان ریختند و در برخی شهرها نیز با پلیس درگیر شدند، کشورهای مختلف جهان و سازمان‌های بین‌المللی نیز به این اقدام ارتش واکنش نشان داده و حتی تهدید کردند. «آنتونیو گوترش»، دبیرکل سازمان ملل با اشاره به اینکه این اقدامات ضربه اساسی به ساختارهای دموکراتیک است گفت: «من از سران ارتش برمه می‌خواهم مقامات دولت و فعالان سیاسی را آزاد کرده و به خواست مردم کشورشان در انتخابات دموکراتیک 8 نوامبر احترام بگذارند.» به نوشته «فرانس پرس»، «جو بایدن»، رئیس جمهوری منتخب امریکا که دوران انتقالی خود را نیز با اتهامات تقلب در انتخابات از سوی ترامپ با دشواری‌های بسیاری گذرانده است بیانیه‌ای شدیداللحن صادر کرد: «امریکا با هرگونه اقدامی برای براندازی نتایج انتخابات اخیر و روند انتقال قدرت دموکراتیک میانمار مخالف است و در صورتی که مسببان این اقدام عقب‌نشینی نکنند، با آنها برخورد خواهد کرد.» در همین حال «آنتونی بلینکن»، وزیر خارجه دولت جدید امریکا نیز با ابراز نگرانی شدید از وقایع میانمار گفت: «امریکا برای تحقق دموکراسی، آزادی، صلح و پیشرفت همواره پشتیبان مردم میانمار خواهد بود.» شارل میشل، رئیس شورای اتحادیه اروپا نیز با محکوم کردن اقدام ارتش، در توئیتی نوشت: «باید به نتیجه انتخابات احترام گذاشته شود تا روند دموکراتیک برقرار بماند.»
«وانگ ونبین»، سخنگوی وزارت خارجه چین نیز در گفت‌وگو با رسانه محلی پکن گفت: «امیدواریم هر دو طرف بتوانند اختلافات‌شان را در چارچوب قانون اساسی حل و فصل کرده و ثبات در این کشور برقرار شود.»
دو قدرت منطقه‌ای استرالیا و هند، انجمن ملل آسیای جنوب شرقی
(آ سه آن)، بنگلادش، انگلیس، سنگاپور و پاکستان نیز خواستار پایبندی ارتش به قانون شدند. میانمار که سال‌ها تحت حاکمیت ارتش قرار داشت چند سالی است که با تلاش کشورهای غربی به حاکمیت دموکراتیک رو آورده و همین امر نگرانی مقامات جهانی را نسبت به تحولات این کشور برانگیخته است.

گروه جهان/ «دونالد ترامپ» حتی یک روز نیز اجازه نداد جایگاه وکلای مدافع مستعفی‌اش برای دادگاه استیضاح خالی بماند و تیم وکلای جدیدش را معرفی کرد.
به گزارش «سی ان ان»، «دیوید شون» از وکلای مدافع فدرال امریکا و «بروس کاستور»، دادستان کل موقت سابق پنسیلوانیا رهبری این تیم را برعهده دارند. آنها در حالی قرار است در جلسه 9 فوریه از «دونالد ترامپ» حمایت کنند که او همچنان با وجود ترک کاخ سفید بر ادعاهای بی اساسش برای تقلب در انتخابات سوم نوامبر سال گذشته تأکید دارد. موضوعی که تیم وکلای قبلی‌اش را مجبور به استعفا کرد.
گزارش‌ها حاکی از آن است که تنها در آخرین هفته‌های سال گذشته میلادی، کمیته سیاسی «ترامپ» برای پیگیری اتهامات
بی اساسش بیش از 30 میلیون دلار کمک مالی جمع‌آوری کرده است. این در حالی است که این کمیته کمتر از دو هفته مانده تا استیضاح دوباره رئیس جمهور سابق امریکا به اتهام تهییج هوادارانش برای حمله به کاخ کنگره از ذخیره نقدی 31.1 میلیون دلاری «ترامپ» پرده برداشتند تا با این اظهارات بتوانند پروسه بازگشت او در جایگاه قدرت و نفوذ حزب جمهوریخواه را قدرتمندانه کلید بزنند.

هیأت تحریریه نشریه اکونومیست
‌مترجم: وصال روحانی
دونالد ترامپ زمان قابل توجهی از زمامداری چهارساله‌اش را صرف امضا و اجرای فرمان‌های اجرایی کرد و این موارد در صحنه‌های سیاسی به مثابه قلعه‌سازی با شن و ماسه است که با وزش نسیمی اندک هم فرو می‌ریزد. با چنین پیش فرضی جو بایدن که از 11 روز پیش جای ترامپ در کاخ سفید را گرفته، تقریباً تمام احکام اجرایی او را لغو و به گونه‌ای قلعه‌های شنی ترامپ را ویران کرده است. فرمان‌هایی که امریکا را به خواست ترامپ از پیمان پان پاسیفیک و پیمان تلطیف آب و هوایی پاریس و نظایر آنها خارج و این کشور را به پشت کردن هرچه بیشتر به نهادهای اروپایی نایل کرد اما بایدن در کوتاه‌ترین زمان و با احکام صادره خویش امریکا را به پیمان‌نامه‌های فوق بازپس فرستاده است. احیای 17 فرمان اجرایی توسط بایدن که ترامپ آنها را ملغی کرده بود، نشان می‌دهد که رئیس جمهوری جدید امریکا تا چه میزان بحث دلگرم کردن مجدد شرکای قبلی امریکا را جدی گرفته و می‌خواهد به تمامی دنیا بگوید که امریکا پای تعهداتی که برای خود ایجاد کرده، می‌ماند. به دستور بایدن اتباع کشورهای مسلمانی هم که به‌خواسته ترامپ و با بهانه حفظ امنیت امریکایی‌ها از حضور در امریکا منع شده بود حق دارند که به این کشور سفر کنند و در صورت برآورده کردن شروط مقرر، در امریکا ماندگار شوند و بدتر از هر وقت و هزینه‌ای که ترامپ صرف دیوار کشیدن در مرز امریکا و مکزیک به بهانه جلوگیری از ورود بی‌رویه اهالی این کشور به امریکا به اتهام خلافکاری و بخصوص قاچاقچی بودن آنها کرد. البته ضیق‌وقت و آشوبی که رواج کرونا و تلفات هولناک آن در امریکا ایجاد کرد، سبب شد این دیوارکشی‌ها هیچ‌گاه کامل نشود اما همین رویداد نصف و نیمه هم نشان داد رئیس‌جمهوری افراطی و پوپولیست سابق امریکا چگونه در حال راندن دائمی سایر کشورها و اتباع آنان به بهانه قرار دادن منافع امریکا در اولویت بود. بایدن بر این باور است که لغو فرمان‌های اجرایی قبلی باید محصول اتفاقاتی بسیار بد و گریز‌ناپذیر باشد و این امر هزینه سنگینی را می طلبد، رئیس‌جمهوری دموکرات امریکا اعتقاد دارد خروج از هر معاهده بین‌المللی که پیشتر در مورد آن به اجماع رسیده باشند و به امضای پیمان‌نامه‌ها منجر شده باشد، به معنای فرستادن این پیمان تلخ به دنیا است که امریکا منافع خود را ارجح بر مصالح بین‌الملل می‌داند و ضرر‌های چنین باوری بیش از آن است که با پول قابل توصیف باشد. ترامپ که خلاف این می‌اندیشید و مدعی بود اکثر پیمان‌نامه‌های برون مرزی امریکا بیشتر به‌سود طرف‌های خارجی است تا امریکا، حتی پس از خروج از کاخ سفید باید پاسخگوی شکایاتی باشد که از سوی ده‌ها نهاد داخلی و خارجی بابت لغو این تفاهمنامه‌ها از وی صورت گرفته است و تا این‌لحظه رسیدگی به 80 درصد از پرونده‌های مفتوحه در این زمینه با صدور آرایی ضد ترامپ و به‌سود شاکیان همراه شده است. با این اوصاف تحلیلگران امور بین‌الملل اینک می‌پرسند آیا نباید در بنیادها و سازو کارهای این فرمان‌های اجرایی یک بازبینی مجدد صورت گیرد و آیا نباید پروسه اجرای آنها را دشوارتر کرد تا هیچ رئیس‌جمهوری‌ نتواند به آسانی از آنها استفاده کم‌اثر و کوتاه‌مدت کند. شاید در جریان ترامپ زدایی بتوان با یک سری امضای جو بایدن هرچه را که ترامپ بی‌دلیل محو کرد، احیا ساخت اما ضررهای وارده به هرکشوری که اینگونه زیاد به چنین ساز وکار سریعی روی می‌آورد و نگران آینده آن نیست بیش از اینها است. سست شدن روابط کشورها و دور شدن هرچه بیشتر آنها در عصر و زمانه‌ای که مشکلات بزرگ جانبی مثل جولان «کووید19» دنیا را بیش از پیش متفرق و غرق در ترس و زندگی پنهانی کرده است، یکی از خسران‌های بزرگ این نقض عهدها است. بایدن با فراخوانی مجدد شرکای ناامید شده امریکا که با احکام ترامپ فراری شدند، شاید خودش را قدری محبوب کند و تصویر یک رئیس‌جمهوری معتدل را از خود ساطع سازد اما هرگز نمی‌تواند فلسفه‌ها و زیرساخت‌های اینگونه فرمان‌ها را مبتنی بر عقل و اعتدال و این پروسه را بی‌عیب کند. این فرآیندی است که با ترامپ و بی‌ترامپ هم می‌لنگد.

کشف 400 قربانی داعش در گور دسته جمعی

اجساد 400 قربانی جنایات گروهک تروریستی داعش در گوری دسته جمعی در استان نینوای عراق پیدا شد. به گزارش ایسنا به نقل از روسیا الیوم، بنابر اعلام فرمانده پلیس نینوا، این گور که دومین گوری است که در ماه‌های اخیر کشف شده است، در شهرستان تلعفر در غرب این استان قرار دارد.
این 400 جسد در حالی کشف شده‌اند که دولت عراق از چند روز قبل جمع آوری اطلاعات و تحقیقات برای یافتن دو گور جمعی قربانیان داعش در شهر نینوا را آغاز کرده اما زمان نبش قبرها را اعلام نکرده بود.

انتقاد تند مسکو از مداخله‌جویی واشنگتن

سخنگوی رئیس جمهوری روسیه اعلام کرد کرملین به مواضع مداخله‌جویانه امریکا در قبال اعتراضات غیرقانونی در روسیه توجه نخواهد کرد.
به گزارش ایرنا، «دیمیتری پسکوف» در این باره به خبرنگاران گفت: ما آماده نیستیم اظهارات مقام‌های امریکایی در مورد اعتراضات مخالفان دولت در شهرهای روسیه را بپذیریم و به آن توجه کنیم. در بسیاری از کشورهای اروپایی در همان روز، اعتراضات غیرقانونی برگزار شد و سازمان‌های امنیتی تلاش گسترده‌ای کردند تا امنیت و نظم عمومی را تأمین کنند.
آنتونی بلینکن، وزیر خارجه امریکا در ادامه دخالت‌های واشنگتن در امور داخلی مسکو، در چند روز گذشته در حمایت از «الکسی ناوالنی» سیاستمدار غرب‌گرا و منتقد اصلی دولت روسیه موضع‌گیری کرد و در توئیتی، دولت روسیه را به دلیل بازداشت ناوالنی و سرکوب حامیان او محکوم کرد.
سفارت امریکا در مسکو هم پیش‌تر در توئیتی نوشته بود: دولت روسیه پیش از اعتراضات جدید شماری از فعالان سیاسی را بازداشت کرده بود. ما از روسیه می‌خواهیم تا به تعهدات بین‌المللی خود در عرصه حقوق بشر عمل کند.

از سرگیری روابط رسمی فلسطین و امریکا

نخست وزیر دولت تشکیلات خودگردان فلسطین پس از تماس تلفنی با مسئول پرونده این کشور و رژیم صهیونیستی در وزارت خارجه امریکا از برقراری مجدد روابط با امریکا خبر داد.
به گزارش ایسنا به نقل از سایت العین الاخباریه، «محمد اشتیه» گفت: روابط با امریکا به ریاست «جو بایدن» را پس از توقف مقطعی آن در دوران «دونالد ترامپ» رسماً از سر گرفتیم.
در نشست هفتگی در رام الله راه‌های از سرگیری روابط تشکیلات خودگردان فلسطین و امریکا بویژه بازگشایی مراکز دیپلماتیک و کنسولگری و همچنین ازسرگیری کمک‌های امریکا و حمایت از آژانس کار و امداد آوارگان فلسطین (آنروا) مورد بررسی قرار گرفت و سرانجام در گفت‌وگو با‌ هادی عمرو مسئول پرونده فلسطین و رژیم صهیونیستی در وزارت خارجه امریکا، آمادگی محمود عباس برای آغاز روند سیاسی مبتنی بر قوانین بین المللی و با نظارت کمیته صلح چهارجانبه اعلام شد.
تشکیلات خودگردان فلسطین اوایل خرداد در اعتراض به انتقال سفارت واشنگتن از تل‌آویو به قدس رسماً روابط خود را با دولت امریکا قطع کرده بود.

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

اختلافات کلی و منوچین

سیاست‌های داخلی کاخ سفید درگیر روندی بسیار پیچیده و مشکلات متعدد بوروکراتیک بود که اکثر این مشکلات هم به رسانه‌ها درز پیدا می‌کرد. برای پست‌های مختلف از جمله نمایندگی امریکا در سازمان ملل نامزدهای مختلف مطرح و بعد حذف می‌شدند، حتی افرادی وارد (تیم ترامپ) می‌شدند و بعد از آن بیرون کشیده می‌شدند و بعد دوباره وارد می‌شدند. افرادی به دولت نزدیک می‌شدند یا در واقع حتی برای پستی انتخاب می‌شدند تا این که یک باره عواملی باعث می‌شد صلاحیت‌شان تأیید نشود و از رقابت حذف شوند. این روندهای پیچیده ما را وادار می‌کرد دوباره از اول جست و جوها را از سر بگیریم. حتی در شرایطی که من و پمپئو فکر می‌کردیم موافقت ترامپ را درباره یک نامزد خاص جلب کرده ایم، اغلب اشتباه می‌کردیم. همان طوری که پمپئو در نشست گروه 20 در ماه نوامبر گفت: «یک لحظه هم نمی‌شود او (ترامپ) را تنها گذاشت.» درست مانند حضور در یک تالار آینه بود. پس از هفته‌ها جست و جو برای یافتن جانشین مناسبی برای هیلی، با خودم فکر می‌کردم که آیا واقعاً می‌توانیم تا قبل از اتمام مهلت سه ماهه پایان کار هیلی در شروع سال جدید، بموقع نامزد قطعی جانشینی او را پیدا و برای تأیید معرفی کنیم.
در حقیقت این اتفاق تا 22 فوریه رخ نداد. عصر آن روز ترامپ مرا به اتاق بیضی فرا خواند. در آنجا او و کلی کرافت درباره معرفی او به‌عنوان جانشین هیلی در سازمان ملل توافق کرده بودند. پمپئو هم به اندازه من از این انتصاب خوشحال بود اما در عین حال ناراحت بودیم که تقریباً پنج ماه برای مسأله‌ای که می‌توانست فقط چند روز بعد از استعفای هیلی حل شود، وقت تلف شده است. ترامپ به کرافت گفت: «نمایندگی امریکا در سازمان ملل متحد بعد از شغل من (ریاست جمهوری)، بهترین شغل دولتی است» که به نظر من حرف غلطی بود. ما دست‌کم با مشورت بخش‌های اجرایی دولت، کار خود را انجام داده بودیم ولی این رایزنی‌ها برای رسیدن به یک تصمیم، تقریباً پنج ماه به طول انجامید که زمان خیلی زیادی است.
با ادامه مشکلات متیس، گمانه زنی‌ها به این سمت و سو کشیده شد که آیا بالاخره نوبت کلی هم رسیده است. پمپئو گفت: «اگر متیس برود، کلی هم رفتنی خواهد بود.» این حرف زیاد هم غیرمنطقی نبود. این خروج‌ها از دولت ترامپ، اکنون دیگر به‌دلیل سوء عملکرد فردی نبود بلکه مفهوم تغییر در خط مشی کاخ سفید را نیز به همراه داشت. مشکلات بی‌پایان نیلسن با ترامپ نیز نشان از رفتن زودهنگام او داشت که خود انگیزه دیگری را برای خروج کلی ایجاد می‌کرد. ولی نیلسن برای ترک کاخ سفید سماجت به خرج می‌داد و در حقیقت تا آوریل 2019 به کار خود ادامه داد که شاید خیلی طولانی‌تر از زمانی بود که او باید به خاطر خودش، داوطلبانه می‌رفت. روابط جان کلی و کوشنر نیز از زمان مناقشه بر سر مجوز امنیتی کوشنر خوب نبود.
کلی همچنین مشکلات خاص خود را با منوچین وزیر خزانه‌داری و معتمد ترامپ داشت که به مشکلاتی که من با منوچین داشتم، شباهتی نداشت. برای مثال، در ژوئیه 2018 منوچین نگرانی‌های بی‌پایانی درباره انتشار گزارش‌هایی درباره تحریم‌های جدید بانک روسیه به‌دلیل کمک به تسهیل معاملات مالی بین‌المللی کره شمالی داشت. ترامپ با اعمال چنین تحریم‌هایی موافقت کرد اما نمی‌خواست این خبر رسانه‌ای شود تا از واکنش‌های منفی احتمالی از سوی مسکو و پیونگ یانگ جلوگیری کند. منوچین نگران آن بود که در صورت عدم انتشار خبر این تحریم‌ها، کنگره او را به بهانه سرپوش گذاشتن بر این مسأله، سؤال پیچ کند. فکر می‌کنم او از نظر عصبی بشدت تحت فشار بود ولی بالاخره چند روز بعد، ترامپ با انتشار خبر تحریم بانک روسیه موافقت کرد. کلی با اوقات تلخی به من گفت منوچین با‌وجود تمایل غیرعادی اش برای حضور در جلسات اتاق بیضی و سفر به خارج، بیشتر از هر چیزی مراقب است موقعیت خودش در معرض خطر قرار نگیرد. چند روز قبل من و کلی درباره تلاش‌های منوچین برای شرکت در نشست‌هایی که او نقشی در آنها نداشت، صحبت کرده بودیم. منوچین حتی از ترامپ خواسته بود او را به این جلسات دعوت کند. کلی گفت مطمئن است منوچین نیمی از وقت خود را نیز پشت میز کارش در خزانه‌داری نگذرانده و در عوض بسیار مشتاق است در جلسات کاخ سفید و سفرهای رئیس جمهوری حضور داشته باشد. کلی با لحنی تحقیرآمیز گفت: «منوچین را در ساختمان وزارت خزانه‌داری کمتر به رسمیت می‌شناسند.»
در همین زمان، تلاش‌های طولانی متیس برای اخراج ریکاردل به همراه تلاش‌های کارکنان دفتر بانوی اول در نهایت مؤثر واقع شد. من به پاریس سفر کرده بودم تا قبل از ورود ترامپ برای حضور در مراسم یکصدمین سالگرد پایان جنگ جهانی اول در 11 نوامبر، در نشست‌های مقدماتی شرکت کنم. غروب 9 نوامبر هنگامی که به همراه مشاوران امنیت ملی فرانسه و آلمان به سمت محل برگزاری مراسم شام حرکت می‌کردیم، کلی از داخل هواپیمای ایرفورس وان که به پاریس نزدیک می‌شد، به من زنگ زد. تماس تلفنی ما امن نبود، از این‌رو به طور کامل صحبت نکردیم تا این که نزدیک به نیمه شب، کلی به من گفت که دفتر بانوی اول همچنان به‌دنبال اخراج ریکاردل است. کلی گفت: کاری از دستم بر نمی‌آید.