انتخابات یازدهمین دوره ریاستجمهوری
پیروزی امید
سال1392 یکی از سال های پر حادثه سیاسی در دوران بعد از انقلاب است، سالی که یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری برگزار و در جریان آن، آیتالله اکبر هاشمی رفسنجانی (رئیس 3 دوره مجلس شورای اسلامی، رئیسجمهوری 2 دوره، رئیس مجلس خبرگان و رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام) از سوی شورای نگهبان برای کاندیداتوری انتخابات ریاست جمهوری رد صلاحیت شد.
وب سایت آیتالله رفسنجانی در بخش تاریخ نگار درباره تصمیم آیتالله هاشمی رفسنجانی برای ثبت نام در انتخابات ریاست جمهوری نوشته است: «21 اردیبهشت 1392 اکبر هاشمی بهدلیل درخواستهای متعدد مردم و برخی علما و سیاسیون که از او برای ثبتنام در انتخابات ریاستجمهوری دعوت شد، سرانجام تصمیم به ثبتنام گرفت و بعد از ثبتنام هم از انصراف دادن حسن روحانی جلوگیری کرد. 2 پیغام از سوی شورای نگهبان توسط حسن روحانی و علی لاریجانی به او رسید که از انتخابات انصراف بدهد اما حاضر نشد انصراف بدهد و گفت درصورت رد صلاحیت اعتراض نمیکند.»
با اعلام رسمی اسامی کاندیداهای ریاست جمهوری از سوی شورای نگهبان، آیتالله هاشمی رفسنجانی به نبود نام خود در فهرست نهایی و تأیید صلاحیت شدهها، اعتراضی نکرد.
از میان ۲۸ نامزد سرشناس که در یازدهمین انتخابات ریاست جمهوری نامنویسی کرده بودند ۸ نفر را شورای نگهبان تأیید صلاحیت کرد. در میان اسامی حذفشدگان بجز آیتالله هاشمی رفسنجانی، نامهای دیگری مانند اسفندیار رحیم مشایی (رئیس دفتر سابق محمود احمدی نژاد)، ابراهیم اصغرزاده، منوچهر متکی، مسعود پزشکیان و محمد شریعتمداری هم دیده میشدند.
رقابت اصلی
حسن روحانی، سعید جلیلی، محمدباقر قالیباف، علیاکبر ولایتی، محسن رضایی، سید محمد غرضی، غلامعلی حداد عادل و محمدرضا عارف 8 نامزد نهایی یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری بودند که البته با کنارکشیدن عارف و حداد عادل تعداد رقبا به 6 نفر رسید.
با برگزاری انتخابات در روز جمعه 24 خرداد 1392 حسن روحانی با حمایت آیتالله هاشمی رفسنجانی و جریان اصلاحات با 18 میلیون و 613 هزار و 329 رأی کلید پاستور را در دست گرفت و رئیسجمهوری شد. در این دوره از انتخابات محمد باقر قالیباف 6 میلیون و 77 هزار و 292 رأی کسب کرد.
آیتالله هاشمی رفسنجانی با وجود رد صلاحیت انتخابات دوره یازدهم را «برگشت به راه اعتدال و عقلانیت» خواند.
آیتالله خامنهای رهبر معظم انقلاب 10 روز بعد از برگزاری انتخابات در تاریخ 5 تیر در دیدار با مسئولان قوه قضائیه درباره حضور مردم فرمودند: «معنای حضور مردم این بود که به سرنوشت کشور علاقهمندند؛ به نظام جمهوری اسلامی، که این انتخابات جزو ارکان و متون آن است، علاقهمندند؛ به دستگاههای برگزارکننده انتخابات چه مجری، چه ناظر، اعتماد دارند و امیدوار به حرکت مستمر پیشرونده کشورند. این مسأله اعتماد، نکته بسیار مهمی است. در کنار هوشمندی مردم، بصیرت مردم در این حضور، اعتماد عمومی هم نکته بسیار مهمی است. جالب اینجا است که ما به مردم عزیزمان عرض کردیم که خب مردم نظام شان را دوست میدارند، میآیند رأی میدهند؛ اما اگر احیاناً کسی هم هست که با نظام اسلامی خیلی دل صافی ندارد، اما برای کشورِ خودش و منافع کشور اهمیت قائل است، او هم بیاید. لابد بعضیها از این مجموعه بودند و آمدند. این نشاندهنده چیست؟ نشاندهنده این است که حتی کسانی که طرفدار نظام هم نیستند، به نظام اعتماد دارند؛ آنها هم می دانند که نظام جمهوری اسلامی منافع کشور را و عزت ملی را می تواند حفظ کند و از آن دفاع کند.»
امید تازه
با آغاز به کار حسن روحانی خیلی زود تغییرات و ریلگذاریهای جدید شروع شد و مهمترین نشانه آن انتخاب محمدجواد ظریف به عنوان وزیرخارجه و فرمانده تیم مذاکره هستهای با 5 قدرت جهانی و انتخاب رضا فرجیدانا به عنوان وزیر علوم (وزیر اصلاح طلبی که با نسل جوان و دانشگاهی ارتباط داشت) بود. تحولاتی که البته خیلی زود هم اثرات آن مشخص شد تا جایی که آذر 1392 ایران و گروه 1+5 وارد مرحله نگارش توافقی تاریخی شدند. سوم آذر توافق موقت هستهای میان وزرای امور خارجه 1+5 به همراه کاترین اشتون (نماینده عالی اتحادیه اروپا) به امضا رسید. طبق توافق ژنو ایران تعهد داد که سانتریفیوژها در تأسیسات هستهای افزایش پیدا نکند و غنیسازی در سطح 20 درصد متوقف شود و طرف مقابل نیز تحریمهای یکجانبه و چندجانبه علیه ایران در حوزههای طلا و فلزات گرانبها، فروش نفت خام، خودرو، صنایع پتروشیمی و قطعات هواپیما را به حالت تعلیق درآورد. همچنین 2/4 میلیارد دلار از پولهای بلوکه شده ایران بابت فروش نفت نیز آزاد و تحریمهای جدید هم وضع نشود.
وب سایت آیتالله رفسنجانی در بخش تاریخ نگار درباره تصمیم آیتالله هاشمی رفسنجانی برای ثبت نام در انتخابات ریاست جمهوری نوشته است: «21 اردیبهشت 1392 اکبر هاشمی بهدلیل درخواستهای متعدد مردم و برخی علما و سیاسیون که از او برای ثبتنام در انتخابات ریاستجمهوری دعوت شد، سرانجام تصمیم به ثبتنام گرفت و بعد از ثبتنام هم از انصراف دادن حسن روحانی جلوگیری کرد. 2 پیغام از سوی شورای نگهبان توسط حسن روحانی و علی لاریجانی به او رسید که از انتخابات انصراف بدهد اما حاضر نشد انصراف بدهد و گفت درصورت رد صلاحیت اعتراض نمیکند.»
با اعلام رسمی اسامی کاندیداهای ریاست جمهوری از سوی شورای نگهبان، آیتالله هاشمی رفسنجانی به نبود نام خود در فهرست نهایی و تأیید صلاحیت شدهها، اعتراضی نکرد.
از میان ۲۸ نامزد سرشناس که در یازدهمین انتخابات ریاست جمهوری نامنویسی کرده بودند ۸ نفر را شورای نگهبان تأیید صلاحیت کرد. در میان اسامی حذفشدگان بجز آیتالله هاشمی رفسنجانی، نامهای دیگری مانند اسفندیار رحیم مشایی (رئیس دفتر سابق محمود احمدی نژاد)، ابراهیم اصغرزاده، منوچهر متکی، مسعود پزشکیان و محمد شریعتمداری هم دیده میشدند.
رقابت اصلی
حسن روحانی، سعید جلیلی، محمدباقر قالیباف، علیاکبر ولایتی، محسن رضایی، سید محمد غرضی، غلامعلی حداد عادل و محمدرضا عارف 8 نامزد نهایی یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری بودند که البته با کنارکشیدن عارف و حداد عادل تعداد رقبا به 6 نفر رسید.
با برگزاری انتخابات در روز جمعه 24 خرداد 1392 حسن روحانی با حمایت آیتالله هاشمی رفسنجانی و جریان اصلاحات با 18 میلیون و 613 هزار و 329 رأی کلید پاستور را در دست گرفت و رئیسجمهوری شد. در این دوره از انتخابات محمد باقر قالیباف 6 میلیون و 77 هزار و 292 رأی کسب کرد.
آیتالله هاشمی رفسنجانی با وجود رد صلاحیت انتخابات دوره یازدهم را «برگشت به راه اعتدال و عقلانیت» خواند.
آیتالله خامنهای رهبر معظم انقلاب 10 روز بعد از برگزاری انتخابات در تاریخ 5 تیر در دیدار با مسئولان قوه قضائیه درباره حضور مردم فرمودند: «معنای حضور مردم این بود که به سرنوشت کشور علاقهمندند؛ به نظام جمهوری اسلامی، که این انتخابات جزو ارکان و متون آن است، علاقهمندند؛ به دستگاههای برگزارکننده انتخابات چه مجری، چه ناظر، اعتماد دارند و امیدوار به حرکت مستمر پیشرونده کشورند. این مسأله اعتماد، نکته بسیار مهمی است. در کنار هوشمندی مردم، بصیرت مردم در این حضور، اعتماد عمومی هم نکته بسیار مهمی است. جالب اینجا است که ما به مردم عزیزمان عرض کردیم که خب مردم نظام شان را دوست میدارند، میآیند رأی میدهند؛ اما اگر احیاناً کسی هم هست که با نظام اسلامی خیلی دل صافی ندارد، اما برای کشورِ خودش و منافع کشور اهمیت قائل است، او هم بیاید. لابد بعضیها از این مجموعه بودند و آمدند. این نشاندهنده چیست؟ نشاندهنده این است که حتی کسانی که طرفدار نظام هم نیستند، به نظام اعتماد دارند؛ آنها هم می دانند که نظام جمهوری اسلامی منافع کشور را و عزت ملی را می تواند حفظ کند و از آن دفاع کند.»
امید تازه
با آغاز به کار حسن روحانی خیلی زود تغییرات و ریلگذاریهای جدید شروع شد و مهمترین نشانه آن انتخاب محمدجواد ظریف به عنوان وزیرخارجه و فرمانده تیم مذاکره هستهای با 5 قدرت جهانی و انتخاب رضا فرجیدانا به عنوان وزیر علوم (وزیر اصلاح طلبی که با نسل جوان و دانشگاهی ارتباط داشت) بود. تحولاتی که البته خیلی زود هم اثرات آن مشخص شد تا جایی که آذر 1392 ایران و گروه 1+5 وارد مرحله نگارش توافقی تاریخی شدند. سوم آذر توافق موقت هستهای میان وزرای امور خارجه 1+5 به همراه کاترین اشتون (نماینده عالی اتحادیه اروپا) به امضا رسید. طبق توافق ژنو ایران تعهد داد که سانتریفیوژها در تأسیسات هستهای افزایش پیدا نکند و غنیسازی در سطح 20 درصد متوقف شود و طرف مقابل نیز تحریمهای یکجانبه و چندجانبه علیه ایران در حوزههای طلا و فلزات گرانبها، فروش نفت خام، خودرو، صنایع پتروشیمی و قطعات هواپیما را به حالت تعلیق درآورد. همچنین 2/4 میلیارد دلار از پولهای بلوکه شده ایران بابت فروش نفت نیز آزاد و تحریمهای جدید هم وضع نشود.
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه