ساعت 25

آدرینا ورشینگر/  جمعه که بیاید، 365 روز از پرواز ابدی مهرداد میناوند می‌گذرد. یکی از بازیکنان نسل طلایی فوتبال ایران که سال 1375 به‌عنوان یکی از فوتبالیست‌های جوان و نوظهور به تیم ملی راه یافت. بازیکنی که خیلی سریع اعتماد محمد مایلی کهن را جلب کرد تا حاجی روی نام رضا شاهرودی که هواداران به او لقب «رضا مالدینی» داده بودند، قلم قرمز بکشد و میناوند را با خود به جام ملت‌های آسیا 1996 ببرد و او توانست در آن تیم دوست داشتنی و خوب بدرخشد و چشم‌ها را به خود خیره کند. آن روزها خیلی مرسوم نبود بازیکنی بخواهد شماره‌ای بالاتر از 22 بر تن کند اما مهرداد شماره 25 را انتخاب کرد که در نوع خود عجیب بود ولی او آنقدر موفق بود که به این شماره اعتبار داد و دیگر 25 شماره‌ای خاص بود که همه آن را به نام میناوند می‌شناختند. بازیکنی که با سانترهای دقیقش از جناح چپ، موقعیت‌های ویژه‌ای را برای هم تیمی‌هایش در تیم ملی و پرسپولیس ایجاد می‌کرد تا به گل برسند. مهرداد اما در ایران متوقف نشد و به اروپا رفت و با بازی برای اشتورم گراتس اتریش تا سال‌ها میان بازیکنان ایرانی دارای آمار بیشترین بازی در لیگ قهرمانان اروپا بود. تصاویر بازی او مقابل منچستریونایتد به‌عنوان بازیکن یارگیر دیوید بکهام، جزو تصاویر ماندگار از دوران فوتبال اوست. شارلوا و الشباب امارات دیگر تیم‌های مهرداد بودند ولی او پس از
7 سال دوباره به ایران برگشت تا برای تیم پرستاره پرسپولیس در لیگ سوم بازی کند. میناوند سال 83 به سپاهان رفت و پس از یک سال به راه‌آهن آمد اما بدون بازی برای این تیم در سال 84 از فوتبال خداحافظی کرد. آن هم در سن 29 سالگی که سال‌های اوج یک بازیکن فوتبال است اما مهرداد که سال‌ها در اروپا بود و در جام جهانی 1998 فرانسه هم برای تیم ملی بازی کرده بود، به قول خودش خیلی زود اشباع شد تا بعد از کلی جام و افتخار و از
مستطیل سبز کناره‌گیری کند.
میناوند پس از چند سال پرفراز و نشیبی که پشت سر گذاشت، در سال‌های گذشته مدتی خواننده شد و بعد هم قامت مجری به خود گرفت ولی چیزی که بیش از همه آن را نشان می‌داد، این بود که به صدای هواداران پرسپولیس تبدیل شد. او گاهی کری‌های تندی می‌خواند و گاهی هم به شوخی کل کل می‌کرد اما چند ماه آخر تغییر رویه داد و در یکی از آخرین مصاحبه‌های تلویزیونی‌اش گفت که می‌خواهد از این فضا دور باشد: «مردم گرفتارند و من تصمیم گرفته‌ام دیگر کری نخوانم و از همه می‌خواهم مراعات حال مردم را کنند. می‌خواهم از این فضا دور باشم. یک کری خوانی اشتباه ممکن است دل یک نفر را در خارج از اینجا و در خانه‌ای بلرزاند. کری خواندن برای بچه‌های 10 -11 ساله است.» انگار که بوی سفر به مشامش رسیده بود. اما نه! تازه داماد فوتبال ایران سرشار از عشق به زندگی بود. او دوست داشتنی‌تر شده بود اما کرونای لعنتی امانش را برید. مهرداد ۳۰ دی ۱۳۹۹ به‌دلیل ابتلا به ویروس کرونا در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان لاله تهران بستری شد و ۸ بهمن ۱۳۹۹ و در شرایطی که حدود ۸۰ درصد ریه‌هایش درگیر کرونا شد، درگذشت؛ آن هم در سن 45 سالگی. او خیلی زود رفت. مـــثل دوران فوتبالش. در ساعـــت 25! ستـــــــــاره‌ای که به فوتبال ایران «مهر» داد و یادش در ذهن و قلب هواداران فوتبال ایران جاری است.