مرد علم و عمل

حمید میرزاده
استاد دانشگاه
از شمار دوچشم یک تن کم / وز شمار خرد هزاران بیش
دانشمند فرزانه مرحوم آقای دکتر «حسن حبیبی» از شمار خردمندان و فرهیختگان این مرز و بوم بود. اخلاق متواضعانه و صبر و شکیبایی او در کنار تفکر عالمانه و خدمات صادقانه‌اش شخصیتی کم‌نظیر و پرجاذبه از او ساخته بود. دکتر حبیبی با ژرف‌اندیشی و با نگاه عمیق فرهنگی کار می‌کرد و معتقد بود راه توسعه ایران از توسعه فرهنگی می‌گذرد. اثر انگشت سلیمانی و دم مسیحایی دکتر حبیبی در اغلب مجموعه‌های مهم علمی یا فرهنگی کشور بخوبی پیداست. مجموعه عظیم فرهنگستان‌های ایران، کتابخانه ملی ایران، بازسازی ساختمان قدیمی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران به‌عنوان اولین پردیس علمی دانشگاه، مجموعه عظیم بنیاد ایران‌شناسی و بنیاد امیرکبیر و بازسازی مجموعه‌های میراث فرهنگی ایران همه و همه نشانه روشن جدیت‌ها و پیگیری‌ها و دلواپسی‌ها و دلسوزی‌های این مرد بزرگ برای احیای ادب و فرهنگ ایران هستند. در کنار این همه اقدامات گرانسنگ و بنیادین، کتاب‌ها و آثار پژوهشی فخیم و نفیس وی مثل مجموعه بازارهای ایران، مجموعـــــه تقســـــیمات کشوری ایران، مجموعه شهرهای ایران و مجموعه اماکـــن مذهبــی ایـــران که اخیراً با همت بنیاد ایران‌شناسی به زیور طبع آراسته شده‌اند همگی نشان‌دهنده عظمت و استواری شخصیت دکتر حبیبی در پاسداری از عرصه‌های علمی و فرهنگی ایران است. در کارنامه پربار خدمات
با صفا و بی‌ریای او همکاری با شش دولت پس از انقلاب از نقطه‌های روشن و بارز حضور فعال او در تدبیر امور سیاسی ایران را می‌توان دید. او همیشه از سر اعتقاد و باور قلبی و به تعبیر ادبا از بن دندان و صدق دل بی‌صدا و فروتنانه کار می‌کرد. خوب است ناگفته نماند به‌عنوان همکار ایشان که سال‌های مدیدی در محضرشان درس می‌گرفتم، مدیری دقیق‌تر و به آیین‌تر و مؤثرتر و دل‌سوزتر از او برای توسعه ادب و فرهنگ ایران ندیدم و این پرواضح است که کارهای باعظمت و استوار او بدین خوبی و جاودانی که هر یک در جای خود یادگاران پربهایی برای ایران هستند، نمی‌تواند بدون تأییدات و استظهار الهی از این مرد شریف باشد. بی‌هیچ تردید و انکار، عملکرد این مرد علم و عمل حاکی از بزرگی و عظمت قدر و کثرت معرفت و خلوص نیت و صداقت محض و محض صداقت اوست. دکتر حبیبی فرزند اسلام و ایران و همیشه مایه مباهات ماست. او از مدیران پرفایده و کم‌هزینه برای کشور بود. امید است آنچه از قلم من از بیان والایی و فرخندگی مقام بالای دکتر حبیبی عزیز به ناتوانی باز ماند، به توانایی چشم و دل سایر همکاران ارجمند و نکته‌یاب او روشن شود.
این یادداشت همزمان در روزنامه اطلاعات نیز منتشر می شود.