مریم خرسند
کارشناس ارتباطات
چند سال پیش بود که در ناباوری بسیار، سازمان همکاری اقتصادی و توسعه اعلام کرد: هند از کشور ژاپن پیشی گرفته و به سومین قدرت اقتصادی جهان بعد از امریکا و چین دست یافته  است. هرچند بانک جهانی به استناد بسیاری از آمارها و دیگر شاخص‌های اقتصادی این رتبه‌بندی را تأیید نکرد؛ اما پیشرفت هند در علوم و فنون  انکارنشدنی بود.
هند تصمیم گرفته که تبدیل به یک غول بزرگ علمی شود، غولی که هنوز در پیکره پیچیده خود خرافات و طبقه‌بندی اجتماعی حرف نخست را در مناسبات دینی، اجتماعی، سیاسی و حتی اقتصادی می‌زند. هنوز در هند امروز؛ هندی که داعیه فتح فضا را دارد؛ هر شخصی در یک طبقه مشخص به دنیا می‌آید؛ در همان کاست یا طبقه ازدواج می‌کند و معتقد و متعهد به قوانین پنهان و گاه بسیار خشن و سخت درون کاست خود است. هرچند که با فشار از سوی دولت هند و با همکاری بسیاری از نهادهای اجتماعی تلاش می‌شود تا محروم‌ترین طبقه اجتماعی هند که در هیچ کاست رسمی جایگاهی ندارد (نجس‌ها) بتوانند با استفاده از تبعیض‌های مثبت برای ورود به دانشگاه و دیگر مراکز علمی و آموزشی جایگاه اجتماعی و اقتصادی خود را تغییر دهند؛ اما این خواسته همان چیزی نیست که جامعه بزرگ هند خواستار و دوستار
آن باشد.هنوز در کلاس‌های درس دانشگاه‌های هند روی صندلی که یک نجس (دالیت) نشسته باشد هیچ دانشجوی تحصیلکرده و کتابخوان دیگری روی آن صندلی نمی‌نشیند؛ حتی در مقطع دکتری.
پی‌نوشت:
قایقی مملو از شن و ماسه از رودخانه «گنگ» به یک کارخانه آجر در «بیهار» کشیده می‌شود. ماهیگیران به صورت سنتی، ماهیگیری می‌کنند که راحت نیست. زندگی در سیستم طبقاتی هند که ارتباط نزدیکی با سنت هندو دارد، جامعه را بسیار سلسله مراتبی بار آورده است. این سیستم در هر منطقه متفاوت است و بر هر جنبه‌ای از زندگی فرد تأثیر می‌گذارد. اگرچه تبعیض در حال حاضر در این کشور قانونی محسوب می‌شود، اما کارهای سخت تر و کثیف‌تر با کمترین درآمد برای طبقات پایین جامعه محفوظ است.