لیبراسیون (فرانسه):
یک سیاستمدار موفق کسی است که همیشه با مخاطبش سازگار باشد. تحرکی که این روزها بین سیاستمداران تراز اول احزاب مختلف فرانسه مشاهده می‌شود نیز گواه این است که چپ‌ها نارضایتی مردم از میانه روها را درک کرده‌اند و برای ریاست جمهوری 2022 خیز برداشته‌اند.


هشت صبح (افغانستان):
با اختلاف نظرهای تازه بین سیاستمداران افغان درباره فهرست شورای عالی مصالحه که بخشی از کار آن مذاکره با طالبان است، به نظر می‌رسد، بن‌بست سیاسی بین رئوس دولت ائتلافی همچنان ادامه دارد. اما ادامه این روند، می‌تواند در مذاکرات صلح خلل ایجاد کند.

نیویورک تایمز (امریکا):
آتش تنش‌ها بین چین و تایوان در حال تندتر شدن است و تنش‌های کلامی به مانورهای نظامی کشیده شده است. بعد از مانور نظامیان تایوانی که با تجهیزات خود چین را به چالش کشیده و اعلام کردند بدون حمایت امریکا با چنگ و دندان به مقابله با پکن می‌روند، چین نیز این هفته مانوری برگزار کرد.

زهره صفاری
خبرنگار
سه هفته پس از استعفای «حسان دیاب» از نخست وزیری لبنان، سفیر این کشور در آلمان که گزینه پیشنهادی «سعد حریری» و سه نفر از اسلافش به رئیس جمهوری لبنان بود با کسب 90 رأی موافق از 128 نماینده پارلمان و با چراغ سبز احزاب بزرگ شیعه و مسیحی، مأموریت خود برای تشکیل دولت جدید و ایجاد اصلاحات را آغاز کرد.
به گزارش «گلوب اند میل»، «میشل عون» پس از ملاقات با «مصطفی ادیب» در کاخ بعبدا، او را مکلف به تشکیل کابینه کرد. «ادیب» که تنها دو ساعت پیش از رسیدن رئیس جمهوری فرانسه، پست نخست وزیری را تحویل گرفت، در گفت‌وگو با خبرنگاران گفت: «وقت حرف و وعده تمام شده است حالا زمان عمل است. اولویت اول من تشکیل کابینه‌ای در کوتاه‌ترین زمان خواهد بود که بتواند از پس اصلاحات حیاتی برای جذب اعتماد مردم کشور و جهان برآید. کابینه من همه کارشناس و متخصص خواهند بود و در کنار پارلمان برای ارتقای کشور و پایان بحران اقتصادی، سیاسی و اجتماعی آن تلاش خواهد کرد. فرصت پیش روی کشور ما محدود و انجام مأموریت من به احزاب وابسته است. دولت باید هر چه سریع‌تر ایجاد شود.» به گزارش شبکه خبری «الجزیره»، «سعد حریری»، «نجیب میقاتی»، «تمام سلام» و «فؤاد سنیوره»، نخست وزیران اسبق لبنان که خود نماینده احزاب بزرگ اهل تسنن در پارلمان هستند، در حالی نام «مصطفی ادیب» را به عنوان جانشین «دیاب» اعلام کردند که این سفیر 48 ساله بیش از آنکه مرد سیاست باشد، چهره‌ای دانشگاهی به شمار می‌رود.  حمایت چهار نخست وزیر پیشین لبنان به عنوان نمایندگان احزاب اهل سنت پارلمان لبنان از «ادیب» در حالی است که «دیاب»، نخست وزیر مستعفی این کشور تنها از سوی 27 نفر از نمایندگان اهل تسنن مورد تأیید بود، ضمن اینکه «ادیب» نی زهمچون «دیاب» از حمایت احزاب بزرگ شیعی همچون حزب‌الله لبنان و احزاب مسیحی برخوردار است.
فرصت سازی مکرون برای لبنان؟
معرفی «ادیب» به عنوان گزینه نخست وزیری جدید لبنان در آستانه دومین سفر ماه اخیر «امانوئل مکرون»، رئیس جمهوری فرانسه به این کشور، همان طور که او خواسته بود با هدف ایجاد اصلاحات در راستای جذب حمایت‌های خارجی انجام شد. موضوعی که «کریم مقدیسی»، تحلیلگر لبنانی در توئیتر خود درباره‌اش نوشت: «هدیه‌ای برای مکرون. امیدواریم دوست داشته باشد.»
در حال حاضر لبنان بدترین شرایط اقتصادی چند دهه اخیر را دارد؛ وضعیتی که بیش از نیمی از مردم کشور را زیر خط فقر قرار داده و بنا به اعلام سازمان ملل با بحران غذا روبه‌رو کرده است. گرچه این بحران محصول عملکرد غربی‌ها و در رأس آنها امریکا است، اما می‌تواند روزنه امیدی برای از سرگیری مذاکرات معلق مانده با صندوق بین‌المللی جهانی پول و دریافت وام 10 میلیارد دلاری و همچنین جذب کمک‌های بین‌المللی باشد.
امیدهای کمرنگ
در نظام فرقه‌ای و حزبی لبنان، «دیاب» و کابینه تکنوکراتش نتوانستند در میان مخالفت‌های تمام نشدنی کاری برای لبنان از پیش ببرند. حالا با تکرار سناریوی استعفای یک نخست وزیر و انتخاب گزینه‌ای جایگزین، دولت جدید گرچه تحت فشار بین‌المللی در مسیر اصلاحات قرار می‌گیرد اما با این حال به باور کارشناسان سیاسی چندان تفاوت عملکردی نسبت به دولت‌های سابق نخواهد داشت و حتی برخی «ادیب» را همراستا با «دیاب» می‌دانند. در همین ارتباط دیروز «رامز  داجر»، تحلیلگر لبنانی نوشت: «ادیب، دیابی دیگر است.» شاید علت این استدلال‌ها، تشابهات رزومه آنها است. دو چهره دانشگاهی که تا پیش از نزدیک شدن به کرسی نخست وزیری شهرتی نداشتند. «ادیب» دکترای حقوق و علوم سیاسی دارد و از سال 2010 در دانشگاه دولتی لبنان تدریس می‌کند. او نیز مانند «دیاب» از نزدیکان نخست وزیر سابق «نجیب میقاتی» بوده و از سال 2000 در قامت مشاور با او همکاری داشته است. وی از سال 2013 به عنوان سفیر لبنان با همسر فرانسوی و سه فرزندش در آلمان زندگی می‌کند. «دیاب» نیز وزیر آموزش و پرورش «میقاتی» بود.
لزوم تغییر ساختار لبنان
«میشل عون» که آخرین حرف را در نشست مشورتی برای انتخاب نخست وزیر زد، به صراحت از ضرورت ایجاد تغییرات ساختاری در لبنان خبر داد و به تشکیل دولتی سکولار اذعان کرد. به نوشته «نهار نت»، «عون» گفت: «لبنان یک جامعه مدنی است و من از همه مقامات سیاسی و مذهبی تقاضا دارم برای ایجاد تغییرات قابل قبول وارد عمل شوند تا بتوانیم بهترین اصلاحات را در قانون اساسی ایجاد کنیم. ساختار فرقه گرای فعلی دیگر کاربردی ندارد و حتی می‌تواند در روند تغییرات نیز خلل ایجاد کند، بنابراین باید راه دیگری به جز احزاب برای این توافق جدید پیدا کنیم.»
گرچه «عون» جزئیات بیشتری از این ساختار جدید فاش نکرد اما «فرانس پرس» نوشت «سید حسن نصرالله» رهبر مقاومت لبنان در حالی که موضع مخالفی در این راستا نداشت، شرطی برای رئیس جمهوری گذاشت: «این تغییرات در صورتی که به خواست و رضایت همه احزاب لبنان برسد از نظر ما قابل قبول خواهد بود.»

وصال روحانی/ جدال انتخاباتی دونالد ترامپ و جو بایدن برای کسب مقام ریاست جمهوری امریکا به خیابان‌های پورتلند مرکز دائماً ناآرام ایالت اور‌گون و چند شهر ملتهب دیگر این کشور کشیده شده است. عرصه‌ای که روز شنبه در جریان تیراندازی‌هایی خونبار یک هوادار رادیکال ترامپ به قتل رسید ولی بایدن نامزد حزب دموکرات بلافاصله ترامپ را متهم به گداخته‌تر کردن آتش این مهلکه کرد.
از زمان به قتل رسیدن سبعانه جورج فلوید سیاهپوست به‌دست پلیس بی‌رحم مینیاپولیس در 25 مه(5 خرداد) تظاهرات ضد تبعیض نژادی امریکا را در نوریده است ولی محل شدیدترین مبارزات و رویارویی‌ها شهر پورتلند بوده که هر شب معترضان با پلیس‌های مسلح رو‌در رو می‌شوند و شهر تا ساعات اولیه صبح آرام نمی‌گیرد. به‌گزارش سایت «الجزیره» بایدن که در رقابت بر سر کسب آرای بیشتر در انتخابات 3 نوامبر(13 آبان) ریاست‌جمهوری امریکا از ترامپ مالک فعلی کاخ سفید پیش افتاده است، در بیانیه‌ای که روز گذشته منتشر کرد، آورده است: «من هرگونه خشونتی را محکوم می‌کنم، چه از جناح راست باشد و چه جناح چپ و از دونالد ترامپ هم می‌خواهم که همین موضع را در پیش بگیرد. این درست نیست که جریانات تند جاری و رقابت‌های شدید حزبی، کشور را وارد جنگ کند. »
در مقابل ترامپ مثل معمول از طریق توئیت‌هایش جواب بایدن و سایر مخالفان را داد. او با استفاده از تصاویر ورود هوادارانش به شهر پورتلند نوشت: «اینها میهن پرستان واقعی‌اند و در نقطه مقابل ما تد ویلر (شهردار پورتلند که منتقد ترامپ است) را هم داریم که با اهداف و اغراض شخصی‌اش این شهر را به منطقه جنگی تبدیل کرده است.»
مرگ و سرقت در جنوب پورتلند
در حالی که روز یکشنبه حدود 600 خودروی حامل هواداران ترامپ و خیل تظاهرکنندگان طرفدار بایدن در نقاط جنوبی شهر پورتلند رو‌در‌رو ایستادند، صدای تیراندازی اوضاع را وخیم‌تر کرد و نیروهای فدرال پس از ورود به مهلکه جسد مردی را یافتند که گلوله‌ای به سینه‌اش خورده و کشته شده بود. این مرد ظاهراً از طرفداران ترامپ بوده است. به گزارش پلیس منطقه حتی پس از این واقعه تلخ نیز شهر رو به آرامش نرفت و عده‌ای به فروشگاه‌ها ریختند و اجناس را به سرقت بردند.
لگدمال شدن وعده‌های ترامپ
با این حال ترامپ هم از شعله‌ورتر کردن آتش مبارزات خیابانی ابایی ندارد زیرا قرار است امروز (سه‌شنبه) وارد شهر کینوشا در ایالت بحران زده ویسکانسین شود که در هفته‌های اخیر محل تعارض‌های شدیدی بوده است. این تقابل‌ها از 10 روز پیش که در جریان تیراندازی پلیس به یک سیاهپوست دیگر به نام جاکوب بلیک، وی مقابل چشم‌های فرزند‌انش از هفت نقطه مجروح و فلج شد، روبه وخامت گذاشته است. مقام‌های محلی بارها از ترامپ خواسته‌اند به ویسکانسین نیاید تا این منطقه ملتهب‌تر نشود اما فکر و ذکر او پس‌زدن جو بایدن در انتخابات 2020 است و در این راه وعده‌های خود در کنوانسیون اخیر حزبش را هم که در آن قول داد قانون و نظم‌گرایی حرف اول انتخابات باشد، لگدمال کرده است.
ترامپ از شلوغ‌تر شدن اوضاع امنیتی امریکا و رسیدن آن به نقطه جوش استقبال می‌کند زیرا این نا آرامی‌ها پرده‌ای نسبی روی مرگ بیش از 187 هزار امریکایی براثر شیوع کرونا می‌کشد. حال آن‌که سوءمدیریت وی بوده که این بیماری را غیرقابل مهار و شمار قربانیان را بیش از حد کرده است.  مشاوران بایدن معتقدند هرچند ترامپ از مسأله فوق سود زیادی برده اما لااقل مردم امریکا و بویژه هواداران بایدن بیش از پیش فهمیده‌اند از مردی حمایت می‌کنند که بر خلاف ترامپ آشوب‌ساز نیست و یک دوره آرامش توأم با مصالحه‌جویی‌های ملی و بین‌المللی را درصورت تسخیر کاخ سفید به اجرا خواهد نهاد. نزدیکان ترامپ دیروز به این ادعا هم پاسخی ندادند که در جریان تیر‌اندازی موافقان و مخالفان وی در کینوشا دو فرد طرفدار بایدن جان باخته‌اند و فرد تیرانداز از منطقه گریخته است.

گروه جهان/ دیروز تنها 18 روز پس از اعلام عادی‌سازی روابط بین امارات و رژیم صهیونیستی، نخستین هواپیمای تجاری اسرائیلی از تل آویو به پرواز درآمد و با عبور از آسمان عربستان بر خاک ابوظبی فرود آمد.  به‌گزارش سایت شبکه خبری «الجزیره»،  مسافران پرواز شماره «LY 971» از شرکت هواپیمایی «ال آل» اسرائیل که در رأس آنان «مئیر بن شبات»، وزیر امنیت داخلی اسرائیل و «جارد کوشنر»، داماد و مشاور «دونالد ترامپ»، رئیس جمهوری امریکا دیده می‎شدند، سوار بر هواپیمایی شدند که روی آن کلمه «صلح» به سه زبان انگلیسی، عربی و عبری نقش بسته بود. همزمان با پرواز این هواپیما یک فروشگاه مواد غذایی امریکایی در مسیر فرودگاه ابوظبی منفجر شد.

صلاح فحص
نماینده جنبش امل لبنان در ایران
9 شهریور امسال 42 سال از ربودن امام موسی صدر گذشت. به‌نظر می‌رسد که از دو بُعد زندگی و شخصیت امــام موســــــی صـــــدر می‌تواند محل بررسی و تأمل باشد: یکی از حیث ماجرای ربودن او و پاسخ به پرسش‌هایی از این دست که چرا او را ربودند؟ آیا اقدامات دولت لبنان و ایران و سران کشورهای منطقه و مجامع بین‌المللی و گروه‌های سیاسی فعال شیعیان لبنان کافی و درخور این مسأله بوده است؟ چرا هنوز باید به زنده بودن امام صدر امیدوار باشیم؟ و دوم از حیث اندیشه و عمل امام صدر است و پاسخ به پرسش‌هایی از این قبیل که مؤلفه‌های دین‌شناسی امام موسی صدر چیست؟ رویکرد اجتماعی او چه محورهایی دارد؟ در عرصه سیاست چگونه گام بر‌می‌داشت؟ اولویت‌های اجتماعی و اقتصادی و سیاسی او چه چیزهایی بودند؟ و سرانجام اینکه چرا اساساً باید به اندیشه و عمل امام موسی صدر پرداخت و آن را معرفی کرد؟
در این یادداشت کوتاه فقط از یک منظر می‌خواهم به اهمیت شخصیت و اندیشه و عمل امام موسی صدر بپردازم. یکی از خصوصیات او صلح‌خواهی‌اش بود. در اینجا مقصودم از صلح‌خواهی معنایی عام و فراگیر است. بدین‌معنا که امام صدر از ابتدای حضورش در لبنان تلاش می‌کرد با همه اقوام و فرقه‌ها و شخصیت‌های لبنانی روابط حسنه برقرار کند. او برای رسیدن به این مقصود پیشقدم بود. به‌عنوان مثال، در همان سال‌های نخست حضورش مخالفانی در میان هم‌لباسانِ خود پیدا کرد. اما برای برقراری ارتباط و تحسین روابط خود با یک‌یک آنان هیچ ملاحظه‌ای نداشت. نتیجه این گشودگی و این رفتار چنان است که از همان دوران برخی مخالفانش به حامیانش بدل شدند و حتی برخی بعد از ربودنش دریافتند که نوع مواجهه‌شان با او چندان صلاح و صواب نبوده است.
رویکرد و کنش و اهداف سیاسی و اجتماعی امام صدر به‌گونه‌ای بود که مقتضی صلح بود؛ برخلاف کنش‌های برخی سیاستمداران که در زمانه جنگ به اهداف خود می‌رسند. از همین رو، با آغاز جنگ‌های داخلی اگر نگویم تنها، با قاطعیت می‌گویم جزو یکی دو شخصیت سیاسی بود که همه تلاشش خاموش کردن جنگ بود. در همین دوره بود که قدرت میانجیگری او تبلور یافت و توانست نقشی حساس میان نیروهای فلسطینی و سوری ایفا کند و از فتنه‌ها و فجایعی بزرگ‌تر از آنچه رخ داد، جلوگیری کند. او برای حاکم کردن صلح آرام و قرار نداشت. او تحمل نمی‌کرد انسانی اینگونه انسان را به قتل برساند. شگفت است اگر فقط به عکس‌ها و چهره او در ابتدای سال 1975 نگاهی بیندازیم و آن را با چهره دو سال بعد، یعنی دوره جنگ دوساله، مقایسه کنیم. او خود می‌گوید که بیش از هفتاد بار آتش‌بس برقرار کرد. همین عدد تلاش خستگی‌ناپذیرش را برای برقراری صلح نشان می‌دهد. خلاصه آنکه لبنان و انسان لبنانی در آتش می‌سوخت و امام موسی صدر هم از دیدن این صحنه آتش گرفته بود و آب می‌شد و سرانجام، همین تلاش‌ها بود که جنگ را متوقف کرد. هرچند بعد از ربودنش بار دیگر آتش جنگ شعله‌ور شد و تا سالیان لبنانیان گرفتار او بودند.
جنگ‌های داخلی تنها یکی از بارزترین مثال‌ها برای صلح‌خواهی امام صدر است. و الا پایان دادن به رسم خونخواهی و برقراری صلح میان خانواده‌هایی که دهه‌ها از یکدیگر انسان می‌کشتند و میانجیگری‌های بین‌المللی میان سوریه و فلسطینیان در چند مقطع و سوریه و مصر و حتی برخی خانواده‌های سلطنتی منطقه از دیگر موارد این صلح‌خواهی است.
این روزها که به صحنه لبنان و نوع روابط حاکم میان کشورهای منطقه نگاه می‌کنم، فکر می‌کنم جای او خالی است. امروز شاید به شخصیتی صلح‌خواه و با قدرت بالای میانجیگری و چانه‌زنی چون امام موسی صدر نیاز داریم. کسی که همه به خیرخواهی او اعتماد و اطمینان دارند. نمی‌گویم و مدعی نیستم که اگر او بود امروز هیچ اختلافی نبود. اما شاید اگر او بود معادلات به‌گونه‌ای دیگر رقم می‌خورد. به امید آنکه هرچه زودتر از بند اسارت رها شود.

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

مقدمات دیدار در سنگاپور

«چانگ اوی یانگ» مشاور امنیت ملی کره جنوبی به من گفت که کره شمالی به وضوح تلاش می‌کند تا میان من (بولتون) و ترامپ جدایی ایجاد کند. وی اشاره کرد که در اجلاس سران دو کره در 27 آوریل چند نفر از مقامات کره شمالی درباره نقش و وظیفه من در اجلاس آتی ترامپ - کیم سؤال کرده بودند. من یک بار دیگر احساس افتخار و غرور کردم، اما مهمتر از این حرف‌ها، تداوم انتقادات کره شمالی از مانور نظامی مشترک سئول - واشنگتن بود و حتی حمله به مون را نیز آغاز کرده بودند؛ «مقامات فعلی کره جنوبی ثابت کرده‌اند که گروهی نادان و بی‌کفایت هستند...» چنین حملات خشن کره شمالی در واقع شیوه‌ای برای مرعوب کردن مون بود تا با اعمال فشار بر امریکا طرح مورد نظر آن کشور را اجرایی کنند، توطئه‌ای که مصمم بودیم اجازه ندهیم موفق شود.
یک مشکل جدی که بر سر راه آماده‌سازی مقدمات دیدار ترامپ - کیم پیش آمد، این بود که رئیس دفتر رهبر کره شمالی برای حضور در جلسه هماهنگی که برای روز 17 ماه مه برنامه‌ریزی شده بود، به سنگاپور نیامد. آماده‌سازی مقدمات برای سفر رهبر پارانویدی (بدگمان و همه دشمن پندار) کره شمالی هم سخت و ترسناک بود، حتی اگر در مقایسه با آماده سازی‌های مورد نیاز برای سفر رئیس جمهوری امریکا، ناچیز به نظر برسد. تأخیر در کارهای اولیه و مقدماتی می‌توانست در نهایت منجر به تعویق یا حتی لغو دیدار ترامپ - کیم شود. تا روز دوشنبه 21 مه، هیچ هیأت پیشرویی از طرف کره شمالی وارد سنگاپور نشد، بنابراین تا روز دوشنبه هیچ ملاقات و مذاکره‌ای انجام نشد. ترامپ شروع کرد به غُر زدن که چه خبر است؟ او به من گفت: «می خواهم قبل از کره‌ای‌ها موضوع نشست سنگاپور را تمام کنم» که اقدامی امیدوار کننده به نظر می‌رسید. او یادآوری کرد که چگونه همیشه ابتدا او بوده که حتی با زن‌هایی که قرار و مدار عاشقانه داشته، جدا شده است. ترامپ همیشه دوست داشت که او پیش از طرف مقابل، ساز جدایی بزند (وقتی که بعدها این موضوع را به کلی گفتم، در واکنش گفت؛ «عجب اطلاعات جالب و افشاگرانه ای»). موضوع مهم دیگر سفر«مون جائه این» به واشنگتن بود که تازه وارد شده بود. سؤالی که مطرح شد این بود که لغو اجلاس سران در سنگاپور همزمان با حضور مون جائه این رئیس جمهوری کره جنوبی اعلام شود یا صبر کنیم وی سفر خود را به اتمام برساند و امریکا را ترک کند؟ من به ترامپ تأکید کردم که همین الان اقدام کند، چون لغو اجلاس پس از پایان سفر مون، در واقع ضربه‌ای آشکار به رئیس جمهوری کره جنوبی تلقی خواهد شد که واقعاً ضرورتی نداشت این اتفاق بیفتد. ترامپ موافقت کرد و گفت؛ «احتمالاً امشب توئیت می‌کنم.» به درخواست ترامپ من با مایک پنس معاون رئیس جمهوری و جان کلی رئیس کارکنان کاخ سفید هم در این باره مشورت کردم که هر دو موافق این بودند که ترامپ توئیتش را بزند. من موضوع را به ترامپ گزارش کردم و او آماده‌سازی پیش‌نویس توئیتش را شروع کرد. بعد از چند پیش‌نویس (که بخوبی توسط خانم وسترهوت منشی مخصوص ترامپ تایپ شده بود)، متن نهایی توئیت رئیس جمهوری به شرح زیر آماده شد:
بر اساس واقعیت‌هایی که نشان می‌دهد گفت‌و‌گوها در ارتباط با کره شمالی و خلع سلاح هسته‌ای آن تغییر کرده است، من با احترام از نمایندگان خودم می‌خواهم کره شمالی را مطلع کنند که اجلاس 12 ژوئن در سنگاپور منتفی است. در عین حال منتظرم که در صورت فراهم شدن فرصت احتمالی دیگری در آینده، با کیم جونگ اون دیدار و مذاکره کنم. همزمان از آزادی سه شهروند امریکایی که هم اکنون در کشورشان و کنار خانواده‌های خود هستند، قدردانی می‌کنم.
توئیت تکمیلی زیر هم برای انتشار توسط ترامپ آماده شده بود: من از اینکه چین نتوانست آنچه را لازم بود انجام دهد، ناراحت و ناامید شده ام. کار مهمی که باید در مرزها و به منظور اجرایی شدن تحریم‌های کره شمالی انجام می‌شد تا به ما در رسیدن به صلح کمک کند. اتاق بیضی در عصر آن روز پر از کارمندانی بود که ترامپ را برای ضیافت شامی با حضور فرمانداران ایالات آماده می‌کردند. ترامپ هنگامی که اتاق بیضی را ترک می‌کرد، گفت که احتمالاً بعد از ضیافت شام و ساعت 8 یا 9 شب توئیت خواهم کرد. به دفترم برگشتم تا با پمپئو صحبت کنم و او را در جریان آخرین تحولات قرار دهم. پمپئو گفت؛ «موضوع را گرفتم، همین راهبرد را پیش می‌بریم.» پس از صحبت تلفنی با پمپئو به دفتر پنس رفتم و درباره توئیتی که ترامپ قرار است در مورد لغو اجلاس سنگاپور بزند، گفت‌و‌گو کردیم. هر دوی ما کاملاً اطمینان یافته بودیم که ترامپ امشب اجلاس سنگاپور را منتفی می‌کند اما وقتی صبح فردا از خواب بیدار شدیم، خبری از توئیت ترامپ نبود. ترامپ بعداً به کلی گفته بود که آن شب تلفن همراهش کار نمی‌کرده است اما کلی به من گفت واقعیت ماجرا این بوده که ترامپ می‌خواسته مون رئیس جمهوری کره جنوبی هم قبل از اعلام لغو اجلاس سنگاپور، حرف‌هایش را بزند. روز متفاوتی بود و من بی‌حوصله و بدون اشتیاق با چانگ همتای کره جنوبی خودم و هیأت همراهش در اتاق افسران کاخ سفید ملاقات کردم تا درباره دیدارمون - ترامپ که قرار بود همان روز در کاخ سفید انجام شود، رایزنی کنیم. کره جنوبی همچنان اصرار داشت که رئیس جمهوری آن کشور هم در سنگاپور حضور داشته باشد تا پس از دیدار ترامپ - کیم یک اجلاس سران سه جانبه نیز با حضور ترامپ، کیم و مون برگزار شود.