ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
بیست و هفتمین نمایشگاه بینالمللی قرآن گشایش یافت
بیست و هفتمین نمایشگاه بینالمللی قرآن کریم با حضور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و جمعی از مسئولان و میهمانان داخلی و خارجی گشایش یافت.
به گزارش ایرنا، «سید عباس صالحی» عصر شنبه در آیین گشایش بیست و هفتمین نمایشگاه بینالمللی قرآن کریم با اشاره به اینکه برخی لغات هزار بار و برخی تنها یک بار در قرآن کریم نام برده شده است، گفت: کلمه الله دو هزار و 700 بار در قرآن به کار رفته که از جمله واژههای پر تکرار بوده و این نشان دهنده اهمیت و کانونی بودن در نظام معرفتی قرآن است. وی افزود: برخی از واژهها مانند کلمه کوثر تک دانه و همچون صدف هستند و رمضان نیز از جمله واژههایی است که تنها یکبار در قرآن آمده است. عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی ادامه داد: با وجودی که 12ماه در سال وجود دارد، تنها نام ماه رمضان در قرآن آمده چراکه کانون رمضان قرآن است.
وی با اشاره به اینکه هم اکنون در فضای چهلمین سال انقلاب اسلامی زیست میکنیم، افزود: جنبش امام خمینی(ره) و حرکتشان با قرآن پیوند دارد. صالحی افزود: آثار دیگر یاران امام خمینی (ره) مانند شهیدان مطهری، طالقانی و بهشتی و دیگر روشنفکران نیز با قرآن پیوندهای مشترک زیادی دارد.
معاون قرآن و عترت وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی هم در این مراسم با اشاره به این که نمایشگاه به مدت 14 روز برپا میشود، افزود: این دوره از نمایشگاه برگرفته از تجربیات مدیران سالهای گذشته و دیگر علاقهمندان برگزار میشود. عبدالهادی فقهی زاده از حضور 10 کشور اسلامی در نمایشگاه امسال خبر داد و افزود: اولویت برنامه و سیاستهایمان در راستای حضور جدیتر مخاطبان در این نمایشگاه است. وی با اعلام اینکه این دوره از نمایشگاه در مساحتی حدود 38 هزار مترمربع برگزار میشود، افزود: کیفی سازی این دوره از نمایشگاه از جمله برنامهها بوده است.
روحانی در دیدار فعالان سیاسی:
مردم را راضی نگه داریم
رئیس جمهوری افطار میزبان فعالان سیاسی کشور بود. نمایندگانی از احزاب و گروههای سیاسی با گرایشهای مختلف شب گذشته میهمان حسن روحانی بودند و نقطه نظرات و دیدگاههای خود درباره شرایط کشور را بیان کردند. رئیس جمهوری هم در این دیدار بر ضرورت اتحاد بیشتر در کشور تأکید کرد. در این نشست به مانند جلسات دیگر روحانی با گروههای مرجع علی ربیعی، محمود واعظی رئیس دفتر رئیس جمهوری و علی یونسی مشاور رئیس جمهوری در امور اقوام و اقلیتها حضور داشتند. از چهرههای اصلاحطلب میتوان به حضور بهزاد نبوی، علی شکوری راد، محمد عطریانفر، حسین مرعشی، جواد امام، فیضالله عرب سرخی، محمد سلامتی، حمیدرضا جلایی پور، الیاس حضرتی، محمد علی ابطحی، ابراهیم اصغرزاده، محسن هاشمی، قدرتالله علیخانی و فیاض زاهد اشاره کرد. از اصولگرایان هم چهرههایی همچون غلامعلی حداد عادل، محمدرضا باهنر، احمد توکلی، غلامرضا مصباحی مقدم، سید رضا تقوی، شهابالدین صدر، حسین مظفر، عبدالحسین روحالامینی، حسن غفوری فرد و اسدالله بادامچیان، حضور داشتند. از حزب اعتدال و توسعه هم علاوه بر محمود واعظی رئیس دفتر رئیس جمهوری، مرتضی بانک و رمضانعلی سبحانی فر شرکت داشتند.
به گزارش پایگاه اطلاعرسانی ریاست جمهوری، حجتالاسلام والمسلمین حسن روحانی در دیدار صمیمی با جمعی از فعالان سیاسی اظهار داشت: امروز نمیتوان گفت که شرایط از دوران جنگ تحمیلی بهتر یا بدتر است اما ما در زمان جنگ مشکل بانک، فروش نفت و واردات و صادرات نداشتیم و تنها تحریم ما، تحریم خرید سلاح بود.رئیس جمهور با اشاره به محدودیتهایی که دشمنان برای فعالیتهای بانکی کشور ایجاد کردهاند و هزینههای اضافی که این تحریمهای بانکی بر نقل و انتقالات مالی کشور تحمیل کرده است، گفت: این مشکلات در حوزههای فروش نفت، محصولات پتروشیمی، فولاد و کشاورزی نیز اثرگذار است. روحانی خطاب به فعالان سیاسی حاضر در این نشست و با ارائه یک گزارش آماری از وضعیت جاری در عرصههای مختلف اقتصادی، افزود: شما که شخصیتهای سیاسی هستید و در مجلس و پستهای دیگر بوده و با مسایل سیاسی کشور آشنایید، باید واقعیتهای امروز را بدانید و برای رسیدن به بهترین و کم هزینهترین راه حلها همفکری کنید.
رئیس جمهور اظهار داشت: در جنگ تحمیلی تقریباً مردم اتفاق نظر داشتند که دولت مقصر مشکلات نیست، بلکه صدام به کشور تجاوز و جنگ را آغاز کرده بود و چون مردم در این زمینه اتفاق نظر داشتند، شرایط نه ایدهآل بلکه نسبتاً خوب بود و مردم برای حل مشکلات کمک میکردند. امروز هم باید با همان اتفاق نظر و ایجاد همدلی و وفاق شرایط را اداره کنیم و تسلیم نشویم.
روحانی تصریح کرد: تسلیم شدن با فرهنگ و دین ما سازگار نیست و مردم آن را نمیپذیرند، لذا نباید تسلیم بشویم و باید راهحلها را پیدا کنیم و در این زمینه البته مهم است که چه مقدار از راهحلها در اختیار دولت قرار دارد. رئیس جمهور گفت: وقتی از دولت سؤال و مطالبهای میشود باید از طرف دیگر بررسی شود که دولت چه مقدار در حوزههای مورد سؤال دارای اختیار بوده است به طور مثال اگر درخصوص سیاست خارجی، فرهنگ و یا فضای مجازی از دولت سؤال و مطالبهای میشود، باید ببینیم که دولت چقدر در این حوزهها اختیار دارد. باید در حد توان و در حوزه اختیارات رئیس جمهور از دولت مطالبه داشت.
وی با تأکید بر اینکه مردم اساس انقلاب بوده و همه پیروزیهای ما به خاطر حضور مردم است، تصریح کرد: بدون حضور مردم حتی یک روز هم امکان اداره کشور وجود ندارد، لذا باید شرایط را برای حضور فعالتر مردم فراهم آوریم و مردم را راضی نگه داریم.
رئیس جمهور با اشاره به سخن یکی از فعالان سیاسی که مشکل مردم را صرفاً اقتصادی توصیف کرد، گفت: مردم مشکل اقتصادی هم دارند، اما تنها مشکل آنها اقتصادی نیست؛ لذا همه جوانب را باید مورد توجه قرار دهیم.روحانی خاطر نشان کرد: در جلساتی که بین احزاب و گروههای مختلف تشکیل میشود، مهم این است که بتوان به تصمیمی رسید که مردم از شنیدن آن خوشحال شوند و احساس کنند که در این جلسه یک گام مهم به پیش برداشته شده است.
رئیس جمهوری افزود: اگر مردم احساس کنند که گروهها و دستگاههای مختلف به هم نزدیک شده و با هم همدلی و همافزایی دارند، خوشحال و امیدوارتر خواهند بود اما زمانی که میبینند به طور مثال دولت برای اصلاح قیمت حاملهای انرژی اقدامی انجام داده و مجلس آن را رد میکند، بیتردید مردم دچار نگرانی میشوند.روحانی خاطر نشان کرد: مردم از اینکه بین دستگاهها و قوای مختلف فاصله وجود داشته باشد به هیچ عنوان خوشحال نمیشوند.
رئیس جمهور گفت: وقتی به عنوان دولت لایحهای را با قید فوریت در خصوص ایجاد وزارت بازرگانی به مجلس ارائه میکنیم و از مجلس تقاضا میکنیم که وزارتی به عنوان وزارت بازرگانی تشکیل شود انتظار این است که مجلس نیز با آن همراهی کند، چرا که در شرایط امروز کشور با توجه به ادغام غیراصولی که در تجمیع چندین وزارتخانه در وزارت صنعت، معدن و تجارت انجام شد، بدون وزارت بازرگانی نمیشود اوضاع تجاری کشور را سر و سامان داد.
وی تصریح کرد: امروز در شرایط سختی قرار داریم، اما در عین حال ناامید نیستم و به آینده بسیار امیدوارم و معتقدم میتوانیم از این شرایط سخت عبور کنیم به شرط آنکه با هم باشیم و دست در دست یکدیگر بگذاریم.
رئیس جمهور اظهار داشت: انتخاباتی که در پایان امسال برگزار خواهد شد، میتواند نماد وحدت و اتحاد باشد، اگر چنانچه با هم مهربان بوده و با همدلی و روحیه برادری در کنار یکدیگر گام برداریم و چنانچه یک دستگاه و اتاق برای انتخابات تصمیم نگیرد، میتوانیم شرایط خوبی را داشته باشیم. روحانی تأکید کرد: اگر در کنار هم بودیم و به این موضوع رسیدیم که هیچ تفکر و جناحی را نمیتوان حذف کرد، میتوانیم از مشکلات عبور کنیم. رئیس جمهوری همچنین نسبت به تداوم برگزاری چنین نشستهایی در آینده، اظهار امیدواری کرد.
پیش از سخنان رئیس جمهور، تعدادی از فعالان سیاسی حاضر در نشست صمیمی با رئیس جمهور به بیان دیدگاهها و نظرات خود در رابطه با مسائل و مشکلات کشور پرداخته و پیشنهادهای خود را برای مقابله با مشکلات و بحران اقتصادی بیان کردند. ضرورت اتحاد، همدلی و وفاق و استفاده از همه ظرفیتهای نظام برای حل مشکلات کشور، ضرورت کاهش وابستگی به نفت در اقتصاد، تقویت اصول انقلاب و استفاده از ظرفیت همدلی مردم برای حل مشکلات کشور، رعایت ارزشهای دینی، تقویت ارتباط دولت با احزاب و گروههای سیاسی، انعکاس خدمات دولت به جامعه با تقویت حوزه رسانهای دولت، مهار نقدینگی به عنوان مشکل اصلی اقتصاد کشور، اصلاح نظام بانکی، ضرورت اصلاح قیمتهای انرژی، تقویت رابطه مجلس و دولت، مهار تورم و بهبود وضعیت معیشت مردم از جمله محورهای مورد اشاره از سوی فعالان سیاسی بود.
ناصر ایمانی، تحلیلگر اصولگرا از دلایل پا نگرفتن گفتوگوی ملی میگوید
از گفتوگو در هر سطحی باید استقبال کرد
رضوانه رضاییپور
خبرنگار
در این چند ساله کم از گفتوگوی ملی نشنیدیم؛ پروژهای که هر چند وقت یکبار در کلام سیاسیون مینشیند اما هیچ گاه نتیجهای از آن حاصل نمیشود. اینبار هم محمدرضا باهنر دبیرکل جامعه اسلامی مهندسین از گفتوگوهایی گفته که با پسوند ملی در جریان است. اگرچه به گفته این چهره اصولگرا این جلسات شکل منسجمی به خود نگرفته و هنوز به شکل گعده در جریان است اما آیا اینبار میتواند به نتیجه برسد؟ ناصر ایمانی، تحلیلگر سیاسی اصولگرا اساساً گفتوگو را در فرهنگ ایرانی نهادینه نمیداند چه رسد به اینکه بخواهیم در بین دو جریان سیاسی آن را شکل بدهیم. این فعال سیاسی اصولگرا معتقد است بهترین موضوعی که میشود در مورد آن گفتوگوی ملی را به جریان انداخت، «منافع ملی» است. چرا که هیچ گاه این واژه در ادبیات طرفین به تعریف مشترکی نرسیده است. مشروح این گفتوگو را در ادامه بخوانید:
باز هم گفتوگوی ملی از سوی یکی از چهرههای مطرح اصولگرا مطرح شده، این برای چندمین بار است که این موضوع عنوان میشود اما در ادامه به نتیجه خاصی نمیرسد. مشکل اساسی سیاسیون با گفتوگوی ملی چیست که سرنوشت نافرجامی برای آن رقم میخورد؟
دلایل متعددی میتواند برای این ناکامی وجود داشته باشد. یکی از مهمترین دلایل این است که فرهنگ گفتوگو در کشور ما ضعیف است و اساساً این ربطی به جریانهای سیاسی کشور هم ندارد. فرهنگ گفتوگو و تفاهم و تنازل در کشور ما در همه عرصهها خیلی ضعیف است. حتی ممکن است در سطح یک خانواده هم این معضل وجود داشته باشد چرا که فرهنگ گفتوگو در خیلی از خانوارهای ایرانی محلی از اعراب ندارد. این مشکل در عرصه سیاسی هم این گونه است. جریانهای سیاسی که در کشور وجود دارند در این 40 سال پس از پیروزی انقلاب در هیچ برههای از زمان حتی در سختترین مواقع حاضر نشدند با هم گفتوگو کنند. هیچ گاه ندیدیم که از دو طرف جریان سیاسی ایران تمایل داشته باشند که با هم به گفتوگو بنشینند. یک پرده بزرگ و ضخیمی از ابهامات و شکهایی وجود دارد که جریانهای سیاسی به همدیگر و به نیات طرف مقابل دارند. اگر بخواهیم یکی از دلایل گفتوگو نکردن جریانهای سیاسی را نام ببریم این است که هیچ موقع فهم مشترکی نسبت به منافع ملی کشور نداشته و ندارند. سخت میتوانند کنار هم بنشینند و حداقل در این مورد با هم تفاهم کنند. چون هنوز خیلی تعریف و تصویر ذهنی روشنی از منافع ملی وجود ندارد. بنابراین افراد از هر دو طرف دلیلی نمیبینند که بنشینند و گفتوگویی با هم داشته و در این مورد با هم اشتراک نظر داشته باشند. در برهههای سخت زمانی این موضوعها کم پیش میآید حتی در مسائل غیرسیاسی. مثلاً جریانهای سیاسی ما نسبت به حوادث طبیعی هم که در کشور به وجود میآید، نمیتوانند بنشینند و یک تفاهم مشترکی داشته باشند. این یک آسیب جدی است. این موضوع در حوزه سیاست خارجی هم پیش آمده است. در برابر فشارهای خارجی باز هم دو طرف یک موضع مناسب با منافع ملی نمیگیرند. به عنوان یک موضوع قابل مطالعه به همین تصمیم ایالات متحده امریکا مبنی بر قرار دادن نام سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در بین گروههای تروریستی اشاره میکنم. یک جریان سیاسی ما با اکراه و نقدهای مختلفی که داشت امریکا را محکوم کرد.
ولی در این زمینه جریانهای سیاسی که همصدا عمل کردند.
نه؛ نسبی است. موقعی ما میخواهیم در مورد عملکرد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در داخل کشور حرف بزنیم و ممکن است جریانی در کشور نقدهایی به آن داشته باشد. این به جای خود محترم است. اما زمانی است که یک دشمن خارجی این تشکیلات نظامی را به بدترین شکل ممکن جزو سازمانهای تروریستی میداند. آن وقت میبینید صدایی که از یک جریان شنیده میشود این است: «ما البته نقدهایی هم داریم، خیلی هم حرف برای گفتن داریم» و در ادامه یکسری حرفهایی را هم بزنند و بگویند که عملکرد این سازمان در فلان جا این گونه است اما چون حالا امریکا چنین اقدامی را انجام داده، ما فعلاً آن را محکوم میکنیم. ممکن است که این جریان در جای خود به نقد عملکرد سپاه بخواهد بپردازد؛ آن به جای خود. نمیگویم که نقدهایشان ناصحیح و حتی صحیح بوده. وارد این موضوع نمیشوم. اما وقتی که دشمن خارجی چنین اقدامی را علیه کشور ما میکند به طور طبیعی باید به شکل قاطع و بدون تبصره و نق زدن همه جریانهای سیاسی آن کار را محکوم کنند. اما میبینیم که نمیشود. منافع ملی از این روشنتر که نمیشود. وقتی یک کشور خارجی میآید و یکی از نهادهای نظامی ما را به عنوان یک سازمان تروریستی معرفی کند بدون هیچ اما و اگری باید محکوم شود. در حالی که این گونه نمیشود. این نشان دهنده این است که هر دو جریان سیاسی ما شاید خیلی فهم مشترکی نسبت به موضوع منافع ملی ندارند. اینها باعث میشود که گفتوگوها هم کمتر صورت بگیرد و همواره یک دیوار بلندی از تردیدها و ابهامات و شکها نسبت به طرف مقابل وجود داشته باشد. برای همین ما هم سخت توانستیم بنشینیم و یک راهکارهایی را برای یک زمانهای خاص و حداقل در چارچوب منافع ملی داشته باشیم.
در بحث گفتوگوی ملی دو مورد را میتوان مهمتر از همه دانست. نخست اینکه گفتوگو باید با چه طیفی صورت بگیرد و دوم اینکه بر سر چه موضوعاتی انجام شود. بحث حضور افراد موضوعی بود که آقای باهنر در پاسخ به آن عنوان کردند که فعلاً با آقای عارف و تعدادی از اعضای مجمع تشخیص مصلحت این گفتوگو انجام شده است و از آقای ضرغامی هم نام بردند. مبنای این گفتوگو باید با حضور چهرههای معتدل دو جریان سیاسی کشور باشد؟ تکلیف تندروهای این دو جریان چه میشود؟
در این زمینه آنقدر کمبود داریم که در هر سطحی و با هر فردی چنین جلساتی انجام بگیرد مفید خواهد بود. باید از هرگونه ارتباط و کنار هم نشستنی استقبال کرد.
ولی در هر دو جریان افراد تندرویی هم هستند....
ببینید اصلاً کار به آنجاها نمیرسد. چون اگر بخواهیم بحث تندروها را مطرح کنیم در بین اصلاحطلبان هم تندرو زیاد داریم. تندروهایی داریم که به اساس این انقلاب هم تردید دارند. آنها تندرو فکری هستند و طرف مقابل شان که اصولگرایان باشند تندرو عملی. الان به نظر من باید در هر سطحی و با هر شکلی و سر هر موضوعی و در حد یک چای خوردن و افطار کردن از این ارتباطات استقبال کرد. البته این جلسات چندماهی است که برگزار میشود. شاید عمرش به یکسال هم نرسد. به نظر من الان نباید با تردیدافکنی در این مورد که با چه کسانی به گفتوگو بنشینیم جلوی همین آب باریکه را هم بگیریم. البته به طور طبیعی تندروها در این گونه جلسات شرکت نمیکنند. و برای همین هم نباید از اول بپرسیم چه کسانی در آن شرکت کنند. آن وقت بر سر کسانی که در جلسه شرکت میکنند هم بحث میشود و همین نیم بندی هم که وجود دارد از دست خواهیم داد. باید اجازه دهیم که این سری ارتباطات که یکسری افرادی از این جریان به یکسری افرادی از آن جریان اعتماد کردند که بنشینند و با هم گفتوگو داشته باشند ولو در حد گعده ادامه یابد. باید همین حد را مغتنم بشماریم و بگذاریم ارتباطات برقرار شود. فعلاً این ارتباطات مفید است.
موضوعاتی که در قالب گفتوگوی ملی مطرح میشوند، چه مواردی هستند؟
نفس این جلسات مفید است. یک چای خوردن هم نشان میدهد که افراد میتوانند همدیگر را تحمل کنند و پشت یک میز بنشینند. این خود خیلی مهم است و موضوعیت دارد. اما اینکه درخصوص چه موضوعاتی باشد باید گفت که در مورد موضوعات ملی تفاهم کنند. بنشینند و بگویند که چه چیز منافع ملی است. تعریف آن مهم است. یعنی مصداق مفاهیم ملی را پیدا کنند و بگویند که چه چیزهایی منافع ملی است و به نفع عموم مردم است. بنایی میشود تا در آینده هم بتوانیم درخصوص موارد دیگری هم بحث کنیم.
آقای باهنر دو روز قبل از دفاع از گفتوگوی ملی و خبر دیدار با آقای عارف از محمود احمدینژاد رئیس جمهور پیشین هم در افطاری جامعه اسلامی مهندسین دعوت کرد. به نظر شما این دو موضوع میتواند به هم ارتباط داشته باشد؟
اصلاً این گونه نیست. این دو هیچ ارتباطی با هم ندارند. آن بحث دیگری است. شخص آقای باهنر که رئیس جمهور سابق را به مراسم افطاری دعوت نکردهاند. همان جامعه اسلامی مهندسین این دعوت را انجام دادند. رئیس جمهور سابق نیز از قدیم در آن عضو بودند. دعوت عمومی از همه اعضای جامعه بود. شاید حالا آقای باهنر نظر خاصی در مورد بعضی از افرادی که دعوت میشوند داشته باشند اما این دعوت از سوی انجمن انجام گرفت و ربطی به ایشان ندارد. این نتیجهگیری ناصحیح است.
آقای« لابی» دو روز بعد از دعوت احمدینژاد از دیدار با عارف خبر داد
باهنر چه در سر دارد
حضور محمود احمدینژاد رئیس جمهوری پیشین کشور در مراسم افطاری جامعه اسلامی مهندسین به دبیرکلی محمدرضا باهنر، بازتاب برجستهای در رسانهها داشته است. سالها پیش نقل قولی از محمدرضا باهنر خطاب به وزیر کشور دولت اصلاحات منتشر شد که نشان میداد برخی چهرههای سیاسی اصولگرا روی محمود احمدینژاد برای آینده حساب ویژهای باز کردهاند. در بحبوحه انقلتهای وزارت کشور وقت برای امضای حکم شهرداری وقت تهران برای احمدینژاد به نقل از باهنر جملهای با این مضمون گفته شد که ما روی او حساب باز کردهایم و او رئیس جمهور آینده است.
بعدها البته رابطه باهنر با احمدینژاد هم همچون بسیاری دیگر از اصولگرایان شکرآب شد و حالا که مواضع رئیس دولتهای نهم و دهم از چارچوبهای مرسوم و عرف نظام سیاسی ایران فراتر رفته، فاصله حامیان سابق از او بیش از پیش شده است. در همین چارچوب است که کارت دعوت باهنر برای حضور احمدینژاد در مراسم افطاری جامعه اسلامی مهندسین قابل تأمل شده و برخی از آن به بازگشت جناح سنتی اصولگرا به احمدینژاد تعبیر کردند با این تحلیل که برای انتخابات پیش رو از ظرفیتهای پوپولیستی وی برای رأیآوری استفاده کنند. بخصوص که طیف سنتی در سالهای اخیر نتوانسته ارتباط مناسبی با بدنه اجتماع داشته باشد. میزان آرای مصطفی میرسلیم به عنوان چهره شاخص حزب مؤتلفه و جناح سنتی اصولگرا مؤید این ادعاست. با این حال آنچنان که یکی از اعضای شورای مرکزی جامعه اسلامی مهندسین به «ایران» گفته، دعوت از احمدینژاد یک موضوع طبیعی و بی حاشیه است چرا که وی سابقاً عضو این تشکل سیاسی بوده است. این اما به نظر نمیرسد توجیه قابل قبولی برای افکار عمومی و کارشناسان فضای سیاسی باشد چرا که در چند سال گذشته هیچ تشکل اصولگرایی میزبان رئیس جمهوری اسبق نبوده است و تنها جایگاه حقوقی وی عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام است با پروندههایی که چند سال از باز شدن آنها میگذرد و تاکنون به نتیجه خاصی نرسیده است.
به نظر میرسد اقدام محمدرضا باهنر که به واسطه حضور چندین دورهایاش در مجلس شورای اسلامی به «مرد لابی» مشهور شده را باید در سپهری گستردهتر دید. جایی که اتفاقاً دو روز بعد از افطاری بحث برانگیز مواضع او درباره «گفتوگوی ملی» در خبرگزاری مهر منتشر شد.
در حقیت او دو روز بعد از دعوت احمدینژاد، خبر از آن داده که با محمدرضا عارف رئیس فراکسیون امید مجلس و رئیس شورای عالی سیاستگذاری اصلاحطلبان هم دیدارهایی داشته است.
او گفته است: «فکر میکنیم باید گاه گاهی با جریانات مختلف سیاسی بنشینیم، جلساتی داشته باشیم و مذاکراتی انجام دهیم. البته ممکن است نقدهایی هم به یکدیگر داشته باشیم و ذیل همین گفتوگوها نقدها را مطرح کنیم. باید تلاش کنیم که این نقدها تبدیل به پرخاشگری و توهین نشود. این صحبتها اگر رودررو باشد بهتر از این است که در رسانهها انجام شود. البته این جلسات تاکنون مرتب برگزار نشده ولی سعی میکنیم که هر از چندگاهی این جلسات را داشته باشیم.»
بنابر گفته باهنر در جلسات ذیل گفتوگوی ملی، عزتالله ضرغامی هم شرکت داشته است: «یک جلسه من هستم، یک جلسه آقای ضرغامی، یک جلسه هم ممکن است هر دو شرکت کنیم یا اصلاً ممکن است دوستان دیگر باشند. یعنی یک ساختار و جلسه تعریف شده نیست. نشستهایی است که امکان دارد به یکسری جلسات مشخص و روشن تبدیل شود و اگر منسجم و مرتب شود، یک نفر به عنوان سخنگو گزارشی را درخصوص آن اعلام خواهد کرد.»
فراز مواضع جدید باهنر درباره ضرورت گفتوگوی جریانهای سیاسی آنجاست که او به این سؤال پاسخ میدهد؛ «آیا جریان اصولگرا با آن طیف از اصلاحطلبهایی که امروز به نوعی حرف از مشارکت مشروط میزنند یا انتخابات را تهدید به تحریم میکنند هم حاضر به گفتوگو است؟ و آیا اصولاً میتواند حرف مشترکی با آنها داشته باشد؟» این عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام پاسخی میدهد که چه بسا شامل حال احمدینژاد هم میشود: «مرزها سر جای خودش است. اما اینکه با هم هیچ مذاکرهای نداشته باشیم و قهر کنیم، این اصلاً در ترمینولوژی سیاسی خوانده نمیشود. این گفت وگوها باید انجام شود. حتی اگر یکی از این رقبا مواضعی اتخاذ کند که مواضع معمولی سیاسی نباشد یعنی مثلاً بخواهد هنجارشکنی کند یا اصل نظام را زیر سؤال ببرد، آنجا هم میتوان گفتوگو کرد اما اگر به عنادورزی تبدیل شد، شاید دیگر گفتوگو چاره کار نباشد.» باهنر در بخش دیگری از این گفتوگو تاکید میکند که «هدف ما این بود که این کار (گفتوگو با رقبای سیاسی) را شروع کنیم تا این کار توسعه یابد و بسیاری از مشکلات را حل کند.»
با این وصف اگر آن دعوت پر رمز و راز از احمدینژاد برای حضور در افطاری جامعه اسلامی مهندسین را در کنار این دفاع جانانه باهنر از گفتوگوی ملی گذاشت، شاید معنادارتر باشد و زوایای جدیدی برای تحلیل پیدا کرد و پرسید که آقای لابی چه در سر دارد؟ عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام آیا مأموریتی ویژه دارد؟ این کنشگری آیا محدود به دایره و جبهه درونی اصولگرایان است یا فراتر از آن مصلحتی ملی را مد نظر دارد؟
بعدها البته رابطه باهنر با احمدینژاد هم همچون بسیاری دیگر از اصولگرایان شکرآب شد و حالا که مواضع رئیس دولتهای نهم و دهم از چارچوبهای مرسوم و عرف نظام سیاسی ایران فراتر رفته، فاصله حامیان سابق از او بیش از پیش شده است. در همین چارچوب است که کارت دعوت باهنر برای حضور احمدینژاد در مراسم افطاری جامعه اسلامی مهندسین قابل تأمل شده و برخی از آن به بازگشت جناح سنتی اصولگرا به احمدینژاد تعبیر کردند با این تحلیل که برای انتخابات پیش رو از ظرفیتهای پوپولیستی وی برای رأیآوری استفاده کنند. بخصوص که طیف سنتی در سالهای اخیر نتوانسته ارتباط مناسبی با بدنه اجتماع داشته باشد. میزان آرای مصطفی میرسلیم به عنوان چهره شاخص حزب مؤتلفه و جناح سنتی اصولگرا مؤید این ادعاست. با این حال آنچنان که یکی از اعضای شورای مرکزی جامعه اسلامی مهندسین به «ایران» گفته، دعوت از احمدینژاد یک موضوع طبیعی و بی حاشیه است چرا که وی سابقاً عضو این تشکل سیاسی بوده است. این اما به نظر نمیرسد توجیه قابل قبولی برای افکار عمومی و کارشناسان فضای سیاسی باشد چرا که در چند سال گذشته هیچ تشکل اصولگرایی میزبان رئیس جمهوری اسبق نبوده است و تنها جایگاه حقوقی وی عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام است با پروندههایی که چند سال از باز شدن آنها میگذرد و تاکنون به نتیجه خاصی نرسیده است.
به نظر میرسد اقدام محمدرضا باهنر که به واسطه حضور چندین دورهایاش در مجلس شورای اسلامی به «مرد لابی» مشهور شده را باید در سپهری گستردهتر دید. جایی که اتفاقاً دو روز بعد از افطاری بحث برانگیز مواضع او درباره «گفتوگوی ملی» در خبرگزاری مهر منتشر شد.
در حقیت او دو روز بعد از دعوت احمدینژاد، خبر از آن داده که با محمدرضا عارف رئیس فراکسیون امید مجلس و رئیس شورای عالی سیاستگذاری اصلاحطلبان هم دیدارهایی داشته است.
او گفته است: «فکر میکنیم باید گاه گاهی با جریانات مختلف سیاسی بنشینیم، جلساتی داشته باشیم و مذاکراتی انجام دهیم. البته ممکن است نقدهایی هم به یکدیگر داشته باشیم و ذیل همین گفتوگوها نقدها را مطرح کنیم. باید تلاش کنیم که این نقدها تبدیل به پرخاشگری و توهین نشود. این صحبتها اگر رودررو باشد بهتر از این است که در رسانهها انجام شود. البته این جلسات تاکنون مرتب برگزار نشده ولی سعی میکنیم که هر از چندگاهی این جلسات را داشته باشیم.»
بنابر گفته باهنر در جلسات ذیل گفتوگوی ملی، عزتالله ضرغامی هم شرکت داشته است: «یک جلسه من هستم، یک جلسه آقای ضرغامی، یک جلسه هم ممکن است هر دو شرکت کنیم یا اصلاً ممکن است دوستان دیگر باشند. یعنی یک ساختار و جلسه تعریف شده نیست. نشستهایی است که امکان دارد به یکسری جلسات مشخص و روشن تبدیل شود و اگر منسجم و مرتب شود، یک نفر به عنوان سخنگو گزارشی را درخصوص آن اعلام خواهد کرد.»
فراز مواضع جدید باهنر درباره ضرورت گفتوگوی جریانهای سیاسی آنجاست که او به این سؤال پاسخ میدهد؛ «آیا جریان اصولگرا با آن طیف از اصلاحطلبهایی که امروز به نوعی حرف از مشارکت مشروط میزنند یا انتخابات را تهدید به تحریم میکنند هم حاضر به گفتوگو است؟ و آیا اصولاً میتواند حرف مشترکی با آنها داشته باشد؟» این عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام پاسخی میدهد که چه بسا شامل حال احمدینژاد هم میشود: «مرزها سر جای خودش است. اما اینکه با هم هیچ مذاکرهای نداشته باشیم و قهر کنیم، این اصلاً در ترمینولوژی سیاسی خوانده نمیشود. این گفت وگوها باید انجام شود. حتی اگر یکی از این رقبا مواضعی اتخاذ کند که مواضع معمولی سیاسی نباشد یعنی مثلاً بخواهد هنجارشکنی کند یا اصل نظام را زیر سؤال ببرد، آنجا هم میتوان گفتوگو کرد اما اگر به عنادورزی تبدیل شد، شاید دیگر گفتوگو چاره کار نباشد.» باهنر در بخش دیگری از این گفتوگو تاکید میکند که «هدف ما این بود که این کار (گفتوگو با رقبای سیاسی) را شروع کنیم تا این کار توسعه یابد و بسیاری از مشکلات را حل کند.»
با این وصف اگر آن دعوت پر رمز و راز از احمدینژاد برای حضور در افطاری جامعه اسلامی مهندسین را در کنار این دفاع جانانه باهنر از گفتوگوی ملی گذاشت، شاید معنادارتر باشد و زوایای جدیدی برای تحلیل پیدا کرد و پرسید که آقای لابی چه در سر دارد؟ عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام آیا مأموریتی ویژه دارد؟ این کنشگری آیا محدود به دایره و جبهه درونی اصولگرایان است یا فراتر از آن مصلحتی ملی را مد نظر دارد؟
«صدا» توقیف شد
هفته نامه صدا توقیف شد. عصر روز گذشته طی تماسی با مدیران هفته نامه صدا از شعبه ۴ دادسرای فرهنگ و رسانه توقیف این هفته نامه اصلاحطلب ابلاغ شد. هفته نامه صدا در دور جدید به سردبیری محمد جواد روح منتشر میشد.
به گزارش ایلنا آخرین شماره این هفته نامه روز گذشته روی دکههای مطبوعات رفت و به نظر میرسد این توقیف به پرونده اصلی صدا درباره رابطه ایران و امریکا مربوط باشد.
به گزارش ایلنا آخرین شماره این هفته نامه روز گذشته روی دکههای مطبوعات رفت و به نظر میرسد این توقیف به پرونده اصلی صدا درباره رابطه ایران و امریکا مربوط باشد.
انتخاب نشریه
جستجو بر اساس تاریخ
اخبار این صفحه
-
بیست و هفتمین نمایشگاه بینالمللی قرآن گشایش یافت
-
مردم را راضی نگه داریم
-
از گفتوگو در هر سطحی باید استقبال کرد
-
باهنر چه در سر دارد
-
«صدا» توقیف شد
اخبارایران آنلاین