بالاتر از خطر

محمد بلوری
روزنامه‌نگار
با فرا رسیدن روز خبرنگار بی‌اختیار به یاد مصایب و مشکلاتی می‌افتیم که یک سال به مطبوعات بالاخص خبرنگاران گذشته است. درحالی که همچنان در انتظار روشنی امیدوارکننده‌ای هستیم که از دریچه‌ای ناپیدا در ورای همه تاریکی‌های طاقت سوز و دیرپای مطبوعات بر ما بتابد. روزنامه‌ها با کسب تیراژ جایگاه واقعی خود را متناسب با جمعیت کشور پیدا کنند و خبرنگاران به آنچه از نظر رفاهی و موقعیت اجتماعی سزاوار هستند برسند. روزنامه‌ها امروزه با گرانی روزافزون ملزومات چاپ و انتشار از جمله کاغذ مورد نیاز روبه‌رو هستند که اخیراً قیمت کاغذ در بازار جهانی با موج فزاینده‌ای روبه‌رو شده که با توجه به کاهش ارزش ریالی دلار، قیمت کاغذ وارداتی مورد مصرف مطبوعات در سال‌جاری بشدت افزایش خواهد یافت. آن‌گونه که مدیران برخی از روزنامه‌ها احتمالاً قادر به ادامه انتشار نخواهند بود مگر اینکه اقدام به تعدیل نیرو کنند و تعدادی از خبرنگاران به جمع همکاران بیکار‌شده‌شان بپیوندند. در حالی که خبرنگاران شاغل در بسیاری از نشریات با وجود گرانی روزافزون، مایحتاج زندگی و کاهش ارزش پول مان با همان حقوق حداکثر سه یا چهار میلیونی در ماه ناگزیر به کار ادامه می‌دهند و مدیران به بهانه گرانی روزافزون ملزومات چاپ و انتشار روزنامه حاضر به افزایش حقوق ماهانه‌شان نیستند.
این در حالی است که بیشتر خبرنگاران و تعدیل‌شدگان سرپرست خانواده هستند. به‌خاطر داشته باشیم در این روزها که تعداد قربانیان و مبتلایان به هیولای کرونا روز به روز به طور هولناکی رو به افزایش است خبرنگاران در حقیقت برای تهیه خبر و گزارش درگیر فعالیتی بالاتر از خطر هستند و ناگزیرند در تماس با افراد مختلف با بیم ابتلا به کرونا مأموریت خبری‌شان را انجام دهند تا حاصل تلاش پرخطرشان را برای چاپ در روزنامه‌ها آماده کنند. هرچند روزنامه ایران و یکی دو روزنامه دیگر بسیاری از خبرنگاران خود را ملزم به دورکاری کرده‌اند اما کارکنان فنی و دیگر بخش‌ها ناگزیر ملزم به حضور در محیط کارشان در روزنامه هستند.
در پایان هرچند روزنامه‌ها و عدم اقبال مردمی از نشریات با مشکلاتی مواجه است اما باید گفت این مشکلات از فاجعه مرگبار کرونا، همچنان پایدارتر خواهد بود و پرداختن به آنها فرصت دیگری می‌طلبد.