خاطرات 453 روز حضور در کاخ سفید
اتاقی که در آنجا اتفاق افتاد
جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی
آشوب در ونزوئلا
پنس گفت ونزوئلا بسیار از حمایت ایالات متحده خوشحال است و با توجه به خطری که ما کرده بودیم، همکاری نزدیکی با ما خواهد داشت. حس میکردم که این واکنش گوایدو رضایت ترامپ را جلب خواهد کرد. بعد از این تماس تلفنی، روی میز پنس خم شدم تا با او دست بدهم و در همان حال گفتم: «این یک لحظه تاریخی است.»او پیشنهاد کرد برای توجیه ترامپ به اتاق بیضی برویم و با توجه به این که ترامپ کاملاً از نتیجه خوشحال بهنظر میرسید، امیدوار بود او روز بعد بیانیهای را در حمایت از گوایدو صادر کند.
ترامپ حدود ساعت 9 و 25 دقیقه صبح 23 ژانویه با من تماس رفت تا بگوید متن پیشنویس بیانیهای که قرار است همزمان با لغو رسمی قانون اساسی ونزوئلا از سوی مجلس ملی این کشور علیه مادورو صادر شود، «زیبا» است و افزود: «من تقریباً هیچ وقت این گونه از چیزی تعریف نمیکنم»، از او تشکر کردم و گفتم او را در جریان خبرها قرار خواهیم داد. گوایدو (بر اساس اعلام سفارت ما در کاراکاس که بزرگترین سفارتخانه در طول تاریخ حکومت 21 ساله چاوز و مادورو محسوب میشود) در مقابل جمعیت عظیمی در کاراکاس حاضر شد و بهعنوان رئیس جمهوری موقت سوگند خورد. تصمیمات گرفته شده بود و امکان بازگشت از آنها وجود نداشت. پنس وارد دفتر من شد و با خوشحالی با هم دست دادیم و فوراً بیانیه ترامپ را منتشر کردیم. ما از اعزام قریب الوقوع نیروها به خیابانها ترس داشتیم اما اتفاقی رخ نداد (هرچند که گزارشها نشان میداد که اعضای کلکتیووس، شبه نظامیان مسلح حامی مادورو شبانه چهارنفر از معترضان را کشتهاند). سفیر ما در کاراکاس استوارنامه خود را به دولت جدید گوایدو تقدیم کرد و سفیران کشورهای عضو گروه لیما نیز به نشانه حمایت، همین کار را کردند. من عصر همان روز حدود ساعت شش و نیم ترامپ را در جریان اتفاقات آن روز قرار دادم و به نظر میرسید که او بر موضع خود استوار است.
روز بعد، پادرینو وزیر دفاع ونزوئلا و جمعی از ژنرالهای نظامی، کنفرانس خبری برگزار کردند تاوفاداری خود را نسبت به مادورو ابراز کنند که از نظر ما اتفاق خوبی نبود اما تا این لحظه در فعالیت واقعی ارتش بازتاب چندانی نداشت. مخالفان بر این باور بودند که 80 درصد یا حتی بیشتر از مقامات ارتش و همچنین افسران جوانی که خانوادههایشان همان سختیهای مردم عادی را تحمل میکنند، از دولت جدید پشتیبانی خواهند کرد، هرچند با توجه به ماهیت استبدادی حکومت مادورو، تأیید این ادعا امکان پذیر نبود اما گوایدو مدام ادعا میکرد که در مجموع از سوی 90 درصد از جمعیت ونزوئلا حمایت میشود. با این حال افسران نظامی ارشد از جمله همان کسانی که در کنفرانس خبری شرکت داشتند، طی سالها حکومت چاویستا (معتقدان به چاوز)، به اندازه کافی فاسد شده بودند که ممکن بود نتوانند اتحاد خود را با مخالفان حفظ کنند. از سوی دیگر، آنها به نظامیان در پادگانهای تحت فرمان خود دستور نداده بودند شورشها را سرکوب کنند زیرا احتمالاً بیم آن را داشتند که این دستور با نافرمانی مواجه شود؛ موضوعی که میتوانست به پایان حکومت منجر شود. «جرمی هانت» وزیر خارجه بریتانیا که به واشنگتن سفر کرده بود از همکاری با ما درباره اقداماتی که کشورش میتوانست به کار بندد، از جمله در زمینه توقیف ذخایر طلای ونزوئلا نزد «بانک مرکزی انگلیس»، راضی بود تا مادورو نتواند با فروش آن، حکومت خود را سرپا نگه دارد. اینها اقدامات ما برای اعمال فشار مالی بر مادورو بود. از پمپئو خواستم وزارت خارجه را وادار کند تا کاملاً از تلاشها علیه شرکت نفت دولتی ونزوئلا حمایت کند. نگران بودم که منوچین هنوز هم از فشار بر این بخش خودداری کند و پمپئو با این درخواست موافقت کرد. پمپئو همچنین نگران نشانههایی از سوی مادورو در تشویق شبه نظامیان برای تهدید کارکنان سفارت امریکا بود و گفت که ترامپ هم همین نگرانی را دارد.
اولین نشانههای نگران کننده از سوی ترامپ بعد از ظهر همان روز بعد از ساعت هشت و نیم شب بروز کرد. ترامپ تماس گرفت و با اشاره به ونزوئلا گفت: «موضع فعلیمان را در قبال این کشور دوست ندارم» او نگران کنفرانس مطبوعاتی پادرینو بود و گفت «همه ارتش (ونزوئلا) پشت او است.» و بعد گفت: «من همیشه گفتهام که مادورو سفت و سخت است. تا قبل از این کسی درباره این بچه (اشاره به گوایدو) چیزی نشنیده بود» و «روسها بیانیههای خشنی را منتشر کردهاند.»
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه