خاطرات 453 روز حضور در کاخ سفید
اتاقی که در آنجا اتفاق افتاد
جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی
تشدید فشارها بر مادورو
من که با بازگشت موفقیتآمیز گوایدو به کشورش احساس خوشبینی و شعف میکردم آماده شدم تا حد ممکن بر دولت مادورو فشار وارد کنم و کار خود را با اعمال تحریمها بر کل دولت او و اقدامات بیشتری علیه بخش بانکداری این کشور آغاز کردم که همه آنها اقداماتی بود که باید در ماه ژانویه انجام میشد و در نهایت در این مقطع توانستیم همه آنها را اعمال کنیم. در نشست کمیته مدیران شورای امنیت ملی که به منظور بررسی طرحهای مربوط به ونزوئلا تشکیل شد، منوچین باز هم مقاومت کرد اما تحت فشار دیگر اعضای کمیته قرار گرفت و پِری مؤدبانه به او توضیح داد که چگونه بازارهای نفت و گاز در واقع در سطح بینالمللی فعالیت میکنند. کودلو و راس نیز تحلیلهای اقتصادی منوچین را به چالش کشیدند و حتی کریستین نیلسن در حمایت از تحریمهای سختگیرانهتر وارد بحث شد. پمپئو عمدتاً ساکت بود. من دوباره تأکید کردم: ما فقط دو گزینه در ونزوئلا پیش روی خود داریم: پیروزی یا شکست. من با مقایسه اوضاع ونزوئلا با بحران کانال سوئز در سال 1965، گفتم باید مادورو را محدود کنیم که به شکل مشهودی موتور منوچین را روشن کرد. او نگران این بود که اقدامات ما در بخش بانکداری بر سیستم کارتهای اعتباری «ویزا» و «مسترکارت» لطمه وارد کند و میخواست این سیستم را برای به اصطلاح «روز بعد» (یا همان ایام پس از سقوط مادورو) سر پا نگه دارد. من نیز همچون ریک پری و کودلو گفتم که اگر فشار بر دولت مادورو را به شکل قابل توجهی افزایش ندهیم، «روز بعدی» وجود نخواهد داشت و هر چه زودتر این کار را انجام دهیم بهتر است. این یک فعالیت دانشگاهی نبودکه به بحثهای نظری احتیاج داشته باشد. با توجه به این که منوچین نسبت به آسیب دیدن مردم عادی ونزوئلا ابراز نگرانی میکرد، اشاره کردم که مادورو تا همین حالا هم بیش از 40 نفر را در دور جدید اعتراضات مخالفان کشته است و صدها هزار نفر از مردم عادی ونزوئلا هر بار که برای اعتراض به خیابانها میروند جان خود را به خطر میاندازند. آنها در این شرایط به «ویزا» و «مسترکارت» فکر نمیکنند! فقیرترین مردم ونزوئلا اصلاً کارت «ویزا» یا «مسترکارت» ندارند و تا همین حالا هم بهدلیل فشارهای ناشی از اقتصاد فروپاشیده کشورشان، در حال له شدن هستند. در آن کشور، واقعاً انقلابی در جریان بود و منوچین به کارتهای اعتباری فکر میکرد! در پایان روز هفتم مارس، گزارشهایی را درباره قطع سراسری برق در ونزوئلا شنیدیم که این مشکل تحت تأثیر وضعیت ضعیف شبکه سراسری برق آن کشور تشدید شد. اولین موضوعی که به ذهنم رسید این بود که گوایدو یا فرد دیگری تصمیم گرفته اوضاع را تحت کنترل بگیرد. اما دلیل آن هر چه که بود، دامنه و طول مدت خاموشیها، به مادورو آسیب میرساند و نشانه یک فاجعه بزرگی بود که حکومت برای مردم خودش ایجاد کرده بود. گزارشها درباره تأثیرات خاموشیها بسیار کند به دست ما میرسید که علت آن هم عمدتاً اختلال شدید در وضعیت مخابراتی ونزوئلا بود. اطلاعاتی که ما کسب میکردیم نشان میداد هر روز که میگذرد خرابی و ویرانی تشدید میشود. تقریباً همه کشور گرفتار خاموشی و قطع برق شده بود و فرودگاه کاراکاس نیز تعطیل بود. بهنظر میرسید که نیروهای امنیتی ناپدید شدهاند. گزارشهایی درباره دزدی و غارت منتشر میشد و اعتراضات سنتی با کوبیدن بر قابلمههای خالی بار دیگر از سر گرفته شده بود و کاملاً نارضایتی مردم را از حکومت نشان میداد. این آسیب تا چه اندازه بد بود؟ ما ماهها بعد فهمیدیم که یک هیأت خارجی بازدید کننده از ونزوئلا به این نتیجه رسیده که زیرساختهای تولید برق در آن کشور حتی «قابل تعمیر و بازسازی» نیست.
تشدید فشارها بر مادورو
من که با بازگشت موفقیتآمیز گوایدو به کشورش احساس خوشبینی و شعف میکردم آماده شدم تا حد ممکن بر دولت مادورو فشار وارد کنم و کار خود را با اعمال تحریمها بر کل دولت او و اقدامات بیشتری علیه بخش بانکداری این کشور آغاز کردم که همه آنها اقداماتی بود که باید در ماه ژانویه انجام میشد و در نهایت در این مقطع توانستیم همه آنها را اعمال کنیم. در نشست کمیته مدیران شورای امنیت ملی که به منظور بررسی طرحهای مربوط به ونزوئلا تشکیل شد، منوچین باز هم مقاومت کرد اما تحت فشار دیگر اعضای کمیته قرار گرفت و پِری مؤدبانه به او توضیح داد که چگونه بازارهای نفت و گاز در واقع در سطح بینالمللی فعالیت میکنند. کودلو و راس نیز تحلیلهای اقتصادی منوچین را به چالش کشیدند و حتی کریستین نیلسن در حمایت از تحریمهای سختگیرانهتر وارد بحث شد. پمپئو عمدتاً ساکت بود. من دوباره تأکید کردم: ما فقط دو گزینه در ونزوئلا پیش روی خود داریم: پیروزی یا شکست. من با مقایسه اوضاع ونزوئلا با بحران کانال سوئز در سال 1965، گفتم باید مادورو را محدود کنیم که به شکل مشهودی موتور منوچین را روشن کرد. او نگران این بود که اقدامات ما در بخش بانکداری بر سیستم کارتهای اعتباری «ویزا» و «مسترکارت» لطمه وارد کند و میخواست این سیستم را برای به اصطلاح «روز بعد» (یا همان ایام پس از سقوط مادورو) سر پا نگه دارد. من نیز همچون ریک پری و کودلو گفتم که اگر فشار بر دولت مادورو را به شکل قابل توجهی افزایش ندهیم، «روز بعدی» وجود نخواهد داشت و هر چه زودتر این کار را انجام دهیم بهتر است. این یک فعالیت دانشگاهی نبودکه به بحثهای نظری احتیاج داشته باشد. با توجه به این که منوچین نسبت به آسیب دیدن مردم عادی ونزوئلا ابراز نگرانی میکرد، اشاره کردم که مادورو تا همین حالا هم بیش از 40 نفر را در دور جدید اعتراضات مخالفان کشته است و صدها هزار نفر از مردم عادی ونزوئلا هر بار که برای اعتراض به خیابانها میروند جان خود را به خطر میاندازند. آنها در این شرایط به «ویزا» و «مسترکارت» فکر نمیکنند! فقیرترین مردم ونزوئلا اصلاً کارت «ویزا» یا «مسترکارت» ندارند و تا همین حالا هم بهدلیل فشارهای ناشی از اقتصاد فروپاشیده کشورشان، در حال له شدن هستند. در آن کشور، واقعاً انقلابی در جریان بود و منوچین به کارتهای اعتباری فکر میکرد! در پایان روز هفتم مارس، گزارشهایی را درباره قطع سراسری برق در ونزوئلا شنیدیم که این مشکل تحت تأثیر وضعیت ضعیف شبکه سراسری برق آن کشور تشدید شد. اولین موضوعی که به ذهنم رسید این بود که گوایدو یا فرد دیگری تصمیم گرفته اوضاع را تحت کنترل بگیرد. اما دلیل آن هر چه که بود، دامنه و طول مدت خاموشیها، به مادورو آسیب میرساند و نشانه یک فاجعه بزرگی بود که حکومت برای مردم خودش ایجاد کرده بود. گزارشها درباره تأثیرات خاموشیها بسیار کند به دست ما میرسید که علت آن هم عمدتاً اختلال شدید در وضعیت مخابراتی ونزوئلا بود. اطلاعاتی که ما کسب میکردیم نشان میداد هر روز که میگذرد خرابی و ویرانی تشدید میشود. تقریباً همه کشور گرفتار خاموشی و قطع برق شده بود و فرودگاه کاراکاس نیز تعطیل بود. بهنظر میرسید که نیروهای امنیتی ناپدید شدهاند. گزارشهایی درباره دزدی و غارت منتشر میشد و اعتراضات سنتی با کوبیدن بر قابلمههای خالی بار دیگر از سر گرفته شده بود و کاملاً نارضایتی مردم را از حکومت نشان میداد. این آسیب تا چه اندازه بد بود؟ ما ماهها بعد فهمیدیم که یک هیأت خارجی بازدید کننده از ونزوئلا به این نتیجه رسیده که زیرساختهای تولید برق در آن کشور حتی «قابل تعمیر و بازسازی» نیست.
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه