بریمانلو: صالحی امیری به قول‌هایش پایبند نیست!

فائزه زمانی/ ملی‌پوش جودو بعد از سوخت سهمیه‌اش در المپیک توکیو به‌خاطر تعلیق جودو، دل پری از مسئولان دارد. محمد بریمانلو رنکینگ 3 المپیک، به‌خاطر تعلیق جودو سهمیه مسلمش در المپیک توکیو را از دست داد و به گفته خودش درحالی که همه جور پای آرمان‌های نظام ایستاده است حتی یک بار دست نوازشی از سوی مسئولان وزارت ورزش ندیده است. او که از رفتار مسئولان بعد از تعلیق جودو گلایه‌ها دارد، به خبرنگار «ایران» گفت: «فدراسیون دراین مدت به اندازه بضاعت و اختیاراتش از من حمایت کرده است ولی در اصل متولیان ورزش باید حمایت می‌کردند که نکردند.من بعد از اتفاقاتی که برایم افتاد حال روحی خوبی نداشتم و حداقل، نیازمند پیام و تماس مسئولان بودم ولی وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک حتی حال من را هم نپرسید و نه تنها تماس نگرفتند، حتی تماس‌های من را هم جواب ندادند.من قبل از المپیک چند بار درخواست ملاقات با وزیر ورزش قبلی را دادم ولی درخواستم رد شد. واقعاً برای مسئولان قبلی ورزش کشور متأسف هستم که همه چیز حتی ورزش را وارد سیاست کرده‌اند. این آقایانی که ادعا می‌کنند ورزشی هستند، همگی سیاسی‌اند وحالا هم درحال نابودی ورزش ایران هستند. من این‌طور فکر می‌کنم که صالحی امیری با میراسماعیلی مشکل شخصی دارد و از همین طریق هم درحال ضربه زدن به خانواده جودواست. صالحی امیری کاملاً در جریان سهمیه من بود و چند بار من را دعوت کرده و قول‌هایی به من داده بود اما همین که به المپیک نزدیک شدیم، دیگر حتی جواب من را نداد. او حتی قول داده بود که معادل مدال المپین‌ها به من پاداش بدهد اما نمی‌دانم چه اتفاقی افتاد که از 3 ماه قبل المپیک دیگر جوابم را نداد و هیچ پاداشی هم به من تعلق نگرفت. صالحی امیری به قول هایش پایبند نیست!
20 روزمانده به المپیک تمام تلاشم را کردم و یک هفته دنبال این بودم که بتوانم مسئولان را ببینم تا شاید اتفاقی بیفتد و بتوانم در المپیک توکیو حضور پیدا کنم اما نه سلطانی‌فر و نه صالحی امیری حتی به من اجازه ملاقات ندادند. بعد از دیدن این رفتارها حتی به دفتر علی‌نژاد رفتم و یک روز تمام پشت در اتاق او بودم ولی با‌ وجود اینکه کسی دراتاقش نبود اجازه ملاقات نداد. بعد از رفتن علی‌نژاد، به پولادگر مراجعه نکردم چون می‌دانستم که او هم یک مسئول مثل بقیه مسئولان ایرانی و با همان سیاست هاست. قطعاً او هم مثل بقیه دنبال منافع شخصی‌اش است و برایش فرق نمی‌کند که ورزشکاری به‌ نام محمد بریمانلوهمه هم و غمش این المپیک بود و مدال المپیک چقدر می‌توانست سرنوشتش را عوض کند.
صالحی امیری قبل از المپیک در مصاحبه‌ای گفته بود که سهمیه من از بین رفته است در صورتی که من رنکینگ 3 المپیک بودم و امتیازاتم برای رنکینگ المپیک به قدری بود که حتی با گذشت 2 سال از تعلیق جودو و عدم حضور در مسابقات بین‌المللی، رنکینگم حفظ شده بود و می‌توانستم براحتی در توکیو مسابقه دهم.من به‌خاطر آرمان‌های نظام و مشکلات فدراسیون جودو نتوانستم در المپیک شرکت کنم، من پای همه مسائل کشور ایستادم ولی حتی یک بار دست نوازش از متولیان ورزش ندیدم.» به گفته او اردوهای تیم ملی از زمان تعلیق جودو به طور منظم برگزار نمی‌شود: «در این 2 سالی که جودو تعلیق شده است ، اردوهای تیم ملی فقط 2  -3 باری برگزار شد ومتأسفانه ادامه دار نبود. 2-3 ماهی است که هیچ اردویی نداشته‌ایم ولی خودم برنامه‌ریزی کرده و تمریناتم را داخل باشگاه بدون مربی انجام می‌دهم.» بریمانلو که به‌خاطر تعلیق جودو، المپیک توکیو را از دست داد، دوران سختی را از لحاظ روحی پشت سرگذاشته است: «سوخت شدن سهمیه المپیک توکیو یکی از سخت‌ترین اتفاقات زندگی‌ام بود. همه می‌دانند که من جواز حضور در المپیک توکیو را گرفته بودم اما به‌خاطر تعلیق جودو نتوانستم در تاتامی المپیک حضور پیدا کنم.من سال 2016 براحتی می‌توانستم سهمیه المپیک بگیرم ولی به دلایلی به چند مسابقه اعزام نشدم و از کورس سهمیه جاماندم.این هم از المپیک توکیو که باوجود گرفتن سهمیه نتوانستم در توکیو مسابقه دهم. این اتفاقات برایم خیلی تلخ بود وواقعاً سخت است که بهترین سال‌های جوانی و دوران قهرمانی‌ام را اینگونه سپری کنم. من به رفع تعلیق جودو و بهبود اوضاع امیدوارم و قطعاً اگر امید نداشتم به ورزش حرفه‌ای ادامه نمی‌دادم.امیدوارم جودو از تعلیق دربیاید و شرایط طوری پیش رود که بتوانم در المپیک 2024 پاریس مدال بگیرم و کلکسیونم را با مدال المپیک تکمیل کنم.»
او در پاسخ به این سؤال که فکر رفتن از ایران به سرش نزده است، می‌گوید: «اگر قرار بود از ایران بروم، 4سال پیش می‌رفتم. پدرم حین مسابقات من به‌خاطر فشار بالا ایست قلبی کرد و از دنیا رفت. حالا من سرپرست خانواده‌ام هستم و آنها برایم همه جوره اولویت دارند بنابراین به رفتن از ایران فکر نمی‌کنم.» ملی‌پوش جودو معتقد است ورزش با بی‌تدبیری مسئولان رو به نابودی است: «من در انتهای ورزش قهرمانی هستم و احتمالاً تا المپیک پاریس، در کورس قهرمانی بمانم.من که تمام شدم حداقل به فکر ورزشکاران جوان باشند. »