آمدم ای شاه پناهم بده...

رضا مهدوی
موسیقی پژوه  و مدرس دانشگاه
روز سختی است، از آن روزهایی که عمیقاً باید تأسف خورد چرا که مرد اهل دل معتقدی با نوای خوشی که سال‌ها گوش‌های‌مان را می‌نواخت و می‌برد به بارگاه ملکوتی امام رضا(ع) به این زودی از میان ما رفت. مرحوم زنده‌یاد محمد کریمخانی اهل قزوین بود و همچون بزرگان آواز و نغمه و مدح آن دیار، عارف قزوینی و اقبال آذر و... به فنون بهره‌گیری از حنجره در تداوم کش و قوس‌های صدا برای لذت شنیداری هر چه بهتر مخاطب، مسلط بود. او با صدایی رسا چه در رثا و شادی ها با صدایی پخته و فاخر و با وزانت که توأم با طعم ِ لذیذ و رایحه خوش برگرفته از ادبیات دینی ایرانی است توانست دریچه ای از مکتب خوانش صحیح مناجات خوانی ها ی منبعث از اذکار ونوحه خوانی ها از گونه موسیقی مذهبی ردیف موسیقی دستگاهی را نهادینه کند.  
 او ذاکری خوش الحان و نو بیان بود که نغمه‌هایش را وقف اهل بیت عصمت و طهارت کرد با درخواست عاجزانه در صحن مبارک امام هشتم(ع) که ماجرایش را در رسانه‌ها گفته بود. این شیفته فرهنگ سترگ عاشورایی هر آنچه می‌خواند حتی قبل از به شهرت رسیدن نزد عام و خاص، از باطنی سلیم و اعتقادی نفیس برخوردار بود که لاجرم هر چه خواند به دل هم نشست.
دلسوختگی در صدایش موج می‌زد. طنین وارسته‌اش فقط زبان و بیان نبود، بلکه عمق سویدای وجودش بود که لبریز از عشق به ولایت آنچنان سرریزش می‌کرد که امروز خاندان پیامبر(ص) در دیار باقی به حتم دستگیرش خواهند شد. اوج و حضیض صدای مرحوم محمدعلی کریمخانی نشان از توانایی خواندن در عرصه‌های گوناگون فن موسیقا را داشت اما سعی و اهتمامش را مصروف دل‌های عاشقان چهارده معصوم کرد.
آهنگساز خوش‌قریحه روزگار ما آریا عظیمی‌نژاد نقش مؤثری در جلوه‌گری خاصی از برومندی شخصیت و صدای مرحوم کریمخانی برجای گذاشت. براساس معرفی دکترمحمد اصفهانی، حس و حال حقیقی او را درمی یابد. استودیو و این بار خود در بند شهر آشوبی و شولایی  مرد خواننده‌ای از تبار مراثی و مداحی وآیین‌خوانی قرار می‌گیرد و آنچه که در موسیقی زمینه طراحی می‌کند برگرفته از لحظه لحظه‌های نفس پاکی است که گویی حروف و کلمات و واژگان زنده‌یاد حساب شده بدون آنکه خود بداند دارد دیکته می‌کند و آهنگساز هوشمند را دل به دل داده وار و پای به پای او رهنمون شده وطی طریق می‌کند. عظیمی‌نژاد میدان‌دهی متناسبی در زیرساخت آوازها قائل می‌شود تا خدای ناکرده صدای عقیق‌گونه بواسطه موسیقی همپوشانی نشود و فقط به‌عنوان زینت در ابتکاری نو شنیدنی‌تر شود تا الحق به زیبایی به درک و دریافتی متمایز برسد. مژده‌ ای دل که مسیحا نفسی می‌آید / که زانفاس خوشش بوی کسی می‌آید / خبر بلبل این باغ بپرسید که من / ناله‌ای می‌شنوم کز قفسی می‌آید.
خوشبختانه یادگارهای خوبی در دو مجموعه «آمده ام، آمده ام شاه پناهم بده» و «ساقی» ویژه سالار شهیدان امام حسین(ع) در دسترس همگان است که به‌عنوان تولیدات هنر دینی با صحه بر معیار الگو‌سازی و نمونه‌آفرینی راه گشایی است برای مشتاقان این راه که دستمایه قرار دهند برای ادامه راه که نیازی است هر روزه. روحشان شاد. یاعلی