لاشه‌خواری عقاب‌های دریایی دم سفید آژیر قرمز میانکاله را به صدا درآورد

مرگ دوباره به جان چنگرها و فلامینگوها افتاد


زهرا کشوری
خبرنگار
عقاب‌های دریایی دم سفید دوباره بالای تالاب بین‌المللی میانکاله به چرخش درآمدند. چرخیدن نابهنگام آنها نوید خبری شوم را می‌دهد؛ مرگ پرندگان یکی از مهم‌ترین باراندازهای جهانی. زمستان فصل مهاجرت پرندگان به این بارانداز است. عقاب‌های دریایی دم سفید لاشه‌خواری می‌کنند. این اولین آژیر قرمز تالاب میانکاله بود که امسال برای دومین سال پیاپی به صدا درآمد. از 10 بهمن تا 14 بهمن 839 لاشه جمع آوری شده است.
از مرگ چندین هزار بالی پرندگان در میانکاله به مرگ صورتی یاد می‌کنند. این مرگ رنگی به‌دلیل رنگ زیبای فلامینگوهاست. اما بیشترین تلفات را مثل سال گذشته چنگرها داده‌اند. بعد از چنگرها، فلامینگوهای میانکاله‌اند که به دام مرگ افتاده‌اند.
سال گذشته براساس آماری که ابراهیمی کارنامی مدیرکل محیط زیست مازندران به «ایران» می‌دهد میانکاله به سوگ 38 هزار بال پرنده نشست. سال پیش فصل مهاجرت تمام شد و با رفتن پرندگان دفتر مرگ‌های پرشمار بر پهنه این تالاب بسته شد. اطلاع‌رسانی درباره مرگ پرندگان مهاجر امسال نیز همان مسیر سال گذشته را می‌پیماید.
سال گذشته آنفلوانزا و نیوکاسل از اتهام  مرگ پرندگان مبرا شدند مثل امسال. نتایج و گزارش‌ها از مسمومیت پرندگان خبرداد و در نهایت بوتولیسم علت مرگ آنها اعلام شد. بیماری‌ای که در شرایط هوازی و کاهش سطح آب تالاب باعث رشد باکتری در جلبک‌هایی می‌شود که پرندگان از آن تغذیه می‌کنند.
هرچند سید بهمن نقیبی رئیس سازمان دامپزشکی کشور بیان علت مرگ‌های تازه پرندگان مهاجر میانکاله را به روزهای آتی موکول می‌کند اما دوباره هم روی بوتولیسم تمرکز کرده است. به احتمال قوی پاسخ همان پاسخ سال قبل است: مسمومیت غذایی براثر بوتولیسم. تا این سؤال پیش بیاید که چرا در دو سال اخیر مرگ و مسمومیت غذایی به کمین پرندگان مهاجر تالاب نشسته است؟ چه شرایطی باعث ایجاد بوتولیسم در این دو سال شده است؟ حسینعلی ابراهیمی کارنامی، پسروی دریا و خشکی ضلع غربی را یکی از دلایل احتمالی مرگ پرندگان می‌داند. این عامل نتایج آزمایشگاه دامپزشکی را تکمیل می‌کند. خشکی تالاب میانکاله و خلیج گرگان شرایط هوازی و تکثیر میکروب را به‌وجود می‌آورد.
مرگ و میر سال گذشته تا بندر ترکمن در بخش شرقی تالاب رفت. او وجود فاضلاب‌های صنعتی و کشاورزی را یکی از دلایل ایجاد بوتولیسم می‌داند. تالاب میانکاله 48 هزار هکتار است که 10 هزار هکتار آن خشک شده است. آیا راهی برای نجات پرندگان نیست؟ و قرار است بوتولیسم هر سال بخشی از میهمانان میانکاله را به کام مرگ بکشاند؟ ابراهیمی کارنامی انتقال آب به تالاب را یکی از راهکارهای پایان مرگ مهاجران میانکاله می‌داند. او چشم به انتقال آب نکا و تجن برای نجات ضلع غربی تالاب میانکاله دارد. جایی که دخالت‌های انسانی و پسروی دریا بستر مرگ را برای پرندگان آبزی گسترده است.
لایروبی کانال و انهار هم از دیگر اقداماتی است که محیط زیست مازندران برای نجات میانکاله و ساکنشان آغاز کرده.
ابراهیمی کارنامی، مرگ‌های دو سال اخیر را نتیجه چند دهه کم لطفی به تالاب بین‌المللی میانکاله می‌داند. تالابی که خود با مرگ و زندگی دست و پنجه نرم می‌کند. کارشناسان هنوز به راهکار مطمئنی برای نجات یکی از مهم‌ترین تالاب‌های کشور نرسیده‌اند.





آدرس مطلب http://old.irannewspaper.ir/newspaper/page/7559/11/568567/0
ارسال دیدگاه
  • ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
  • دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
  • از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
  • دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
captcha
انتخاب نشریه
جستجو بر اساس تاریخ
ویژه نامه ها