حدادی: می‌خواهم در‌ هانگژو 65 متر پرتاب کنم

مهری رنجبر/ احسان حدادی از اردوی کیش راضی است. رکورددار پرتاب دیسک ایران و آسیا  که با پرتاب 58 متر و 98 سانتیمتر در المپیک توکیو بین 16 پرتابگر چهاردهم شد، امیدوار است در بازی‌های آسیایی 2022  پرتاب 65 متری را ثبت کند. او به خبرنگار «ایران» گفت: «می‌خواهم دیسکم را در‌ هانگژو 65 متر پرتاب کنم و این بهترین نتیجه خواهد بود. به هر حال من با 4 مدال طلای بازی‌های آسیایی رکورددار هستم و می‌خواهم پنجمین طلا را هم بگیرم.»وقتی حدادی تمرین با مربی امریکایی‌اش مک ویلکینز را شروع کرد، حرف از پرتاب 70 متری می‌زد. به نظر می‌رسد او دیگر چنین هدفی ندارد: «هیچ چیزی مشخص نیست. من 5 سال پیش در حالی که هیچ کسی فکرش را هم نمی‌کرد 68 متر پرتاب کردم. هیچ کسی فکر نمی‌کرد اما جزو پرتابگران برتر دنیا شدم. اما شرایط همیشه گل و بلبل نیست، شرایط من پس از ابتلا به کرونا، آسیب دیدگی پایم، جراحی و دیسک کمرم دیگر مثل قبل نبود. حالا هم هیچ چیزی مشخص نمی‌کند، شاید سال آینده اتفاقات دیگری بیفتد اما قطعاً ثبت رکورد بالا نیاز به حمایت دارد.»او معتقد است بعداز چند سال تمرینات پایه را خوب انجام داده: «بعد از تمرینات تهران، یک ماه اردوی کیش به کارهای درمانی، آمادگی پایه، تراپی ، وزنه و پرتاب گذشت. به نظرم چند سالی بود که تمرینات پایه را به خاطر حضور در بازی‌های آسیایی، المپیک و جهانی این طور انجام نداده بودم  و بدنم خیلی خشک شده بود، تمریناتی که نیازهای بدن یک دو ومیدانی کار است.»
پرتابگر دیسک که اوایل سال به دلیل مصدومیت دیسک کمر از اردوی امریکا برای درمان به تهران برگشت، حالا شرایطش را بهتر می‌داند: «مصدومیت کمرم خیلی بهتر شده، اما همیشه با من می‌ماند و روی آن کار می‌کنم. البته دیسک کمر حرکاتم را در تمرین محدود کرده که با تمرینات توپی، کم کم برای آخر اردیبهشت ماه آماده می‌شوم. البته من 5 تا ۶ جلسه تمرینات پرتابی داشتم که خیلی خوب بود. قطع به یقین از اردوی فروردین ماه  تمریناتم سنگین‌تر می‌شود. اواخر فروردین هم با  تمرینات سرعتی به مرور برای بازی‌های آسیایی آماده می‌شوم.»حدادی این سال‌ها پیشنهادات زیادی برای برگزاری دوره‌های آموزشی از کشورهای مختلف داشته، به جای سفر به کشورها، راه اندازی کمپ تمرینی را پیشنهاد داده: «در چند سال گذشته از کشورهای قطر، عراق، بحرین، کره، چین و حتی امریکا خیلی پیشنهاد برگزاری دوره‌های آموزشی را در قبال دستمزد یورویی به من می‌دادند، من چون علاقه‌ای به کار مربیگری ندارم و مدیریت و هماهنگی را بلدم، فکر راه‌اندازی کمپ تمرینی در تهران و کیش را دادم که هم ارز وارد کشور می‌کند و هم می‌توانیم پایه  دوومیدانی خودمان را با استعدادیابی قوی کنیم. کاری که تا 6 سال آینده 10 مدال طلای بازی‌های آسیایی را برای ایران تضمین می‌کند.»