رادیو گفت...

آلبرت کوچویی
نویسنده و گوینده رادیو
به دلیل مسئولیتی در رادیو دارم و در برنامه «پارک شهر» در رادیو تهران هر روز مطبوعات جهان را بررسی می‌کنم و نگاهی دارم به سایت‌های روزنامه‌های مختلف دنیا به زبان‌های مختلف. از زمانی که ویروس کرونا همه گیر شد رسانه‌ها در سراسر جهان در این زمینه بسیار خوب فعالیت کردند البته مشکلات و آسیب‌هایی هم وجود داشت. مهمترین مسأله چندگانگی و اطلاعات گاه متناقض بود چون حتی دانشمندان درباره این ویروس شناخت کافی نداشتند و با پدیده‌ای غریب رودر رو می‌شدند که هر بار به رنگی در می‌آمد. البته پس از مدتی حقایق مستندی درباره این ویروس به دست آمد و طبیعتاً شکل منظم‌تر، مستدل‌تر و علمی‌تری به خود گرفت. در این شرایط می‌توانم بگویم رادیو نقش مهمی در زمینه آگاه‌سازی و اطلاع‌رسانی داشت. به خصوص در حوزه اطلاع رسانی‌های خاص درباره پروتکل‌های بهداشتی، حفظ فاصله اجتماعی، شستن دست‌ها و استفاده از ماسک که شاخص‌هایی برای در امان ماندن از کرونا شدند.
تصور می‌کنم رادیو به نسبت تلویزیون مؤثرتر بود به دلیل اینکه رادیو را می‌شود همه جا شنید. پشت فرمان خودرو و هنگام پیاده روی و از وسایل مختلف می‌توانید رادیو را گوش کنید و سهل‌الوصل‌تر است و به همین دلیل اثر ماندگارتری داشت. از سوی دیگر مردم همیشه به رادیو اعتمادی خاص داشته‌اند. روزنامه‌ها را به عنوان یک سند پذیرفته‌اند اما رادیو را به عنوان یک منبع مستند و علمی باور دارند و هنوز هم وقتی صحبت از خبری می‌شود می‌گویند: «رادیو گفت...» این تکیه کلام بسیاری از مردم و به خصوص نسل دیروز است چون برای آنها خبر رادیو خبر مستند، مستدل و علمی است. در شرایطی که یورش شبکه‌های اجتماعی و شایعات در زمینه بیماری کرونا بیداد می‌کرد و همه گیری شایعات درباره کرونا مخرب تر از خود کرونا بود، رادیو توانست با این اطلاعات مستند موفق عمل کند. بسیار می‌شنویم که گفته می‌شود در عصر شبکه‌های اجتماعی رسانه هایی مانند رادیو و روزنامه ها کارکرد خود را از دست داده‌اند اما من در برابر این باور و نظر که در جامعه و حتی در رسانه‌ها رسوخ پیدا کرده نظر متفاوتی دارم. نه رادیو و نه روزنامه ها اعتبار خودشان را در برابر شبکه‌های اجتماعی از دست نداده اند. به گمان من شکل و نحوه حضور رادیو و روزنامه‌ها عوض شده و با دهه 30 و 40 متفاوت شده است. روزهایی که دوران اوج رادیو و روزنامه بود و آنها تنها رسانه‌های جامعه بودند و نقش متفاوت‌تری داشتند و رسمی‌تر و آراسته‌تر بودند. اما در دهه‌های اخیر شکل حضور و ظهور رادیو و روزنامه عوض و دگرگون شد و رادیو صمیمی‌تر شد و روزنامه‌ها مردمی‌تر شدند. هنوز هم به سبب اعتبار و ارزشی که روزنامه‌ها و شبکه‌های رادیویی رادیو دارند می‌توانند مرجعی موثق و معتبر باشند و هنوز هم اعتبار خودشان را در برابر شبکه‌های اجتماعی دارند. من شبکه‌های اجتماعی را پاره ورق‌هایی می‌دانم که هرکسی به آنها دسترسی دارد و در حقیقت حباب‌هایی بیشتر نیستند و برخلاف رادیو و روزنامه  فاقد ماندگاری هستند.