دل ها برای تئاتر تنگ شده است

رضا آشفته
منتقد تئاتر
دوستی می گفت: خیلی دلم برای تئاتر تنگ شده برای همین سعی می‌کنم در جشنواره تئاتر فجر تا می‌توانم کار ببینم. برخلاف سال‌های گذشته که جشنوارۀ تئاتر فجر با درازا و پهنای بسیاری دیده می‌شد برخی از مخاطبان بازهم غر می‌زدند که هیچ کار خوبی نیست. امسال هم حکایت لنگه کفش در بیابان است، و مصداق بارز اهمیت دادن به هر نوع تئاتری است و کیفیت کار و نام و نشان کارگردان و نویسنده و بازیگران و کل گروه‌ها از رونق افتاده است؛ یعنی هدف خود تئاتر است و تئاتر دیدن فرصتی است که دوباره حال تئاتر بین‌ها کمی بهتر شود.
از میان چهره‌های شناخته و فعالان تئاتری می‌توان به این کارها اشاره کرد که در بخش میهمان حضور دارند: «نمایش «آژدهاک» به نویسندگی بهرام بیضایی و کارگردانی کیومرث مرادی، نمایش «ایوب خان» به نویسندگی و کارگردانی امیر دژاکام، نمایش «سرباز» به نویسندگی و کارگردانی حسین پارسایی، نمایش «عمو هاشم» به نویسندگی و کارگردانی داوود فتحعلی بیگی، نمایش «برونسی» به نویسندگی و کارگردانی مرتضی شاه کرم، نمایش «پات» به نویسندگی و کارگردانی اصغر خلیلی، نمایش «کجایی ابراهیم؟» به نویسندگی و کارگردانی لیلی عاج، نمایش «کمان ابرو» به نویسندگی و کارگردانی حمید ابراهیمی، نمایش «الف کاف شین» به نویسندگی و کارگردانی روزبه حسینی و نمایش «گرگاس یا روز بخیر» به نویسندگی و کارگردانی حمیدرضا نعیمی.»
در بخش اصلی و میهمان نیز برخی از نام‌ها آشناترند و در این سال‌ها بارها کارهای درخور تأملی از ایشان دیده‌ایم و در این زمینه نام می‌برم از نمایش «اتول سورون» به نویسندگی باقر سروش و کارگردانی شهروز دل افکار از تهران، نمایش «اسموکینگ روم» به نویسندگی مهدی زندیه و کارگردانی سعید زارعی از تهران، نمایش «بیست متری جوادیه» به نویسندگی کهبد تاراج و کارگردانی رضا بهرامی از تهران، نمایش «پنهان خانه پنج در» به نویسندگی حسین کیانی و کارگردانی آرش فلاحت پیشه از تهران، نمایش «سگدو» به نویسندگی محمد چرمشیر و کارگردانی عباس غفاری از تهران، نمایش «سه‌شنبه‌های لعنتی» به نویسندگی و کارگردانی محمدمهدی خاتمی از تهران، نمایش «هار یا مردی که به هنگامه تولد هر دو دستش پر از خون بود» به نویسندگی و کارگردانی افشین زمانی از تهران، نمایش «آژاکس» به نویسندگی حمیدرضا نعیمی و کارگردانی فاتح بادپروا از مریوان و نمایش «بین یه عالمه ماهی» به نویسندگی و کارگردانی امیر دلفانی از تهران.
از میان کارگردانان فعال شهرستانی با آنکه همه کارها ارزشمند است اما بنده فقط از این دو کارگردان نمایش‌هایی را پیش از این دیده‌ام و حس می‌کنم که همچنان کارهایشان قابلیت دیده شدن را داشته باشد: نمایش «چاقوی دم‌کرده شب» به نویسندگی رضا گشتاسب و کارگردانی جلیل امیری از کرمان؛ نمایش «نگاهم به دریاست تا کسی آب نبرد» به نویسندگی رضا گشتاسب و کارگردانی حسن سبحانی از میناب.
به هر تقدیر امسال خبری از گروه‌های خارجی نیست و در میان گروه‌های ایرانی نیز با کارهای بسیاری همراه نیستیم بلکه همین تعداد هم برای یکسال تئاتر ندیدن ما بسنده می‌کند به شرط آنکه با اشتیاق تئاتر دیدن به استقبال این کارها برویم که دلبستگی به تئاتر در این سال‌های بلا و رخوت هنوز هم یک نقطۀ امید و کورسویی برای آینده بهتر فرهنگ و هنر این اقلیم کهن و با پیشینه است. به امید روزهای خوش در جشنوارۀ تئاتر فجر که به دو صورت مجازی و حضوری در تهران برگزار خواهد شد.