ایران عصر

زمزمه

سپاس خداوندی را که اگر بندگان خویش را از شناخت سپاس برعطاهایی که ارزانی داشته و نعمت‌های پی در پی که بر مردمان تمام گردانده، باز می‌داشت، به عطا‌های او دست می‌یافتند بی‌آنکه او را بستایند و به روزی او دست می‌گشادند بی‌آنکه او را سپاس گزارند. و اگر چنین می‌بود از مرزهای آدمی بودن، به حدود حیوانی فرو می غلتیدند، وآن گاه چنان می‌شدند که خداوند در کتاب استوار خویش توصیف کرده است که آنان جزهمانند چارپایان نیستند، بلکه از آنان نیز گمراه‌ترند. و سپاس خداوند را که خویش را به ما شناساند و سپاسگزاری از خود را به ما الهام فرمود و بر ما، در‌هایی از دانایی به پروردگاری خویش گشود و در یکرنگی خلوص نسبت به یگانگی خود، ما را رهنمون شد و از انکار و دودلی در دینش برکنار داشت. سپاسی که باآن در میان سپاسگزارانش زندگی کنیم وبا آن از پیشگامان راه خشنودی وبخشایش وی، پیشی جوئیم.
صحیفه سجادیه، نیایش نخست، ترجمه علی موسوی گرمارودی، صفحه ۴۱

آدرس مطلب http://old.irannewspaper.ir/newspaper/page/7835/15/600196/0

ارسال دیدگاه

ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.

انتخاب نشریه

جستجو بر اساس تاریخ

ویژه نامه

آرشیو ویژه نامه ها

ویژه نامه ها