نیوزویک (امریکا):
دونالد ترامپ حتی اگر شکست مقابل جو بایدن را بپذیرد، دوماه فرصت دارد تا کاخ سفید را به لحاظ سیاسی منفجر کند و آثار مخربی از خود به جا بگذارد که بازگرداندن آنها به روال سابقاش آسان نباشد؛ یکی از آنها تداوم اخراجها در گوشه و کنار امریکا است.
واشینگتن اگزمینر (امریکا):
سال 2020 را باید سال زنان جمهوریخواه نامید، زیرا برخلاف آنچه که همواره گفته میشود، حزب جمهوریخواه حزب مردان سفید پوست است، امسال این زنان سفید پوست جمهوریخواه بودند که توانستند کرسیهای زیادی را در مجلس نمایندگان امریکا کسب کنند.
ویک (امریکا):
بدترین سناریو کرونا پیش روی امریکا است. پزشکان میگویند، همزمان با آغاز زمستان، موج جدیدی ازکووید 19 در راه است که میتواند سراسر امریکا را فرا بگیرد. این در حالی است که عید شکرگزاری هم نزدیک است و دید و بازدیدها آغاز میشود.
پراجکت سیندیکیت در چند تحلیل بررسی کرد
پایان رنجهای فلسطین کی میرسد
گروه جهان/ یکی از مهمترین مسائلی که همزمان با تغییر رئیس جمهوری در امریکا مورد توجه مردم خاورمیانه است، این است که آیا حل و فصل دائمی فلسطین و اسرائیل میتواند در دوره بایدن رقم بخورد یا نه. پراجکت سیندیکیت به این بهانه سراغ 4 دیپلمات و تحلیلگر سرشناس در حوزه خاورمیانه رفته است و از آنها جویای مشکلات کنونی خاورمیانه و راهحل آن شده است. خلاصهای از این دیدگاهها را میخوانید:
خط قرمزهایی برای صلح
مجدی خالدی
مشاور ارشد ریاست تشکیلات خودگردان
اسرائیل تحت حمایت دونالد ترامپ به جای آنکه تلاشهای بینالمللی برای هموار کردن راهحل موسوم به «دو دولت» را دنبال کند و به خواستههای جهانی توجه کند، با ارائه طرح الحاق، نه تنها به مصادره اراضی فلسطینیان ادامه داد که در جهت منزوی کردن قدس شرقی و تکه تکه کردن کرانه باختری و محاصره غزه گام برداشت بدون اینکه نگران عواقب خاصی باشد. پس باید این واقعیت را پذیرفت که اسرائیل هرگز به اشغال غیرقانونی خود پایان نمیدهد. و به عمد بهطور سیستماتیک، در حال نقض توافقنامه همکاری با اتحادیه اروپاست. بنابراین اکنون بیش از هر چیز نیازمند اقدامات عملی در برابر اسرائیل هستیم. این به آن معناست که میتوان با تحریم محصولات اسرائیلی به مقابله با آن رفت. در عین حال به رسمیت شناخته شدن دولت فلسطین و مرزهای 1967 بیش از هر زمانی ضروری است. نمونههایی که قبل از این در جهان وجود داشته نیز نشان میدهد که چنین راهکارهایی نتیجهبخش است.
بایدن و فلسطین
داوود کتاب
تحلیلگر فلسطینی
بعد از همه سختیهایی که فلسطینیان در دوره ترامپ، به دلیل حمایتهای بیدریغ وی از نتانیاهو کشیدند، اکنون، رهبری فلسطین منتظر گامهای جو بایدن در حل منازعات خاورمیانه است. برخلاف تصور عمومی درباره اینکه حل دائمی منازعات بین اسرائیل و فلسطین امری غیرممکن است، راهکارهای زیادی برای رسیدن به این نقطه وجود دارد. اما این امر به اراده امریکا بستگی دارد. تعهد این کشور به متوقف کردن شهرکسازیهای اسرائیلی مهمترین گام برای شروع خواهد بود. بویژه که جو بایدن همان کسی است که سال 2014 زمانی که معاون باراک اوباما بود، به نتانیاهو گفت: من با آنچه شما درباره شهرک سازیها میگویید موافق نیستم. از همینرو هماکنون محمود عباس بسیار امیدوار است که روابط فلسطین با امریکای بایدن تقویت شود. البته نمیتوان انتظار داشت، بایدن در شروع کار دستورات طوفانی در قبال اسرائیل صادر کند، اما تنها پیروی از قطعنامه 2334 و پایان دادن به شهرکسازیهای غیر قانونی میتواند شروعی خوب برای چرخش امریکا به مسیری باشد که منافع فلسطینیها در آن لحاظ شده باشد.
آیا اتحاد بین اعراب مرده است؟
از لحاظ تاریخی چندجانبهگرایی در خاورمیانه برعهده دو نهاد این منطقه بود: اتحادیه عرب و شورای همکاری خلیج فارس. هر دو نهاد برای دههها، مسأله فلسطین را اصلیترین مسأله خود و به عبارتی جهان عرب معرفی کرده بودند. اما خیزشهای
یاسمین الجمال
تحلیلگر اندیشکده شورای آتلانتیک
بهار عربی در سال 2011، تهدیدهایی که برخی سران عربی مدعی هستند از جانب ایران احساس میکنند، گسترش تروریسم و ظهور اسلامگرایی وهابی و افراطی، باعث شده است اتحادی که بین سران عرب درباره فلسطین وجود داشت، بوژه درباره فلسطین از بین برود. در این سالها شاهد بودیم که چگونه اتحادیه عرب با هدایت عربستان اقدام به اخراج سوریه از این اتحادیه کرد. اما اکنون بین همان کشورها درباره بازگشت سوریه به اتحادیه عرب اختلافی عمیق وجود دارد. همانطور که در مورد ایران و داشتن روابط با آن بین آنها اختلاف نظر وجود دارد. مسأله دیگری که در این سالها باعث اختلاف بین سران عرب شده است، اخوانالمسلمین بوده است که عربستان با آن اختلاف فکری بنیادی دارد اما قطر از آن حمایت میکند. بنابراین مجموع این عوامل باعث شده است، اتحادی که اعراب درباره فلسطین داشتند نیز از بین برود.
تغییر الگوی استراتژیک در خاورمیانه
عادیسازی روابط برخی کشورهای عربی با اسرائیل، نشان میدهد
مارک لئونارد
تحلیلگر اندیشکده شورای روابط خارجی اروپا
خاورمیانه در حال تغییر الگوی استراتژیک همیشگی خود است. بیش از 70 سال است نزاع بین فلسطین و اسرائیل ادامه دارد. یک دهه قبل توافقی به دست آمد درباره اینکه کلید عادیسازی روابط با اسرائیل در تشکیل دولت فلسطینی است. اما عادیسازیهایی که در چند ماه اخیر بین برخی کشورهای عربی و اسرائیل رقم خورد، نشان میدهد که درک نخبگان عرب از تهدید تغییر کرده است. در حالی که اعراب در دهههای 1960 و 1970 اسرائیل را تهدید بزرگ خود میدانستند، امروز آنها بدون دلیل واضحی این تهدید را ایران و ترکیه میدانند. آنها تصور میکنند اگر امریکا منطقه را ترک کند، منافع آنها در همکاری با اسرائیل نهفته است، نه تقابل با آن. در چنین شرایطی با توجه به ناکارآمدی دولت فلسطین، بعید به نظر میرسد، فلسطینیان بتوانند، بزودی به اتحادی بین فلسطینی دست پیدا کنند. زیرا اگر فلسطین دارای رهبری قدرتمندی شوند که برآمده از همه احزاب و گروهها باشد، میتوانند ارتباط قویتری با جهان و سازمانهای جهانی برقرار کرده و به حقوق خود دست یابند.
خاطرات 453 روز حضور در کاخ سفید
اتاقی که در آنجا اتفاق افتاد
جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی
دیدار غیرمنتظره با «پوتین» در سنگاپور
بهگفته دبیرکل ناتو برخی اروپاییها از این بیم دارند که اگر نقض پیمان را توسط روسیه بپذیرند، ممکن است در نهایت مجبور شوند استقرار سلاحهای هستهای را نیز در خاک خود بپذیرند. بهنظر من این استدلال واقعاً احمقانه است؛ متحدان ما در ناتو خود را آماده کرده بودند که از ترس مواجهه با واقعیت، کلاً آن را انکار کنند. آیا این کشورها واقعاً باور دارند که اگر واقعیتی مثل نقض پیمان «آی آن اف» توسط روسیه را نپذیرند، این واقعیت دروغ خواهد شد. بسیاری از افراد فشار میآوردند که خروج ما را از پیمان بیشتر به تأخیر بیندازند که بهنظرم این اقدامات نامحسوس و غیرمستقیم برای ایجاد تأخیر، در واقع تلاشی برای خریدن زمان بود تا در موقع مناسب کل فرآیند خروج را به هم بزنند. بههمین دلیل من از مانع تراشیهای آشکار متیس وزیر دفاع نگران بودم. در حاشیه مراسم سالگرد پایان جنگ جهانی اول در پاریس، با سدویل، اِتین و یان هکر به ترتیب همتایان بریتانیایی، فرانسوی و آلمانی خودم دیدار و گفتوگو کردم. مشاور امنیت ملی صدراعظم آلمان خواستار یک تأخیر دو ماهه در اعلام خروج از «آیاناف» شد که من با توجه به تأکیدات ترامپ بر خروج هرچه سریع تر از این پیمان، این درخواست را رد کردم و موضوع حل نشده باقی ماند.
در نیمه ماه نوامبر به همراه مایک پنس معاون رئیس جمهوری در اجلاس سران اتحادیه کشورهای جنوب شرق آسیا (آ سه آن) در سنگاپور شرکت کردم. در جریان این اجلاس، بدون برنامهریزی قبلی در گوشهای از سالن اصلی با پوتین رئیس جمهوری روسیه مذاکرات دوجانبهای را برگزار کردیم. دیدار جالبی بود، گوشهای از سالن اصلی اجلاس توسط نیروهای امنیتی و افراد دیگر قُرق شده بود تا هیأتهای روسی و امریکایی با هم مذاکره کنند و رهبران و مقامات دیگر کشورها که سالن را ترک میکردند، توجهشان جلب شده بود و با تعجب به تجمع ایجاد شده در گوشه سالن نگاه میکردند. پنس در این دیدار موضوع دخالت روسیه در انتخابات امریکا را مطرح کرد ولی خیلی سریع گفتوگوها به موضوعات دیگر تغییر جهت داد. پوتین در مورد آخرین وضعیت اجلاس قریب الوقوع سران گروه 20 در آرژانتین و دیداری که قرار است در حاشیه آن با ترامپ داشته باشد، سؤال کرد. رئیس جمهوری روسیه گفت؛ در آن دیدار که مطمئناً جالب خواهد بود درباره ثبات راهبردی و پیمان استارت جدید رایزنی خواهیم کرد. بهنظر میرسید پوتین دیگر علاقه چندانی به گفتوگو در مورد پیمان «آیاناف» نداشت. او که از طریق مترجم صحبت میکرد، خطاب به من گفت که منطق و استدلالهای ما را در مورد تصمیم به خروج از «آیاناف» درک میکند که بهنظرم این حرف او به نوعی دیدگاههای مشترک ما در مورد چین را تأیید میکرد. من به پوتین گفتم که ما در موعد مقرر برای برنامهریزی در مورد اجلاس سران گروه 20 با مقامات روسیه تماس خواهیم گرفت.