با آهستگی و پیوستگی کرونا

حسین میرزائی
 جامعه شناس و عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبائی
بعد‌از محدودیت‌های اخیر ستاد ملی مقابله با کرونا، خوشبختانه آمارها این نوید را می‌دهند که به‌شکل قابل ملاحظه‌ای تلفات ناشی از این بیماری مهلک کاهش پیدا کرده و امید به ریشه‌کنی و کنترل آن بیش‌از پیش افزایش یافته است. این کاهش بزرگ در آمار کشته‌شدگان ناشی از کرونا، نشان می‌دهد که مراقبت‌ها و پیشگیری‌ها تا چه حد می‌تواند از صدمات جدی به جامعه جلوگیری کند و فعلاً، تا یافتن راه حل قطعی، مسیر حیات جامعه از پیشگیری و مراقبت می‌گذرد. با رسیدن مرحله تست انسانی واکسن کرونا در جهان از سوی کشورهای صاحب علم، از جمله ایران، این امیدها برای ریشه کنی کرونا هم افزایش پیدا کرده و همه امیدوارند که با همین واکسیناسیون‌ها، این دوره موحش به پایان برسد و زندگی روال عادی خود را از سر بگیرد.
اما واقعیت این است که تا به امروز، در مورد کرونا هیچ اتفاق عملی و قابل استناد رخ نداده و نتایج واکسن‌های تزریق شده هنوز در هاله‌ای از ابهام است و معلوم نیست که با جهش‌های شگفت‌آور این ویروس آیا انسان به این زودی موفق به کنترل آن بشود یا خیر. این در شرایطی است که علی‌الظاهر، انواع جدید این بیماری، انگلیسی و آفریقایی، پشت مرزهای ما منتظر ایستاده‌اند، اگر تا به الان وارد نشده باشند.
بنابراین، همچنان تنها راه چاره، رعایت فاصله فیزیکی، استفاده از ماسک و رعایت همه پروتکل‌های بهداشتی پیشگیرانه است. کاهش آمار مرگ و میر از یک سو و تست واکسن در جهان از سوی دیگر نباید ما را بیش از اندازه خوشبین سازد که این بیماری دیگر کنترل شده و می‌توان در مراقبت‌های پیشگیرانه کم‌کاری کرد. به جرأت می‌توان گفت که شاید شرایط مانند آتش زیر خاکستر باشد و همین خوشبینی توانایی این را دارد که همه تلاش‌های کادر درمان را بر باد بدهد و ظرف چند هفته دوباره به مرز ۵٠٠ کشته در روز نزدیک شویم و حتی از آن عبور کنیم. جهش‌های جدید کرونا، آمدن نوع انگلیسی و آفریقایی آن، نشان از این دارد که شاید هنوز برای آماده شدن جهت جشن نزدیکی پایان دوران کرونایی زود باشد. همچنان سبک زندگی پیشگیرانه و توأم با فاصله فیزیکی، با تمام مشقات آن تنها راه حل برای کاهش شیوع بیماری است و بر تک تک ما لازم است که تا جای ممکن نسبت به پروتکل‌های پیشگیرانه حساسیت داشته باشیم و آنها را در اولویت قرار دهیم. در این حالت است که میزان خسارت‌های جانی کاهش خواهد یافت تا آن روز که بالاخره راه حل قطعی برای این بیماری کشف شود. به امید آن روز.