تورنتو استار (کانادا):

دولت کانادا هم اعلام کرده، از اوایل ماه مه قصد بازگشایی مشاغل و اقتصادها را دارد اما کارشناسان سلامت و بهداشت خواستار لغو آرام قرنطینه‌ها و بازگشایی مرحله به مرحله اقتصادها هستند. این موضوع در تیتر و عکس اول این روزنامه بازتاب داده شده است.

جاکارتاپست (اندونزی):

در همه‌گیری ویروس کرونا یکی از گروه‌های آسیب‌پذیر در تمام کشورهای جهان بی‌خانمان‌ها هستند. این روزنامه با اختصاص دادن عکس نخست خود به این مسأله از اقدام دولت اندونزی برای پناه دادن به بی‌خانمان‌ها در سالن‌های ورزشی جاکارتا خبر داده است.

شیکاگو تریبون (امریکا):

«چرخش ترامپ به سوی اقتصاد» این تیتری است که این روزنامه انتخاب کرده و نوشته است، پس‌از دو ماه پاسخ نامناسب به همه‌گیری کرونا، اکنون کاخ سفید تلاش می‌کند، نشان دهد تمرکز عمومی ترامپ بر اقتصاد و کاستن از صدمات ویرانگر آن معطوف شده است.

زهره صفاری
خبرنگار
همه‌گیری ویروس کرونا در امریکا آن هم در حساس‌ترین سال ریاست جمهوری «دونالد ترامپ» که انتخابات 2020 را پیش روی خود می‌بیند، روی تلخ سرنوشت را به او نشان داد و با پنبه کردن هر آنچه در این سال‌ها رشته بود و تکیه‌اش بر اقتصاد، او را به درهای خروج از کاخ سفید نزدیک‌تر کرده است.
عملکرد ترامپ در مواجهه با کرونا، او را چه در داخل و چه در خارج کشورش با انتقادات بسیاری رو در رو کرده است. در داخل کشورش، از اقدامات دیرهنگام برای جلوگیری از شیوع کرونا، ادبیات عجیب رئیس جمهوری این کشور درباره این ویروس کشنده و... گرفته تا نسخه خطرناک اخیر او برای تزریق موادضدعفونی و قرار دادن بیماران کرونایی در برابر نور خورشید، حتی مشاوران ترامپ را نیز نگران کرد تا حدی که پیشنهاد لغو نشست‌های صبحگاهی او با خبرنگاران را نیز دادند. کار به آنجا رسید که دیروز سه خبرنگار «نیویورک تایمز» در تحقیقی جامع و جالب، 260 هزار کلمه از متن نشست‌های خبری کرونایی ترامپ را واکاوی کرده‌اند و نتایجی به‌دست آورده‌اند که در این شرایط حساس، خودستایی آقای رئیس جمهوری در پیشرفت‌ها و مقصر دانستن دیگران در وقوع هر اتفاق ناگواری مانند کرونا را ثابت می‌کند. این بررسی همچنین نشان داد ترامپ بیش از اینکه این نشست‌ها را فرصتی برای آگاهی دادن به مردم درباره کرونا بداند، آن را تریبون انتخاباتی‌اش تصور کرده تا با قهرمان جلوه دادن خود در این بحران نفسگیر آرای موافق خود را برای انتخابات 2020 بالا ببرد. او با اغراق و گاهی دروغ‌پردازی اقدام به بزرگنمایی اقدامات خود کرده و رؤسای جمهوری قبلی بخصوص اوباما را مقصر ناکامی‌های امریکا معرفی می‌کند و می‌توان گفت به طور کلی او در هر نشست مقصری برای همه اهمال کاری‌ها و توجیه خود دارد.
بسیاری از تحلیلگران بر این باورند که ترامپ از فرصت بحران برای اتحاد کشورش بهره نگرفته و نشست‌های طولانی صبحگاهی اش نیز تنها برای جلب نظر و حمایت مردم برای منافع خودش است و حتی به ندرت از کادر درمانی امریکا نیز قدردانی می‌کند.
آزمون خارجی ترامپ
به جز ناکامی‌های داخلی، عملکرد ترامپ در عرصه جهانی بحران اخیر نیز موفقیت چندانی نصیبش نکرده، «جوزف نای»، نظریه پرداز برجسته امریکایی در مقاله جدید خود در «ایست ایژیا فروم» با تأیید شکست دولت ترامپ در آزمون جهانی معتقد است: در شرایطی که سیاستمداران جهان تحت تأثیر تحولات و جهانی شدن، خط مشی خود را تغییر داده‌اند، اگر امریکا همچنان هژمون باقی بماند، به تنهایی قادر به دستیابی به اهداف بین‌المللی اش نیست. دولت ترامپ در این آزمون شکست خورده چون سیاست امنیت ملی(و بودجه) آن متمرکز بر رقابت با قدرت‌های بزرگ بویژه چین قرار دارد. همه‌گیری «کووید19»وابستگی‌های فراملی را افزایش داد. فارغ از اثرات منفی آن بر اقتصاد جهانی، بهبود شرایط آب و هوایی و بالارفتن سطح دریاها بر زندگی مردم اثرگذار خواهد بود. اما امریکا به تنهایی از عهده مدیریت این شرایط برنمی آید و تنها بهره‌گیری قدرت نرم است که می‌تواند باعث ارتقای ملت‌ها شود. اگر کشورهای بزرگ مانند امریکا نتوانند در تولید نیازهای ضروری جهان پیشتاز باشند -که دولت ترامپ ضعیف عمل کرده- سوءاستفاده‌ها افزایش و تهدیدات فراملی نیز گسترش می‌یابد. افزایش تعرفه‌ها یا دیوارکشی‌ها راهکار حل معضلات امریکا نیست بلکه آنها باید به فکر روابط بیشتر با اروپا، چین، ژاپن و حتی کشورهایی مانند استرالیا باشند. تنها در این شرایط است که قدرت، یک بازی دو سر برد برای همه می‌شود. به عبارت دیگر نه به قدرت صرف امریکایی و آری به قدرت در راستای دستیابی به اهداف مشترک و روابط بیشتر. گاهی اوقات تقویت قوای دیگر کشورها هم می‌تواند امریکا را در نیل به اهدافش کمک کند، چراکه در عصر فناوری‌های پیچیده، ارتباطات گسترده تر، قدرت بیشتر می‌آورد. اما روش دولت امریکا در مواجهه با ویروس کرونا نشان داد که ترامپ اهداف کوتاه مدت و کاهش تعاملات داخلی با مؤسسات و اندیشکده‌ها و حتی منابع خارجی را دنبال می‌کند. بواقع می‌توان گفت امریکای فعلی از نسخه قدیمی و چشم‌انداز بلندش فاصله گرفته است. شاید باید گریزی به تجربه گذشتگان داشته باشند. چندی قبل «هنری کیسینجر» گفته بود رهبران باید راهی را برای تعاملات پیش بگیرند که آنها را به روابط منعطف بین‌المللی سوق دهد. به عبارت دیگر رهبران جهان از جمله ترامپ باید با هم بودن را بر برتر بودن ترجیح دهند.

گروه جهان- احتمال برگزاری انتخابات زودهنگام در ترکیه در حالی در روزهای اخیر در کانون توجه رسانه‌های این کشور قرار گرفته و تحلیل‌هایی درباره این موضوع منتشر شده است که هنوز هیچ منبع رسمی در دستور کار بودن چنین رویدادی را تأیید نکرده است.
سایت خبری «هابر 3» ترکیه در یک گزارش تحلیلی نوشت، بعید نیست که اردوغان یک ماجراجویی بکند و در ماه ژوئن انتخابات زودهنگام برگزار کند. مجله «ینی چاو گازتسی» ترکیه هم به‌ نقل از آیکوت اردوغلو، معاون رهبر حزب مخالف جمهوریخواه خلق ترکیه نوشت، عملکرد اردوغان در رویارویی با همه‌گیری ویروس کرونا نامطلوب بوده و یک بحران اقتصادی بزرگ در ترکیه رخ خواهد داد. پس بهتر است انتخابات زودهنگام برگزار شود و افرادی که صلاحیت رویارویی با این بحران اقتصادی را دارند، روی کار بیایند. جالب آنکه در تحلیل‌های رسانه‌های ترکیه‌ای برخی منابع دولت اردوغان را مشتاق به برگزاری انتخابات زودهنگام نشان می‌دهند و برخی منابع انتخابات زودهنگام را مطالبه احزاب مخالف دولت می‌دانند.

وصال روحانی / جریان صدر عراق از کوشش برخی جناح‌های سیاسی برای ممانعت از تشکیل یک دولت تازه توسط مصطفی الکاظمی نخست‌وزیر مکلف این کشور خبر داده است. حاکم الزاملی یکی از لیدرهای جریان صدر متذکر شده است این تلاش‌ها توسط برخی جناح‌ها دنبال می‌شود ولی الکاظمی متوجه این فرآیند شده و به‌ نوبه خود می‌کوشد که این جریان را بی‌اثر کند.
به‌گزارش سایت «البوابه»، هرچند گروه‌های پیشرو شیعی در مجلس عراق در مورد صلاحیت الکاظمی برای تشکیل دولت جدید در این کشور به اجماع رسیدند و بسیاری از احزاب کرد و سنی عراق هم تأکید کرده‌اند که با الکاظمی همکاری خواهند کرد تا وی از این ایام سخت با موفقیت عبور کند. با این حال همه‌ چیزها برای الکاظمی ایده‌آل و افق پیش‌رو، روشن نیست و بغداد برای او بوی دردسر می‌دهد. مشکل اصلی از آنجا ناشی می‌شود که احزاب متعددی بر این باورند الکاظمی صرافت‌ها و سیاست‌های لازم را برای گرداندن امور عراق ندارد و نمی‌تواند این کشور دچار تفرق را وارد یک دوره وفاق ملی کند. مذاکرات تشکیل دولت جدید با احزاب مختلف هم‌ نشان می‌دهد که وحدت بین گروه‌های سیاسی در عراق در کمترین حد است. نفوذ برخی احزاب در عراق به‌ حدی است که اگر به‌ قدرت رسیدن یک سیاستمدار یا کاندیدای خاص را تأیید و او را حمایت نکنند، توفیق‌اش غیرممکن خواهد شد. اگر اینگونه احزاب همیاری نکنند الکاظمی بسرعت به خیل سیاستمدارانی اضافه خواهد شد که امید به احراز پست‌های ارشد اجرایی عراق را داشتند اما از پشت خنجر خوردند و ناکام ماندند.
به‌همین سبب است که گفته می‌شود، ادعاهای چند هفته اخیر در مورد تام‌الاختیار بودن الکاظمی برای تشکیل دولت دلخواهش ادعا و آرزویی بیش‌ نیست؛ این در حالی است که الکاظمی وعده داده است که با فساد اداری و کج‌روی‌های بوروکراتیک در هر سطحی برخورد خواهد کرد ولی اگر او واقعاً وارد چنین معرکه‌ای شود ضربات سنگینی خواهد خورد، زیرا برخی فسادها ریشه در سطوح بالای کشور دارند. بدتر از همه اینکه تمامی طرف‌های مذاکره با الکاظمی به‌جای اینکه به‌سرنوشت عراق بیندیشند و هدف‌شان روشن‌سازی آینده این کشور باشد، می‌خواهند آدم‌های خود را وارد کابینه و عضو ارشد وزارتخانه‌های عراق کنند و به‌منافع و جایگاه‌های سایرین هیچ توجهی ندارند. بین الکاظمی و سران امنیتی عراق هم اختلاف نظرهای آشکاری در خصوص تعیین وزرایی وجود دارد که یا با امور نظامی و امنیتی در ارتباط‌ند یا به‌گونه‌ای مسائل امنیتی را در پشت پرده هدایت می‌کنند. قدر مسلم اینکه ارتش عراق حاضر نیست به آسانی و سرعت با الکاظمی و هرچه او می‌پندارد همسو شود و این هم یک مانع بزرگ فراروی این سیاستمدار برای تشکیل دولتی است که هم فراگیر باشد و هم اهل معامله و مصالحه بر سر اصول بنیادین کشور نباشد. الکاظمی برای شکستن یک سنت قدیمی در عراق هم مشکل دارد و آن لزوم تقسیم شدن وزارتخانه‌های کشور بین احزاب مختلف و رسیدن حداقل یک وزارتخانه به هر‌یک از این احزاب است تا همگی احساس شراکت و رضایت و از دولت‌ حمایت کنند. مردم عراق و ناظران سیاسی سال‌هاست به این باور رسیده‌اند که در دوره پس از صدام حسین باید سرانجام گروهی سرکارآیند که هم مقتدر و هم سیاست پیشه‌هایی صالح و علاقه‌مند به سرنوشت عراق باشند اما حالا که الکاظمی می‌خواهد مردی از این رسته و رده باشد، شانس توفیق او اصلاً بیشتر از اسلاف‌اش نیست که با همین ادعا آمدند و پس‌از مدتی کوتاه زمین‌خوردند و رفتند.