انتخابات 1400، دولت میانجی و سیاستگذاری میاندارانه

ادامه از صفحه اول
در چنین شرایطی باید عنوان کرد برای بسط و گسترش رفاه و عدالت اجتماعی و توزیعی و رفع نابرابری‌ها، برای مقابله با فقر و نابرابری، برای ایجاد امید و اعتماد عمومی، رویکرد سیاستگذاری میاندارانه یک ضرورت است.
میانداری همچنین از این نظر که به شناسایی طرف‌های تعارض در فرایندهای گفت‌و‌گو محور می‌پردازد، نقش تسکین دهنده و آرامش بخش نیز دارد. به‌همین دلیل میانداری، یک روش مدیریتی متفاوت است که می‌تواند در عین حالی‌که نظر به حل یک چالش و تعارض خاص دارد، از خلال گفت‌و‌گو به جمع‌آوری اطلاعات و داده‌ها برای شناسایی ظرفیت‌ها و خلل‌ها در عرصه سیاستگذاری بپردازد. از همین رو یک سیاستگذاری میاندارانه می‌تواند در عین هدفمند بودن و نظر به گروه‌های خاص بودن، رویکردی عام به ظرفیت‌ها و چالش‌های اجتماع نیز داشته باشد.
همچنین با روش میاندارنه، گروه‌های هدف سیاست‌ها نیز به درک و فهمی واقعی از توانایی‌ها و چالش‌های احتمالی طرف دولتی می‌رسند. این فهم به آماده نمودن ذهنی بخش‌های مختلف شهروندان در پذیرش و انطباق با سیاست‌ها کمک شایانی می‌کند.
این گونه سیاستگذاری که منطبق بر حق مشارکت شهروندان در تصمیم گیری‌ها است، از آنجایی که برآمده از میانگین نظرات گروه‌های مختلف در خصوص موضوعاتی سیاستی است در اجرا کمتر چالش برانگیز خواهد شد و از شکل‌گیری منازعات و تعارضات بسیاری می‌تواند جلوگیری نماید.
در چارچوب مطالب فوق الذکر این گزاره قابل دفاع است «که در شرایط فعلی کشور اصلی‌ترین دغدغه مردم پاسخگویی حاکمیت و دولت به مسائل مرتبط با جان و سلامتشان و کنترل و کاهش آثار گسترده اقتصادی اجتماعی روانی ، شوک‌های متعدد وارد آمده به جامعه است. «در این راستا می‌توان ادعا کرد که مردمی که عزم مشارکت دارند در انتخابات آتی به فردی اقبال خواهند داشت که بتواند به‌عنوان یک رئیس‌جمهوری میانجی بین مردم و دولت، بین دولت و سایر نهادها، بین جریانات سیاسی و حتی بین مردم و مردم مصلحانه نقش آفرینی کند و با اتخاذ یک رویکرد سیاستگذاری مبتنی بر میانداری ابتدا صلح و آرامش را در جامعه حاکم کند و سپس به حل مسائل و چاره‌جویی برای مشکلات بپردازد.