صنعت ریلی در یک سال گذشته سهامداران را نقره داغ کرد

گروه اقتصادی -  صنعت حمل‌ و نقل ریلی یکی از صنایع استراتژیک کشور است که با توجه به دشت‌های وسیع و وجود معادن گسترده در ایران، یکی از صنایع با پتانسیل بالا برای سرمایه‌گذاری و کسب بازدهی مناسب محسوب می‌شود.
این صنعت نسبت به دیگر صنایع مرتبط با حمل ونقل دارای مزایای عمده ای است که از این جهت توسعه آن می‌تواند موتور توسعه کل کشور را روشن کند. توسعه بخش ریلی در کشور ما همواره مورد توجه بوده است اما این صنعت با کم کاری مدیران و عدم امکان ورود شرکت‌های دانش‌بنیان، با فرسودگی و انجام عملیات غیر بهره‌ور، روبه‌رو شده است. آمارها نشان می‌دهد که حاشیه سود خالص و عملیاتی این صنعت در سال‌های گذشته و حتی قبل از شیوع بیماری کرونا کاهش یافته و بازده دارایی‌ شرکت‌های بورسی فعال در این صنعت کمتر از 20درصد بوده است. همچنین این صنعت با در اختیار داشتن 1.3درصد از کل ارزش بازار سهام ایران، کمتر از  یک‌دهم درصد از سود‌سازی بازار را به خود اختصاص داده است. نسبت 14.76 (P/E) و 3.25 ارزش صنعت به درآمدهای عملیاتی محقق شده نیز نشان می‌دهد که شرکت‌های ریلی در مقایسه با دیگر صنایع از بازدهی کمتری برخوردارند و این شرکت‌ها به رغم داشتن  ظرفیت‌های بالا نتوانسته‌اند عملکرد مطلوبی را در سال‌های گذشته از خود به جای گذارند؛ رویه‌ای که در سال 1400 و با پیگیری طرح‌های توسعه‌ای و سرمایه‌گذاری‌های کلان (بخصوص از طرف شرکت‌های معدنی) تا حدودی اصلاح شده است.
شرکت‌های ریلی در یک سال گذشته بیش از 40درصد از ارزش بازاری سهام خود را از دست داده اند
حمل و نقل ریلی را می‌توان به دوسته مسافربری و باربری تقسیم کرد که آمار‌ها نشان از وجود ظرفیت‌های سرمایه‌گذاری فراوان در هر دو بخش صنعت دارد. استهلاک شدید واگن‌های مسافر بری و قدیمی بودن آنها در کنار عدم نوسازی و تجهیز واگن‌های باربری متناسب با تقاضای صنایع بزرگ در کشور، مواردی است که با کاهش شدید تشکیل سرمایه ثابت در یک دهه گذشته ، به افزایش هزینه‌ها و غیر بهره ور شدن این صنعت در ایران منجر شده است.
با تغییرات شدید در بنیادهای صنعت ریلی در ایران، از جذابیت سود‌سازی و (EPS) این شرکت‌ها در بازار سهام نیز کاسته شد و قیمت‌ها شروع به کاهش کرد به طوری که در یک سال گذشته این صنعت حدود 40.5 درصد از ارزش بازاری خود را از دست داد.