خانواده، حلقه اول در زنجیره آموزش هنر

شهره طاعتی
مددکار اجتماعی

​​​​​​​خانواده به‌عنوان یک نهاد و گروه کوچک در جامعه شناخته می‌شود که اعضای آن تعاملات و اهداف مشترکی را دنبال می‌کنند. زن و مرد در قالب قرار گرفتن در این نهاد کوچک و پذیرش نقش هایشان در این نهاد قوانینی را برای خانواده خود وضع می‌کنند. این قوانین جزو قانون‌های نانوشته‌ای است که در هیچ سند و مدرکی ثبت نمی‌شود ولی قابلیت اجرایی آن بسیار محکم‌تر و با پشتوانه‌تر است. نقش خانواده و قوانین موجود در آن در آموزش فرزندان آن خانواده بسیار مهم است زیرا کودکان هر جامعه با حضور در اولین نهاد آن جامعه که خانواده است، بسیاری از مهارت‌ها، محدودیت‌ها، الزامات، انعطاف‌ها، مبانی اخلاقی، مؤلفه‌های نقش‌های اعضای خانواده و  گرایش‌های مذهبی، هنری، اجتماعی و سیاسی را می‌آموزند. هرچقدر که خانواده‌ای  اجرای منظم قوانین داخلی خود را  فارغ از اجبار در خانواده رواج دهد، اعضای آن و بخصوص فرزندان آن خانواده با نگاهی درست‌تر و با دلیل و منطق می‌توانند رسوم خانوادگی خود را درک کنند و آن را بپذیرند. در این بین مهارت‌های هنری و رواج یک یا چند شاخه هنری در خانواده می‌تواند به‌عنوان یک ابزار مناسب به کمک اعضای خانواده بیاید و در انسجام و همکاری و هماهنگی بین آنها یاری رسان باشد. هر کدام از شاخه‌های هنری به‌دلیل ماهیت‌ زاده خود در درونش با عمق روح و روان انسان‌ها آمیخته شده است و می‌توان گفت که هنر از عمق روان انسان به بیرون می‌تراود و در قالب شاخه‌های هنری و اثرهنری نمایان می‌شود. ذات هنر آرامش دهنده است و برای یک فرد جزو مهارت‌های فردی او محسوب می‌شود شاید اینگونه گفته شود که هنر می‌تواند یکی از مؤلفه‌های موضوع توسعه فردی نیز محسوب شود.
رواج هنر در یک خانواده توسط یک یا چند نفر از اعضای آن خانواده به پیشینه خانوادگی آن فرد گره خورده است و شاید بتوان گفت که هنر هر فرد یکی از نتایج قوانین وضع شده نانوشته خانوادگی و آبا و اجدادی اوست. به طور مثال به سابقه خانوادگی هنرمندان که نگاه می‌کنیم می‌بینیم که اکثر آنها به‌صورت نسل به نسل در آن شاخه هنری فعالیت می‌کنند و هنر آنها یکی از قوانین و رسوم داخلی خانوادگی آنها است که از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است حتی اگر یک نفر از یک خاندان آن هنر را زنده نگه داشته باشد این نتیجه‌گیری را باید  کرد.