سالسبورگر ناخریختن (اتریش):
چند عامل تروریستی که گفته می‌شود  از اعضای داعش بودند، در وین، پایتخت اتریش، دست به تیراندازی زدند. دراین تیراندازی‌ها که نزدیک کنیسه یهودیان صورت گرفت، 5 نفر کشته شدند؛ یکی از عاملان این حمله کشته شد و جست و جو برای دومین نفر ادامه دارد.

لیبراسیون (فرانسه):
آیا جو بایدن ازحزب دموکرات روز سه شنبه با ورود به کاخ سفید به دوران ترامپ پایان می دهد؟ و آیا یک میلیاردر کشوری کاملا ورشکسته را به جانشین خود واگذار خواهد کرد؟ و یا می ماند و 4 سال دیگر دموکراسی امریکا را زیر پا می گذارد.

ایندیپندنت (بریتانیا):
رابرت فیسک، خبرنگاری که با اسامه بن لادن مصاحبه کرده بود و دوشنبه به‌خاطر سکته قلبی در سن 74 سالگی درگذشت، نه فقط خبرنگار که با نوع گزارش‌هایش یک مورخ هم بود. او نه فقط بهترین روزنامه نگار روزنامه ایندیپندنت که بهترین روزنامه نگار دنیای روزنامه نگاران مستقل بود.

زهره صفاری/ «تفاوتی ندارد، چه کسی وارد کاخ سفید خواهد شد. مهم این است که این دور از انتخابات امریکا با چند وجه تمایز برجسته نسبت به سایر انتخابات‌ ریاست جمهوری امریکا برگزار می‌شود.» این را کارشناسان حوزه امریکا می‌گویند. نخستین وجه تمایز، نگرانی بابت فردای روز انتخابات و حوادثی که در پس آن نهفته است و دومین وجه مشارکت بالای مردمی در این انتخابات بود که خود ناشی از همان نگرانی وقایع پسا انتخاباتی به نظر می‌رسد. آمارها نشان می‌دهد، 99.6 میلیون رأی دهنده امریکایی به دلیل شیوع کرونا، در رکوردی تاریخی در رأی گیری پیش از موعد و پستی مشارکت کردند و از نخستین ساعات برگزاری انتخابات که به وقت محلی ایالت‌های شرقی 6 صبح بود، صفوف مردم برای رأی دادن قابل توجه بود.
اما به جز اینها این انتخابات وجه تمایز دیگری هم دارد. طولانی شدن پروسه شمارش آرا که کمیسیون انتخابات پیشتر اعلام کرده ممکن است به چند روز بکشد. هرچند که ترامپ روز دوشنبه اعلام کرد که حاضر به پذیرش شمارش آرایی که پس از 24 ساعت نخست انتخابات باشد، نیست. به گزارش «سی ان ان»، درهای مراکز رأی گیری در امریکا ساعت 6 صبح به وقت محلی شرقی ترین ایالات امریکا همچون نیویورک آغاز شد. هرچند که دو ساعت پیش از آن همان طور که رسم سنتی انتخابات امریکا از سال 1960 به این سو است، از بخش کوچکی در ایالت نیوهمپشایر آغاز شد. روستای کوچک دیکسویل تاچ که واجدان شرایط رأی دادن که 5 نفر بودند، رأی‌های خود را به صورت پستی پیش از انتخابات به صندوق ریخته بودند. این 5 نفر همگی به بایدن رأی دادند. در روستای مجاور آنان میلزفیلد نیز از 22 واجد شرایط رأی دادن 21 نفر رأی دادند که 16 نفر به «ترامپ» و 5 نفر به «بایدن» رأی دادند.
پس از این دو روستا بود که ساکنان شرق امریکا در حالی به پای صندوق‌های رأی رفتند که چند ساعت قبل از آن در پورتلند، همچون تمامی 5 ماه گذشته عرصه درگیری بین پلیس و معترضان به نابرابری‌های نژادی بود. این درگیری‌ها با توجه به اهمیت آرای رنگین پوستان در انتخابات این دوره امریکا می‌تواند تعیین‌کننده باشد. بویژه که نگرانی‌های امنیتی در این شهر بالا گرفت و گارد ملی امریکا نیروهای خود را به آنجا اعزام کرد.
در اقدامی بی سابقه در انتخابات یک قرن اخیر امریکا، از دو روز مانده به برپایی انتخابات مغازه‌داران و صاحبان فروشگاه‌های بزرگ در دو شهر بزرگ و پر تردد امریکا، واشنگتن دی سی و نیویورک که قلب‌های تپنده سیاسی و اقتصادی این کشور به شمار می‌روند، اقدام به تخته کوب کردن ویترین فروشگاه‌های خود کردند و به نوعی مقابل آنها سنگربندی کردند که حاکی از نگرانی آنها از حوادث پس از انتخابات و درگیری‌های احتمالی بود. مشابه این اقدام در پنسیلوانیا که از ایالت‌های کلیدی در انتخابات است، مشاهده شد.
از نکات قابل توجه در انتخابات دیروز و دیشب امریکا این بود که برخلاف همه دوره‌های انتخاباتی امریکا کاندیداها حتی حین رقابت‌ها هم دست از تبلیغات برنداشتند و خود و حامیان‌شان به تبلیغ ادامه دادند. «جو بایدن» در صبح انتخابات، با هدف جلب آرای مردمی امریکایی‌ها که «خانواده» یکی از اصول آنها به شمار می‌رود، به کلیسای ویلمینگتون در دلاور رفت، جایی که فرزندش را 4 سال پیش در آن به خاک سپرد. ترامپ نیز با توجه به اینکه توئیتر اعلام کرده بود، اگر هر کدام از کاندیداها در توئیت خود اعلام پیروزی کنند، بر توئیتشان برچسب می‌زند، در مصاحبه با سی ان ان این کار را کرد و گفت که فکر می‌کند که در انتخابات با 306 رأی الکترال به پیروزی برسد. این در حالی است که  توئیتر فقط هفت رسانه امریکایی را برای اعلام نتایج انتخابات معتبر اعلام کرد: ان بی سی، ای بی سی، آسوشیتدپرس، سی ان ان، فاکس نیوز، سی بی اس، دسیژن دسک اچ کیو.
در پنسیلوانیا هم که روند رأی‌گیری در آن برای ساعاتی متوقف شده بود، رأی گیری بدون درگیری خاصی از سر گرفته شد. با این حال کمیسیون انتخاباتی این ایالت که 20 رأی الکترال هم دارد، اعلام کرده است که قادر نخواهد بود شمارش آرای پیش از موعد را در بازه زمانی یک روزه اعلام کند. این در حالی است که دونالد ترامپ پیشتر اعلام کرده بود، حاضر به پذیرش نتیجه آرایی که با فاصله 24 ساعت پس از انتخابات اعلام شود، نخواهد بود. لازم به ذکر است، کمیسیون انتخابات امریکا روز شنبه به وقت محلی اعلام کرده بود، نتایج ممکن است با چند روز تأخیر اعلام شود و نتایج نهایی نیز 14 دسامبر خواهد بود. ضمن اینکه برخی ایالات نیز اعلام کرده بودند که حتی فردای سوم نوامبر نیز به کار رأی گیری پستی ادامه خواهند داد. همین مسأله باعث شد تا ترامپ و وحامیانش شائبه تقلب در انتخابات را پررنگ‌تر مطرح کرده و در مواردی مدعی شوند، در حوزه انتخاباتی نیویورک اسامی مردگان نیز در بین رأی دهندگان دیده شده است.
حمله پیشدستانه «ترامپ»
رکود اقتصادی بی سابقه امریکا و ناکارآمدی در کنترل شیوع ویروس کرونا، حساس‌ترین سال ریاست جمهوری «دونالد ترامپ» را با چالش‌های جدی روبه‌رو کرد و ورق پیشتازی را به سود رقیب دموکراتش برگرداند. اما او که نمی‌خواهد پس از «جورج دبلیو بوش» در سال 1992، دومین رئیس جمهور امریکایی شود که تنها یک دوره در کاخ سفید حکمرانی کرده است، در فراری رو به جلو، از همان شب انتخابات فرافکنی‌ها درباره غیرقانونی خواندن اعلام دیرهنگام نتایج شمارش آرا در برخی ایالت‌ها و تقلب در رأی‌گیری‌ها را آغاز کرد. به گزارش «نیویورک تایمز»، به باور کارشناسان با وجود اظهارات «ترامپ»، تنها تفاوت انتخابات 2020 با دوره‌های قبلی، فرصت متفاوت ایالت‌ها برای شمارش آرا است و این تنها به دلیل بالابردن دقت در انتخابات انجام شده است. «تی مک دونالد» سخنگوی کمپین ترامپ اما معتقد است: «گفته می‌شود آرای پستی در برخی ایالت‌ها به دلیل روند ثبت مهر دیرتر دریافت شده است! اما این همان چیزی است که رئیس جمهوری درصدد جلوگیری از آنها است.» به نوشته «گاردین»، «ترامپ» شب انتخابات تنها از پیروزی بزرگش در رقابت با «بایدن» نگفت بلکه از دادگاه عالی خواست تصمیمی درباره اعلام دیرهنگام نتایج بگیرد. از طرفی او در توئیت‌هایی به هوادارانش برای خشونت پس از انتخابات چراغ سبز نشان داد. این شرایط برای دموکرات‌ها که میزان آرای پستی بالاتری نسبت به جمهوریخواهان دارند اصلاً قابل قبول نیست و آنها نگرانند با مشخص شدن آرای جمهوریخواهان در چند ایالت، «ترامپ» جشن زودهنگام پیروزی را برگزار کند. به نوشته «ای بی سی» ، محققان پیش‌بینی کرده‌اند پس از انتخابات 2020، امریکا با جدی‌ترین درگیری‌های حزبی هواداران روبه‌رو خواهد شد و عامل این نابسامانی شخص رئیس جمهوری و فرافکنی‌های بدون سندش در چند ماه اخیر برای بازگرداندن اعتبار از دست رفته‌اش است. در این شرایط اگر «ترامپ» برنده شود، تکرار تظاهرات‌های گسترده 2016 دور از ذهن نیست و این یعنی خشونت کشور را تهدید می‌کند. این در حالی است که «بایدن» نیز به تعهدش برای پذیرش شکست پایبند بماند و سعی در تحریک هوادارانش نداشته باشد. در این شرایط انتقال قدرت بدون دردسر انجام می‌شود اما با آغاز دوره دوم، «ترامپ» دستور جلسه اخراج‌ها از رئیس «اف بی آی» گرفته تا داستان کل و حتی آنتونی فائوچی، کارشناس ارشد بیماری‌های عفونی را به اجرا می‌گذارد و تنش جدیدی در بدنه کاخ سفید به وجود می‌آورد. حال اگر «بایدن» پیروز شود، اولین دردسر او گرفتن قدرت از «دونالد ترامپ» خواهد بود و پس از آن دردسر توزیع کرسی‌ها برای سیاستمداران ارشد، برای کشور مشکلاتی به وجود می‌آورد. گزینه سوم برابری آرا است که کار را به دادگاه عالی می‌کشاند که در این مرحله برخلاف تصورها با وجود وزنه سنگین قضات محافظه کار در قدرت، اما آنها برای حفظ اعتبار خود ممکن است طرف «ترامپ» را نگیرند و این شرایط بازهم ناآرامی و تهدید را به همراه خواهد داشت. این در حالی است که «نانسی پلوسی»، رئیس مجلس نمایندگان نیز برای معرفی رئیس جمهوری بعدی در صورت بروز بحران اعلام آمادگی کرده است.

تفاوت نگاه دو کاندیدا به انتخابات

دیروز  آنچه در توئیت‌های بایدن و ترامپ قابل توجه بود، تفاوت دیدگاه آنها به انتخابات و نتایج آن بود. جو بایدن در توئیت خود نوشت: «به اینکه کاندیدای دموکرات هستم افتخار می‌کنم. اما به عنوان رئیس جمهوری امریکا حکومت خواهم کرد. من هم با جمهوریخواهان و هم با دموکرات‌ها کار خواهم کرد. برای آنهایی که از من حمایت نکردند تا به شغل ریاست جمهوری برسم هم سخت کوشش خواهم کرد. زیرا این کار رئیس جمهوری است.» در نقطه مقابل ترامپ نوشت: «خطاب به همه حامیانم: از شما از اعماق قلبم تشکر می‌کنم. شما از روز نخست با من بودید و من هیچ گاه نمی‌گذارم ناامید شوید. امید شما، امید من است. رؤیای شما رؤیای من است و آینده شما چیزی است که من هر روز برای آن می‌جنگم.»

مبارزه بایدن برای نجابت و ترامپ برای قدرت

جلانی کاب/ در 1457 روز وحشتناک و اغلب ترسناکی که از انتخابات قبلی امریکا می گذرد، مردم نگاه خود را به انتخابات 3 نوامبر به عنوان یک خط پایان یک مسابقه فوق ماراتن دوخته‌اند. دوندگان حاضر در این مسابقه می‌دانند که استقامت در تعیین اهداف کوچک و قابل دستیابی است و در یک فضای کاملاً خصمانه، دموکرات‌ها و کسانی که دغدغه دموکراسی  دارند، معمولاً قدم به قدم خود را از فرسنگ‌ها مانده به خط پایان در انتخابات میاندوره‌ای و در نهایت در انتخابات ریاست جمهوری می‌شمارند. رهبر نومحافظه کاران در نیوهمشایر گفته است: «شاید بایدن  رئیس جمهوری مورد نظر ما نباشد اما او رئیس جمهوری است که در سال 2020 به او بسیار نیاز داریم. او کسی است که می‌تواند مردم را کنار هم نگه دارد و کشتی کشور را به مقصود برساند.» آنچه او گفته دقیقا همان چیزی است که در آخرین کمپین بایدن هم شاهد بودیم: «این انتخابات، مسأله ثانویه ما در مورد ایده‌های سیاسی است که مورد رقابت است. در اساس مسأله اصلی ما پیروزی نجابت بر افسارگسیختگی است.» این چیزی بود که بایدن در آخرین روزهای مبارزات انتخاباتی خود مقابل بنری که روی آن نوشته شده بود: «نبرد برای روح ملت» ایستاد و بیان کرد.  اما به نظر می‌رسد دونالد ترامپ در سناریوی نانوشته‌ای که بایدن برای او نوشته است، در حال بازی است. او با شور و شوق از یک سرگرمی جدید، فارغ از کرونا، رالی‌های خود را در کشور با تجمعات گسترده برگزار می‌کند و انسان‌ها را به عنوان هزینه‌های جانبی پیروزی خود و حفظ قدرتش می پندارد.   این در حالی بود که پسرش دونالد ترامپ جونیور هم مثل پدر دست به کوچک شمردن کرونا زد و مرگ و میرهای ناشی از کووید 19 را بسیار اندک و «نزدیک به هیچ» خواند. آن هم در روزی که بیش از هزار امریکایی به کرونا مبتلا شدند.  منبع: نیویورکر

چانگ هوا
سفیر جمهوری خلق چین در ایران
پنجمین نشست مجمع عمومی نوزدهمین کمیته مرکزی حزب کمونیست چین در روزهای 26 تا 29 اکتبر سال جاری در پکن برگزار شد. در این نشست «پیشنهادات کمیته مرکزی حزب کمونیست چین برای چهاردهمین برنامه پنج ساله توسعه اقتصادی، اجتماعی و چشم‌انداز و اهداف بلندمدت کشور تا سال2035» مورد تصویب قرار گرفت و به این ترتیب نقشه راه توسعه چین برای 5 تا 15 سال آینده ترسیم گشت.
 تدوین و اجرای برنامه ملی پنج ساله توسعه اقتصادی، اجتماعی و چشم‌انداز و اهداف بلندمدت کشور، یکی از روش‌های مهم حزب کمونیست چین برای اداره و ساماندهی کشور و «کد» مهمی در مدیریت امور چین به حساب می‌آید. طی 70 سال پس از تأسیس جمهوری خلق چین و بویژه در ایام پس از اجرای سیاست اصلاحات و درهای باز به این سو، چین در امور بلندمدت به تدوین راهبرد، در خصوص مسائل میان مدت به ارائه طرح‌ها و برای مباحث سالیانه به طرح‌ریزی برنامه‌هایی مدون پرداخته است. همواره مسائل این سه حوزه در روندی تکاملی، همراه یکدیگر و به صورت متقابل و مکمل با هم در ارتباط بوده و در راستای تحقق توسعه پایدار، سریع و سالم اقتصاد و جامعه چین نقش بسزایی ایفا کرده‌اند. با مروری بر سیزده برنامه پنج ساله از زمان تأسیس جمهوری خلق چین درمی‌یابیم که مسیر فکری پایبندی به واقع‌گرایی، تحلیل دقیق تحولات داخلی و خارجی و تسلط بر قضاوت‌های مربوط به شرایط و احتمالات آینده همواره یکی از تجربیات مهم در امر تدوین این برنامه‌ها بوده است.  در شرایط پیچیده و متغیر بین‌المللی، اقتصاد چین همواره عملکرد استوار خویش را محفوظ داشته و ساختار خود را هم بهبود داده است. در سال 2020 میزان تولید ناخالص داخلی چین برای نخستین بار از رقم 100 تریلیون یوآن فراتر خواهد رفت و در عین حال دستاوردهای عملی مبارزه چین با فقر توجه جهانیان را به خود جلب کرده است، روندی که در نتیجه آن 55 میلیون و 750 هزار فقیر ساکن در مناطق روستایی از دام فقر رها شده و به این ترتیب معجزه‌ای در تاریخ جهانی مقابله با فقر به وقوع پیوسته است. در ادامه همین روند، سطح زندگی مردم چین به گونه‌ای قابل توجه رشد کرده و میزان اشتغالزایی در شهرها و استان‌ها از رقم 60 میلیون نفر گذشته است؛ باز در ادامه همین فرآیند، بزرگترین ساختار بیمه تأمین اجتماعی در جهان ایجاد شده و بیش از یک میلیارد و 300 میلیون نفر تحت پوشش بیمه درمانی مرتبط با هزینه‌هایی اولیه درمانی قرار گرفته و در همین چارچوب در حدود یک میلیارد تن نیز تحت پوشش بیمه عمر قرار گرفته‌اند. کسب دستاوردی استراتژیک و عظیم در مبارزه با فراگیری ویروس کرونا و تحقق نخستین نمونه کنترل و مدیریت فراگیری ویروس در جهان از سویی و از سرگیری کامل کسب و کارها از دیگر سو موجب شد تا چین به عنوان نخستین ساختار اقتصادی شاخص در جهان که پس از کرونا رشد اقتصادی مثبت را در کارنامه خود ثبت کرده، به جهانیان معرفی شود. در حال حاضر، حرکت چین به مرحله توسعه کیفی و با کیفیت بالا تغییر جهت داده و در این فضا اموری چون مزیت‌های قابل توجه ساختاری، ارتقای کارایی حاکمیتی، بهبود بلندمدت شرایط اقتصادی، مواد اولیه سرشار، همچنین منابع انسانی غنی، فضای گسترده بازار، شاخصه انعطاف پذیری در توسعه قدرتمند و ثباتی کلان در حوزه اجتماعی را محقق کرده است. آغاز دوران «چهاردهمین برنامه پنج ساله» در واقع ایامی است که در پس تحقق ایده جامعه مرفه چینی و عملی شدن اهداف تلاشگرانه صدساله نخست کشور رخ نموده و با بهره‌گیری از این فضا، روندی جدید در ایجاد یک کشور مدرن سوسیالیستی در پیش گرفته خواهد شد تا کشور به سوی نخستین دوره پنج ساله از اهداف تلاشگرانه صدساله دوم بتازد و در این فرآیند چین را به دوران جدیدی از توسعه خود وارد گردید.
ادامه در صفحه 6

ادامه از صفحه اول
در این انتخابات نفرت پراکنی نامزد‌ها علیه یکدیگر و تعارض‌های شدید طبقاتی جامعه امریکا را به گمراهی کشانده و تمامی این حوادث ناشی از یک دلیل برجسته است.
از زمان رونالد ریگان در سال 1980به این طرف هیچ گاه رؤسای جمهوری امریکا در قالب و اندازه این پست نبوده‌اند. برای مثال اگر ما آبراهام لینکلن و تئودور روزولت را به عنوان شاخص‌های رؤسای جمهوری امریکا در نظر بگیریم، اکنون می‌بینیم که به جای آنها ترامپ و بایدن داعیه ریاست جمهوری را دارند. در دو دهه گذشته و بویژه در دوره ترامپ، ارزش‌های جامعه امریکا به هم ریخته است.
رئیس جمهوری کنونی امریکا جامعه را به دو شقه کرده و مرزهای اخلاقی را دچار افول کرده است. شاید کرونا تا حدودی در این دوقطبی شدن جامعه امریکا نقش داشته است. اما مسأله این است که هرچند ممکن است همه  جوامع دچار دوقطبی شوند ولی عمق دوقطبی شدن امریکا بسیار زیاد است. این در حالی است که امریکا می‌بیند فراتر از مرزهای خود نیز دیگر نقشی را که در دهه‌های 50، 60 و 70 داشته، ندارد و خبری از قدرت‌نمایی و سروری آن نیست.
احساس خودمحوری و جهان گریزی و مقررات ستیزی که ترامپ به عنوان میراث در جامعه امریکا به جا گذاشت و مدعی بود با آنها قصد دارد نقش امریکا در جهان را به آن بازگرداند، آن طورکه او می‌خواست، نه تنها نتیجه نداد و باعث جدا شدن متحدین درجه یک امریکا مثل اتحادیه اروپا از آن شد که در نهایت باعث شد جامعه این کشور هم دچار پریشان حالی و از هم گسیختگی شود. طوری که در واشنگتن مرکز فرمانروایی امریکا مردم نگران از نتیجه انتخابات امریکا و حوادث و وقایع پس از آن ویترین‌های خود را تخته کوب کرده‌اند تا از شورش‌ها و درگیری‌های احتمالی در امان بمانند.
اگر ترامپ بعد از انتخابات نتواند آرای مطلوبش را به دست آورد، جنجال زیادی به پا خواهد کرد. او در آخرین کمپین‌هایش تهدیدهایی را درخصوص شمارش آرا مطرح کرده که کاملاً در تضاد با قانون اساسی این کشور هستند.
این بی اخلاقی‌های سیاسی و گردن فرازی مقابل قانون اساسی با اخلاق جامعه امریکایی سازگار نیست. شاید اغلب مردم امریکا از پیچیدگی‌های قانون اساسی و قوانین انتخاباتی کشور خود مطلع نباشند. اما در این کشور سه امر مقدس وجود دارد: قانون اساسی، پرچم و رئیس جمهوری. روزی که جورج واشنگتن رئیس جمهوری می‌شود، هنگامی که از خانه‌اش به سمت محل کار خود حرکت می‌کند، مردمی که دو سوی خیابان ایستاده بودند، به او تعظیم می‌کردند.
اما اکنون در امریکا شاهد هستیم که نه تنها مردم پرچم کشور خود را آتش می‌زنند و شخص رئیس جمهوری مورد استهزای بخش قابل توجهی از رسانه‌ها و جامعه است که خود رئیس جمهوری نیز قانون اساسی را به چالش می‌کشد. برای مردمی که در ماه‌های اخیر خیابان‌ها را به خاطر نابرابری نژادی ترک نکرده‌اند، رئیس جمهوری که تقدس قانون اساسی را بشکند و حامیانش، بسختی بخشوده می‌شوند و در نهایت این رئیس جمهوری می‌تواند باعث آشوب‌های زیادی در جامعه شود.

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

تله پوتین برای ترامپ

پوتین گفت به تیم تحقیقات رابرت مولر مسئول رسیدگی به پرونده دخالت روسیه در انتخابات سال 2016 اجازه می‌دهد به روسیه بیایند و کار خود را انجام دهند. البته این اجازه وقتی داده می‌شود که اقدام متقابلی درباره «بیل براودر» تاجر امریکایی که از نظر روسیه یک مجرم تحت تعقیب بود، انجام شود. «سرگئی ماگنیستی» وکیل براودر در روسیه توسط حکومت پوتین بازداشت و کشته شده بود. پدربزرگ براودر، «اِرل براودر» امریکایی در دهه‌های 1930 و 1940 دبیرکل حزب کمونیست بود و با یک شهروند شوروی سابق ازدواج کرده بود. نوه سرمایه‌دار او (بیل) که اکنون شهروند بریتانیا نیز شده بود عملکرد خوبی از نظر مالی در روسیه داشت اما قتل ماگنیستی و اقدامات مقامات روسی علیه سرمایه‌گذاری‌های او باعث شد کمپین‌هایی را علیه روسیه و پوتین به راه‌ اندازد. او کنگره را قانع کرد تا قانونی را به منظور تحریم ناقضان حقوق بشر در روسیه تصویب کند. تعدادی از کشورهای دیگر از این قانون تبعیت کردند. از نظر پوتین، براودر به ستاد انتخاباتی هیلاری کلینتون و بنیاد کلینتون و دیگر بخش‌های امپراطوری بزرگ خانواده کلینتون 400 میلیون دلار کمک کرده که اساساً این بخشی از پولی بوده که او از روسیه دزدیده است. این موضوع توجه ترامپ را به خود جلب کرد. این حرف‌ها همه باد هوا بود اما ترامپ بسیار مشتاق شنیدن آنها بود. تلاش کردم اشتیاق ترامپ به این مسأله را کاهش دهم؛ دست‌کم تا وقتی که اطلاعات بیشتری درباره طرحی که پوتین ارائه داده بود، کسب کنیم. این مثل یک تله بود، البته اگر واقعاً تله‌ای در کار بود. بعد از نشست دو نفره راهی محل برگزاری ضیافت مشترک ناهار کاری شدیم که اکنون دیگر بیشتر به شام زودهنگام شباهت داشت. ترامپ از پوتین خواست شرحی از محتوای جلسه دو نفره ارائه دهد و پوتین گفت، ترامپ ابتدا موضوع دخالت در انتخابات را مطرح و بعد ابراز امیدواری کرد ما توضیح کاملی درباره این مسأله (هر چه که باشد) بدهیم. پوتین گفت ما همه باید قول دهیم که حمله سایبری علیه یکدیگر نداشته باشیم. مطمئناً این حملات مؤثر نیستند. او سپس به ارائه توضیحاتی درباره مذاکرات‌شان درباره اوکراین، سوریه، ایران و کره شمالی و برخی اظهارات ترامپ پرداخت که نامتوازن به نظر می‌رسیدند. ترامپ قبلاً درباره آنها توضیحات نسبتاً متفاوتی داده بود. آنها همچنین در دیدار دوجانبه به موضوع کنترل تسلیحات البته فقط به صورت سطحی پرداخته بودند. موضوع کنترل تسلیحات چیزی بود که نگران بودم طرح دوباره آن مشکلاتی ایجاد کند. ترامپ پرسید، کسی سؤالی دارد، بنابراین من از پوتین پرسیدم درباره مسأله مرز سال 1974 بین سوریه و اسرائیل توضیح دهد تا درباره چیزهایی که او به نتانیاهو گفته است، بیشتر بدانیم. پوتین توضیح داد فقط درباره اجرای جدی آتش‌بس در خط مرزی جداکننده‌ای که از درگیری دو طرف جلوگیری می‌کند و نه «مرزهای واقعی» گفت‌و‌گو کرده است. همچنین درباره کمک انسان‌دوستانه به سوریه و بازسازی این کشور سؤال کردم زیرا مطمئن بودم هر چه پوتین بیشتر درخواست کمک انسان دوستانه و کمک مالی برای بازسازی سوریه کند، به همان اندازه از علاقه ترامپ کاسته خواهد شد. اما موضوعی که هر دوی آنها علاقه‌مند بودند درباره آن حرف بزنند افزایش تجارت و سرمایه‌گذاری امریکا در روسیه بود. بحث در این زمینه به طرز غیرعادی طولانی شد هر چند حرف چندان مهمی مطرح نشد چرا که تنها معدودی از فعالان تجاری امریکایی واقعاً علاقه‌مند بودند در باتلاق سیاسی و اقتصادی روسیه غوطه‌ور شوند.

شمار کشته شدگان حادثه تروریستی دانشگاه کابل به 35 نفر رسید و 50 نفر دیگر نیز در بیمارستان بستری هستند. با وجود گمانه‌زنی‌ها درباره دخالت طالبان در این حمله، داعش با انتشار بیانیه‌ای مسئولیت این حمله را برعهده گرفته است. به گزارش رویترز، این حمله پیش از ظهر دوشنبه در حالی اتفاق افتاد که جمعی از دانشجویان و اساتید ایرانی و افغانستانی در مراسم افتتاح نمایشگاه کتاب مشترک حضور داشتند. مهاجمان که سه نفر بودند پس از انفجار ورودی دانشگاه با اسلحه وارد محوطه و کلاس‌ها شدند و دانشجویان را به رگبار بستند. شماری از اساتید و دانشجویان نیز که برای فرار از پنجره‌ها به پایین پریدند با جراحات و شکستگی‌هایی بستری هستند. این حمله وحشیانه با ورود نیروهای امنیتی افغانستان و کشته شدن ضاربان پایان یافت. این دومین حمله‌ای است که در دو هفته گذشته به مراکز آموزشی کابل شده و دولت افغانستان در روزهایی که همچنان برای مذاکرات طولانی صلح پای میز مذاکره با طالبان است این گروه را مسئول حمله اعلام کرد. اتهامی که سخنگوی این گروه تکفیری آن را رد کرد و داعش را مقصر خواند اما به گزارش «یورونیوز» همچنان به رغم صدور بیانیه از سوی داعش، مقامات افغانستان آن را جعلی می‌دانند. به نوشته ایرنا، سفارت ایران در کابل ضمن همدردی با خانواده قربانیان و آرزوی بهبودی مجروحان، این حمله را محکوم کرد. بهادر امینیان، سفیر ایران در افغانستان نیز که در زمان این حمله به همراه هیأت ایرانی در مراسم افتتاح نمایشگاه حضور داشتند از سلامت خود و همراهانش خبر داد و اعلام کرد همه حاضران در مراسم با حضور نیروهای امنیتی دولتی در سلامت به خارج دانشگاه انتقال داده شدند. وی گفت: «ورودی دانشگاه با محل مراسم فاصله زیادی داشت و به نظر نمی‌رسد هدف مراسم افتتاحیه باشد.»