نیازمندیهای روزنامه ایران

 با هدف تشخیص زودرس تنبلی چشم و سایر اختلالات بینایی کودکان 4 تا 6 سال در پایگاه های سنجش بینایی سراسر کشور‎

انتخابات ریاست جمهوری 1384 در ایران همچون معادله چند مجهولی بود که کمتر کسی تصور می‌کرد، پاسخ آن به خیابان بهشت و مردی برسد که حدود سه سال قبل با انتخاب به‌عنوان شهردار تهران به بهشت رفته بود و حالا وارد پاستور می‌شد. کسی که در زمان ثبت‌نام در میانه کاندیداها کمترین شانس را داشت ولی در نهایت پیروز شد و ادبیاتی جدید در عرصه سیاست ایران به وجود آورد که همچنان هم ادامه دارد. آیا کسی باور می‌کرد در رقابت با نام‌هایی همچون آیت‌الله اکبرهاشمی رفسنجانی، مهدی کروبی، مصطفی معین، محمدباقر قالیباف و محسن مهرعلیزاده؛ محمود احمدی‌نژاد به‌عنوان نماینده طیفی از اصولگرایان (آبادگران) راهی دفتر ریاست جمهوری شود؟ انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۴ نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری بود؛ که طی دو مرحله در تاریخ ۲۷ خرداد و ۳ تیر برگزار شد و در جریان آن محمود احمدی‌نژاد به‌عنوان ششمین رئیس‌جمهوری ایران انتخاب شد. رقابت در این دوره بین 8 کاندیدا برگزار شد؛ شورای نگهبان از بین ۱۰۱۴ نفری که برای انتخابات ریاست جمهوری ایران ثبت‌نام کرده بودند در ابتدا صلاحیت ۶ نفر را تأیید کرد ولی پس از اعتراض دو نفر از کاندیداها و با حکم حکومتی صلاحیت مصطفی معین و محسن مهرعلیزاده نیز تأیید شد؛ اگرچه که محسن رضایی قبل از برگزاری انتخابات اعلام انصراف کرد.
این انتخابات به‌دلیل شکسته شدن رأی بین کاندیداها به مرحله دوم کشیده شد. در مرحله اول هاشمی رفسنجانی با ۱۶/۶ میلیون رأی معادل (۲۱ درصد) نفر اول و احمدی‌‌نژاد با ۷۱/۵ میلیون رأی (۵/۱۹درصد) نفر دوم شدند و پس از آنها مهدی کروبی، مصطفی معین، محمد باقرقالیباف، علی لاریجانی و محسن مهرعلیزاده به ترتیب در رتبه بعدی انتخاب شدند. اگرچه در مرحله اول آیت‌الله هاشمی رفسنجانی برنده بود ولی در نهایت در مرحله دوم محمود احمدی‌نژاد موفق شد با 17 میلیون و 248 هزار و 782 رأی (61/6 درصد) اکثریت آرا را به خود اختصاص دهد و به‌عنوان نهمین رئیس‌جمهوری کشور برگزیده شود. در دور دوم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی کمی بیش از ده میلیون رأی کسب کرد.رهبر معظم انقلاب بعد از اعلام نتایج در پیامی حضور مردم را پیروزی درخشان اعلام کردند.
در بخشی از پیام رهبر معظم انقلاب  آمده است: «دوران انتخابات دوران شور و التهاب است با پایان گرفتن انتخابات باید هیجان و التهاب، جای خود را به متانت و رفاقت و همکاری بدهد. همه، چه طرفداران نامزد منتخب و چه طرفداران دیگر نامزدهای محترم باید از خود ظرفیت و حلم و دانایی بروز دهند. هیچ احساسی، چه شادمانی و چه ناشادمانی، نباید کسی را به رفتاری برخلاف‌ شأن یک انسان متعهد و خردمند وادار سازد. وحدت ملی و رفق و مدارا، تضمین کننده‌ امنیت کشور و خنثی‌کننده‌ هر توطئه است.... اکنون پس‌از هفته‌ها گفتن و شنودن، نوبت کار و اقدام است. رئیس‌جمهوری منتخب تا پذیرش رسمی مسئولیت، دارای فرصت ارزشمندی است، شایسته است این فرصت، بدون فوت وقت، مصروف اقدام‌هایی شود که شروع مسئولیت خطیر ریاست جمهوری بدان نیازمند است. همه‌ مسئولان کشور و نخبگان بخش‌های گوناگون، یاری ایشان را تعهّدی انسانی و اسلامی بشمارند....»

تنفیذ حکم ریاست‌ جمهوری و بیانات مقام معظم رهبری

حکم ریاست‌ جمهوری دکتر محمود احمدی‌نژاد، روز چهارشنبه دوازدهم مردادماه 1384 در حسینیه امام خمینی (ره) از سوی مقام معظم رهبری تنفیذ شد. در این مراسم، رهبر معظم انقلاب در سخنانی، تنفیذ رأی ملت به رئیس جمهوری منتخب را روزی مبارک و تجلی رحمت الهی خواندند و با تشکر صمیمانه از مردم به دلیل هوشیاری، درک به موقع نیاز کشور و نظام  و حضور قدرتمندانه در انتخابات افزودند: نعمت بزرگ حضور مردم، هدیه انقلاب و تجلی  مردمسالاری حقیقی و متکی  به ایمان است.حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با اشاره به برگزاری پرشور، سالم و افتخارآمیز انتخابات نهم، تلاش دشمنان را برای ناامید کردن مردم و بی رونق ساختن انتخابات یادآور شدند و افزودند: ملت مؤمن، شجاع، هوشمند و مستقل ایران با حضور تحسین برانگیز در پای صندوق‌های رأی، همه تلاش‌های دشمنان از جمله حرکت گستاخانه و ابلهانه رئیس جمهوری امریکا در دعوت مردم ایران به شرکت نکردن در انتخابات را، نقش بر آب کرد به گونه‌ای که انسان در مقابل این همه هوشیاری، حقاً و انصافاً احساس تواضع و خضوع می‌کند...حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در ادامه سخنان خود، افزودند: ملت ایران نیز دموکراسی امریکایی را که متکی بر پول سرمایه‌داران صهیونیست است قبول ندارد و همان گونه که در انتخابات نهم نشان داد براساس احساس مسئولیت و تکلیف دینی و ملی  وارد عرصه انتخابات می‌شود و این معنای حقیقی مردمسالاری است و رئیس جمهوری که با چنین آرایی انتخاب می‌شود، وامدار هیچ کس جز خدا و مردم نیست...

پیکان خودروی خانواده‌های ایرانی در دهه‌های 50، 60، 70 و 80 در نهایت سال 1384 با توقف خط تولید بعد از حدود 4 دهه به موزه رفت؛ خودرویی که در سالگرد تولید اولین نمونه آن، برادران خیامی ساخت آهنگ «تولدت مبارک» را به انوشیروان روحانی سفارش دادند و در مراسم «پایان تولید آن» اسحاق جهانگیری وزیر وقت صنایع و معادن اطمینان داد که اجازه تولید هیچ پیکانی را نخواهد داد. به گزارش روزنامه ایران، جهانگیری در حاشیه مراسم تولید آخرین پیکان در کارخانه ایران خودرو در پاسخ به این سؤال که آیا ممکن نیست پیکان باردیگر تولید شود، گفت:«خیر، چرا که اگر هم تولید شود ما اجازه نمره شدن را به آن نمی‌دهیم.»
برادران خیامی بنیانگذاران کارخانه ایران ناسیونال که بعد از انقلاب مصادره شد و به ایران خودرو تغییر نام پیدا کرد در سال 1346 تولید پیکان را آغاز کردند. پیکان را باید خودرو خاطره‌های ایران و اولین نماد خودروسازی در ایران دانست؛ اتومبیلی که امکان ماشین دار شدن را برای هزاران هزار ایرانی ممکن کرد و لحظه‌های طلایی بسیاری را برای ایرانی‌ها رقم زد ولی بعد از گذشت 4 دهه باتوجه به توسعه صنعت اتومبیل‌سازی در جهان، دیگر چاره‌ای جز رفتن به موزه تاریخ نداشت، اتفاقی که روز 25 اردیبهشت سال 1384 برای این خودرو رقم خورد. روزنامه ایران در ابتدای گزارش خود با عنوان «ارابه صنعت خودروسازی به موزه رفت» نوشت:«پس از آنکه در حضور ده‌ها خبرنگار و عکاس و مسئولان اقتصادی و زیست‌محیطی کشور پارچه‌ای با عنوان «خداحافظ پیکان» روی آخرین پیکان تولیدی ایران خودرو کشیده شد، ناظران این مراسم مطمئن شدند که پیرترین محصول صنعتی ایران  دیگر تولید نمی‌شود.»
آخرین پیکان در کارخانه ایران خودرو به رنگ سفید و با شماره 11020858 ثبت و بعد راهی موزه ایران خودرو شد. مسئولان شرکت ایران خودرو روی بدنه آخرین پیکان نوشته بودند:«پیکان ارابه‌ای بود که صنعت خودرو بر دوش آن شکل گرفت و امروز به موزه صنعت می‌رود تا نظاره گر توسعه این صنعت باشد.» توسعه‌ای که البته در طول 15 سال گذشته آن چنان که باید و شاید در صنعت خودروسازی ایران رخ نداده است.
اسحاق جهانگیری وزیر وقت صنایع و معادن، بزرگ‌ترین حامی توقف تولید پیکان بوده است. در گزارش روزنامه ایران آمده است: «اگر پافشاری اسحاق جهانگیری نبود پیکان به این زودی‌ها متوقف نمی‌شد. وزیر صنایع و معادن 2 سال قبل در مصاحبه با «ایران» گفته بود تکلیف پیکان را قبل از پایان دولت خاتمی یکسره می‌کنم. این گفته را در آن زمان کسی جدی نگرفت چرا که توقف تولید پیکان 17 سال قبل نیز جزو سیاست صنعتی کشور اعلام شده بود. اما این بار در زورآزمایی بزرگ بین مسئولان صنعتی و مدیران شرکت اول ایران، برنده نهایی وزیر بود؛ کسی که به صراحت به خبرنگاران گفته بود:«ایران خودرو تولید پیکان را متوقف می‌کند اما اگر نکرد خودم با دستور کتبی این کار را می‌کنم.»کمتر از یک ماه از این اظهار نظر پیکان سواری برای همیشه به موزه رفت.

تهیه و تنظیم:حسن مجیدی

سد دوستى گشایش یافت

بهره‌بردارى رسمى از سد دوستى واقع در مرز مشترک ایران و ترکمنستان روز سه‌شنبه [۲3 فروردین ۱۳۸۴] با حضور سید محمد خاتمى رئیس جمهورى اسلامى ایران و صفر مراد نیازاف رئیس جمهورى ترکمنستان آغاز شد. در آیین گشایش این سد همچنین سفراى کشورهاى همسایه ایران و ترکمنستان نیز حضور داشتند.سد دوستى با هزینه مشترک دو کشور (معادل 168 میلیون دلار) احداث شده است و آب آن به طور مساوى بین طرفین تقسیم خواهد شد. 150 میلیون مترمکعب از آب سد دوستى براى مصارف شرب شهر مشهد به این شهر منتقل و 250 میلیون مترمکعب دیگر نیز براى آبیارى اراضى دشت سرخس مصرف خواهد شد.
مطالعات احداث سد در سال 1354 توسط مؤسسه «سرخوزپرم اکسپورت» شوروى سابق شروع و نتایج آن درسال 1358 به دولت هاى دو کشور تسلیم شد و در سال 1362 بار دیگر در مورد مطالعات تکمیلى به منظور انتخاب بهینه محل سد، توافقى بین نمایندگان دو کشور صورت گرفت.به دنبال فروپاشى شوروى سابق و استقلال ترکمنستان، مطالعات تکمیلى مرحله اول توسط «انستیتو ترکمن گیپرو تخوز» ترکمنستان و با همکارى شرکت مهندسى مشاور «طوس آب» از ایران شروع شد و در سال 1378 به تأیید وزارت آب ترکمنستان و وزارت نیروى ایران رسید. براساس این مطالعات احداث سدى خاکى با هسته رسى مورد تأیید قرار گرفت.اهداف عمده سد دوستى، شامل تنظیم و مهار و بهره بردارى از 820 میلیون مترمکعب آب براى ایران و ترکمنستان، تأمین آب اراضى دشت سرخس به میزان 25 هزار هکتار توسعه و بهبود در ایران و 26 هزار هکتار توسعه و بهبود در ترکمنستان، تأمین آب شرب و صنعت ایران و ترکمنستان، جلوگیرى از فرسایش سواحل رودخانه هریرود و جابه جایى خط مرزى، مهار سیلاب و جلوگیرى از خسارات سیل مى باشد. عملیات اجرایى سد دوستى در سال 1375 در 75 کیلومترى جنوب سرخس همزمان با افتتاح راه‌آهن مشهد- سرخس- تجن آغاز شد.
روزنامه ایران- چهارشنبه ۲۴ فروردین ۱۳۸۴

رحیم مؤذن‌زاده اردبیلى درگذشت

رحیم مؤذن‌زاده اردبیلى اذان گوى سرشناس ایرانى در سن هشتاد سالگى به‌دلیل ابتلا به بیمارى سرطان در تهران درگذشت.
مؤذن‌زاده در سال 1304 در اردبیل به دنیا آمد. خانواده او به طور موروثى اذان مى گفتند و پدرش شیخ عبدالکریم اردبیلى اولین کسى بود که در رادیو به سال 1332 اذان گفت. پس از سکته کردن پدر، رحیم راه او را پى گرفت و متصل در رادیو اذان مى گفت تا اینکه آنچنان که خودش در گفت‌و‌گوها گفته است؛ تصمیم مى گیرد با اذان کارى یادگارى از خود بر جاى بگذارد. او یک روز در استودیوى 6 رادیو اذان را در دستگاه روح الارواح آواز بیات ترک گفت و بیش از 50 سال است که این اذان همچنان پخش مى شود. مؤذن‌زاده به‌دلیل سرطان مثانه مدت‌ها در بیمارستان بسترى بود تا اینکه صبح روز پنجشنبه ساعت 11 صبح در حالى که ممنوع الملاقات بود درگذشت.
روزنامه ایران- شنبه 7 خرداد 1384

پرده بردارى از نخستین ماهواره ساخت ایران

اولین ماهواره ایرانى با نام «مصباح» روز پنجشنبه [13 مرداد1384] با حضور سید احمد معتمدى وزیر ارتباطات و فناورى اطلاعات، جعفر توفیقى وزیر علوم، تحقیقات و فناورى و ده‌ها نفر از مقامات علمى و فنى کشور رسماً پرده بردارى شد.
در ابتداى این مراسم، احمد معتمدى وزیر ارتباطات و فناورى اطلاعات گفت: «ماهواره مصباح از نظر اندازه در سایز ماهواره کوچک طبقه بندى مى شود، اما براى اجراى همین پروژه، صدها تکنولوژى «هاى تک» به‌کار گرفته شده است. تولید این ماهواره ما را در سطح کشورهاى سازنده ماهواره که تنها 12 کشور هستند، قرار مى دهد.»محمدحسن انتظارى به‌عنوان مجرى پروژه ماهواره مصباح نیز در این مراسم گفت: «پروژه تولید مصباح ازسال 1375 کلید خورد. مأموریت این ماهواره ذخیره و ارسال داده هاى مخابراتى است. این ماهواره 75 کیلوگرمى که در ارتفاع 1000 کیلومترى رها مى شود، 3 سال عمر خواهد کرد.این ماهواره در شهریور یا اوایل مهر توسط موشک روسى کاسموس از شمال مسکو پرتاب مى شود. ساخت این ماهواره در کنار 2 یا 3 ماهواره دیگر تکنولوژى ساخت ماهواره را به ایران انتقال خواهد داد و قادر خواهیم شد ماهواره هاى بعدى را با هزینه کمتر و درصد ساخت بیشتر به جلو ببریم.»ماهواره مصباح به‌صورت مشترک با همکارى وزارت ارتباطات و فناورى اطلاعات و وزارت علوم، تحقیقات و فناورى و بر اساس همکارى مشترک مرکز تحقیقات مخابرات ایران و سازمان پژوهش‌هاى علمى صنعتى ایران ساخته شده و ساخت نمونه آزمایشگاهى آن خرداد 1380 به پایان رسید. این ماهواره که داراى کاربرد مخابراتى است، در درجه اول به ایران سرویس مى دهد، ولى قابلیت سرویس دهى به اروپا و امریکا را نیز دارد.
روزنامه ایران- شنبه ۱۵ مرداد ۱۳۸۴

گزارش شیوع وکنترل بیماری وبا از سال 1377تا 1384 در ایران
وبا از نفس افتاد

دکتر محمود سروش رئیس اداره بیمارى هاى منتقله از آب و غذاى وزارت بهداشت، اعلام کرد دیروز [7 شهریور] تعداد مبتلایان به وبا 11 مورد افزایش یافته است. آخرین اطلاعات نشان مى دهد که مبتلایان به وبا در تهران با یک مورد افزایش به 90 مورد، کردستان با دو مورد افزایش به 24مورد، کرمانشاه هم از 31 به 33 مورد، همدان با یک مورد افزایش به 132 مورد و استان گیلان از 46مورد به 51 مورد رسیده است.از سوى دیگر، دکتر معصومى کارشناس مسئول مرکز مدیریت بیماری هاى وزارت بهداشت گفت: کنترل وبا یعنى جلوى پیشرفت آن گرفته شده و در چند روز آینده به صفر خواهد رسید. در عین حال رئیس مرکز مدیریت بیماری هاى وزارت بهداشت، در گزارشى به سازمان بازرسى از روند کاهش بروز بیمارى وبا در هموطنان خبر داده است.
وبا از کجا آمد؟
بیمارى وبا در دهه هاى اخیر از سال 1377 با استفاده از آب آلوده در یکى از استان هاى جنوبى کشور تعدادى از هموطنانمان را مبتلا کرد و سپس بسرعت افزایش یافت. به طورى که ظرف چند هفته بیش از 9 هزار و 800 نفر به این بیمارى مبتلا شدند. در سال 1378 تعداد بیماران مبتلا به وبا به 1245 نفر رسید و در سال1383 تعداد 94 نفر در کل کشور را مبتلا کرد. وبا در سال 1377 تعداد 109 نفر را کشت و در سال‌هاى بعد آمار کشتهَ شدگان وبا مجموعاً به 23 نفر تا سال1383 رسید. در سال 1384 از ابتداى فروردین تا ششم شهریور 948 نفر به این بیمارى مبتلا شده‌اند که تاکنون تعداد 11 نفر بر اثر ابتلا به آن فوت شده‌اند.در میان مبتلایان به وبا در سال1384 سهم شهروندان ایرانى 925 نفر و اتباع خارجى 23 نفر اعلام شده است. بیشترین تعداد مبتلایان به این بیمارى در شهر تهران با آمار 199 نفر و کمترین در شهر یزد (یک نفر) اعلام شده است. براساس آمارهاى موجود، تعداد مبتلایان به وبا در سال 1384 نسبت به سال 1383 به بیش از 10 برابر رسیده است و اگرچه تعداد مبتلایان درهیچ یک از سال‌هاى 1377 تا 1384 در حدى نیست که بتوان آن را از نظر علمى اپیدمى نامید، اما سرعت انتشار و حجم رشد تعداد مبتلایان به این بیمارى در سال 1384 نسبت به سال 1383 حکایت از شرایط اضطرارى شبیه اپیدمى دارد.
روزنامه ایران- سه‌شنبه 8 شهریور 1384