لس آنجلس تایمز
خشونت‎ها سراسر امریکا را فراگرفته است. اما آنچه در لس آنجلس دیده می‌شود، اعتراض و خشونتی کم سابقه است و آخرین باری که این شهر اینگونه به خروش آمد، سال 1992 و زمانی بود که رادنی کینگ سیاهپوست، زیر مشت و لگد پلیس سفید رفت.

واشنگتن پست
نزدیک به یک هفته است، شهرهای امریکا در التهاب به سر می‌برند و گویا هیچ کس نیست که آبی بر این آتش بریزد. در چنین شرایطی به طور معمول کشور نیاز به رهبری دارد که بتواند از خشم و درد مردم بکاهد اما امریکا فاقد چنین رهبری است.

نیویورک تایمز
تا همین چند روز پیش امریکا با درد از دست دادن 100 هزار نفر و بیکاری 40 میلیون نفر در پاندمی کرونا مواجه بود و اکنون با درد خشونت پلیس و نژادپرستی. اما ترامپ کاری به امریکا ندارد و به دعواهایش با چین و سازمان بهداشت جهانی ادامه می‎دهد.

بنفشه غلامی/  شراره‎های خشم امریکا را فراگرفته و مردم رودرروی پلیس و ارتش امریکا قرار گرفته‎‎اند. منع آمد و شد در 25 شهر این کشور تصویری جدید از امریکا پیش چشم شهرها کشیده است. تصویری که یادآور نبردهای داخلی در خاورمیانه است. اما در این حال بد امریکا، «دونالد ترامپ» که با سیاست‎هایش در عرصه داخلی، باعث افزایش شکاف‎ها و تمایلات افراطی در جامعه امریکا شده است، دلمشغول سیاست خارجی است. او دیروز یک روز پس از آنکه گروه هفت را گروهی منسوخ خواند، نشست این گروه را به تعویق انداخت.
به گزارش خبرگزاری «رویترز»، رئیس جمهوری امریکا در جمع خبرنگاران با تأکید بر اینکه ساختار کنونی گروه هفت را مناسب نمی‌داند، خواهان دعوت کشورهایی جدید مانند استرالیا، روسیه، کره جنوبی و هند به این گروه شد و ادعا کرد، این اقدام می‌تواند «عظمت گذشته امریکا» را به آن بازگرداند. اما «پاتریک وینتور»، تحلیلگر حوزه دیپلماسی روزنامه انگلیسی «گاردین» معتقد است، قضیه تنها دعوت از این کشورها نیست و واقعیت آن است که «دونالد» قصد دارد تا ماه سپتامبر که احتمالاً نشست گروه هفت در آن برگزار خواهد شد، گروهی را در نشست گرد هم آورد که مواضعی ضد چینی داشته باشند. بویژه که زمان نشست درست چند هفته قبل از انتخابات 2020 امریکا خواهد بود و «ترامپ» خواهد توانست از نشست گروه هفت به عنوان بخشی از تبلیغات انتخاباتی خود استفاده کند و با اتحادی ضد چینی، افکار امریکایی‎ها نسبت به چین را که به خاطر کرونا و تبلیغات روی مسئولیت چین در انتشار این ویروس منفی است، به سمت خود به حرکت درآورد.
نقش «آنگلا مرکل»
اما به جز این نباید از نقش صدر اعظم آلمان در این تصمیم ترامپ عبور کرد. روز پنجشنبه «آنگلا مرکل» تماسی تلفنی با رئیس جمهوری امریکا داشت. در این تماس تلفنی، آنگونه که نزدیکان به دفتر صدر اعظم آلمان گزارش کرده‎اند، دو طرف اختلاف نظرهایی گسترده در حوزه‎هایی چون ساختار سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو)، پروژه نورد استریم-2 و روابط با چین دارند. در واقع پس از این تماس تلفنی بود که «مرکل»، خبر داد، به خاطر شرایط کرونایی در نشست گروه هفت شرکت نخواهد کرد. به گفته ناظران برآورد می‌شود «دونالد ترامپ» پس از پاسخ رد «مرکل» به دعوتش و با در نظر گرفتن شرایط کنونی کرونا و مسائل داخلی امریکا به صرافت افتاده است که کل نشست را به تعویق اندازد تا شاید ابرهای تیره در روابطش با آلمان به عنوان مهم‌ترین عضو اروپایی گروه هفت، برطرف شود. این در حالی است که رئیس جمهوری امریکا که پیشتر علاقه‌مند بود، نشست گروه هفت را در زمین‎های گلف معروفش برگزار کند، درست پیش از اینکه «مرکل» از غیبتش در نشست خبر دهد، در تماس تلفنی با «امانوئل مکرون»، رئیس جمهوری فرانسه با وی درباره برگزاری نشست حضوری گروه هفت با وجود کرونا مذاکره کرده بود. البته طبق برآوردهای «گاردین»، «دونالد ترامپ» همچنین در نظر دارد از «ولادیمیر پوتین» هم برای شرکت در این نشست دعوت کند. «پوتین» از سال 2014 که الحاق کریمه به روسیه رقم خورد، از جمع گروه هشت اخراج شد و اکنون این زمان فرصتی است تا «ترامپ» بتواند او را به گروه که حال گروه هفت شده است، بازگرداند.
ادامه ناآرامی‌ها در امریکا
هرچند «دونالد ترامپ» این روزها سر شلوغی در سیاست خارجی امریکا دارد و با خارج کردن امریکا از سازمان بهداشت جهانی و ورود به مسائل هنگ کنگ در حال بوکس با چین است، اما اینها مانع از آن نمی‎شود که مردم امریکا چالش‎های داخلی را به فراموشی بسپارند. به‌گزارش سایت شبکه خبری «سی‌ان‌ان»، اکنون پنج شب است 30شهر امریکا تا صبح نخوابیده، ناآرامی‌ها شهرها را فراگرفته‎ است و در جریان اعتراضات، یک نفر جان خود را از دست داده، ده‎ها نفر زخمی و صدها نفر دستگیر شده‎اند. در میان زخمی‌ها شماری به ضرب گلوله زخمی شده‌اند. گلوله‌هایی که پلیس مدعی است از سوی آنها نبوده اما همه می‌دانند، پیش از آن رئیس‌جمهوری امریکا به نیروهای امنیتی مجوز شلیک گلوله را داده بود. تداوم اعتراض‎ها بویژه در سه شب گذشته پلیس امریکا را واداشت برای متوقف کردن اعتراض‎ها در 25 شهر از جمله لس آنجلس، فیلادلفیا و آتلانتا مقررات منع رفت و آمد اعلام کرد. اما معترضان خشمگین با نادیده گرفتن این فرمان همچنان خیابان‌ها را به اشغال خود درآورده‎اند. از همین رو در برخی شهرها همچون جورجیا، لس‌آنجلس، کنتاکی، اوهایو و تگزاس، گارد ملی وارد عمل شده است. همه اینها در حالی بود که دادستانی پلیس خاطی را که باعث مرگ «فلوید» شد، قاتل با قتل درجه سه معرفی و وی را با قید وثیقه رها کرد. معترضان معتقدند قتل درجه یک است نه سه.

زهره صفاری
خبرنگار
«مصطفی الکاظمی» که پس از 5 ماه بن‌بست سیاسی عراق، توانست رأی اعتماد مجلس و احزاب را برای حضور در کرسی نخست‌وزیری به‌دست آورد، در بحبوحه کرونا، مشکلات ناشی از سقوط ارزش نفت و... گامی پیش‌بینی شده به‌سمت مذاکرات استراتژیک با امریکا برداشته است.
به‌گزارش «بروکینگز»، تدارک برای برگزاری این دیدارها در اواسط ماه ژوئن و در سطحی پایین‌تر از وزرای خارجی در حالی انجام می‌شود که روابط امریکا و عراق پس‌از ترور فرماندهان ارشد نظامی ایران و عراق در بغداد از اوایل سال‌جاری تیره و تار شده بود. اما اوضاع زمانی برای امریکایی‌ها بدتر شد که پارلمان عراق با تصویب قانونی خواستار خروج نیروهای امریکایی از خاک این کشور شد. در عین حال از آنجا که امریکایی‌ها پس‌از سال‌ها به آسانی حاضر به عقب نشینی از یکی از پایگاه‌های مهم خود در خاورمیانه نبودند، در ماه‌های اخیر از راه‌های مختلف مانند کاهش تحریم‌ها برای تأمین نیازهای ضروری از ایران و... برای ماندن چراغ سبز نشان دادند. اوایل آوریل «مایک پمپئو»، وزیر خارجه امریکا نیز در مصاحبه با «واشنگتن پست» از تلاش امریکا برای انجام مذاکرات با عراق در زمینه‌های مختلف پرده برداشت و گفت: «موضوعات استراتژیک میان دو کشور از جمله تصمیم‌گیری برای حضور امریکا در خاک عراق در نشستی با مقامات این کشور بررسی خواهد شد.»
گرچه ماه‌ها از این اظهارات پمپئو گذشته اما حضور «الکاظمی» که پیش‌تر در کسوت وزیر اطلاعات عراق در مبارزه با داعش روابط نزدیکی با امریکا داشت، نه تنها زمینه‌سازی برای این مذاکرات استراتژیک را فراهم کرده که طرف امریکایی امیدوار است بتواند از این پیشینه برای کلید زدن پروسه کاهش نفوذ ایران درعراق نیز استفاده کند.
برقراری ثبات در میان تنش‌ها
به باور تحلیلگران روزنامه «وال استریت ژورنال»، نخست‌وزیر منتخب عراق که علاوه بر اکثریت احزاب داخلی کشورش، مورد تأیید امریکا و ایران نیز قرار دارد، در اوج تنش میان این دو کشور، وظیفه مهم برقراری تعادل در روابط با هر یک از آنها و ممانعت از نبرد دو کشور در خاک عراق را برعهده دارد. سیاست‌های او برای جلب حمایت دو طرف به گونه‌ای است که «قالب الشبندر»، تحلیلگر سیاسی و از نزدیکان «الکاظمی» آن را اینگونه تعبیر می‌کند: «او با همه، حتی دشمنانش دوست است.» در این شرایط با اینکه هنوز اعتراضات دولتی به‌طور کامل تمام نشده است اما با وجود مخالفان، بسیاری از موافقان «الکاظمی» روش او را گامی مؤثر برای آینده عراق می‌دانند.
نقشه راه امریکا برای ماندن
امریکایی‌ها در شرایطی قرار است پای میز مذاکره با عراق بنشینند که هدفی جز ماندن در خاک این کشور و حفظ منافع خود در خاورمیانه ندارند. اما به نوشته تحلیلگران اندیشکده «بروکینگز»، این بار نباید بی‌گدار به آب بزنند و اشتباهات گذشته را تکرار کنند. آنچه در اوج بحران اقتصادی ناشی از کرونا می‌تواند برگ برنده امریکا درعراق و تضمین‌کننده ابقا در این کشور باشد، کمک به تقویت زیرساختی اقتصادی و پروژه‌های طولانی مدت است. همچنین تقویت روابط با کردها و به رسمیت شناختن اقلیم نیز می‌تواند گامی مؤثر برای پیشبرد اهداف امریکا در این منطقه باشد. امریکایی‌ها در طول سال‌ها حضور در عراق در تقابل با قدرت شیعی عراق به نوعی برای خودشان دشمن تراشی کرده و کفه ترازوی قدرت را به نفع ایران سنگین کردند. تحلیلگران این اندیشکده بر این باورند که واشنگتن برای ماندن در عراق باید بر پرورش نسل بعدی رهبران عراقی متمرکز شود. این در حالی است که تجربه سه سال اخیر روابط عراق با امریکای ترامپ نشان داده، بغداد راه دشواری در تعامل با واشنگتن در پیش دارد.
 در خواست کردها از نخست‌وزیر
اقلیم کردستان که پس از روی کارآمدن «الکاظمی» فصل تازه روابط با دولت مرکزی را آغاز کرده است، همان طور که رسانه‌های محلی «اربیل» نیز نوشته‌اند، خواستار حضور در نقشه راه روابط آتی عراق و امریکا پس از مذاکرات استراتژیک دو کشور شد. «نچیروان بارزانی»، رئیس اقلیم کردستان در نشست روز شنبه با یک تغییر موضع نسبت به دولت بغداد، با اعلام حمایت از سیاست‌های «الکاظمی» برای مذاکره با امریکا، برای همکاری در مبارزه با تروریست‌های داعش اعلام آمادگی کرد. این در حالی است که پیش از آن اقلیم بابت دریافت پرداخت‌های معوقه‌اش از سوی بغداد، راضی به نظر می‌رسید.

ادامه از صفحه اول / ما همچنان با گرم شدن هوا رو به رو خواهیم بود که تمام عرصه‌های رویشگاه زاگرس در ۱۴استان کشور به‌همراه رویشگاه ارسباران و هیرکانی در استان‌های گیلان، مازندران و گلستان را متأسفانه درگیر آتش خواهد کرد. انتظار می‌رفت با توجه به این پیش‌بینی‌ها امسال یگان‌های مجهز از سازمان جنگل‌ها، منابع طبیعی و آبخیزداری و سازمان محیط زیست مناطق حساس را رصد کرده با ستاد حوادث غیرمترقبه کشور و نیروهای مسلح هماهنگ می‌شدند تا در کمترین زمان ممکن می‌توانستند این آتش را کنترل و خاموش کنند. اما باز هم طبق معمول غافلگیر شدیم. امسال حتی ممکن است رقم عرصه‌هایی که در اثر آتش‌سوزی از دست می‌دهیم، از حدود ۴۵ تا ۵۰ هزار هکتار که هر ساله اتفاق می‌افتاد هم عبور کند. به طور متوسط حدود ۸ هزار هکتار از جنگل‌های ایران هر سال می‌سوزد ولی در سال‌هایی که با ترسالی روبه‌رو هستیم این رقم افزایش پیدا می‌کند. امسال کرونا اجازه نداد مردم در طبیعت حضور بیابند و این مسأله سبب شد تا کیفیت پوشش گیاهی بهتر و متراکم‌تر از هر سال باشد.
هنوز هم دیر نشده است. تازه در ابتدای فصل موسوم به آتش‌سوزی هستیم و این فصل تا اواخر آبان‌ماه ادامه خواهد داشت. باید از ظرفیت تشکل‌های مردمی استفاده کنیم. تجربه‌ای که به تازگی در سردشت داشتیم و یگان مردمی حفاظت از جنگل‌های سردشت را شکل دادیم. دولت باید از این تشکل‌ها حمایت کند. باید برای مردم داوطلب تجهیزاتی مثل دمنده، آتش‌کوب، لباس‌های ضدحریق، کفش‌ها و دستکش‌های مناسب تهیه کند و با آموزش، آنها را تبدیل به حامی جدی جنگل‌ها کند. نیروهای مسلح در این شرایط باید تصمیم بگیرند که منتظر ارسال پول نباشند و قبل از ارسال اعتبار، اطفای حریق جنگل را در شمول وظایف امنیتی خود بدانند و داوطلبانه به سمت خاموش کردن آنها بروند. همچنین امیدوارم اجازه بدهند سازمان حفاظت محیط زیست و سازمان جنگل‌ها یگان‌های هوایی مختص اطفای حریق خودشان را داشته باشند. ما نیاز به «کانادایر» داریم. وسیله هوایی مخصوص که براحتی می‌تواند در این مواقع به کمک جنگل‌ها بیاید. باید نگاه‌های امنیتی را به فعالیت‌ تشکل‌های مردم نهاد برداریم و اجازه بدهیم مردم با تجهیزاتی که به آنها داده می‌شود به صحنه بیایند و در کنار دولت قرار بگیرند تا ان‌شاءالله آتش در کسری از ثانیه مهار شود.

خشم فعالان اسرائیلی از شهادت جوان معلول فلسطینی

شلیک مأموران گارد مرزی اسرائیل به یک جوان معلول فلسطینی، فعالان اسرائیلی را در تظاهراتی اعتراضی به خیابان‌های قدس اشغالی کشاند.
به‌گزارش العالم، «ایاد الحلاق» با تصور اینکه سلاحی به همراه دارد، هدف گلوله اشغالگران قرار گرفته و ضاربان پس از شهادت وی دریافتند که او معلول ذهنی است. به نوشته «ایسنا» به نقل از «هاآرتص»، حدود 300 فعال چپگرای اسرائیلی با حضور در مقابل مقر پلیس در میدان «هامشبیر» قدس اشغالی علیه خشونت پلیس رژیم صهیونیستی فریاد اعتراض سر دادند. آنها در این گردهمایی با در دست داشتن پلاکاردهایی با مضامین «زندگی فلسطینی‌ها مهم است»، «فلسطینی بودن جرم نیست» و «عدالت برای ایاد» اهداف خود از این تظاهرات را نیز بیان کردند.
در پی این جنایت، «صائب عریقات»، دبیر کمیته اجرایی سازمان آزادیبخش فلسطین با محکوم کردن شهادت این جوان معلول گفت: «جامعه جهانی باید رژیم اشغالگر را مورد بازخواست فوری قرار دهد و دست از برخورد با این رژیم به‌عنوان نهادی بالاتر از قانون بردارد.» وی همچنین از دیوان بین‌المللی کیفری خواست پیش از آنکه فلسطین در جنایاتی بی‌حد و حصر غرق شود، تحقیقات و پرونده‌ای برای جنایات رژیم صهیونیستی تشکیل دهند.
گزارش‌ها حاکی از آن است که با افزایش تنش‌ها در اراضی اشغالی علاوه بر «ایاد»، جوان دیگری نیز با گلوله صهیونیست‌ها به شهادت رسیده است. این ناآرامی‌ها در حالی پس از ادعای نتانیاهو برای ارائه پیش‌نویس قانونی برای الحاق 30 درصد کرانه باختری به کنست آغاز شده است که رسانه‌های اسرائیلی از بروز اختلافات میان سران دولت ائتلافی رژیم صهیونیستی پرده برداشته‌اند. منابع نزدیک به بنی گانتس معتقدند او از اقدام یکجانبه «نتانیاهو» خشمگین شده و به او هشدار داده است.

خانه تکانی در استانداری‌های سوریه

رئیس جمهوری سوریه در راستای ایجاد آخرین تحولات داخلی در این کشور، اقدام به عزل و نصب شماری از استانداران کرد.
به‌گزارش «ایسنا»، به‌نقل از خبرگزاری رسمی سوریه (سانا)، بر اساس احکام صادر شده «بشار اسد»، استانداران استان‎های کلیدی «حمص»، «سویداء»، «قنیطره»، «درعا» و «حسکه» تغییر کردند. در همین حال خبرها حاکی از آن است، نیروهای امریکایی با نقض مجدد قوانین بین‌المللی، ۲۵ کامیون حامل تجهیزات نظامی را وارد پایگاه‌ غیرقانونی خود در استان حسکه در شمال شرق سوریه کردند. در همین حال روسیه نیز حضور نظامی خود را در استان حسکه از طریق افزایش دایره استقرار در حومه شمالی استان افزایش داده است؛ گامی که به‌نظر می‌رسد با هماهنگی طرف امریکایی بوده باشد که پایگاه‌ها و مراکز مهمی در اطراف چاه‌های نفت و گاز منطقه دارد. این تحولات با راه‌اندازی گشتی‌های مشترک امریکا و روسیه در جاده حلب – حسکه موسوم به‌ ام ۴ در مسیر ارتباطی بین تل تمر و عین عیسی با هدف ممانعت از هرگونه تجاوز ارتش ترکیه و گروه‌های هم‌پیمان آن در این جاده همسو است.

‌ الجزیره: درب‌های مسجد‌الاقصی پس‌ از گذشت بیش از دو ماه تعطیلی به‌دلیل شیوع ویروس کرونا، صبح دیروز (یکشنبه) به روی نمازگزاران گشوده شدند.
 الجزیره: دادگاه عالی اداری مصر حکم نهایی انحلال حزب سازندگی و توسعه، شاخه سیاسی گروه «جماعت اسلامی» را صادر کرد.
 خبرگزاری رسمی سودان: وزارت خارجه سودان کاردار اتیوپی را در اعتراض به آنچه نفوذ نیروهای ارتش اتیوپی و حمله به شهروندان و نیروهای سودانی در منطقه «الفشقه» خواند، احضار کرد.
 آناتولی: صدها نفر از معترضان در پایتخت ایتالیا ترافیک را مسدود کرده و در مرکز شهر با پلیس درگیر شدند. آنها اقدامات دولتی در نظر گرفته شده برای حفاظت از ساکنان در برابر عوارض بیماری کرونا را نامناسب دانسته و نسبت به این موضوع اعتراض داشتند.

دارن مک کافری
‌تحلیلگر سیاسی یورونیوز
مترجم: وصال روحانی
در شروع بحران کرونا آنگلا مرکل گفته بود که اتحادیه اروپا (EU) مواجه با جدی‌ترین چالش خود از زمان پیدایش این نهاد است. صدر اعظم آلمان افزوده بود: «بهترین دستاورد این است که ما از خاکستر این رویارویی، از نو و قوی‌تر از همیشه سربرآوریم و حاصل این تعارض شکل‌گیری یکی اروپای قدرتمندتر باشد.»
اینک و در واپسین روزهای بهار 2020 که آلمان در آستانه دریافت پست نوبتی و چرخشی ریاست «اتحادیه اروپا» است و آنگلا مرکل فاصله کمی تا کنار رفتن از پست‌اش دارد، حرف‌های آن زمان وی طنین عمیق‌تری برای خود او و کل اروپا یافته است. مرکل تأکید کرده است که پس از سه دوره متوالی احراز پست صدر اعظمی آلمان و گذراندن 15 سال اغلب موفقیت‌آمیز در این سمت خیال حفظ عنوانش را ندارد و در دور جدید انتخابات آلمان شرکت نخواهد کرد.
مسئولیت‌های مرکل در آلمان در دوره ریاست نوبتی این کشور در «اتحادیه اروپا» عظیم و خطیرند. آنها باید ابتدا سایر کشورهای عضور اتحادیه اروپا را متقاعد به تقویت دوباره بودجه این نهاد و بخصوص تأمین پولی کنند که برای بازیابی قدرت اجرایی پیشین این سازمان مورد نیاز است. به‌گفته اورسولا فون در لاین، رئیس کمیسیون اروپا به چیزی حدود 750 میلیارد یورو برای این امر نیاز است و در قالب همین پکیج حمایتی به کشورهای عضو مجموعاً 500 میلیارد یورو کمک نقدی اهدا می‌شود که نیمی از آن حالت قروض بلاعوض را دارد و نیمه دیگر وام‌های کوتاه مدتی است که باید با سعودی اندک مسترد شود.
از هر دیدگاهی مرکل در این سالهای طولانی و حتی پس از سست شدن پنجه آهنین‌اش توانسته است نشان بدهد که طرح‌های لازم برای یک به‌پاخیزی کشوری و حتی قاره‌ای چیست.
شاید برخی مانورهای مالی او ناقض باورهای سنتی آلمان در تنظیم و تقسیم بودجه‌های کاری این کشور باشد و حتی دموکرات مسیحی‌ها هم که حزب مرکل را تشکیل می‌دهند با برخی مانورهای او مخالف بوده و آن را تخطی از اصول درون حزبی نامیده‌اند ولی مرکل حتی در روزهایی که برخی دوست دارند وی را سیاستمداری خسته و رنگ و رو رفته توصیف کنند، از قوه اتخاذ تصمیم‌های قاطع در سخت‌ترین شرایط بی‌بهره نمانده است. رفتارهای برخی اعضای «اتحادیه اروپا» در سالهای پرتنش اخیر اروپا نشانگر سست شدن بنیان‌های گروهی این نهاد است ولی آلمان و مرکل وظیفه دارند در دوره‌ای که هدایت این سازمان به آنها واگذار شده هرگونه لغزش‌های گروهی و رویکردهای فردی را مهار و یک خط اقتصادی قوی و عمومی را به این اتحادیه تزریق کنند. امکان ندارد از طرح‌های مرکل و آلمان برای این ریاست نوبتی سخن گوییم و اشاره‌ای به مهارت‌های وی در عرصه‌های دیپلماسی خارجی که همیشه نقطه قوت او بوده، نکنیم. مرکل با چنین پیش زمینه‌ای و با بهره‌گیری از هر عنصر موجود در راه حرکت اتحادیه اروپا گفته است: «کرونا ما را وادار کرد کار در سخت‌ترین شرایط را بیاموزیم و تحت هیچ شرایطی به دموکراسی پشت نکنیم.
موفقیت آلمان و اروپا در مواجهه با چنین چالشی در مانورهای حفظ اصول کاری خویش و اجرای مجدد روش‌های موفق و امتحان پس داده اما قرار گرفته در قالب‌های اضطراری و نوین است. بحث ما فقط بحث اروپا نیست و این قاره و مکانیسم‌های اجرایی آن فقط زمانی کامل می‌شود که همکاری‌های همیشگی‌اش با امثال چین و ژاپن در آسیا و امریکا و کانادا در امریکای شمالی را استمرار بخشد.»  چه چیزی عجیب‌تر از اینکه مرکل پس از لغزش‌های غیر قابل انکارش در سال‌های 2017 تا 2019 که رفتن او در اواخر سال 2020 را قطعی و وی را متقاعد به انجام این کار کرد، در جدیدترین نظرخواهی‌ها در آلمان شاهد حمایت 68 درصدی پرسش‌ شونده‌ها نایل شده و حتی متحدان حزب وی نیز از آرای بیشتری در این نظرخواهی برخوردار شده‌اند. همین مسأله نشان می‌دهد جانشینان مرکل در سال 2021 و سال‌های بعدی چه کار عظیم و دشواری در پر کردن جای وی در صحنه سیاست آلمان و کل اروپا
خواهند داشت.