سهم گاز در سبد سوخت نیروگاه‌ها

ادامه از صفحه 5
به طور کلی در حال حاضر سه سوخت عمده در نیروگاه‌های حرارتی مصرف می‌شود که عبارتند از «گازوئیل» و «نفت کوره» و «گاز طبیعی». ترکیب این سوخت‌ها در مقاطع مختلف زمانی در طول سال‌های اخیر تغییراتی را تجربه کرده و بعضاً حساسیت‌های مهمی را نیز در سطح افکار عمومی جامعه برانگیخته است.
براساس آمارهای موجود میزان گاز مصرفی نیروگاه‌های کشور که در آبان‌ماه سال 1399 در حدود 4.900 میلیون مترمکعب بود، در آبان سال 1400 به حدود 5.700 میلیون متر مکعب رسیده است که نشان‌دهنده تأمین بیشتر گاز در قیاس با مقطع مشابه سال گذشته بوده است. این افزایش مصرف گاز در بخش نیروگاهی حداقل از دو ناحیه واجد تأثیرات مثبت است. ابتدا از ناحیه‌ تأثیرات مساعد آن بر محیط‌زیست و دیگری از ناحیه‌جلوگیری از ضرر اقتصادی بابت مصرف انواع سوخت‌ مایع.
ضرر اقتصادی که نتیجه جایگزینی سوخت مایع در مصرف نیروگاه‌ها است آن‌گاهی واقع می‌شود که دولت فرآورده‌های نفتی پالایش شده فوق (نفت کوره و گازوئیل) را به قیمت‌های واقعی (مثلاً فوب) از شرکت‌های پالایشی خریداری کرده اما آن را به قیمت‌های بسیار اندک در اختیار نیروگاه‌ها قرار می‌دهد و این مابه‌التفاوت در واقع ضرر حسابداری این فرایند است. البته ضرر اقتصادی دولت از مصرف سوخت مایع در نیروگاه‌ها به همین جا خلاصه نمی‌شود و در امتداد فرایند عملیاتی تولید برق در قالب توزیع برق یارانه‌ای نیز دولت را متحمل هزینه مالی می‌کند.
نامطلوب بودن این وضعیت دولت‌ را متقاعد می‌کند تا با اتخاذ سیاست‌های مبتنی بر سرمایه‌گذاری و فعالیت در پروژه‌های عمرانی با رویکرد افزایش ظرفیت تولید گاز و ارائه بسترهای لجستیکی لازم از مصرف سوخت‌های مایع بکاهد و نیروگاه‌ها و سایر صنایع را به سمت مصرف گاز طبیعی سوق دهد.
این افزایش تولید گاز و افزایش سهم آن از سبد سوخت مصرفی کشور چنان‌که ذکر شد؛ آثار و تبعات مثبت بسیار مهم و قابل‌توجهی را در بخش‌های اقتصادی، محیط‌زیستی، اجتماعی و... برجای می‌گذارد. به طور کلی کاهش واردات و افزایش درآمد سالانه‌ صادرات فرآورده‌های نفتی، صرفه‌جویی قابل ملاحظه اقتصادی ناشی از جایگزینی و کاهش واردات، توسعه‌ زیرساخت‌های صنعتی و افزایش رونق اقتصادی در اقصی نقاط کشور، افزایش ضریب ایمنی عرضه انرژی و ارتقای سهم گاز در سبد انرژی مصرفی کشور را می‌توان از این جمله برشمرد.