سیزده، سرخط زندگی است

 در حوزه بزرگسالان کمابیش مجلاتی در زمینه فرهنگ و هنر و ادبیات پیدا می‌شود اما اگر بخواهید دنبال مجله‌‌ای برای فرزند نوجوان خود باشید که سویه‌های فرهنگی و هنری داشته باشد کار کمی بیخ پیدا می‌کند. مسأله این‌جاست که به دلایل بسیار موجه و غیرموجه حوزه مکتوب ما در این زمینه ضعف و خلأ عمیق در این بخش وجود دارد که جز با وارد گود شدن نهادهای فرهنگ و مؤسسه‌های خصوصی و غیرخصوصی و البته تیم آگاه و محیط به این حوزه، پرنخواهد شد.
 یکی از نوقدم‌هایی که به تازگی پابه ‌این عرصه گذاشت مجله «سیزده» است که صاحب‌امتیاز، مدیر مسئول و سردبیر آن زکیه شادلو است و تحریریه‌ای حرفه‌ای و البته با کیفیت چاپ و طراحی گرافیک بسیار بالایی آن را برای نوجوانان سرزمین‌مان تدارک دیده است. اولین شماره این مجله که به تازگی منتشر شده چنین عنوانی دارد.
سردبیر مجله درباره انتخاب چنین عنوانی می‌نویسد: «نمایشنامه «بالاخره این زندگی مال کیه» اثری از برایان کلارک است که در اصل برای اجرا در تلویزیون نوشته شد اما پس از روبه‌رو شدن با موفقیت‌های بسیار زیاد و اجرا شدن در کشورهای مختلف و همچنین ساخته شدن فیلمی بر اساس آن به‌صورت کتاب نیز منتشر شد. در ایران این کتاب با ترجمه احمد کسایی‌پور در انتشارات کارنامه منتشر شده و با کارگردانی اشکان خیل‌نژاد روی صحنه نمایش رفته و عنوان پرونده شماره اول مجله ماست. «سیزده» در انتخاب پرونده‌ها برای هر شماره تلاش می‌کند از عنوان یک کتاب، فیلم یا یک اثر هنری وام گرفته و برای آن عناوین بازتولید کند. عنوان شماره اول با پیشنهاد و همفکری تیم نوجوان تحریریه انتخاب شد، چرا که این نوجوانان تلاش می‌کنند در مالکیت زندگی خود نقش مهمی ایفا کنند و در این راستا دست به تلاش بزنند.
این بچه‌ها به نوعی با شعار «بالاخره این زندگی مال کیه» مخاطب را به یک چالش دعوت کرده‌اند، مخاطب نوجوان را دعوت به چالش حضور در یک رسانه و مخاطب بزرگسال را دعوت به دیدن و شنیدن صدای نسلی نو که قرار است عمیق‌تر بیندیشد و جسورانه‌تر بیان کند.» نکته جالب و قابل تحسین اینکه تحریریه این مجله را نوجوان‌ها تشکیل می‌دهند و چهره‌های شناخته شده‌ای که روزگاری نوجوانانی پرشور بودند هم در کنار آنها حضور دارند و به تیم «سیزده» مشاوره می‌دهند. در این شماره، یادداشت‌هایی خواندنی روی کاغذ آمده از جمله «پرویز»، «کریم‌خان تقاطع ایرانشهر»، «تو چراغ خود برفروز»، «بنویسیم یا منتظر بمانیم کسی بیاید.»